Natapos ng mag-perform ang apat na grupo. Ngayon, kami na. Masasabi kong magagaling din ang ibang grupo, ang magiging iba lang talaga ay kung paano nila ito i-d-in-eliver. Magaling execution ng grupo nila Gela, may chance na sila ang pinakamahigpit na katunggali ng aming grupo. Nag-aayos na ng props sa stage 'yung iba naming kasama. Ready na kami, hindi kami dapat magpalamon sa kaba. Ang maganda lang sa performance namin ay hindi na namin need magsalita dahil recorded na. Sa practice pa lang ay malakas na ang impact ng mga tauhan namin, walang oras akong hindi nagtatawa dahil ang lakas ng humor nina Lilibeth at Oliver. Kagaya ng nakagawian, pinapanget namin ang mga bida kaya nang pumasok pa lang sila sa stage, agad ng nagtawanan 'yung mga kaklase namin. Hagalpak kung hagalpak, napatingin tuloy ako sa prof namin na nakangiti lang nang malawak. Na-emphasize kasi 'yung nilagay naming itim sa may butas ng ilong ng aming mga bida kaya sa tuwing mag-da-dub sila, mas lalong pumapanget ang
Maagang namalengke si Mama kasama si Ate kanina. Mamaya kasing tanghali ay dito kakain si Yatco, baka abutin pa hanggang hapunan kapag nagkataon. Excited si Mama, akala mo naman mayroon talagang okasyon. Magka-chat na kami ni Yatco pagkagising namin. Maski siya ay hindi makapaghintay, kulang na lang yata ay isama niya ang magulang niya mamaya. Pagkabangon ko at bumaba na ako agad. Sinuri ko kung malinis ba ang sahig at 'yon, mayroon pang kaunting alikabok kaya minabuti ko na munang magwalis-walis. Nakakahiya naman sa bisita naman kung dadatnan niyang gano'n ang bahay namin. Pagkatapos no'n ay pumunta na ako sa kusina. May pagkain naman na sa lamesa, pritong hotdog. Kumuha lang ako ng ketchup at kumain na rin ako.Pagka-check ko ng oras, 8am na. Hinugasan ko na rin ang pinagkainan ko. Mayamaya lang ay bumaba na rin si Januarius at kumain. Hindi ko na nahintay 'yung pinagkainan niya dahil tapos na akong maghugas habang siya'y kumakain pa."Januarius, pagkakain mo, hugasan mo na 'yang p
Napatayo tuloy ako sa aking higaan nang dahil doon. Nagdadalawang-isip tuloy ako ngayon kung pupuntahan ko ba siya o hindi. Para kasing hindi okay ang lagay niya. Hindi naman siya tatawag sa 'kin nang gano'n lang. Wala ba siyang kasama sa bahay nila? Maaga pa naman, hindi naman nagyaya kahapon si Yatco na magsimba. Kung mag-text man diya, baka mamaya pang hapon kung sakali man. Mabilis lang naman siguro kung pupunta ako kina Amos. Pero sandali, bakit ko ba siya iniisip? Wala na nga dapat akong pakialam sa kaniya. Hindi ako dapat nag-aalala. Nagtatalo ngayon ang puso at isip ko. Sabi ng puso ko, push lang. Puntahan ko 'yung tao bilang pagmamalasakit man lang. Sabi naman ng isip ko, huwag ko nang ituloy ang binabalak ko. Binasura niya na 'ko ako kaya hindi ko na siya dapat pagtuunan pa ng pansin. Nahihirapan akong mag-decide kung ano ba talaga. Ilang saglit pa, ipinaubaya ko na ang lahat sa barya. Kumuha ako ng piso sa loob ng aking bag para ito na ang magdesisyon kung pupuntahan ko
