Five

HALOS hindi ko mahugot ang aking hininga habang tinitingnan ko ang sarili ko mula sa reflection ng salamin matapos nila akong ayusan.

Hindi ako makapaniwala sa gandang nakikita ko mula sa buhok, night gown, at hanggang sa stiletto na suot ko. Lahat iyon ay may bahid ng mamahaling brilyante na kumikinang kapag tinatamaan ng niwanag.

Tila ako si Cinderella na binigyan ng pagkakataong maging prinsesa sa gabing ito.

"You're ready beautiful, Signorina Dane," buong pagmamanghang sabi ni Steffi.

"I agree," sangayon naman ni Charlotte.

"No wonder why Signore Dark is so overly protective of you, Signorina," sabi ba ni Steffi.

Iyon nga ba ang dahilan kung bakit hindi magawang tigilan ni Dark si Dianna kahit ilang beses na siya nitong tinatakasan? O meron pang malalim na dahilan?

Agad din namang nagpaalam umalis ang dalawa kaya siya na lang ang naiwang mag-isa sa kwarto.

Muli kong tinitigan ang sarili mula sa reflection ng salamin at hindi mapigilang maitanong kung ito nga ba ang buhay na gusto ng kakambal ko? Kung bakit mas pinili nitong maging miserable ang buhay?

Doon bumukas ang pinto ng kwarto ko at iniluwa niyon si Dark. Tulad ko ay naka ayos na rin ito. Isang mamahaling itim na tuxedo ang suot nito at mamahaling sapatos. Ang itim nitong maskara ay napalitan na merong maliliit na brilyante sa gilid.

Kahit may takip ang kalahating mukha nito, masasabi niyang hindi naitatago ni'yon ang taglay nitong kagwapuhan.

Lumakad siya palapit sa akin at huminto sa aking likuran. Matangkad siya sa akin ng ilang pulgada kaya nanliliit ang limang talampakang taas ko.

"Sei bellissima, Cara mia," aniya sa ibang lenguwahe.

"I-I don't understand..."

Tumaas ang dalawa niyang kamay mula sa magkabilang braso ko. "I don't know why I chose you to be my wife, Cara Mia. But seeing you now, I think I know why."

"Why?" tanong ko habang tinititigan ko siya mula sa reflection ng salamin.

"Because of your eyes. So clueless and unpredictable."

"W-what do you mean?"

"Let's just say, I used to be able to read your every moves and thoughts, but now I can't. I don't know what's in your mind right now."

Pumihit ako paharap sa kanya na gusto kong pagsisihan sa huli dahil sobrang lapit ng mukha naming dalawa.

"You want to know what's on my mind right now?"

"Tell me."

"I want to know more about you. And why are you doing this to me."

Saglit siyang natigilan habang titig na titig sa mga mata ko. Pero ilang sandali ay muli na siyang nagsalita.

"You won't like who I am, Cara mia. The more you know about me, the more you want to stay away from me."

"But..."

"This isn't romance, Cara mia." Hinaplos niya ang pisngi ko. "You're not a damsel in distress and I'm not the handsome prince who comes to save you. Just fulfill the agreement you signed, and you will be free from me."

Agreement? Ano naman kayang agreement iyon? Iyon ang kailangan kong malaman.

"After the marriage, I will let you do whatever you want," sabi pa nito na ikinasaya ko.

"Will you let me return to the Philippines?"

Nangunot ang noo nito. "What is there about the Philippines that makes you want to go back there? A man?"

Mabilis akong umiling. "I just want a simple life. That's all."

"Okay. If it's that you want."

Tipid ko siyang nginitian. Nasisiyahan ako dahil hahayaan niya akong bumalik sa Pilipinas pagkatapos ng kasal. Matatamasa ko pa rin ang tahimik na buhay na gusto ko.

"It's getting late. I don't want to be late in the party," aniya na nauna nang lumabas ng kwarto ko.

Muli kong tiningnan ang sarili ko mula sa salamin bago ako sumunod kay Dark palabas ng kwarto ko.

NASA sulok lang ako ng bulwagan na iyon habang naka masid lang sa lahat ng bisitang nagsasaya sa gabing ito. Hindi ko magawang magsaya dahil alam kong malayong-malayo ang estado ng buhay ko sa mga taong nandito ngayon. Isa pa, hindi ko alam kung paano makipaghalubilo sa ibang tao. Hindi ko kayang makipagsabayan sa kanila kahit pa higit na nangingibabaw ang ganda ng suot kong gown.

Napatingin ako sa dalawang babae na nagtatawanan mula sa kabilang lamesa. Paglingon ko sa kanila ay nakatingin din sila sa akin.

