Chapter 29

Napabuntonghininga si Klaire pagkatapos kausapin ang mga anak sa phone. Wala pa namang bente-kwatro oras nang huli niyang makita ang dalawa niyang baby, pero ramdam niya ang pagka-miss sa mga ito.

Habang nagpapahinga sa hospital bed ay naiisip niya rin ang pagkikita nila ni Alejandro. Naisip niya kung ano ang ginagawa ng lalaki sa ospital. Sino ang may sakit?

Natigil siya sa pag-iisip nang tumunog ang kaniyang phone. Feliz was calling her. Nataranta naman siya dahil ang paalam niya lang sa kaibigan ay magbabanyo, pero magi-isang oras na siyang hindi nakakabalik at heto’t kinailangan pang i-dextrose at maggamot para sa kaniyang gastritis.

Nang malaman ni Feliz na nasa emergency ward siya ay agad nagpunta ang kaibigan.

“Naku naman, Klaire. Sinasabi ko na nga ba’t masama talaga ang pakiramdam mo. You should have been honest with me. Ayos ka na ba talaga?” nag-aalalang litanya ni Feliz. “Sabi mo magbabanyo ka lang pero heto at na-confine ka. Klare naman, e.”

“I thought it was nothing,