Napahawak na lang ako sa kamay niya nang maramdaman ang daliri niya sa pagkababae ko. Ramdam ko ang pagkabasa noon at ang siyang nagpabaliw sa akin ay ang paraan ng paghawak niya roon. Halos idiin ko kay Lazaro ang likod ko dahil sa kakaiwas sa kamay niya na imposible ko rin na matakasan. Bumagsak ang ulo ko sa mga unan nang tanggalin niya ang kaniyang braso na siyang ginamit ko na pang-unan kanina. Sa isang iglap ay nasa ilalim na niya ako. Nahihiya na nag-iwas ako ng tingin. Patuloy niya na pinaglalaruan ang pagkababae ko habang nakatingin sa akin. Ako naman ay walang ibang nagawa kung hindi ang takpan ang bibig ko upang pigilan ang paglabas ng mga daing na hindi ko naman sinasadya na lumabas sa bibig ko. "Look at me," utos niya. Umiling ako. Hindi ko kaya na makipagtitigan sa kaniya sa ganitong sitwasyon. "Tama na," pagmamakaawa ko nang bilisan niya ang paglalaro sa pagkababae ko. Lumukot ang mukha ko at napahawak na lang sa braso niya nang walang sabi-sabi na ipasok niya a
Simula nang pagtatagpo namin ng landas ni Sean ay naging ilang ako sa kaniya. Ramdam ko rin ang madalas niya na pagsulyap-sulyap sa akin habang magkakasama kami ni Lazaro na mas lalong nagpapailang sa akin. Minsan kapag pumupunta siya rito sa bahay ay nagpapaiwan na lang ako sa silid. Hindi ko kayang humarap sa kaniya. Pakiramdam ko ay sinasakal ako ng hangin at hindi ako makahinga. Buntonghininga na pinagpatuloy ko ang pagluluto. "Smells delicious," ani Lazaro matapos kong maramdaman ang pagpulupot ng mga braso niya sa aking baywang. Natawa na lang ako. "Gutom ka na?" tanong ko. Tuluyan na rin na naging maayos ang pakikitungo ni Lazaro at kung ikukumpara sa Lazaro na sumalubong sa akin pagmulat ng mga mata ko noong unang araw ko rito ay malayong-malayo siya roon. Kung ilalarawan ko siya ay masasabi ko na maalaga siya at kulang na lang ay paliguan ka na niya dahil siya na ang gumagawa ng lahat lalo na kung tulog ako. He will take the chance that he have to do all the chores an
Awang-awa ako na nakatingin sa kaniya. Hindi ko na nagawa pa na makapagsalita nang magsimula siya na umiyak. Wala akong ibang maramdaman kung hindi ang awa. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa relasyon nila ni Beatrice pero ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya sa babae na iyon. Ramdam ko na sobrang minahal niya ng sobra si Beatrice at hindi ko rin siya masisisi sa ipinapakita niya sa akin ngayon dahil nagmahal lang naman siya. Naaawa ako dahil mukhang hindi man lang siya nagtira ng pagmamahal kahit kaunti para sa sarili niya at ibinuhos niya iyon lahat kay Beatrice. Inubos niya ang lahat sa babae na niloko lang din naman siya kasama ng kaibigan na pinagkakatiwalaan niya. Tumingala ako upang pigilan ang luha na kanina pa nais na tumulo. Hindi ko alam kung paano ako makakapagsalita ng diretso dahil sigurado ako na sa oras na bumukas ang bibig ko ay manginginig ang boses ko. "Bee, hindi pa rin ba naabot ng best ko ang expectation mo para sa isang lalaki?" nahihirapan na tanong