"The social climber is here."

Narinig kong sabi ng isang babae. Ako ba ang pinariringgan ng mga ito?

"Did you hear the news that a congressman got her pregnant and she had an abortion?" sabi ng babaeng blonde ang buhok.

"Oh my god, really?"

"Any man can taste her in exchange for money. She's really a gold digger," sabi naman ng isa pang babae.

"I wonder what did she feed to Dark De'Longhi to get him to marry her. She doesn't deserve a De'Longhi."

Nakuyom ko ang aking kamao. Alam kong ang kakambal ko ang pinaparinggan nila, pero hindi ko masikmura ang panlalait na ginagawa nila para sa kakambal ko. Gusto kong magalit pero hindi ko alam kung ano nga ba ang naging buhay ng kakambal ko sa lugar na ito. Pero kahit ganun pa man ang nangyari, wala silang karapatan para sabihin ang mga iyon.

Dahil hindi ko maatim ang pinag-uusapan nila tumayo ako at humakbang palabas ng bulwagan kung saan makakalanghap ako ng sariwang hangin.

Dinala ako ng mga paako sa malawak na veranda at doon piniling manatili at tanawin ang magandang paligid ng Sicily. Nakakapanatag ang iba't-ibang kulay ng ilaw na nanggagaling sa matatayog na building.

Dati pinapangarap lang namin ni Dianna ang makapunta rito, pero ngayon nandito na rin ako at masasabi kong hindi ko gustong manatili pa ng matagal dito.

"Dane?"

Napalingon ako mula sa lalaking nasa aking likuran.

"Is that really you?" tanong pa nito na ikinakunot ng noo ko.

Sino naman ang lalaking ito?

"I didn't think I'd see you here. It's been a while since we last saw each other," sabi pa niya.

"I'm sorry, I don't know you," sabi ko.

Natawa siya ng pagak. "How can you forget the man you spent a few nights with? Didn't I make you satisfied?"

Natigilan ako sa sinabi niya.

Totoo nga kaya ang sinabi niya?

Tumikhim ako. "I'm sorry, I don't really know you. Excuse me."

Akmang lalagpasan ko siya ay pinigilan niya ako sa braso at marahas na hinila pabalik.

"Am I that easy to forget? Do you want me to make you satisfy you again tonight to make you can remember me? How much do you need? Just tell me and I'll give it to you–"

Isang malakas na sampal ang binigay kong sagot sa kanya na ikinatigil niya at ikinatigil ko rin.

Nanlaki ang mga mata niya at galit na tumingin sa'kin. "How dare you! After what I gave you, this is how you repay me?! You are a bitch!"

Marahas niya akong hinawakan sa palapulsuhan ko at kinaladkad paalis sa lugar na iyon.

"I will f*ck you to night until you beg me to f*ck you again and again!" nito na sapilitan siyang kinakaladkad.

Naalarma naman ako at pilit kong kumakawala mula sa pagkakahawak niya.

"No! Let me go! Someone help me!" sigaw ko na umaasang may makakarinig sa akin.

"No one will help you because of your reputation! You are a disgrace to everyone because you are a bitch!" sabi niya na patuloy siyang kinakaladkad.

"Sabi ng bitiwan mo 'ko! Dark, help me!" sigaw ko na kusang lumabas sa bibig ko ang pangalan ni Dark.

Alam kong tanging siya lang ang makakatulong sa'kin sa mga oras na ito. Siya lang ang pwede kong hingian ng tulong wala ng iba pa.

"Dark, help me!"

Isang kamao ang umigkas sa mukha ng pangahas na lalaking may hawak sa akin dahilan para pasubsob siyang bumagsak sa simentong sahig.

"What the—" Nanlaki ang mga mata nito at hindi makapaniwalang napatitig sa lalaking nasa harapan ko ngayon.

Takot na takot ang lalaki na para bang nakakita ito ng isang multo sa sobrang putla ng mukha niya.

"D-De'Longhi... Dark De'Longhi," anas nito sa pangalan ng lalaking dahilan ng takot nito.

Doon nagsimulang may mag-flash ng camera at unti-onting nagkaroon ng mga nakikiusyoso.

"My gosh! She created trouble again." Narinig kong sabi ng babaeng nasa bulwagan kanina.

Hinubad ni Dark ang coat nito at ipinatong iyon sa ulo ko para matakpan ang mukha ko mula sa nagkikislapang camera.

"Let's go." Hinawakan niya ako sa kamay at hinila papunta sa sasakyan nito.

Sandaling katahimikan.

"I—"

"I don't want to hear any explanation from you," mariing sabi nito.