Isang video ng boyfriend ko na nagpo-propose sa kanyang secretary ang nag-trending. Lahat ay kilig na kilig at sinasabing napaka-romantic at nakakaantig ang eksena. Nag-post pa mismo ang secretary niya sa social media: "Matagal kitang hinintay, at buti na lang hindi ako sumuko. Ipagkakatiwala ko ang buhay ko sayo, Mr. Emerson." Isa sa mga komento ang nagsabi: "Diyos ko, sobrang sweet nito! CEO at secretary—bagay na bagay sila!" Hindi ako umiyak o nag-eskandalo. Sa halip, tahimik kong isinara ang webpage at hinarap ang nobyo ko para humingi ng paliwanag. Doon ko siya narinig na nakikipag-usap sa mga kaibigan niya. "Wala akong choice. Mapipilitan siyang pakasalan ang isang taong hindi niya mahal kung hindi ko siya tinulungan." "Eh si Vicky? Siya ang totoong girlfriend mo. Hindi ka ba natatakot na magalit siya?" "Eh ano naman kung magalit siya? Pitong taon na kaming magkasama—hindi niya ako kayang iwan." Sa huli, ikinasal ako sa parehong araw ng kasal nila. Nang magkasalubong ang aming mga sasakyan, nagpalitan kami ng bouquet ng kanyang secretary. Nang makita niya ako, labis siyang nasaktan at humagulgol.
View MoreHindi ko maalala kung nakita ko na si Isaac noon sa ganitong kaawa-awang kalagayan."Tama na, Isaac," kalmado kong sabi. "Hindi kahiya-hiya ang umamin na nagbago ang nararamdaman mo. Naniniwala akong minahal mo talaga ako noon, pero totoo rin na nagbago 'yung puso mo."Agad siyang umalma, "Hindi 'yan totoo. Mahal pa rin kita, Vicky. Kailangan mong maniwala."Napatawa ako nang malamig. "Sinasabi mong mahal mo ako, pero hindi mo nga maalala kung ano ang gusto ko. Lahat ng binibili mong food at snacks para sa akin, paborito pala ni Jenny. Sabi mo mahal mo ako, pero binibigyan mo ako ng regalong ibinigay mo rin kay Jenny. Mahal mo raw ako, pero hindi mo man lang maalala ang birthday ko o anniversary natin."Sabi mo mahal mo ako, pero nang magkaroon ng panganib, nakalimutan mong kasama mo ako at dumiretso ka sa ibang tao. Ito ba ang ‘pag-ibig’ para sa 'yo, Isaac? Kung ganito, parang walang kuwenta 'yung pagmamahal mo, 'di ba?"Nakita kong nag-panic si Isaac dahil hindi ako natinag sa sinasa
Sa araw ng kasal namin, puro prominenteng tao ang mga bisita. Ayokong makilala sa lipunan nang dahil lang sa iskandalong kagaya nito, at lalo nang ayokong sirain ang araw na kay tagal nang inaasam nina Mom at Dad.Pinatawag ko kay Henry ang mga security guard para palabasin si Isaac mula sa hall. Sandali lang ang kaguluhan; tuloy-tuloy pa rin ang ceremony at walang aberyang nangyari.Pagtapos ng lahat at naihatid na ang mga bisita, hinarap ko si Henry at sinabi, "Pwede mo ba akong bigyan ng oras para ayusin 'yung nangyari kanina? Kailangan kong maliwanagan siya."Walang pag-aalinlangang tumango si Henry at sinabing, "Sige, puntahan mo. Pero mag-iingat ka. Tawagin mo lang ako kung kailangan mo. Nandito lang ako."Hindi ko alam kung bakit, pero nakaramdam ako ng kapanatagan sa sinabi niya.Naka-upo si Isaac sa isang kuwarto, binabantayan ng security. Pagkakita sa akin ng guard, agad siyang nagsalita, "Pakisuyo naman, kausapin mo siya nang matino. Naaksidente siya at nawalan ng maraming d
Dahil sa peklat na ‘yon, sobrang nakonsensya ako at napaiyak. Pero dahan-dahang pinahid ni Isaac ang mga luha ko, bahagya pang tumawa, na para bang wala lang, "Ayos lang ‘to. Pilat lang naman. Gwapo pa rin naman ako, ‘di ba?"Mas lalong umagos ang luha ko. "Masakit ba?" tanong ko, kahit alam kong malamang masakit nga talaga.Napatulala si Isaac sa walang humpay kong pag-iyak. "Hindi masakit, promise! ‘Wag ka nang umiyak, please? Nahihirapan akong makita kang nasasaktan…"Noon, walang pag-aalinlangang iniligtas niya ako mula sa sunog at ibinuwis ang kaniyang buhay. Pero ngayon, iba na ‘yung buhay na handa niyang ipaglaban. Hindi na ako ‘yon.Kinalaunan, biglang nagkaproblema ang pamilya ni Isaac. Nagdusa ang buong Emerson family at nalubog sila sa utang. Pati si Isaac na dating may napakagandang kinabukasan, tuluyan ding bumagsak.Lumuhod ako sa tabi niya, hinalikan ko ang mga luha niya, at pinangako, "Nandito pa rin ako. Hindi kita iiwan."Pinili kong mag-aral sa parehong kolehiyo na p