"What did you do!" galit na salubong sa akin ni Sean nang maabutan niya ako sa sala. Namumula siya at bahagyang nanginginig. "Nasasaktan ako," reklamo ko nang higpitan niya ang hawak sa braso ko. "He fainted and you didn't even bother na dalhin siya sa hospital? Bee, do I even know you?" Padarag ko na binawi ang kamay ko. "Ang dapat na itanong ko ay nakilala mo nga ba talaga ako?" tanong ko. "You don't know anything and so don't accuse me to the thing that I didn't do—" "Hindi mo ginawa?" tumatangong aniya. "Gusto mo bang sabihin na inatake na lang si Azaro ng asthma niya without any reason? Do you really think that I would buy that?!" "Nag-usap lang kami. Ano ba ang ginawa ko sa kaniya?! It's not my fault kung inatake siya ng asthma. Malinis ang konsensiya ko na wala akong ginawa sa kaniya—" "No, you don't. Matatawag pa ba na malinis ang konsensiya mo kung hinayaan mo lang siya sa kusina na naghahabol na ng hininga niya habang ikaw ay abala sa pakikipagtalo kay Harold p
Ang pagkakataon na makakatakas na sana ako Mula sa kamay ni Lazaro ay hindi na nangyari pa nang muli akong hilain ng mga bantay niya. Hindi pa nakatulong si Mama dahil maging siya ay hinatak ako pabalik sa loob ng hospital. "Ano ba ang mahirap intindihin sa hindi ako ang Beatrice na hinahanap niyo?! Ma, ipaliwanag mo sa kanila," pakiusap ko sa kaniya nang makita na nakatingin lang siya sa akin. Umiling siya sa akin. "Nagsisinungaling lang siya. Tita niya ako at pamangkin ko naman si Beatrice. Ang totoong pangalan niya ay Beatrice," sagot ni Mama. Halos manlambot ako sa sinabi niya. "Mama, please—" "Hindi mo nga ako ina, Beatrice! Tigilan mo na ang pagsisinungaling mo! Hindi ka ba naaawa rito kay Lazaro? Sa sobrang katigasan ng ulo mo ay pati siya na-hospital niya," pangangaral pa niya. Napapahilot sa sintido na tiningnan ko siya. Hindi ko na maintindihan kung ano ang sinasabi niya. Ni hindi ko alam kung bakit siya umaasta ng ganito! "Sige na, mauuna na ako. Kahit huwag ka
"Puwede bang manahimik ka na lang?!" inis na baling ko kay Lazaro nang punahin niya ang suot ko. "Para lang ipaalala ko sa'yo ikaw ang pumili nito.""Huwag na tayong pumunta," labas sa ilong na aniya.Sinamaan ko siya ng tingin bago ko tuluyan na maisuot ang hikaw na siyang kukumpleto sa suot ko ngayon."Tumayo ka riyan. Aalis na tayo," inis na utos ko sa kaniya nang maupo siya sa sofa."No, dito lang tayo. Hindi tayo aalis," pinal na desisyon niya.Tiim ang bagang na tiningnan ko siya. Sinalubong lang din niya ang aking mga mata na para bang nanghahamon pa."Ano bang problema mo?!" hindi maiwasan na tanong ko. "Pinipilit mo akong sumama sa'yo rito kahit na ayaw ko dahil wala naman akong pagpipilian tapos ngayon na nakahanda na ako at nakaayos na ay sasabihin mo na huwag na tayong pumunta?" hindi makapaniwalang tanong ko.Napabuga na lang ako ng hangin nang irapan niya ako. "Your gown is too revealing, Bee—Ella," mabilis na pagbawi niya at bahagyang umubo. "Maraming tao sa pupuntahan—
Pinilit ko siyang itulak upang makawala ngunit mas mabilis ang kaniyang mga kamay na ilagay ang aking mga kamay na nanlalaban sa kaniyang leeg at doon mahigpit na hinawakan. Naghabol ako ng hangin nang ilang sandali pakawalan na rin niya ang aking labi. Matalim ang tingin ko sa kaniya. Nagkalat na ang lipstick ko sa labi niya dahil sa paraan ng paghalik niya sa akin. "Nahihibang ka na ba— Oh my..." "Yes, I am," malamig na aniya matapos bahagyang pisilin ang aking dibdib. Napalunok na lang ako nang makita ang madilim niyang mga mata. Saka ko na lang napansin na sasakyan pala niya itong nasa likuran ko nang buksan niya iyon. "Bumalik— Bumalik na tayo sa loob," nauutal na sambit ko. "For what? Para makipag-usap ka na naman sa lalaki na iyon?" tanong niya. "And what's wrong with that, Lazaro— No, bitawan mo ako! Lazaro!" pagpapatigil ko sa kaniya nang mapahiga na lang ako sa upuan ng sasakyan niya sa likod nang itulak niya ako. "Akin ka lang, Bee. Walang ibang may ari sa'yo kung