Alas dos pasado nang dumating si Yatco sa bahay. Hindi ko nga namalayan na nand'yan na siya. Hindi rin naman siya bumusina sa labas nang dumating siya. Tamang hilata pa naman ang ginagawa ko sa may sala nang pumasok siya sa loob ng bahay namin."Mahal, ang aga mo naman," sambit ko. Napabalikwas talaga ako sa aking kinahihigaan nang makita kong pumasok siya."Sabi mo kasi ipaalam kita kay Tita kaya inagahan ko na ang pagpunta," turan niya."Ayan, dapat nag-text ka man lang. Nakapambahay pa man din ako. Maupa ka na muna sa may sofa at magbibihis lang ako saglit," wika ko.Ngingisi-ngisi lang siyang naupo sa may sofa. Ako naman, nagkukumahog akong tumungo sa aking silid para magbihis. Nagkalkal ako sa damitan ko para maghanap nang magandang maisusuot. Hindi naman kailangang bongga, basta presentable ay okay na. Una kong namataan 'yung shorts ko na kulay puti. Hindi naman 'to maikli kaya puwede ko 'tong suotin. Itinabi ko na muna 'yon at naghanap ako ng babagay roon. Sunod kong nakita 'y
Nang makapagpababa kami ng kinain ay naglakad-lakad na muna kami para matagtag. Nagtingin-tingin lang kami ng damit pero hindi naman kami bumili. Dumaan din kami sa mga sapatos at tiningnan naman kung may mga magandang labas ngayon. Ako kasi, hindi naman ako nag-be-base sa brand, 'yung feeling na sa unang kita ko pa lang ay magagandahan na ako, 'yon ang binibili ko. Pagkatapos no'n ay pumunta kami sa mga palaruan sa may taas. Gusto raw kasing magliwaliw ni Yatco at maglaro doon ng basketball. Go lang naman ako at sinamahan ko siya. Talaga nga namang kita-kita ang galing niya sa paglalaro ng basketball dahil sa galing niyang mag-shoot. Bihira lang ang mga pumalyang bola na hindi na-shoot sa ring. Taga-cheer lang naman ako rito sa gilid at taga-palakpak sa tuwing nakaka-shoot siya.Marami rin kaming nakuhang ticket nang dahil do'n. Sunod naman ay doon sa may arcade. Naglaro lang kaming dalawa ng tekken ay s'yempre, siya ang nanalo. Nag-enjoy naman ako sa paglalaro kahit na hindi ito an
Pauwi na kami ngayon ni Yatco. Bago kami tuluyang umuwi, dumaan na muna kami sa KK para bumili ng donuts. Pasalubong niya na raw kina Mama at Januarius."Naku, hindi ka na dapat nag-abala pa," turan ko pagkabayad niya sa may counter."Wala 'yon sa 'kin. Ang mahalaga, masaya ka. Alam mo naman, kailangang sumipsip kay Ate," maloko niyang sambit."Hindi mo na kailangang sumipsip kay Mama, malakas ka na ro'n," biro ko."Talaga ba?" nakangiti niyang sambit habang nagtataas-baba ang kaniyang mga kilay.After no'n ay lumabas na kami at dumiretso na sa parking para makauwi na. Pagkasakay ko sa loob, napatingin lang ako kay Yatco. Hindi ko alam kung gaano ako kasuwerte sa kaniya. Deserve ko ba talaga siya? Deserve niya ba ako? "Mahal, maraming salamat nga pala," sambit ko matapos niyang paandarin ang makina ng sasakyan."Para saan na naman 'yan, mahal?" tanong niya."Sa lahat-lahat. Lalo ngayong araw, talagang napasaya mo ako," ani ko."Ikaw ang higit na nagpapasaya sa 'kin," hirit niya sabay
Sabay dapat kaming uuwi ngayon ni Yatco pero mayroon siyang biglaan na gagawin. Bawi na lang daw siya bukas. Hindi ko naman siya puwedeng pigilan kaya hinayaan ko na lang. Alas dos pa lang naman at wala naman na akong pasok. Okay lang din, mas maaga akong uuwi. Habang nag-ce-cell phpne ako ay biglang mayroon unknown number na nag-text. Nabasa ko pa lang siya sa notification kaya hindi ko buong nabasa 'yung nilalaman. Dulot ng kuryosidad, agad ko naman itong binuksan at binasa.From: Unknown numberHi, Juness! Kumusta ka na? What time ka available? Yayain sana kitang mag-coffee. Mariz nga pala 'to, Ate ni Amos. *insert heart and smiling emoji*Pagkabasa ko no'n, hindi ko alam kung kikitain ko ba siya. Bakit naman ako naisipang kitain ng ate ni Amos? Hindi niya ba alam na hiwalay na kami ng kapatid niya? At the same time, may part din sa isip ko na gusto ko siyang i-meet. Wala naman akong gagawin kaya nag-reply ako sa kaniya.To: Ate MarizHello po, available naman na po ako ngayon. Wa