Nung nagsimula akong magdala ulit ng lunch para kay Isaac, sinalubong ako ni Jenny nang masigla. Pero agad kong napansin 'yung kuwintas na suot niya. May ganun din ako sa bahay—binigay 'yon sa akin ni Isaac nung anniversary namin.Noon, pinuri pa ni Jenny 'yung necklace, sabi pa niya, "Ang ganda! Ang galing pumili ni Isaac. Buti ka pa, Victoria—ako, hindi naman ako makakapagsuot ng ganito kagandang kuwintas."Naalala kong nabadtrip talaga ako noon. At ngayong nakita kong suot niya 'yung kuwintas, nginitian lang niya ako, parang walang hiya-hiya o pag-iwas sa mata."Yung kuwintas mo…" sambit ko."Si Mr. Carter ang nagbigay sa akin," sagot niya agad, deretsahan, na parang wala lang.Dahil doon, nag-away kami ni Isaac. Pero ayon sa kanya, nag-o-overthink na naman daw ako—“reward” lang daw niya kay Jenny dahil magaling itong magtrabaho.Sa araw ding 'yon, binalikan ko 'yung opisina ni Isaac para kunin 'yung bag na naiwan ko at nakita kong nakatapon sa basurahan 'yung lunch na inihanda ko.
Pagdating namin sa hotel, nagsimula na akong mag-ayos para sa kasal. Pagbukas ko ng phone ko, sunod-sunod na pumasok ang napakaraming mensahe.Halos lahat ng 'yon ay galing kay Isaac:"Vicky, please sagutin mo 'yung tawag ko?""Nagkamali ako, Vicky. Bumalik ka sa akin. Hindi ka pwedeng magpakasal sa iba!""Please, nakikiusap ako! Bumalik ka na. Hindi kita kayang mawala…"Marami ring missed calls, at nakakagulat, may ilang mensahe rin mula kay Jenny na puro pang-aasar:"Ikakasal na kami ngayon ni Isaac, Victoria. Sinadya niyang palayuin ka para hindi ka manggulo. Kung may natitira kang kahihiyan, ikaw na ang makipag-break. Tigilan mo na si Isaac."Ang hindi mahal, siya 'yung totoong third party sa isang relasyon. Akala mo ba, hindi pa kayo officially break kasi mahal ka pa rin niya? Hindi—naaawa lang siya sa'yo. Matagal nang wala 'yung feelings niya para sa'yo."Matanda ka na at hindi ka na kasing-fresh at pretty gaya ko. Ako lang ang nagbibigay sa kanya ng excitement. Ikaw, nakakasaw
Hindi makapaniwala si Isaac sa kaniyang nakita. Mabilis ang tibok ng puso niya habang utal-utal siyang nagsalita sa sarili, "Siguro nagkakamali lang ako. Nagbakasyon si Vicky, bakit siya mapapadpad dito? Baka guni-guni ko lang 'to dahil sobrang namimiss ko na siya."Gaya niya, gulat na gulat din si Jenny. Nakabuka lang ang bibig niya, hindi makaimik.Samantala, mas kalmado ako kompara sa kanila. Walang reaksiyon ang mukha ko habang inabot ko ang bouquet ko. Doon lang natauhan si Jenny; kinuha niya 'yung bouquet ko at inabot naman ang kanya.Ngumiti ako sa kanya. "Sana maging masaya kayo sa kasal ninyo."Umangat na ulit ang bintana ng kotse, at tuloy-tuloy na kaming umandar sa magkaibang direksiyon. Para bang simbolo ng relasyon namin ni Isaac—nakalaan kaming maghiwalay ng landas.Pero pagkalarga ng sasakyan, parang may narinig akong napakasakit na sigaw. Agad akong tumingin sa direksiyong pinanggalingan nito, pero inunahan na ako ni Henry—na katabi ko—at tinakpan niya ang mga mata ko n
