Kabanata 2

"Mukhang sobrang busy ni Isaac nitong mga nakaraang araw—sobrang busy na nakalimutan pa niyang birthday ko. Hindi ko na lang pinansin, pero bigla siyang nagpaalala tungkol dito, at para makabawi, binilhan niya ako ng tickets para sa paborito kong musical.

Sikat na sikat 'yung musical, at ang hirap makakuha ng tickets. Kahit ako, hindi makakuha. Kaya nung sinabi ni Isaac na meron siyang dalawang ticket at gusto niyang isama ako, pumayag naman ako.

Pero sa araw mismo ng musical, hindi siya sumipot.

Ang nakita ko na lang, nag-post si Jenny ng isang larawan ng dalawang concert tickets sa Instagram.

Ang caption niya: "Nabuburyo ako, so nagdecide akong manood ng concert. Ang sarap ng may laging kasama sa kahit anong biglaang plano."

Wala mang nakikitang mukha sa photo, kilala ko 'yung kamay dahil sa peklat—kamay 'yon ni Isaac. Nakuha niya 'yung peklat na 'yon nung sinagip niya ako dati.

Pakiramdam ko tuloy para akong clown. Nandito ako sa labas ng theater, nababasa ng ulan at nag-aalala kung napahamak ba siya.

Samantala, siya at ang mahal niyang sekretarya na si Jenny ay comfortably nakaupo sa VIP section, nanonood ng concert.

Habang tumatama sa mukha ko 'yung malamig na ulan, pakiramdam ko tumitigas rin ang puso at katawan ko sa lamig.

Dumating din sa oras na 'yon 'yung text ni Mom, sinasabing dalawang linggo na lang daw at kasal ko na. Pwede ko raw i-delay kung masyadong mabilis, pero sumagot ako: "Ayos lang, Mom. Ituloy na natin."

Dahil sa malakas na ulan at traffic. Kahit anong pilit ko, hindi ako makasakay ng taxi. Matapos ang ilang sandali, tumawag si Isaac, "Bakit wala ka pa sa bahay?"

"Nandito ako sa Randall Theater," sagot ko nang walang bahid na emosyon.

Biglang natahimik si Isaac, siguro naalala niya 'yung musical. Pagkatapos ng ilang segundo, sinabi niya: "I'm sorry. May inasikaso ako kanina. Hintayin mo ako diyan, pupuntahan kita."

Hindi ko tinanggihan ang offer niya, pero alam kong hindi siya darating.

Tama nga, maya-maya lang, nag-upload na naman si Jenny ng bagong IG story.

"Natakot siyang sipunin ako dahil sa ulan, kaya nilutuan ako ng chicken soup ng mahal kong CEO at soon-to-be husband! Grabe, ang sarap ng lalaking marunong magluto. Can't wait to marry him!"

Kitang-kita sa photo ang likod ni Isaac habang abala sa pagluluto. Tiningnan ko saglit at agad kong sinara 'yung story.

Hindi ko naiwasang magkasakit dahil sa pagkababad ko sa ulan. Sabi ko kay Isaac na ayokong mahawa rin siya, kaya lumipat ako sa guest room.

Nakakagulat, nag-stay si Isaac sa bahay para alagaan ako, pero hindi na ako komportable.

"Simpleng sipon lang 'to. Kaya ko naman sarili ko. Pwede ka nang bumalik sa trabaho," sabi ko.

Tinitigan niya ako, halatang nalilito. "Hindi ba dati lagi mong gusto na nasa tabi mo ako pag may sakit ka? Bakit parang iba ka ngayon?"

Tumungo ako para itago 'yung emosyon sa mga mata ko. Pilit akong ngumiti. "Masyado kasi akong childish noon. Hindi ko na 'yon gagawin."

"Sigurado ka bang okay ka, Vicky?" tanong niya, nag-aalala.

"Okay lang ako. Sige na, bumalik ka na sa trabaho."

Alam niyang may mali, pero mukhang hindi niya malaman kung ano talaga. Sa huli, tumingin siya sa akin at malungkot na bumuntong-hininga, "Magpahinga ka nang maigi, ha? Tawagan mo ako kung may kailangan ka."

Pag-alis niya, saka lang ako nakahinga nang maluwag at bumalik sa pagtulog.

Pagkagising ko, may detailed wedding plan na ipinadala si Mom. Pati higit sa sampung wedding gown options, sinend niya. Inisa-isa ko 'yung photos, pinapalaki para tingnan nang mabuti.

Sobrang tutok ako kaya hindi ko napansin na biglang nasa tabi ko na si Isaac.

Agad niyang hinablot 'yung phone ko at inihagis sa tabi, nakasimangot na tinanong, "Bakit ka tumitingin ng wedding dresses?"

Akala ko nalaman na niya na ikakasal ako, kaya akma ko na sanang sabihin 'yung totoo. Pero 'yung sumunod niyang sinabi ang nagpa-realize sa akin kung gaano ako katawa-tawa.

"Victoria, gusto mo ba akong pilitin na pakasalan ka? Sabi ko na gagawin ko 'yon. Hindi mo kailangang gumamit pa ng ganyang cheap na paraan para iparamdam sa akin. You're better than that."