Chapter 2

Chapter 2: Survival

"Hailey?" 

Naalimpungatan ako nang makarinig ng kung anong ingay sa loob ng aking kwarto. Kinusot-kusot ko ang mga mata ko at nang maaninag ang taong kasalukuyang binubuksan ang mga drawer ko ay mabilis akong napabangon.

"Hailey? You're home. Bakit ang tagal mo?" Tanong ko at dahan-dahan nang sinuot ang aking tsinelas. Hindi ito sumagot, bagkus ay nagpatuloy lang ito sa pag-bubukas ng drawer at iniipon naman sa mesa ang mga alahas na nakukuha niya. Pati ang relo na regalo niya sa akin noong birthday namin ay kinuha rin niya.

My forehead creased in confusion. I don't understand why she's inside my room right now, and what's even more weird is that... she was getting all the jewelry that I have.

"What are you doing, Hailey? Bakit mo kinukuha 'yang mga gamit ko? All of that are gifts from—"

"I don't care, Holy. Just... shut up and let me leave with this shits you are keeping." She snapped at me. My heart clenched when I heard what she said. All of those things are a gift from Papa, and also from our relatives. Mayroon ding sa kaniya at kay Feby.

"Those are not shits, Hailey. Those are things that were given to me as a gift. Those things holds a sentimental value for me. So please, whatever you are doing right now, stop it. It's not funny."

"Bakit ba?" Marahas itong lumingon sa akin. "Aanhin mo ba 'to? Hindi mo naman 'to magagamit, 'di ba? Mag-mamadre ka lang naman pagkatapos mo ng kolehiyo. At ang mga madre ay hindi nagsusuot ng mga ganito." 

I frowned at her. Lumapit ako sa gawi niya at sinubukan kunin ang mga gamit kong nailabas niya upang ipasok ito pabalik sa drawer pero mabilis niya akong napigilan.

"Hailey, tama ka. Hindi nga nag-susuot ng alahas ang mga madre, pero sinabi ko na di ba? Those things are holding a deeper part of my heart. It has a value. A very sentimental one. At ano ba ang gagawin mo sa mga ito? Bakit mo ba kinukuha samantalang alam kong meron ka rin naman ng mga 'to?" 

I don't really understand her. I don't understand why she's panicking like this. Mukha siyang aligaga, hindi mapakali, at nagmamadali pa. Kung hindi ko lang kilala ang kakambal ko ay iisipin kong... gumagamit siya ng ilegal na droga dahil sa inaakto niya ngayon. 

She slightly glared at me but didn't say anything. Nagpatuloy nalang ito sa pag-kalkal ng ibang gamit ko sa loob ng mga drawers. 

"Hailey..." Mahinang tawag ko sa kaniya pero hindi pa rin ito nakinig.

"Kulang pa 'to. Kulang pa 'to bilang kabayaran sa nagawa ko..." Rinig kong mahinang bulong niya na halos hindi ko na maintindihan dahil sa sobrang hina.

Napakunot ang noo ko. "What do you mean? Anong kabayaran? Ano bang sinasabi mo? Nangutang ka ba? What happened to the race? Nanalo ka ba—"

"Huwag mo nang ipapaalala pa, Holy! Pwede ba? Hayaan mo nalang ako, okay? Just sleep! Ibabalik ko rin 'tong mga gamit mo kaagad! May pagga-gamitan lang ako sandali."

And I believed her... again. Buong akala ko ay tutuparin ni Hailey ang sinabi niyang babalik siya at ibabalik rin ang mga gamit kong kinuha niya, pero hindi. 

Hindi na siya nagpakita simula noong gabing 'yon. Dalawang araw na ang nakalipas. Ngunit bago pa man siya tuluyang umalis ay nag-iwan siya ng sulat sa papel. It was for me and Papa. 

"Ano na naman ba 'tong ginagawa ni Hailey?!" Naiiyak na ani ni Tita Gracie, ang kapatid ni Papa, habang hinihilot ang sentido. Papa caressed her back, trying to calm her down. Mukha ring problemado ngayon si Papa, pero pinipilit niya lang maging matatag lalo na sa harap ko, dahil alam niyang kami lang dalawa ang magiging lakas ng isa't isa ngayong nawawala si Hailey.

