Minsan inaakala mo na ok na ang lahat, hanggang sa magugulat kana lang na biglang may malaking problemang dadating na ikasisira ng mundo mo.
Akala ko magiging masaya na kami ni Gio, Akala ko ok na ang lahat. pero hindi mo talaga masasabi ang tadhana.
Kapag sobrang saya mo talaga, may kaakibat na lungkot ang susunod.
Siguro nga, hindi kami para sa isa't isa. at kailangan nalang namin na tanggapin na hanggang doon na lang kami Gio.
Acceptance..
I was so broke that night, too broke na mawala na ako sa katinuan ko, Kinulong ko ang sarili sa kwarto and with that I got depressed. Naulit na naman ang nang-yari sakin noon, Sobrang nag-alala sa'kin sila kuya. Isang linggo akong nag-kulong sa kwarto ko, Isang linggo akong hindi pumasok, Isang linggo akong hindi kumain, Hinayaan ko ang sarili
It's saturday. Grabe ang bilis ng panahon. Parang kailan lang kababakasyon lang namin. Tapos sa monday pasukan na. Hays! Kesa mag-mukmok ako dito sa kwarto ko, pupunta nalang ako ng mall, kailangan sulitin ang bakasyon, dahil pag nag-pasukan na wala ng oras para sa gala. Magiging busy na naman sa pag-aaral. Makaligo na nga at makaalis. ******** I wear white V-neck shirt, jeans, and white sneakers shoes. Nilagyan ko din ng liptint ang labi ko at konting powder and viola! I'm ready to go. Simple lang ang ayos ko dahil dito ako nasanay, Saka ayaw din ng mga pinsan ko na nag-mamake up ako, pwera na lang kung may okasyon. Nang makarating ako ng mall. Dumiretso agad ako sa National Book Store para bumili ng mga kaka
Natapos ang usapan at 'yung babae kanina nauna ng umalis. Todo sorry pa ito sa'kin. kung nakinig lang siya kanina 'e di sana hindi kami humantong sa ganito. Nandito pa din kami sa loob ng office. Hindi pa ako tapos sermonan ng kuya ko. Sa susunod daw hindi na ako pwede umalis ng walang kasama. Gosh, "Nag-kakaintindihan ba tayo Kezia Chloe?"oh-ooh. Tinawag na niya ako sa pangalan ko seryoso talaga siya. "Yes kuya." nanlulumo kong sagot. "Ayoko ng maulit ito. Lalo na at nasaktan ka.." Lumingon naman siya sa mga pinsan kong nakakunot noo pa din hanggang ngayon, paano nalaman nila na nag-sabunutan kami nung babae kanina. Ayaw na ayaw nilang nasasaktan ako. "Kayo Zack,Zion,Jake pag aalis si zia isa dapat sa inyo kasama niya. And you zack nathan tigilan mo ang pambabae mo, dahil dyan napahamak ang pinsan mo. At pwe
MONDAY Kanina pa ako naka ready para pumasok, Kaso 'yung mga kasabay ko ang tatagal dinaig pa ako sa pag-aasikaso. First Day of school ngayon, ayoko malate. Gosh. Bakit kase ang aaga nila pumasok, mamaya pa naman klase nila. Ako lang naman ang naiiba ng sched, halos lahat ng kinuha ko pang-umaga, Tsaka ewan koba sa mga pinsan ko, tatlo silang fourth year college na pero kung umasta parang first year palang pa easy easy. Kami lang naman ni jake ang parehas third year pero iba ata kinuha niyang sched. Napatingin naman ako sa hagdan ng sunod sunod na bumaba ang mga pinsan ko at si kuya na nahuhuli. Wow! Saan mall sila pupunta? Bakit pormang porma ang mga 'to? "Let's go princess." "Tara na baby." "Love alis na tayo." "Baby Zi halika na baka malate ka."