Saglit akong tumigil at tumingala sa kanya. "Mag-isa lang? Hindi ka sasama?"Napabuntong-hininga siya, halatang mabigat sa loob. "Ang dami kong kailangan asikasuhin sa trabaho. Hindi ako makakaalis. Next time na lang, okay?"Wala nang "next time," Isaac.Inatupag ko ulit 'yung pagbebenda sa kamay niya. "Baka hindi ako makapag-leave ngayon.""Huwag mo nang alalahanin. Ako na ang bahala," aniya."Pero ayoko talagang umalis," pagpipilit ko.Pero matigas ang boses ni Isaac, waring hindi na puwedeng magbago 'yung plano. "Huwag kang matigas ang ulo. Nabayaran ko na lahat, non-refundable."Hindi ako sumagot, pero ramdam kong lalong lumalamig ang dibdib ko. Kagabi kasi, nagising ako at narinig ko siyang may kausap sa phone:"Hindi ko ipapaalam sa kanya. Kakausapin ko na lang siya pag wala nang choice. Para sigurado, ipapadala ko muna siya sa ibang lugar sa araw ng kasal."Sumagot 'yung tao sa kabilang linya, "Ano ngayon? Gagawin mo na lang siyang kabit?"Hindi sumagot si Isaac, matagal na kata
"Teka lang, hindi 'yan ang gusto kong sabihin. Hindi ako—" sinubukan kong magpaliwanag.Pero pinutol agad ni Isaac ang sasabihin ko, taas-kamay na ayaw makinig. "Busy ako. Aalis na ako. Mas mabuti kung tigilan mo na 'yang ginagawa mo. Nakakasira lang 'yan ng pag-ibig ko para sa'yo."Malakas na bumagsak ang pinto, at muli ay binalot ng katahimikan ang buong bahay.Nanatili lang akong nakatayo nang matagal, halos natatawa na lang sa sarili ko. Gaano pa ba karami ang 'pag-ibig' na sinasabi mong mayroon ka para sa akin, Isaac? Mayroon pa bang natitira?Dati, malamang halos hindi ako makakain at hindi makatulog nang maayos kapag ganito ang nangyari—kapag may maling akala siya tungkol sa akin. Pero ngayon, hindi na ako masyadong naapektuhan. Nagpatuloy lang akong tingnan 'yung mga detalye ng kasal na pinadala ni Mom.Bago ko inilapag ang phone ko, nag-check muna ako ng social media. Laking gulat ko nang makita kong nag-post si Isaac—na halos hindi nagpo-post sa Instagram.May litrato ni Jenn
"Mukhang sobrang busy ni Isaac nitong mga nakaraang araw—sobrang busy na nakalimutan pa niyang birthday ko. Hindi ko na lang pinansin, pero bigla siyang nagpaalala tungkol dito, at para makabawi, binilhan niya ako ng tickets para sa paborito kong musical.Sikat na sikat 'yung musical, at ang hirap makakuha ng tickets. Kahit ako, hindi makakuha. Kaya nung sinabi ni Isaac na meron siyang dalawang ticket at gusto niyang isama ako, pumayag naman ako.Pero sa araw mismo ng musical, hindi siya sumipot.Ang nakita ko na lang, nag-post si Jenny ng isang larawan ng dalawang concert tickets sa Instagram.Ang caption niya: "Nabuburyo ako, so nagdecide akong manood ng concert. Ang sarap ng may laging kasama sa kahit anong biglaang plano."Wala mang nakikitang mukha sa photo, kilala ko 'yung kamay dahil sa peklat—kamay 'yon ni Isaac. Nakuha niya 'yung peklat na 'yon nung sinagip niya ako dati.Pakiramdam ko tuloy para akong clown. Nandito ako sa labas ng theater, nababasa ng ulan at nag-aalala kung
"Gagawin ko na, Mom. Papakasalan ko na ang lalaking napili mo para sa akin," sabi ko.Sa madilim na sala, matigas at malungkot ang tunog ng boses ko.Nagulat si Mom nang marinig niyang pumapayag akong tuparin ang plano niyang kasal noon. "Akala ko ayaw mong gawin 'to? Bakit ka pumapayag ngayon?"Ang kasal ay hindi biro, Vicky. Kahit hindi ka magpakasal, wala akong problema roon. Ang gusto ko lang ay maging masaya ka. Sigurado ka ba talaga sa desisyon mo? Huwag kang magpadalos-dalos."Napaluha ako sa sinabi niya. "Naisip ko na nang mabuti, Mom. Maari n’yo nang ituloy 'yung paghahanda para sa kasal."Alam ni Mom na masama ang loob ko. Pagkatapos ng sandaling katahimikan, sinubukan niyang pagaanin ang pakiramdam ko. "Matagal na naming alam ng dad mo na hindi magtatagal ang relasyon ninyo ni Isaac."Matagal mo na siyang kasama, pero hanggang ngayon ayaw pa rin niyang gawing opisyal ang relasyon ninyo o ipakilala ka sa pamilya niya."Napakasakit pakinggan ng mga salitang iyon. Lumalabas na ...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments