Monday na naman, may exam kami mamaya sa chemistry. Kailangan kong mag-refresh mamaaya sa may jeep habang nasa biyahe o 'di kaya sa may room na lang. Mabuti na lang at maaga akong papasok ngayon. Pagkarating ko sa may sakayan ng jeep, hindi pa naman mahaba ang pila kaya hindi naman ako nainip sa kaantay. Nagsimula ng magsakay 'yung jeep kaya sumakay na 'ko. Sa bandang gitna ako ulit naupo. Nakakatamad at wala naman akong ibang gagawin kaya kinuha ko na lang 'yung reviewer ko at nag-review ako ulit habang nasa biyahe.Pagkarating sa school, isinalaksak ko na 'yung reviewer ko sa loob ng aking bag. Sa kalagitnaan ng aking paglalakad papasok sa may gate, bungad sa 'kin si Klarisse at ang dalawa niyang alipores."Juness..." sambit niya habang nakahalukipkip. Napahinto naman ako nang dahil doon."Oh, Klarisse... ano na naman ang kailangan mo sa 'kin?" saad ko."Nagkakausap ba kayo ulit ni Amos?" seryoso niyang tanong."Hindi, tahimik na ang buhay ko sa piling ni Arthur," giit ko."Kung hi
Nakatayo lang siya sa may bukana ng pintuan. Nakangiti lang siya sa 'kin nang malawak. Hindi ko ma-imagine na puwedeng magkatotoo 'yung ganitong scenario. Akala ko sa mga palabas lang 'to nagaganap pero puwede rin palang mangyari sa reyalidad. Mayamaya pa, biglang nag-play si Zendi ng recording."Sa bawat ngiti mo, binibihag mo ang puso ko. Hindi ko alam kung bakit napapangiti ako sa tuwing ngumingiti ka, loko-loko siguro 'tong damdamin ko," aniya. Alam kong boses ni Yatco 'yung nasa recording. Kailan pa nila pinagplanuhan 'to?Pero sa una niyang sinabi, maski ako'y apektado na rin sa tuwing nakikita ko siyang nakangiti, nakakahawa. Idagdag mo pa 'yung mata niyang nawawala kaya ang cute lang."Sa bawat tawa mo ay sadyang kahali-halina. Ang sarap pakinggan na masayang-masaya ka. Wala kang pinoproblema at tanging iniisip mo lang ay ang lumigaya. Napakagaan ng puso ko sa tuwing gano'n ka," aniya pa. Humakbang siya ng isa matapos 'yon. Natuwa naman ako sa sinabi niyang 'yon. Bigla ko tul
Maaga akong gumising ngayon dahil kailangan ko pang mag-refresh ng aking ni-review dahil mamaya na ang exam namin sa algebra. Medyo madugong rebyuhan ang kailangan kong gawin para wala akong makalimutan. Naabutan ako ni Mama na nag-re-review dito sa may kusina. Hindi ko namalayan na alas syete na pala.Ipinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko habang si Mama naman ay nagluto ng aming almusal. Sunny side up lang ang ginawang luto ni Mama sa itlog para mabilis. Mayamaya pa, pinaghainan na 'ko ni Mama at nilagay iyon sa aking tabi."Kumain ka na muna, anak. Mas mabuting may laman ang iyong tiyan para hindi mo makalimutan agad 'yung mga pinag-aralan mo," ani Mama."Thank you, Ma," ani ko sabay ngiti sa kaniya.Itinabi ko na muna 'yung reviewer ko at kumain na 'ko agad. Tama nga naman si Mama, mas madali kong matatandaan 'yung mga pinag-aralan ko kapag may laman ang aking tiyan. Ngayon ko lang din naalala na makakatulong 'yung dark chocolate saka mani para pampatalas ng memorya. Makabili nga m