I bit my lower lip as I silently wiped the tears off my cheeks. I can't help but to feel guilty. Ako ang huling nakausap ni Hailey bago pa man ito umalis. Ako ang nandoon para sana ay mapigilan pa siya, pero naniwala pa rin akong babalik siya. Kaya ito kami ngayon, nag-aalala at nag-iisip kung saan ba namin siya pwedeng hanapin at puntahan. 

And I couldn't think of any places of where she might go. Is it in the drag race or... I don't know! Hindi ko alam kung baka may kumuha sa kaniya o baka may sinamahan siyang isa sa mga barkada niya. 

Right. The three guys he was with the other day might know where she is! I should... find a way to talk to them! Pero hindi ko alam kung paano! I don't know them personally, except for their faces!

"Kailangan nating maniwala kay Hailey na nasa maayos lang siya na kalagayan hangga't hindi pa tayo nakakakuha ng impormasyon kung nasaan ba talaga siya. As if now, we all have to calm down. Kailangan nating magtanong-tanong sa mga kaibigan niya, and maybe, we can ask the Police's help too."

Wala ako sa sarili nang pumasok sa university. Napansin iyon ni Feby. Tinanong niya ako kung okay lang ba ako, and I said yes. Hindi na siya nag-usisa pa at tumahimik nalang. Pero ramdam ko pa rin ang panay pag-sulyap niya sa akin habang nasa klase. 

Pagkatapos ng lunch break ay dumiretso kaagad ako sa library, habang si Feby naman ay may club meeting kaya doon na siya dumiretso.  

Tinanguan at nginitian ko si Mrs. Olivia nang makapasok. Napahinga ako ng malalim nang makitang nandoon ang tatlong babaeng kanina pa pa-sekretong hinahanap ng mga mata sa loob ng campus. 

I saw them talking again in a hushed tone kaya kaagad na akong lumapit sa kanila. They immediately stopped talking as they looked up to me. If I'm not mistaken, one of them is named Katrina, while the other two are still nameless.

"Ahm, Hi..." Medyo pag-aalinlangan pa sa boses ko nang batiin sila.

"Oh my God! Hello again, Holy!" Kumaway sa akin ang isang babae. "Ako po si Alexa, at ito naman po si Ria, at si Katrina po."

Nakahinga ako ng maluwag. Ngumiti ako bago inilahad ang kanan kong kamay na kaagad namang tinanggap ni Alexa. "I'm Holy. Nice meeting you all."

"Omg! Ang lambot ng kamay..." Mahina nitong siniko si Katrina dahilan para mapangiwi ang huli.

Kinamayan ko sila isa-isa bago tumikhim at huminga ng malalim. "May... pabor lang kasi akong hihingin sa inyo," Panimula ko, medyo kinakabahan at hindi mapakali.

Nag-ningning ang mga mata ni Alexa na para bang may sinabi akong talagang nakapag-pasaya sa kaniya. 

"Ano po 'yon?!" 

I closed my eyes and sighed deeply. Kinagat ko ang pang-ibabang labi bago muling dumilat at tumingin ng diretso sa mga mata nila, isa-isa.

"Gusto kong sumama sa inyo sa drag race."

Dahan-dahang napawi ang ngiti nilang tatlo. Nakita ko ang gulat sa kanilang mukha habang tinitingnan ako, at maya-maya pa ay nagkatinginan silang tatlo.

"Medyo wala pa pong tao ngayon kasi medyo maaga pa e." The girls excitedly lead me to where the drag race is going to happen. It was such a huge place. There are bleachers around and a huge field where the race is going to happen.

Hindi ako komportable sa lugar na 'yon. Medyo madilim ang lugar at alam kong mas didilim pa iyon sa paglipas ng mga oras at habang palalim ang gabi. 

"Dito tayo pupwesto mamaya! Dapat malapit sa mga racers!" Humagikhik si Katrina bago naupo sa tabi ni Alexa. Sumunod ako bago si Ria na nanatiling tahimik kanina pa.