Nagising ako nang may maramdaman na bahagyang sinusuklay ang buhok ko. Nang magmulat ako ng aking mga mata ay naduling na lang ako nang makita ang mukha ni Lazaro na sobrang lapit. Hindi rin nagtagal nang maramdaman ko ang pagpatak ng magaan niyang halik sa aking labi. Nagsalubong ang mga mata namin nang umayos na rin siya ng upo. Tumaas ang kilay ko nang ngumuso lang siya. "Kumusta 'yung braso mo?" tanong niya. Napairap na lang ako at saka bumangon mula sa pagkakahiga. Inalalayan niya ako. "Kayang-kaya kang sakalin dahilan sa pinaggagagawa mo sa akin," inis na sambit ko. Pati 'yung nagpapahinga na tao ay hindi niya pinalalampas. Halikan ba naman kahit tulog? Tumawa lang siya at saka kinuha ang kamay ko. Tiningnan ko iyon nang paglaruan niya. "I'm sorry," aniya. Kusang nagsalubong ang mga kilay ko nang dahil doon. Minsan ay hindi ko na rin talaga makuha kung ano ang trip niya sa buhay. "I am aware na there's really a possibility na mangyari ang mga ganoong event during an a
Inaasahan ko na hindi na ako aabutan pa ni Lazaro pagdating ng umaga ngunit nagkamali ako. Saktong alas tres nang bumaba ako at naabutan ko siya sa kusina na hawak ang isang sachet ng kape. Bakas sa mukha niya na hindi rin niya inaasahan na makita ako na gising ng ganito kaaga. Tiningnan pa niya ang kaniyang relo bago muling itinuon ang atensiyon sa akin. "Why are you up too early? Alas tres pa lang ng umaga," mababa ang boses na aniya. Nagkibit-balikat ako at sinamahan siya roon sa lamesa. Katatapos ko lang maligo at balot pa ng tuwalya ang basang buhok ko. Nagkataon na ako ang pinatulog niya sa kama kaya hindi ko alam na gising na rin pala siya. "Coffee?" offer niya. Umiling ako. "Ako na," sambit ko at saka ako kumuha ng baso upang pagtimplahan ang sarili ko. "Anyway, I'll go back to EastWood later. I already told you about that last night... if you forgot." Tumango ako. "Anong oras ang alis mo?" tanong ko. As much as I could, I want to have a civil relationship with
Panay ang hikab ko sa sumunod na araw. Gayunpaman ay hindi ko rin hinayaan na maging pabaya ako sa trabaho. Pinilit ko na kumilos kahit pakiramdam ko ay sinasaktan ko lang ang katawan ko. Dumaan ang tanghali. Pakiramdam ko ay hindi bababa sa sampung libo ang kinikita ng restaurant na ito dahil sa panay na pasok ng mga customer. Karamihan ay mga trabahador sa kanto at mga estudyante. Mura ang mga pagkain dito kaya siguro ay kahit ganito na hindi naman malaki ang karinderya ay pinupuntahan pa rin ng mga tao. Pinilit kong ubusin ang pagkain ko upang walang masayang na tira. Muntik pa akong mabulunan dahil sa pagmamadali. Tinatawag na ako ulit sa labas. Ang senaryo ay isa-isa kaming kakain dito sa loob upang hindi mawalan ng tao sa labas. Iyon nga lang ay sampung minuto lang ang binibigay, bahala ka na kung mabilaukan ka pa. Ni hindi ko alam kung tatagal pa ako sa trabaho na ito. Ilan sa mga putahe na tinitinda ay luto ko. Hindi naman sa nagrereklamo ako pero hindi malabo na mapasma
