Nagpatuloy ang usap-usapan ng mga empleyado patungkol sa nakaraan ni Klaire, bagay na hindi na niya pinatulan pa. Those noises did not mean anything to her. Kung akala ni Sophia ay masasaktan siya o aalis sa kumpanya dahil sa pagpapakalat nito ng nakaraan nila, pwes nagkakamali ang babaeng ‘yon. Klaire wasn’t the woman she used to be. Sa lab, naging abala siya sa paggawa ng mga bagong formula ng pabango. She was very focused that she didn’t let these rumors interrupt her. Ni hindi niya napagtanto na alas sais na pala ng gabi. Nagsisimula nang mag-uwian ang mga ka-team niya, at isa na doon si Olga. “Klaire, hindi ka pa ba uuwi? Tama na ‘yan,” marahang sabi ni Olga at tinapik siya sa balikat. “May bukas pa. Baka pagod na ka na.” Nagpatuloy si Klaire sa paghahalo ng mga likido sa isang botelya; naka-lab gown ito at nakasuot ng transparent eye protection nang saglit na lingunin si Olga. She smiled at her. “Una ka na. Hindi pa ako kuntento sa ginagawa kong formula na ‘to. Maya-maya
“What should we do now, Kuya Clayton?” nag-aalalang tanong ni Callie sa kakambal. Hindi rin maiwasan ni Clayton ang mag-alala sa sitwasyon ng Mommy nila. Pero ano ba ang magagawa nila? Mga bata lamang sila at hindi na sila makakalabas ng mansyon gayong gabi na. Sa sitwasyong ito, ang pinakamagandang solusyon ay papuntahin ang Daddy nila sa kumpanya para tulungan ang Mommy nila. Pero paano?!Clayton’s mind worked very quickly. Ilang minuto lamang ay agad itong nakaisip ng isang perpektong plano.Mabilis ang mga daliri niya habang kinakalikot ang computer. Nag-open siya ng isang sekretong website at nagsimulang mag-code. A string of codes quickly appeared on the screen. “Ang galing mo, Kuya!” Napangisi si Callie habang pinapanood ang kapatid sa ginagawa nitong matinding pag-atake. It only took five minutes for Clayton to directly launched a fierce cyber attack on the Fuentabella Group of Companies’ headquarters system.Samantala, kauuwi pa lamang ni Alejandro at pumanhik sa kaniyang
Hindi nakapagsalita si Alejandro. Ramdam niya ang takot ni Klaire sa mga oras na ‘to; nanginginig ang katawan at mabibigat ang paghinga. He could only hug the woman who was leaning against her. Hindi niya alam kung ano ang nangyari pero hindi niya mapapalagpas kung sakaling may foul play na naganap upang makulong ang dati niyang asawa sa comfort room.Kagat ni Klaire ang kaniyang ibabang labi, pikit ang mata habang sinusubukang pakalmahin ang buong katawan niya. Hinayaan niya si Alejandro na aluin ang likod niya. She felt it was one thing she needed at that moment. “M-Mabuti na lang ay nandito ka,” bulong niya na narinig naman ni Alejandro. “I thought I would have to spend a night in the dark…”May kung anong parte sa loob ni Alejandro na gustong saktan ang gumawa nito kay Klaire, pero kinalma niya ang sarili lalo pa’t halata pa rin ang takot sa dati niyang asawa. “It’s okay. I’m already here…” aniya sa marahang boses, at nagpatuloy sa pag-alu sa likod ni Klaire upang mapakalma ito.