Maayos at matiwasay kong nasagutan ang exam namin sa trigonometry, salamat sa ipinahiram ni Osang na calculator. Nandito ako ngayon sa labas ng aming silid at hinihintay kong makalabas siya. Si Gela, nakalabas na kani-kanina. Hindi niya na nahintay si Osang dahil sa pagkakaalam ko, ongoing na 'yung practice nila ni Tyron dahil sila nga ang napili bilang representative sa dance contest.Makalipas ang ilang sandali, tumayo na si Osang sa kaniyang kinauupuan at ipinasa ang kaniyang papel. Mukhang confident naman siya sa sagot niya kaya alam kong maipapasa niya ang aming pagsusulit. Matapos niyang mag-ayos ng gamit ay lumabas na siya. Sinalubong ko siya pagkalabas niya sa may bukana ng pintuan."Osang, maraming salamat nga pala sa calculator na pinahiram mo. Ang laki ng naitulong nito sa 'kin para makasagot ako sa exam," wika ko. Inilahad ko naman 'yung tangan kong calculator sa kaniya."Mabuti naman kung gano'n," matipid niyang tugon sabay higit sa calculator na ipinahiram niya. Cold pa
Friday na ngayon, ang bilis ng araw. Dalawa na lang ang exam namin. Sa P.E. mamayang first subject at sa Filipino, 'yung presentation namin mamaya. Social science talaga ang subject namin ng hapon kapag Friday, nakipagpalit lang 'yung prof namin sa Filipino para pulido na, at wala na kaming iintindihin pagkatapos. Madali lang naman daw ang exam namin sa P.E. dahil identification, multiple choice, enumeration, at true or false lang ito sabi ng prof namin. Karamihan ay mga terminologies. Kung magaling kaming mag-memorize, may chance pa raw na ma-perfect namin 'yung exam. Hindi ako gano'n kagaling sa pagkakabisa pero kinakaya naman. Kapag enumeration nga, gumagawa pa ako ng acronym para mas madali itong matandaan.Sabay kaming papasok ngayon ni Yatco, maaga rin kasi ang first class niya kaya naisipan niya na lang din na sunduin ako. Ayaw ko pa nga no'ng una dahil pabebe mode lang, try ko lang kung ipipilit niya na sunduin ako at hindi nga ako nagkamali."Anak, bigay mo 'tong suman sa bo
Natapos ng mag-perform ang apat na grupo. Ngayon, kami na. Masasabi kong magagaling din ang ibang grupo, ang magiging iba lang talaga ay kung paano nila ito i-d-in-eliver. Magaling execution ng grupo nila Gela, may chance na sila ang pinakamahigpit na katunggali ng aming grupo. Nag-aayos na ng props sa stage 'yung iba naming kasama. Ready na kami, hindi kami dapat magpalamon sa kaba. Ang maganda lang sa performance namin ay hindi na namin need magsalita dahil recorded na. Sa practice pa lang ay malakas na ang impact ng mga tauhan namin, walang oras akong hindi nagtatawa dahil ang lakas ng humor nina Lilibeth at Oliver. Kagaya ng nakagawian, pinapanget namin ang mga bida kaya nang pumasok pa lang sila sa stage, agad ng nagtawanan 'yung mga kaklase namin. Hagalpak kung hagalpak, napatingin tuloy ako sa prof namin na nakangiti lang nang malawak. Na-emphasize kasi 'yung nilagay naming itim sa may butas ng ilong ng aming mga bida kaya sa tuwing mag-da-dub sila, mas lalong pumapanget ang
Maagang namalengke si Mama kasama si Ate kanina. Mamaya kasing tanghali ay dito kakain si Yatco, baka abutin pa hanggang hapunan kapag nagkataon. Excited si Mama, akala mo naman mayroon talagang okasyon. Magka-chat na kami ni Yatco pagkagising namin. Maski siya ay hindi makapaghintay, kulang na lang yata ay isama niya ang magulang niya mamaya. Pagkabangon ko at bumaba na ako agad. Sinuri ko kung malinis ba ang sahig at 'yon, mayroon pang kaunting alikabok kaya minabuti ko na munang magwalis-walis. Nakakahiya naman sa bisita naman kung dadatnan niyang gano'n ang bahay namin. Pagkatapos no'n ay pumunta na ako sa kusina. May pagkain naman na sa lamesa, pritong hotdog. Kumuha lang ako ng ketchup at kumain na rin ako.Pagka-check ko ng oras, 8am na. Hinugasan ko na rin ang pinagkainan ko. Mayamaya lang ay bumaba na rin si Januarius at kumain. Hindi ko na nahintay 'yung pinagkainan niya dahil tapos na akong maghugas habang siya'y kumakain pa."Januarius, pagkakain mo, hugasan mo na 'yang p