Maaga ako gumising kinabukasan. Hindi pa lumalabas si Lazaro ng silid nang umalis ako sa bahay.Gamit ang barya na mayroon ako ay bumili ako ng biodata upang gamitin iyon sa pag-apply ng trabaho. Inaasahan ko na rin ang mababang sahod dahil nasa probinsya ako pero mas gugustuhin ko ito kaysa bumalik sa siyudad na wala naman akong ibang ginawa kung hindi ang magtanim ng sama ng loob kay Mama at Kirsten."All around ka rito, kaya mo ba 'yon? Maghuhugas ka ng plato at magbibigay ng mga order ng customer, maglilinis ka rin ng tindahan bago umuwi," sambit ng may-ari ng karinderya."Magkano naman po ang sahod sa isang araw at... makukuha ko ba siya tuwing gabi o lingguhan ang sahod?" tanong ko naman."Three hundred ang araw mo, ililibre ko na rin ang pagkain mo," sagot niya.Napatango ako nang marinig iyon. Ayos na rin iyon, hindi man umabot kahit sa kalahati ng sinasahod ko sa pag-eescort ay masasabi ko na disente naman ang three hundred. Bukod pa roon ay libre na ang pagkain ko."Kailan p
"Paulit-ulit na lang tayo, Bee. Hindi ka ba napapagod?" pagpuputol niya sa katahimikan na namayani sa pagitan namin.Pareho kami na nakatanaw sa bilog na buwan. I just accept the fact na wala na akong takas pa. Dapat ko na lang din siguro tanggapin na ganito na lang ang buhay ko.Aaminin ko na napakadali... napakabilis ko para sumuko na takasan ang problema na ito pero wala na rin akong nakikitang daan para matapos ito."Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan?" balik ko na tanong sa kaniya.Ramdam ko ang pagbaling niya sa akin ngunit hindi rin nagtagal nang ibalik niya sa harapan ang kaniyang paningin."Napapagod na rin ako," sagot niya. "Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko. As much as I could, I don't want to be rude at you kahit na ikaw ang may kasalanan. Kaya ko na idaan sa dahas ang lahat if that's the only way na mapanatili kita sa tabi ko. If I was just a man who can afford na makita kang nasasaktan... nahihirapan, the things will be easy for me, mas magiging madali
Napahikab ako habang nakatingin sa araw na paputok na. Madaling araw nang makarating ang sinasakyan ko sa El Cosa.Wala pa akong mapupuntahan kaya naman ay dumiretso ako rito. Kumpiyansa ako na walang makakakilala sa akin dito at higit sa lahat ay hindi ako masusundan ni Lazaro.This province was never been related to me. It just happened na dinala ako rito ng isa sa mga na-escort ko at sadyang nagustuhan ko ang kapayapaan na hatid nito sa puso at isipan ko.Nanatili ako roon hanggang sa tuluyan na lumiwanag ang paligid. Hindi tulad kanina, nakikita ko na ngayon nang mas maayos ang gubat na dinaraanan ko upang lumabas na sa highway.Naghanap lang ako ng maliit na bahay na puwede kong pagtirahan at doon nanatili. Pakiramdam ko ay ubos na ubos ang energy ko sa biyahe kahit na nakaupo lang ako.Gabi na nang lumabas ako sa nirerentahan na maliit na bahay. Maraming tao sa labas at hindi na rin nawala pa ang mga tambay na panay ang pangca-cat call.Bumili ako ng ilang damit, pagkain na maka
Matapos ang pag-uusap nila ni Sean ay hindi na rin ako nakisalamuha pa sa kanila. I distance myself, bagay na pakiramdam ko ay nagugustuhan din ni Sean.Kalmado ako na naglakad palabas ng bahay. Gusto ko pa magbunyi nang makita na walang gaanong tao. Nasa trabaho si Lazaro. Unti-unti nang nababawasan ang mga tauhan niya rito sa bahay na sobrang ipinagpapasalamat ko."Ma'am," tawag sa akin ng isang lalaki na bigla na lang lumabas sa quarter.Bahagya lang ako ngumiti. Itinaas ko ang dala ko na tupperware."Puwede mo ba buksan 'tong gate? Maghahatid ako ng lunch ni Lazaro," sambit ko.May pagdududa pa sa kaniyang mga mata na sinuklian ko lang ng tawa."Hindi ako tatakas. Gusto ko lang dalhan ng lunch si Lazaro," pagkukumbinsi ko."Puwede po kitang ipahatid kay Robert, maghintay po kayo rito-""I can take taxi. If you want, you can call Lazaro para mapanatag ka," dagdag ko nang hindi pa rin maalis sa kaniyang mga mata ang pagdadalawang isip na buksan ang gate.Sa huli ay nagbuntonghininga