"Ayan! Sakto lang sainyo ang uniform." nakangiting bungad ko sa kanila. "Uhmm.Thank you talaga ah? Kung hindi ka dumating kanina baka mas malala pa nang-yare samin." "Oo nga, kung hindi lang kami bago baka sinabayan namin siya! Inisip namin na first day palang tapos may record na kami. Ayaw namin ipag-sapalaran ang Scholarship namin." "Yung babaeng yon! Hindi naman marami ang natapon. At siya naman may kasalanan no'n, Hindi siya nakatingin sa dinaraanan 'e. tapos kami pa sinisi niya." Napatigil ako dahil bigla silang tumapang, Pero kalaunan napangiti na din, Eto talaga ang totoong sila. Kayang kaya nila sabayan sila AJ ang kaso iniisip nila na first day ng school ngayon at ayaw nila masira ang records nila. "Ay pasensya kana 'a? Sa totoo lang kaya naman namin 'yung mga 'yun kaso iniisip namin na pag-pinatulan namin sila, Lalaki lang ang gulo at magk
Pumasok na kami sa loob ng Cafeteria at ayon na naman ang ingay ng mga babae. Nakakarindi. Gosh. "Ang Campus Crusheees! Omg! Omg! Bakit mas lalo silang gumu-gwapo?" "Gosh! Be mine zion!" "Baby zack ko!" "Matthew myloves." "I love you jake!" "Yummmy!" "Ang hot! Goodness." "Aaahhhh! Makita ko palang sila busog na ako!" Napa-irap nalang ako sa kawalan sa huli kong narinig, Landi ni ate. Anong akala niya sa kuya ko at pinsan pag-kain? Nakaka-imbyerna ah. Naka poker face akong nag-tungo sa mau-upuan namin. "Hey baby, ayos mukha. Ayan kana naman poker face." "Don't mind them princess. " "Hindi kapa ba nasanay love?" "Nakakarindi na kase sa tagal na
*FLASHBACK* "I'm home!" Masayang bati ko pag pasok ko ng bahay. Kaso unti-unting nawala ang ngiti ko ng makitang seryoso silang lahat, Nag-tataka akong lumapit sa kanila. "Hey, may problema ba? Bakit ang seseryoso niyong lahat?" Alanganin tanong ko sa kanila. "Baby.." Nag-aalalang tawag ni kuya zack sa'kin. "What kuya zack? Bakit ganyan kayo kung makatingin sakin?" unti unti na akong kinakabahan dahil sa inaasta nilang lahat. Ngunit walang sumagot sakin. Humarap ako kay justine at Seb. "Seb, justine what's going on?" Umiwas lang sila ng tingin, Great! ano ba talaga ang nang-yayari dito!? "Hey! Ano ba! Kinakabahan na ako ah!" naiinis na sambit ko, para akong walang kausap. "Umalis na si Austin i
Kezia pov KINAGABIHAN Argh. Antok dalawin muna ako please. Bakit kase hindi maalis sa isip ko 'yung sinabi nila seb? Ano naman kung andito na siya? Kung bumalik na? Dapat hindi na ako maapektuhan ng ganito.. Kinuha ko ang phone ko, Chineck kung anong oras na. Geez! 1:42 am na! Maaga pa pasok ko mamaya. Argh! Kainis naman. Papasok ata akong zombie nito e. Kinuha ko ang unan at tinakpan ang mukha ko. Kailangan kona matulog. Ayoko maging lutang mamaya. ***** WAAAAAAH ano ba 'to! Mukha ako'ng panda! Ganda pa ng sabi ko kanina na ayoko maging lutang. Kainis, hindi talaga ako makatulog kanina. Kung kailan mag-aasikaso na ako para pumasok doon lang ako inantok. Nasaan naba kase 'yung concealer ko, kailangan kong mapatungan tong nag he-hello kong eyebag.
***** "Friend? friend gising na." "Hmmm.." "Gising na girl. Andito na prof natin." Bigla naman akong napamulat, gosh! Nasa room nga pala ako! Pasimple kong inayos ang sarili ko, bago ko i-angat ang ulo ko. Tumingin ako sa unahan at nakita kong hindi ito ang unang prof namin. "Bakit si sir Manalo na 'yung prof?!" hindi makapaniwalang tanong ko kela Jen. Masyado bang napasarap ang tulog ko? Nako! Ano kayang sabi ni sir nuñez? "Wala tayong prof kanina, hindi pumasok si sir nuñez." nakangiting sabi ni zen "Hinayaan kana muna namin makatulog." ganoon din si pat. "Alam namin na kailangan mong makatulog para mawala kahit papaano ang sakit ng ulo mo." nakangiti ding sabi ni jen. Nakahinga ako ng maluwag kalaunan ay napangiti na din. Buti nalang nandito sila, Siguradong binantayan din ni