Two

HINILOT ko ang batok ko nang matapos ko na ang ginagawa kong presentation. Natapos ko din sa wakas ang presentation na ilang beses na pinaulit sa akin.

Ilang buwan na ba ang nakalipas mula nang makausap ko si Calil Abruzzo? At pagkatapos ni'yon ay wala na akong narinig pa mula sa kanya o hindi na ulit siya nagakita pa sa'kin.

"Dane, hindi ka pa uuwi?" tanong sa akin ni Maricar na paalis na ng opisina.

Tipid ko siyang nginitian. "Mauna na kayo, mag-aayos pa ako rito," sabi ko.

"Okay. Sige. Mag-iingat ka sa pag-uwi mo."

"Salamat. Ikaw din."

Nang mawala na siya sa paningin ko, nagsimula na akong magligpit ng mga nagkalat kong gamit sa lamesa ko. Pagkatapos kong malinisan ang ibabaw ng lamesa ko ay naghanda na rin ako sa pag-uwi. Hindi na ako nag-abala pang mag retouch dahil uuwi na rin naman ako.

"Ingat ka sa pag-uwi mo, Dane," sabi sa akin ni Manong Felipe na isang guwardya ng makita niya akong palabas na ng building.

"Salamat po."

Malalaki ang mga hakbang ko na nagtungo sa sakayan ng taxi at doon maghintay ng taxi na dadaan. Paparahin ko na sana ang paparating na taxi nang may itim na van ang biglang huminto sa aking harapan. Bumukas ang pinto niyon at may limang lalaki ang lumabas mula sa loob at  tsaka sapilitan akong pinasakay van.

"Sino ba kayo?! Bitawan niyo ko!"

Isang panyo ang tumakip sa ilong ko. Sinubukan kong manlaban pero baliwala iyon dahil ano nga naman ba ang laban ko sa limang lalaki? Ang paglaban ko ay unti-onting napalitan ng panghihina nang maamoy ko ang likido sa panyo hanggang sa tuluyan akong bumagsak at mawalan ng malay.

Mahina akong napaungol nang magising ako. Sapo ang sentido na marahan kong iminulat ang aking mga mata nang bahagya akong makaramdam ng pagkirot sa ulo ko at agad akong sinalubong ng hindi pamilyar at malamig na silid.

Napakunot-noo ako. Nananaginip ba ako? Paano ako nakapunta sa ganito kagandang kwarto?

Pabalikwas akong napabangon nang maalala ko ang nangyari noong pauwi na sana ako. May humintong van at pilit akong isinakay ng limang lalaki at pagkatapos ni'yon ay hindi ko na alam ang sunod na mga nangyari.

Sa maikling salita, someone abducted me!

Agad kong sinuri ang buo kong katawan, kung may masakit ba o kung merong nangyaring pagbabago, pero wala naman. Everything seems normal. May damit pa rin naman ako at hindi naman masakit ang pagkababae ko, kaya nakahinga rin ako ng maluwag.

"It's good you're already awake."

Mabilis kong naibaling ang tingin sa kanan. Mula doon may lalaking nakaupo sa mala tronong upuan at naka-ekis ang mga binti nito habang walang emosyon ang mga mata nitong nakatingin sa akin. The man has dark brown hair and his eyes is like an light emerald stone. Pero ang higit na nakakuha ng atensyon ko ay ang kalahati ng mukha niya na natatakpan ng kulay itim na mascara. Kahit nakatakip ang kalahati ng mukha niya, nababakas pa rin ang kagwapuhan nito.

Humigpit ang pagkakahawak ko sa kumot na nakatakip sa kalahati ng aking katawan. "S-sino ka?"

Nagbuntong-hininga ito. "I'm grateful that I at least studied your language, Dane," anito na ang mga mata ay tutok na tutok sa'kin.

He knows me! This man knows me! Pero sino siya?!

"Don't tell me you've been able to forget me for five months, my fiancee?"

Natigilan ako sa tinawag niya sa'kin. Ibig-sabihin ang lalaking ito ay walang iba kundi si Dark De’Longhi? Ang dapat na mapapangasawa ng kakambal niya! Totoo nga ang sinabi ni Calil na pupuntahan siya ng lalaking ito.

Kailangan kong sabihin na hindi ako ang asawa niya!

"I-I'm not your fiancee."

Tumaas ang sulok ng labi niya. "Is that your only trick you have my dear?"

"I am not your fiancee but my twin Dianna. She just pretended to be me. She used my name when she lived here!"

Nagbuntong-hininga ito. "Do you want me to believe that?"

"Kasi iyon ang totoo!"

"When did you tell me the truth, Dane? Not a day goes by that you don't lie to me."

Nakagat ko ang ibaba kong labi. "Look. I know it's hard to believe, but I'm not you are looking for. I'm her twin sister!"

Tumayo ang lalaki at humakbang palapit sa akin pagkatapos ay ipinatong ang magkabilang kamay sa kama para bahagya siyang naka dukwang sa akin dahilan para halos magkalapit na ang aming mga mukha.

"Dane, I know how much you hated me and you will do everything just to escape from me. You managed to escape and hide from me for a year, but now I found you again, I won't let that happen again."

"Hindi nga ako ang hinahanap mo! Yes I'm Dane, the original Dane not the woman you know!" sikmat ko sa kanya.

Marahas niya akong hinawakan sa mukha. "When did you tell the truth, Dane? Yes, we're engaged but you never treat me as your fiance!"

Pagkasabi ni'yon ay marahas din niyang pinakawalan ang aking mukha. "We are going back to Sicily tonight."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Hindi ako papayag. Hindi ako papayag na magbabago at magugulo ang buhay ko dahil sa kagagawan ng kakambal ko.

"I'm not coming with you!" sikmat ko sa kanya.

"Yeah? Said who?"

"Me. I won't coming with you!"

Galit niyang hinawakan ang braso ko. His light green eye become darker. Kitang-kita sa mga mata niya ang galit para sa'kin.

"We have a deal, Dane. You will help me in exchange for saving your company! You can't quit unless I get what I want!"

Ano naman kaya ang napagsunduan nila ni Dianna? At ano naman kaya ang gusto nitong makuha?

Kailangan kong matawagan si Calil.

"Y-you're hurting me..." sabi ko na pilit kumakawala sa pagkakahawak niya.

"You ask for it," aniya bago pakawalan ang braso ko. "Whether you like it or not we will be going back to Sicily tonight." Iyon lang at lumabas na ito ng kwarto.

Pagkalabas ni Dark ay agad kong kinuha ang bag ko na nasa sofa at agad na hinagilap ang calling card ni Calil sa bag ko. Laking pasalamat ko na hindi ko iyon tinapon. Ilang beses ko siyang tinawagan pero out of coverage area na ito. Hindi kaya nakabalik na ito sa Sicily? Ano na ang gagawin ko ngayon?

Hahayaan ko na lang ba munang dalhil ako ng Dark na iyon sa Sicily at magpanggap bilang si Dianna? Kung hindi, meron pa bang ibang paraan?