Muli, nag-check kami ng test paper namin sa aming last subject. Lahat naman kaming magkaklase ay pumasa. Nang umalis 'yung prof namin, para kaming mga nakawala sa koral dahil sa sobrang tuwa. Kulang na lang ay magbatuhan ng upuan 'yung mga kaklase ko dahil sa pagiging wild.Umalis naman agad no'n sina Gela at Osang. Si Gela ay tiyak na may practice, si Osang naman at tiyak na uuwi na. Nagpaalam naman ako agad kina Jessa at Lilibeth na lalabas na muna ako. Maaga pa naman, mamaya pa ang uwi ni Yatco. Balak ko munang sundan 'yung dalawa dulot ng kuryosidad.S'yempre, hindi ako nagpahalata na sundan sila. Tumungo sila sa may second floor na siyang pinagtataka ko. Wala naman silang gagawin do'n. Mga computer laboratory, organization's room, at faculty room ang nandoon. Nakatago lang ako sa isang malaking pasilyo at pasilip-silip lang ako para hindi nila mahalata. Kamukatmukat, pumasok silang dalawa sa may faculty room. Ang laking question mark no'n sa isipan ko dahil wala naman kaming dapa
May mga tao talaga na mawawala sa buhay natin pero mayroon din namang papalit. Noong mawala sina Gela at Osang, nagkaroon ako ng panibagong kaibigan. Akala ko, hindi na maaayos pa at maibabalik dati ang aming samahan. Mabuti na lang at nagbago ang ihip ng hangin. Sobrang saya ko dahil maayos na ang dati naming samahan.Nang mawala si Zerudo sa buhay ko, para bang guguho na rin ang mundo ko. Noong panahon na 'yon, hindi ko kayang tanggapin na wala na kami. Pilit akong umaasa na puwede pang maibalik ang pagmamahal niya sa 'kin kaya ginawa ko ang lahat, gumawa ako ng plano para makuha siya ulit. Hindi ko alam, iyon pala ang magiging pundasyon para maibukas ko ang aking puso sa iba. Salamat sa pagdating ni Yatco dahil muli niyang binigyan ng kulay ang madilim kong mundo.Sa kabila ng nagawa sa 'kin ni Zerudo, natutuhan ko pa rin naman siyang patawarin. Pagtungtong ng semester break, tinawagan ako ni Ate Mariz na magbabakasyon na muna sila ni Zerudo sa ibang bansa. Maaaring nagtamasa raw k
Friday na ngayon, heto na 'yung huling araw ng pasok namin. Bukas, bakasyon na. Hindi naman na kami ni-require na mag-uniform. Pagkaligo ko, tiningnan ko ang aking sarili sa may salamin at napansin ko nga ang may galos at pasa na medyo halata. Maging sa aking leeg ay medyo pansin ang tila ba bakat ng kaniyang daliri kapag malapitan. Mabuti na lang at hindi 'yon napansin ni Mama, medyo malayo rin naman kasi kami sa isa't isa.Naghanap ako ng damit sa aking cabinet pagkatapos. Nakita ko 'yung turtle neck kong kulay dark green kaya iyon na ang kinuha ko. Long sleeve rin naman ito kaya maitatago nito ang dapat na itago. Mabuti na nga lang at wala akong galos o pasa sa mukha. Hindi naman nagkaroon ng bakas 'yung pagpigang ginawa ni Amos sa aking panga kaya wala akong dapat na ipag-alala.Nagsuot ako ng pants na medyo fitted at saka ko ipinaloob doon 'yung damit ko saka ako naglagay ng belt. Rubber shoes ang isinuot ko sa aking paa para maging komportable naman ako. Nagsuot din ako ng sungl
