Dumating ang araw ng Lunes. Nang makarating sa kumpanya ng mga Fuentabella ay nag-pokus siya sa pagsasa-ayos ng ingredients ng mga formula sa Lab 2. Tanghali nang magtungo sila ni Olga sa company restaurant para kumain. When she was about to finish eating, Sophia suddenly came over, looking so emotional and hurt. “Klaire, we have something to talk about,” seryoso nitong sabi sa kaniya. Kumunot ang noo niya. “Wala tayong dapat pag-usapan.”“Hindi ka ba talaga titigil?” Nagulat siya nang bigla na lamang itong umiyak sa harapan ng mesa nila. Nalilito siyang tiningnan ni Olga, wari’y nagtatanong kung ano ang nangyayari. Ano nga bang nangyayari kay Sophia? At ano ang sinasabi nito?“Because of you, Antonette’s mother is in the hospital. You are so cruel! Talagang pinag-interesan mo ang lahat ng shares at ari-arian nila Lola Sonya! Paano mo nagagawa ‘to sa kanila? Pati ang matatanda ay inuuto mo!” She sneered at her. “Wala akong ginagawang mali, Sophia. Besides, Antonette’s family bro
Samantala, habang ang buong atensyon ng lahat ay na kina Klaire at Sophia, hindi naman inaasahan ang biglang pagpasok nina Alejandro, ang ama nitong si Don Armando at ang tauhang si Luke. Nang makalapit ay bahagyang naningkit ang mga mata ni Alejandro. Nauna niyang tingnan ang dating asawa na galit na nakatingin kay Sophia. Habang si Sophia naman ay naiiyak na habang tumutulo ang dugo mula sa ulo nito.“Anong nangyari?” tanong ni Luke.Bumaling si Precilla sa gawi nina Alejandro. Para bang nagningning ang mga mata nito, animo’y nakahanap ng kakampi at hindi na makapaghintay na magsumbong. “Mr. Fuentabella, you have to make a decision for Director De Guzman!” agad na sabi nito dahilan para tumango ang mga empleyadong nakiki-usyoso roon. “Tinulak ni Klaire si Director De Guzman. Kitang-kita ko! Tingnan niyo at dumudugo ang ulo niya! Napakasama talaga ng babaeng ‘yan.” “Are you sure you really saw what happened, Precilla?” mariing tanong ni Klaire. “Just make sure you can stick with y
Nagsimulang bumalik ang mga empleyado sa kanilang ginagawa. May mga staff sa restaurant na ‘yon na nilinis ang kalat hanggang sa parang walang naganap na gulo sa lugar. Klaire sighed in relief. Kampante siya na sa tulong ng CCTV footage ay malilinis din ang pangalan niya. Sa ngayon, kailangan niyang tiisin ang mga disgustong tingin sa kaniya ng ibang empleyado na napaniwala nina Sophia at ng assistant nitong si Precilla. Mas sumama pa ang tingin sa kaniya ng mga ito dahil magiliw siyang inaalu ng ama ng may-ari ng kumpanya na si Don Armando. Pati si Alejandro ay nasa tabi niya rin at hindi maalis ang titig sa kaniya. “I’m sorry, Don Armando, that you had to see that,” aniya sa matanda at tipid itong nginitian. “Bakit po pala kayo narito?”The old man smiled and tapped her arm. “Gusto ko lamang bisitahin ang kumpanya at tingnan kung talaga bang nagtatrabaho nang maayos ‘tong isang ‘to.” Sabay turo kay Alejandro. “It seems to me that he’s not managing the company right, seeing that h
Minsan ay pinapangarap niya na sana hindi na lamang niya nakilala ang kaniyang tunay na ina. Carmina De Guzman would do anything to defend her adopted daughter, even if it takes slandering her real daughter. Napamura nang mahina si Don Armando dahil sa sigaw ni Carmina mula sa loob. He pushed the door open angrily. “Don Armando,” tawag niya sa matanda nang bigla na lamang itong pumasok sa loob. “Klaire? How dare you come here?!” galit na tanong ni Carmina.“What are you just yelling about, Carmina? Bilang ina, hindi mo dapat pinagsasalitaan nang masama ang anak mo. Wala ka talagang awa. Dito ka pa talaga nag-iiskandalo?” galit na sita ni Don Armando.Nagulat si Carmina sa winika nang matanda. “Don Armando, you don’t even know what happened. Tinulak ni Klaire ang anak ko at nagtamo ito ng sugat sa ulo. Do you even know where Sophia is? Nandito siya sa ospital at nagpapagaling! Ni wala ngang pagsisisi sa mga mata ni Klaire!” “At bakit naman siya magsisisi? Sophia fell by herself. An