Napatayo tuloy ako sa aking higaan nang dahil doon. Nagdadalawang-isip tuloy ako ngayon kung pupuntahan ko ba siya o hindi. Para kasing hindi okay ang lagay niya. Hindi naman siya tatawag sa 'kin nang gano'n lang. Wala ba siyang kasama sa bahay nila? Maaga pa naman, hindi naman nagyaya kahapon si Yatco na magsimba. Kung mag-text man diya, baka mamaya pang hapon kung sakali man. Mabilis lang naman siguro kung pupunta ako kina Amos. Pero sandali, bakit ko ba siya iniisip? Wala na nga dapat akong pakialam sa kaniya. Hindi ako dapat nag-aalala. Nagtatalo ngayon ang puso at isip ko. Sabi ng puso ko, push lang. Puntahan ko 'yung tao bilang pagmamalasakit man lang. Sabi naman ng isip ko, huwag ko nang ituloy ang binabalak ko. Binasura niya na 'ko ako kaya hindi ko na siya dapat pagtuunan pa ng pansin. Nahihirapan akong mag-decide kung ano ba talaga. Ilang saglit pa, ipinaubaya ko na ang lahat sa barya. Kumuha ako ng piso sa loob ng aking bag para ito na ang magdesisyon kung pupuntahan ko
May mga tao talaga na mawawala sa buhay natin pero mayroon din namang papalit. Noong mawala sina Gela at Osang, nagkaroon ako ng panibagong kaibigan. Akala ko, hindi na maaayos pa at maibabalik dati ang aming samahan. Mabuti na lang at nagbago ang ihip ng hangin. Sobrang saya ko dahil maayos na ang dati naming samahan.Nang mawala si Zerudo sa buhay ko, para bang guguho na rin ang mundo ko. Noong panahon na 'yon, hindi ko kayang tanggapin na wala na kami. Pilit akong umaasa na puwede pang maibalik ang pagmamahal niya sa 'kin kaya ginawa ko ang lahat, gumawa ako ng plano para makuha siya ulit. Hindi ko alam, iyon pala ang magiging pundasyon para maibukas ko ang aking puso sa iba. Salamat sa pagdating ni Yatco dahil muli niyang binigyan ng kulay ang madilim kong mundo.Sa kabila ng nagawa sa 'kin ni Zerudo, natutuhan ko pa rin naman siyang patawarin. Pagtungtong ng semester break, tinawagan ako ni Ate Mariz na magbabakasyon na muna sila ni Zerudo sa ibang bansa. Maaaring nagtamasa raw k
Friday na ngayon, heto na 'yung huling araw ng pasok namin. Bukas, bakasyon na. Hindi naman na kami ni-require na mag-uniform. Pagkaligo ko, tiningnan ko ang aking sarili sa may salamin at napansin ko nga ang may galos at pasa na medyo halata. Maging sa aking leeg ay medyo pansin ang tila ba bakat ng kaniyang daliri kapag malapitan. Mabuti na lang at hindi 'yon napansin ni Mama, medyo malayo rin naman kasi kami sa isa't isa.Naghanap ako ng damit sa aking cabinet pagkatapos. Nakita ko 'yung turtle neck kong kulay dark green kaya iyon na ang kinuha ko. Long sleeve rin naman ito kaya maitatago nito ang dapat na itago. Mabuti na nga lang at wala akong galos o pasa sa mukha. Hindi naman nagkaroon ng bakas 'yung pagpigang ginawa ni Amos sa aking panga kaya wala akong dapat na ipag-alala.Nagsuot ako ng pants na medyo fitted at saka ko ipinaloob doon 'yung damit ko saka ako naglagay ng belt. Rubber shoes ang isinuot ko sa aking paa para maging komportable naman ako. Nagsuot din ako ng sungl