"Alam ko kung sino ang ipinunta mo dito," mahinang bulong ni Ria sa akin kaya napakurap ako. Hindi naman napansin ng dalawa ang pag-uusap namin dahil May sarili din silang mga mundo. "You shouldn't be here, Ate Holy." Dagdag pa ni Ria.

Confused, I turned to look at her. Nag-iwas lang ito ng tingin at bumuntong-hininga. 

"Your twin, Hailey, made a really big chaos the other night. Naalala mo ba noong araw na nag-uusap kami tungkol sa pagdating ni Eros Hunter Salvatore?" Tumango ako. "Iyon din ang araw na pumunta kami sa drag race para makita siya. Dito kami pumunta. At isa sa mga nakalaban ni Eros ay ang kakambal mo." I didn't know why my heart thumped louder. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako pagkarinig ko sa pangalan ng lalaki. I don't know him, but hearing his name... It feels like he brings nothing but trouble to someone.

"Natalo si Hailey sa laban, and she didn't like to accept that fact lalo na at dikit na dikit lamang sila. So, she, ahm, smashed Eros car. And I heard that it was his most favorite one. His prized possession kung kaya ay galit na galit ang lalaki." Napaawang ang labi ko pagkatapos mapasinghap sa nalaman.

It made sense. Iyon ang dahilan kung bakit umuwi si Hailey sa bahay na parang wala sa sarili. Iyon ang dahilan kung bakit kinuha niya lahat ng mga alahas ko sa drawer that was a gift for me from Papa and some of our relatives. That made sense why she did that. Kaya rin niya sinabing hindi iyon sapat. 

Inakala kong may utang siyang kailangang bayaran. She indeed have a debt. No. It was more than just a debt.

"And I heard na nawawala si Hailey? I guess, nagtatago na siya ngayon. Hindi naman kasi basta basta ang lalaking binangga niya. He's known for being a heartless bad boy. Actually, silang magpipinsan. They're powerful inside and outside the country, kaya hindi na ako magtataka pa kung si Eros mismo ang makahanap sa kaniya. Lalo na at hindi siya pumayag na mabayaran ng kahit anong halaga ng pera ang sinirang sasakyan ng kakambal mo." 

Napalunok ako. Hindi tuluyang ma-proseso ng isip ko ang mga sinabi ni Ria. Hindi kayang tanggapin ng utak ko. 

"P—pwede naman sigurong... ipa-repair ang sasakyan?" Mahinang tanong ko, medyo naguguluhan pa. 

Narinig ko ang mahinang tawa ni Ria. "Tama nga sila. Masyado kang inosente." I slightly pouted. "The car is beyond repair, Ate. Kung maayos man 'yon ng pinaka-magaling na technician sa buong mundo ay alam kong hindi pa rin mabubura sa isip ni Eros ang nangyari. As what I've said, the car is his prized possession. No one gets to touch it except for him only. Kahit nga mga pinsan niya ay ayaw niyang pahiramin doon o kahit pahawakan man lang. You could just imagine an angry devil, Ate. That's how angry Eros was that night. Kaya ko nga sinabing bawal ka dito kasi baka mapagkamalan kang si Hailey. Tumatak sa isipan ng mga racers at kahit ng mga audience ang mukhang 'yon."

Dahil sa huling sinabi ni Ria ay mas lalo lang akong kinabahan. Kumabog ng mabilis ang dibdib ko habang iniisip na ang mga posibleng mangyari.

Then... should I leave? 

Kung gagawin ko 'yon ay hindi ko rin makikita ang tatlong lalaki na kasama ni Hailey. I don't know. I just feel like they're here tonight too. Sila ang kasama ni Hailey kaya sila rin ang tatanungin ko kung saan siya posibleng nagtatago ngayon. O kung nagtatago talaga siya.

I shouldn't leave. I shouldn't feel guilty. Hindi naman ako ang sumira ng sasakyan ng lalaki. So, I'm assuming that I will not be in trouble tonight as I silently looked for those three guys who was with Hailey that night. And I'll just pray to God that Eros will have his own peace of mind sooner or later.

"Shit! Nandito si Eros! Kompleto silang magpi-pinsan ngayon na sasali sa race!"

I closed my fist tightly. I prayed to God that He'll give me more strength and that, He'll guide me so I can survive this night.