Pagkahawak ko sa may seradura ng pinto ay sakto namang nahawakan niya ako sa may balikat. Nataranta talaga ako matapos 'yon kaya agad ko 'tong hinigit para bumukas ang pinto. Nagtagumpay naman ako at bahagya itong bumukas. "Tulong! Tulungan ninyo ako!" sigaw ko pa. Ginamit ko talaga ang opportunity na 'yon para ipangalandakan na kailangan ko ng tulong."Kahit magsisigaw ka pa rito, walang ibang tutulong sa 'yo," sambit niya. Nakangiti lang siya para tuyain ako. Kahit gano'n, ayaw ko pa ring mawalan ng pag-asa."Tulong! Please, tulong!" pagpalahaw ko pa.Sa pagkakataong 'yon, ginamitan niya ulit ako ng puwersa. Agad niya naman ako sinakal at hinila niya ako habang nakahawak ang kaniyang kamay sa aking leeg sapag diin niya sa 'kin sa may pader."Ayaw ko sana 'tong gawin kaso namumuro ka na sa 'kin. Kung hindi ka man magiging sa 'kin, sisiguraduhin ko namang hindi ka magiging kaniya," aniya. Medyo nakalawit na ang dila ko nang sabihin niya 'yon dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa le
Isa lang ang subject namin ngayon. Pumasok lang din ako para mag-attendance, after no'n ay uuwi na ako. Hindi ako sinundo ni Yatco dahil mamaya pa ang pasok niya. Nag-text na lang ako sa kaniya ng good morning kanina para naman mapangiti ko siya kahit papaano.After kong makapag-attendance, bumaba na agad ako ng building namin para umuwi. Niyayaya pa ako kanina nina Jessa, Lilibeth, Shammy, at Zendi na magliwaliw muna pero tumanggi ako. Gusto ko na munang makapagpahinga. Habang naglalakad ako sa daan ay nakasalubong ko si Klarisse, may kasama siyang lalaki - iyon yata ang boyfriend niya ngayon."Hi, Juness. Kumusta?" bati niya sa 'kin."Hello, okay naman ako. Ikaw ba?" wika ko."Heto, okay na okay. Mas masaya ako ngayon kasi may bago ng nagpapatibok ng puso ko," aniya."Oo nga pala, Noel this is Juness, kaibigan ko. Juness, this is Noel, boyfriend ko nga pala," maligaya niyang pakilala sa 'min sa isa't isa."Hello, nice to meet you," sambit ko kay Noel."Nice to meet you, too," nakang
Nang maubos namin 'yung ice cream namin ay nagkuwentuhan na muna kami. Nakaupo lang ako habang si Yatco naman ay nakahiga, wari mo'y nakasilay siya sa kalangitan. Siya ang unang nagbukas ng topic."May ideal age ka ba kung kailan mo gustong magpakasal?" tanong niya.Napaisip naman akong bigla sa tanong niya. Mayroon nga ba? Hindi pa kasi 'yon pumapasok sa isipan ko. Hangga't maaari, kung magpapakasal ako ay hindi naman 'yung nasa 30's na 'ko. Puwede na siguro 'yung 28 yrs old kasi kailan ko munang magkaroon ng stable na trabaho kapag naka-graduate na 'ko. Tutulong pa ako sa pamilya ko lalo na sa pag-aaral ni Januarius. Wala rin namang ibang aasahan si Mama kasi tiyak na may asawa na no'n si Ate Aprilyn."Hmm, 28 yrs old siguro. Hindi naman siguro aabot ng 30's. Ikaw ba?" pahayag ko."Uy, ang tagal pa pala. Ten years from now pa pala. Ako, nakadipende kung kailan magiging handa 'yung mapapangasawa ko," wika niya."Ang tagal pa ng ten years, mahintay mo pa kaya ako no'n?" ani ko."Oo na
"Oh, bakit umalis na 'yung dalawang kaibigan mo?" tanong ni Yatco nang makalapit na siya sa 'kin."Naku, importante pa silang lakad kaya nagpaalam na," pagdadahilan ko. "I see, akala ko e pinagalitan mo dahil nadulas sila sa 'kin kahapon," ngingisi-ngising sambit niya."Grabe ka naman sa 'kin, hindi ko naman sila papagalitan nang dahil lang do'n. Nakiki-chismis pa nga kung ano nangyari kahapon," turan ko."Naikuwento mo ba?" tanong niya na may halong pang-uusisa."S'yempre, hindi. Hindi ko naman na dapat pang ikuwento ang mga pribadong usapan. Mas masarap magkaroon ng tahimik na buhay," nakangiti kong sambit."Good girl," aniya sabay pisil sa pisngi ko."Oy, hindi ako aso," wika ko. "Speaking of aso, kumusta na si Nestor? Hindi ba siya makulit?" tanong niya pa."Hindi naman, mabait nga, e. Tahimik lang siya sa isang sulok kapag hindi nakakulong. Introvert yata si Nestor," turan na may kasamang paimpit na tawa."Siguro, extrovert siya kapag maligalig na," segunda niya kaya nagtawanan