Pagkahawak ko sa may seradura ng pinto ay sakto namang nahawakan niya ako sa may balikat. Nataranta talaga ako matapos 'yon kaya agad ko 'tong hinigit para bumukas ang pinto. Nagtagumpay naman ako at bahagya itong bumukas. "Tulong! Tulungan ninyo ako!" sigaw ko pa. Ginamit ko talaga ang opportunity na 'yon para ipangalandakan na kailangan ko ng tulong."Kahit magsisigaw ka pa rito, walang ibang tutulong sa 'yo," sambit niya. Nakangiti lang siya para tuyain ako. Kahit gano'n, ayaw ko pa ring mawalan ng pag-asa."Tulong! Please, tulong!" pagpalahaw ko pa.Sa pagkakataong 'yon, ginamitan niya ulit ako ng puwersa. Agad niya naman ako sinakal at hinila niya ako habang nakahawak ang kaniyang kamay sa aking leeg sapag diin niya sa 'kin sa may pader."Ayaw ko sana 'tong gawin kaso namumuro ka na sa 'kin. Kung hindi ka man magiging sa 'kin, sisiguraduhin ko namang hindi ka magiging kaniya," aniya. Medyo nakalawit na ang dila ko nang sabihin niya 'yon dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa le
Isa lang ang subject namin ngayon. Pumasok lang din ako para mag-attendance, after no'n ay uuwi na ako. Hindi ako sinundo ni Yatco dahil mamaya pa ang pasok niya. Nag-text na lang ako sa kaniya ng good morning kanina para naman mapangiti ko siya kahit papaano.After kong makapag-attendance, bumaba na agad ako ng building namin para umuwi. Niyayaya pa ako kanina nina Jessa, Lilibeth, Shammy, at Zendi na magliwaliw muna pero tumanggi ako. Gusto ko na munang makapagpahinga. Habang naglalakad ako sa daan ay nakasalubong ko si Klarisse, may kasama siyang lalaki - iyon yata ang boyfriend niya ngayon."Hi, Juness. Kumusta?" bati niya sa 'kin."Hello, okay naman ako. Ikaw ba?" wika ko."Heto, okay na okay. Mas masaya ako ngayon kasi may bago ng nagpapatibok ng puso ko," aniya."Oo nga pala, Noel this is Juness, kaibigan ko. Juness, this is Noel, boyfriend ko nga pala," maligaya niyang pakilala sa 'min sa isa't isa."Hello, nice to meet you," sambit ko kay Noel."Nice to meet you, too," nakang
Nang maubos namin 'yung ice cream namin ay nagkuwentuhan na muna kami. Nakaupo lang ako habang si Yatco naman ay nakahiga, wari mo'y nakasilay siya sa kalangitan. Siya ang unang nagbukas ng topic."May ideal age ka ba kung kailan mo gustong magpakasal?" tanong niya.Napaisip naman akong bigla sa tanong niya. Mayroon nga ba? Hindi pa kasi 'yon pumapasok sa isipan ko. Hangga't maaari, kung magpapakasal ako ay hindi naman 'yung nasa 30's na 'ko. Puwede na siguro 'yung 28 yrs old kasi kailan ko munang magkaroon ng stable na trabaho kapag naka-graduate na 'ko. Tutulong pa ako sa pamilya ko lalo na sa pag-aaral ni Januarius. Wala rin namang ibang aasahan si Mama kasi tiyak na may asawa na no'n si Ate Aprilyn."Hmm, 28 yrs old siguro. Hindi naman siguro aabot ng 30's. Ikaw ba?" pahayag ko."Uy, ang tagal pa pala. Ten years from now pa pala. Ako, nakadipende kung kailan magiging handa 'yung mapapangasawa ko," wika niya."Ang tagal pa ng ten years, mahintay mo pa kaya ako no'n?" ani ko."Oo na
"Oh, bakit umalis na 'yung dalawang kaibigan mo?" tanong ni Yatco nang makalapit na siya sa 'kin."Naku, importante pa silang lakad kaya nagpaalam na," pagdadahilan ko. "I see, akala ko e pinagalitan mo dahil nadulas sila sa 'kin kahapon," ngingisi-ngising sambit niya."Grabe ka naman sa 'kin, hindi ko naman sila papagalitan nang dahil lang do'n. Nakiki-chismis pa nga kung ano nangyari kahapon," turan ko."Naikuwento mo ba?" tanong niya na may halong pang-uusisa."S'yempre, hindi. Hindi ko naman na dapat pang ikuwento ang mga pribadong usapan. Mas masarap magkaroon ng tahimik na buhay," nakangiti kong sambit."Good girl," aniya sabay pisil sa pisngi ko."Oy, hindi ako aso," wika ko. "Speaking of aso, kumusta na si Nestor? Hindi ba siya makulit?" tanong niya pa."Hindi naman, mabait nga, e. Tahimik lang siya sa isang sulok kapag hindi nakakulong. Introvert yata si Nestor," turan na may kasamang paimpit na tawa."Siguro, extrovert siya kapag maligalig na," segunda niya kaya nagtawanan