Kinabukasan ay maagang nagtungo sa ospital si Klaire para asikasuhin ang discharge papers ng kaniyang Lola Sonya. Napagpasyahan niyang akuin na ang responsibilidad sa dalawang matanda at patirahin ang mga ito sa villa nang sa gayon ay hindi na ma-stress ang matatanda sa makikitid na pag-iisip ng mga De Guzman. Nagpunta din doon si Lander, ang kapatid niya na hindi natutuwa sa balitang titira na ang dalawang matanda sa poder ni Klaire. “Lola, sa tingin niyo ba talaga ay kaya kayong alagaan ni Klaire?” Mahinahon ang boses ni Lander ngunit puno ng panunuya ang tono.“Why? Iniisip mo ba na pababayaan ko sila?” Malamig niyang tiningnan ang kapatid. Simangot ang mukha ng kapatid. “Marami namang pwedeng mag-alaga kina Lola. We have servants and nannies in the mansion. You still have to work and will be away from home all day. What if something happens to them?" Bumuga ng hangin si Klaire at saka umirap. “May kasambahay din ako sa tirahan ko kaya sigurado akong maaalagaan sila nang maay
Magtatanghali na nang maisipan niyang ipagluto ang mga grandparents niya nang masasarap na pagkain biglang pag-welcome na rin sa mga ito sa bahay nila. Klaire couldn’t stop smiling as she heard her grandparents and children playing in the living room. Naghahain na siya ng mga pagkain sa mesa nang marinig ang tunog ng doorbell mula sa labas. “I’ll get it,” aniya at hinayaan na lamang si Manang Celi sa paglalagay ng mga pinggan sa mesa. Lumapit siya sa pinto at tiningnan ang monito sa gilid nito para malaman kung sino ang bisita. Laking gulat na lamang niya nang makita na sina Alejandro at Don Armando ang nasa labas ng gate. Mabilis na sumipa ang kaba sa kaniyang dibdib. Agad siyang nagtungo sa sala at natatarantang pinahinto sa paglalaro ang mga bata. “S-Stop! Alejandro and Don Armando are here!” bulalas niya sa mga kasama sa bahay. “Ano?” gulat na wika ni Lolo Miguel. Ang mga matatanda, maging si Manang Celi at ang kambal ay lubhang nagimbal sa sinabi niya. “Nico, Natasha, yo
Alejandro couldn’t brush off the feeling that something’s off of Klaire. Tensyonado ito at para bang balisa. Dahil ba sa biglaang pagbisita nila ng Papa niya? Inoobserbahan din niya ang bahay nito. Noong hinatid niya ang dati niyang asawa noon ay hindi niya nakita ang mga anak nito. He may be crazy to want to see her children from another man. Pero masyadong tahimik ang villa na para bang walang kabata-bata doon. “Eat a lot, hijo. Masyadong marami ang pagkain. Kagagaling ko lang sa ospital kaya hindi ako gaanong pwedeng kumain nang marami. Gawa ‘yan lahat ni Klaire,” ani Lola Sonya habang nilalagyan ng maraming ulam ang kaniyang plato. Tipid na nginitian niya ang matanda. Samantala, habang nanananghalian ay bumuntonghininga si Don Armando. Hindi pa ito makapaniwala na may ibang mga anak na si Klaire.“I bet it wasn’t easy to be alone abroad all these years, hija, wasn’t it?”Napakurap si Klaire sa narinig. Alam niyang iniisip ng matanda na nadisgrasya siya ng kung sinumang lalaki
“What’s wrong?” Napakurap siya sa tanong ng lalaki. Bahagyang nakataas ang sulok ng labi nito, tila ba inaasar pa siya. Tumikhim siya at malamig itong tiningnan. Iniisip niya na sinadya iyon ni Alejandro para asarin siya. Simangot ang mukha niya nang iabot ang tubig sa lalaki. “Water,” aniya. Kinuha ‘yon ni Alejandro at sinimsiman. “The medicine is quite sweet,” komento nito. “It’s good for your digestion,” wika niya. “You’re always like this, right?”Kumunot ang noo niya. “What do you mean?” “Palagi kang may gamot sa kahit na anong sakit.” Bahagyang ngumiti si Alejandro. “It makes me think you’re a professional doctor or something.” Kinabahan siya sa sinabi ng lalaki. Naghihinala na ba ito sa kaniya? Alam na ba nito ang tunay niyang katauhan? “I am a mother,” matapang niyang sabi. “Kailangan ko maging maalam sa mga ganitong bagay para matulungan ko ang mga anak ko.” Tumango si Alejandro. Tama naman ang dating asawa sa sinabi pero may kaunting kirot siyang naramdaman. Haba
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s