Kaya naman pala hindi ka-close ni Yatco 'yung tatay niya dahil lahat ng gusto nito ay talagang ipinagpipilitan. Noong una, 'yung kursong hindi niya gusto. Tapos ngayon, ipapakasal siya sa taong hindi niya naman mahal. Kung ako 'yon, ay... tatanggi rin talaga ako. Hindi ko kakayaning mamuhay nang gano'n. Mabuti na lang at hindi pumayag si Yatco sa kagustuhan ng tatay niya. Gano'n niya talaga ako kamahal. Napangiti na lang tuloy ako habang iniisip ko 'yon. Mahirap din talaga maging mayaman, hindi naman talaga kapakanan ng anak niya 'yung iniisip niya kundi sarili niya lang at ang kalagayan ng business niya.Habang naghihintay ako ng masasakyang jeep, bigla akong tinawag ni Sir Yatco. Hindi ko namalayang lumabas na rin pala siya. Hindi ko muna siya nilingkn at nagkunwari akong hindi ko siya narinig."Kung magbago man ang isip mo, i-text or tawagan mo lang ako," wika niya pa. Iyon na ang pagkakataon para harapin ko siya."Pasensiya na po, Sir. Hindi na po talaga magbabago ang isip ko, fi
Nagpaalam kami ni Gela sa isa't isa nang matiwasay. Pagkatapos no'n ay bumalik na ako sa aming silid. At same nga sa iba naming subject, attendance lang din talaga ang ginawa namin. Papauwi na rin sana ako sa 'min dahil wala naman na akong ibang gagawin nang biglang may mag-text sa cell phone ko. Pagkatingin ko ay unknown number, binuksan ko pa rin naman ang mensahe dulot ng kuryosidad.From: UnknownGood day, Ms. Pilapil. This is Arthur's Dad. Puwede ka bang ma-meet ngayon? What time ka available? Thank you!Nagulat ako as in, nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ko 'yon. Seryoso ba? Tatay talaga siya ni Yatco? Saan niya naman nakuha ang number ko? Bakit niya naman gustong makipag-meet sa 'kin? Kinakabahan ako, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.To: UnknownGood day po, Sir. Yes po, puwede naman po. Mga 2pm po puwede naman po ako.Pikit-mata kong sinend 'yung text ko. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para mag-reply. Ilang saglit pa ay nag-reply na 'to.From: U
Malapit na ang oras ng hapunan, nakaluto naman na sina Tita at Lola Anita. Nakatawag na rin ako kanina kay Mama na nandito ako kina Yatco at dito na ako kakain. Hindi ko na muna sinabi sa kaniya na may pabalot daw mamaya si Lola Anita para sila naman daw ang may maipatikim sa kanila. Tiyak na matutuwa 'yon mamaya."Juness, Arthur, halina kayo rito sa hapag, kakain na tayo," pagtawag sa 'min ni Tita. After ko kasi silang tulungan kanina ay dumiretso na ako sa may sala at sinamahan ko si Yatco na manuod na muna."Sige po, Mom, papunta na po kami riyan," tugon ni Yatco. Niyaya naman niya na ako at sabay kaming pumunta roon. Nadatnan naming nakahain na ang lahat maging mga pinggan, kutsara, at tinidor. Nakaupo na rin sina Tita at Lola Anita. Pagkaupo namin ni Yatco ay si Lola na ang nanguna sa pagdarasal. Matapos 'yon ay nagsimula na kaming kumain.Kumuha na ako ng kanin at iniabot naman sa 'kin ni Tita 'yung dinuguan pagkatapos niyang kumuha. Agad naman akong sumandok, pagkalagay ko sa