Kaya naman pala hindi ka-close ni Yatco 'yung tatay niya dahil lahat ng gusto nito ay talagang ipinagpipilitan. Noong una, 'yung kursong hindi niya gusto. Tapos ngayon, ipapakasal siya sa taong hindi niya naman mahal. Kung ako 'yon, ay... tatanggi rin talaga ako. Hindi ko kakayaning mamuhay nang gano'n. Mabuti na lang at hindi pumayag si Yatco sa kagustuhan ng tatay niya. Gano'n niya talaga ako kamahal. Napangiti na lang tuloy ako habang iniisip ko 'yon. Mahirap din talaga maging mayaman, hindi naman talaga kapakanan ng anak niya 'yung iniisip niya kundi sarili niya lang at ang kalagayan ng business niya.Habang naghihintay ako ng masasakyang jeep, bigla akong tinawag ni Sir Yatco. Hindi ko namalayang lumabas na rin pala siya. Hindi ko muna siya nilingkn at nagkunwari akong hindi ko siya narinig."Kung magbago man ang isip mo, i-text or tawagan mo lang ako," wika niya pa. Iyon na ang pagkakataon para harapin ko siya."Pasensiya na po, Sir. Hindi na po talaga magbabago ang isip ko, fi
Nagpaalam kami ni Gela sa isa't isa nang matiwasay. Pagkatapos no'n ay bumalik na ako sa aming silid. At same nga sa iba naming subject, attendance lang din talaga ang ginawa namin. Papauwi na rin sana ako sa 'min dahil wala naman na akong ibang gagawin nang biglang may mag-text sa cell phone ko. Pagkatingin ko ay unknown number, binuksan ko pa rin naman ang mensahe dulot ng kuryosidad.From: UnknownGood day, Ms. Pilapil. This is Arthur's Dad. Puwede ka bang ma-meet ngayon? What time ka available? Thank you!Nagulat ako as in, nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ko 'yon. Seryoso ba? Tatay talaga siya ni Yatco? Saan niya naman nakuha ang number ko? Bakit niya naman gustong makipag-meet sa 'kin? Kinakabahan ako, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.To: UnknownGood day po, Sir. Yes po, puwede naman po. Mga 2pm po puwede naman po ako.Pikit-mata kong sinend 'yung text ko. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para mag-reply. Ilang saglit pa ay nag-reply na 'to.From: U
Malapit na ang oras ng hapunan, nakaluto naman na sina Tita at Lola Anita. Nakatawag na rin ako kanina kay Mama na nandito ako kina Yatco at dito na ako kakain. Hindi ko na muna sinabi sa kaniya na may pabalot daw mamaya si Lola Anita para sila naman daw ang may maipatikim sa kanila. Tiyak na matutuwa 'yon mamaya."Juness, Arthur, halina kayo rito sa hapag, kakain na tayo," pagtawag sa 'min ni Tita. After ko kasi silang tulungan kanina ay dumiretso na ako sa may sala at sinamahan ko si Yatco na manuod na muna."Sige po, Mom, papunta na po kami riyan," tugon ni Yatco. Niyaya naman niya na ako at sabay kaming pumunta roon. Nadatnan naming nakahain na ang lahat maging mga pinggan, kutsara, at tinidor. Nakaupo na rin sina Tita at Lola Anita. Pagkaupo namin ni Yatco ay si Lola na ang nanguna sa pagdarasal. Matapos 'yon ay nagsimula na kaming kumain.Kumuha na ako ng kanin at iniabot naman sa 'kin ni Tita 'yung dinuguan pagkatapos niyang kumuha. Agad naman akong sumandok, pagkalagay ko sa