“H-Hindi!” Klaire immediately denied. Naghuramentado ang puso niya. Bakit ba parang nire-reverse psychology siya nito ni Alejandro? Pinagmasdan ni Alejandro ang kaniyang reaksyon, at hindi napigilan na matawa. “B-Bakit ka natatawa?” “Nothing.” Amusement lingered in Alejandro’s lips even when they took the elevator downstairs. Disido si Klaire na mag-drive pauwi ng villa, pero bago pa man siya makasakay ng kotse ay biglang humilab ang tiyan niya. Namutla ang kaniyang mukha, alam na ang sakit na ‘yon ay dahil sa hindi niya pagkain sa oras. She went inside her car. Umasa siya na saglit lang ang paghilab at mawawala rin, pero sa paglipas ng ilang minuto ay nagsimula ng lumabas ang butil-butil na pawis sa kaniyang noo. Alam niyang hindi niya na kayang mag-drive sa sitwasyon ng kaniyang tiyan. She wouldn’t risk it as she might cause an accident on the road. Wala siyang nagawa kung hindi ang bumaba sa kotse. Nagpalinga-linga siya at napansin na hindi pa rin nakakaalis ang kotse ni Ale
Huminto ang kotse ni Alejandro sa harap ng Villa ni Klaire. Bago lumabas ng kotse ay hinarap niya ang lalaki at tipid itong nginitian. “Thank you for tonight,” nag-aalangan niyang wika, hindi alam kung sapat na ba ang mga salitang pasasalamat sa mga ginawa ni Alejandro para sa kaniya sa gabing ‘yon. Una ay niligtas siya nito sa pagkakakulong sa comfort room. Pangalawa ay pinakain siya nito nang malaman nitong hindi pa siya naghahapunan dahilan para umatake ang sakit ng kaniyang tiyan. Pangatlo, hinatid pa siya nito pauwi…Nakapatong ang braso ni Alejandro sa steering wheel nang bumaling sa kaniya. Seryoso siya nitong tiningnan na para bang marami itong gustong sabihin… Mabilis ang tibok ng kaniyang puso habang pinagmamasdan ang gwapong mukha ng lalaki. Mas gwapo ito lalo na kung seryoso.“No problem,” ani Alejandro. “And next time, please eat on time. You wouldn’t want another unexpected stomach pain at work or anywhere.”Tumango si Klaire. “Thanks for the unsolicited advice–”“It’s
“Those evil capitalists… kasalanan na nga nila na nagdusa ka sa poder nila. Talagang nagawa pa nilang nakawin sa ‘yo ang dalawa mo pang alam. I never thought Alejandro could be that cruel!”Tikom ang bibig ni Klaire. Sa totoo lang ay galit din siya sa ginawa ni Alejandro pero ang gusto na lang niyang mangyari ngayon ay makuha ang dalawa pa niyang anak nang maayos. Kung makikipag-gyera kasi siya rito, masasaktan niya lang ang quadruplets. She didn’t want her babies to feel like they had fighting parents. Isang bagay pa rin na pinagpapasalamat niya ay buhay ang dalawa pang kambal, sina Nico at Natasha. Lumambot ang mukha ni Feliz nang hawakan ang kaniyang kamay. “So the two children I saw in the airport back then were Nico and Natasha? Kaya pala gano’n na lang sila kalito nang kausapin ko sila.”Napangiti si Klaire nang maalala ang tagpo na ‘yon. “Hindi ko rin talaga lubos-akalain, Fel. Pero ngayon na lumabas na ang totoo. Nasasagot na ang mga tanong ko noon. These four kids have big
“Tama na po, Lolo…” Nanginginig sa galit si Klaire, pero hindi niya hinayaang kainin siya ng kaniyang emosyon. Kahit kailan talaga ay pera lang ang mahalaga sa mga magulang niya. Matatanda na ang grandparents niya, pero ni hindi man lang magawa ng mga ito mag-alala sa kalagayan ng dalawang matanda at mas inuuna pang trabahuhin ang shares!Huminga siya nang malalim. “Huwag po kayong mag-alala. No one can take away what you and Lola Sonya want to give to me.”“I have said it before, hija. Kaya ka naming bigyan ni Alejandro ng magaling na mga abogado na magha-handle ng bagay na ito.”Matalim ang tingin ni Klaire nang balingan si Lander, ang kuya niya. “Fine, Don Armando. I really need your legal team’s help this time para maproseso na ang share transfer.”“Ali, tawagan mo ngayon din ang abogado natin!”Nanlalaki ang mga mata ng mga De Guzman nang balingan ng mga ito ng tingin si Alejandro. Sa puso ni Sophia, gusto niyang pakiusapan si Alejandro na huwag pumanig kay Klaire, ngunit alam
Mariing nagtatagis ang bagang ni Klaire habang pinagmamasdan ang mga gulat na ekspresyon sa mga mukha ng mga De Guzman. Ilang saglit pa ay binaba niya ang kaniyang phone at nagtaas ng kilay. “I think I made myself clear,” aniya sa malamig na boses at saka tinalikuran ang mga ito para aluin ang kaniyang Lola Sonya na kasalukuyang umiiyak dahil sa sobrang stress dahil sa sitwasyon. “Lola, tahan na po. Huwag na po kayong mag-alala, ha? Ako na pong bahala. Magpahinga lang po kayo.”“I’m so sorry, apo…” Marahang ngumiti si Klaire at saka kinintilan ng halik ang noo ng matanda. “It’s alright, La. This isn’t your fault. Basta magpahinga ka at magpalakas, okay?” Tumango ang matanda at saka hinayaan siyang kumutan ito. Hindi na nagawa pang makipaggulo ng mga De Guzman. Dahil na rin sa pag-iyak ni Sonya De Guzman ay pinili na lamang nilang lumabas ng ward. Samantala, dumating din ang abogadong tinawagan ni Alejandro sa ospital upang ipaliwanag kay Klaire ang mga gagawing hakbang para tuluya
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s