Nagising ako nang may maramdaman na bahagyang sinusuklay ang buhok ko. Nang magmulat ako ng aking mga mata ay naduling na lang ako nang makita ang mukha ni Lazaro na sobrang lapit. Hindi rin nagtagal nang maramdaman ko ang pagpatak ng magaan niyang halik sa aking labi. Nagsalubong ang mga mata namin nang umayos na rin siya ng upo. Tumaas ang kilay ko nang ngumuso lang siya. "Kumusta 'yung braso mo?" tanong niya. Napairap na lang ako at saka bumangon mula sa pagkakahiga. Inalalayan niya ako. "Kayang-kaya kang sakalin dahilan sa pinaggagagawa mo sa akin," inis na sambit ko. Pati 'yung nagpapahinga na tao ay hindi niya pinalalampas. Halikan ba naman kahit tulog? Tumawa lang siya at saka kinuha ang kamay ko. Tiningnan ko iyon nang paglaruan niya. "I'm sorry," aniya. Kusang nagsalubong ang mga kilay ko nang dahil doon. Minsan ay hindi ko na rin talaga makuha kung ano ang trip niya sa buhay. "I am aware na there's really a possibility na mangyari ang mga ganoong event during an a
Pinilit ko siyang itulak upang makawala ngunit mas mabilis ang kaniyang mga kamay na ilagay ang aking mga kamay na nanlalaban sa kaniyang leeg at doon mahigpit na hinawakan. Naghabol ako ng hangin nang ilang sandali pakawalan na rin niya ang aking labi. Matalim ang tingin ko sa kaniya. Nagkalat na ang lipstick ko sa labi niya dahil sa paraan ng paghalik niya sa akin. "Nahihibang ka na ba— Oh my..." "Yes, I am," malamig na aniya matapos bahagyang pisilin ang aking dibdib. Napalunok na lang ako nang makita ang madilim niyang mga mata. Saka ko na lang napansin na sasakyan pala niya itong nasa likuran ko nang buksan niya iyon. "Bumalik— Bumalik na tayo sa loob," nauutal na sambit ko. "For what? Para makipag-usap ka na naman sa lalaki na iyon?" tanong niya. "And what's wrong with that, Lazaro— No, bitawan mo ako! Lazaro!" pagpapatigil ko sa kaniya nang mapahiga na lang ako sa upuan ng sasakyan niya sa likod nang itulak niya ako. "Akin ka lang, Bee. Walang ibang may ari sa'yo kung
"Puwede bang manahimik ka na lang?!" inis na baling ko kay Lazaro nang punahin niya ang suot ko. "Para lang ipaalala ko sa'yo ikaw ang pumili nito.""Huwag na tayong pumunta," labas sa ilong na aniya.Sinamaan ko siya ng tingin bago ko tuluyan na maisuot ang hikaw na siyang kukumpleto sa suot ko ngayon."Tumayo ka riyan. Aalis na tayo," inis na utos ko sa kaniya nang maupo siya sa sofa."No, dito lang tayo. Hindi tayo aalis," pinal na desisyon niya.Tiim ang bagang na tiningnan ko siya. Sinalubong lang din niya ang aking mga mata na para bang nanghahamon pa."Ano bang problema mo?!" hindi maiwasan na tanong ko. "Pinipilit mo akong sumama sa'yo rito kahit na ayaw ko dahil wala naman akong pagpipilian tapos ngayon na nakahanda na ako at nakaayos na ay sasabihin mo na huwag na tayong pumunta?" hindi makapaniwalang tanong ko.Napabuga na lang ako ng hangin nang irapan niya ako. "Your gown is too revealing, Bee—Ella," mabilis na pagbawi niya at bahagyang umubo. "Maraming tao sa pupuntahan—