Pagsisimula

"Uhhh, y-you're t-tight!" napatabon ako ng tenga. Parang naiimune na ata ako sa tunog na mga iyan. Isang mumunting tunog na gumagawa ng ritmo na masakit sa tenga at imahinasyon.

I can almost hear the sensual echoes from a distance where Kuya Achim was. He was a porn addict. There are a lot of interventions offered to him but he himself can't overcome his disease.

Gabi-gabi ko nalang naririnig ang mga ungol at tinig ng samut-saring babae mula sa kaniyang room.

"Uh-hh-h s-shit." An obscene noise interrupted me.

Kasalukuyan akong napahinto sa paggawa ng isang portrait. It was a dull portrait. Medyo baguhan palang kasi ako at naisipan kung magtry na gumawa.

Kumatok ako sa pintuan niya. Matagal bago ako kumilos dahil naririnig ko ang kalabog sa loob.

"Kuya." I reached for my swiss knife. Alam kung kalmado siya pero hindi ko masasabing nasa tamang pag-iisip siya palagi.

Kinabahan ako. Wala ngayon sina Mama at Papa sa bahay. Mayroon silang appointment na dinaluhan sa doctor ni Kuya sa Balasan.

The doctor once said that when his hormones are overused it will result to severe complications. Naawa ako kay Kuya.

Ibinilin lang sa akin si kuya at hindi ko naman gustong pabayaan siya ng ganito. Malas pa dahil wrong timing na nagday-off si Yaya Marina kaya nag-iisa ako sa bahay.

"Pastel" it sent shivers to my spine to hear the sensuality on how he said my name. Itinago ko ang kutsilyo sa likod ko. He might panic if makita niyang may dala ako.

"Kuya, are you okay?"

Biglang tumunog ang lock ng pintuan niya. Maputi ang kaniyang balat at maskulado. Ang maamo niyang mukha ay salungat sa totoong nangyayari sa kaniya.

Nakikinita kung natigilan siya sa kanyang ginagawa. His unfocused eyes made me more skeptic of not igniting a conversation with him.

But I still managed to say something.

"Stop doing it, Kuya. It might harm your system." nakita ko ang galit sa mukha niya. Kaya napaatras ako. This is how he's violent to small restrictions on his actions. I pity him for experiencing a cruel obsession like this. It's a self-destruction.

"Tumahimik ka, Pastel." mas binuksan niya ang pinto at nakita kung nakahalf naked siya.

"I'm just saying it for your own good." pero pagkamuhi ang naipinta sa kanyang itsura. Tila siya'y nagdedeliryo sa kung ano mang iniisip niya.

"Sa sobrang bait mo, Pastel. Kaya mong patayin ang libog sa katawan ko." natigilan ako sa sinabi niya. Lumandas ang luha sa aking mukha. Doon lang siya natauhan at dinaluhan ako. Pero malakas ko siyang itinulak.

Dali-daling bumalik ako sa kwarto ko at umiyak ng todo. Para akong natrauma sa sinabi niya. This is just one of his tantrums that made me fear him. I know he's not the evil one here but his traitor disease is.

Hindi ko pinaalam kina Mama ang nangyari kanina. Those are just normal encounters with kuya. I just hope na hanggang doon lang at hindi umabot sa kung ano pa.

Kinaumagahan, pumasok ako sa school. Janolino Normal University is one of the mother schools here in Estancia. Maraming karatig nayon ang dito pa pinipiling mag-aral dahil maraming courses ang inoofer.

Hindi muna ako dumiretso sa classroom dahil napagdesisyunan kung pumunta sa Art Club Office para ipakita ang portrait na gawa ko.

"Pastel, add some elements in your portrait." mataimtim akong nanalangin na sana magustuhan ni Neptali ang gawa ko. She's the critic of Art Club of the school. Kaya natuwa ako dahil naapreciate niya yung gawa ko.

"Opo, do we have more upcoming tasks?" usisa ko sa kanya. Binalingan niya ako ng tingin at ngumiti.

"We'll see. Keep it up." she winked at me.

Sobrang iniidolo ko siya pagdating sa pagpinta. Halata kasing pinag-iigihan niya ng maayos ang kaniyang mga gawa at binubuhos ang lahat para maging maganda sa mata.

Dumiretso kaagad ako sa classroom na may galak sa mukha. Medyo maaga pa ako sa morning class kung kaya nagreview muna ako ng notes.

Pero habang nagbabasa ako, isang barya ang nakita ko sa ilalim ng upuan kaya kinuha ko. Parang hindi ito pera rito sa Pilipinas. Mukhang sa ibang bansa galing dahil nakaukit ang mga kakaibang letra at salita.

"Akin yan." biglang may kumuha noon sa aking kamay. Winona took the coin so meaning sa kanya nga iyon.

"Sorry. Napulot ko lang naman." pagpapaumanhin ko sa kanya. Nakataas ang kanyang kilay at pulang-pula ang bibig. Isa siya sa mga kinahuhumalingang babae rito sa campus pero medyo masagwa ang kanyang ugali.

"Siguro, nanakawin mo no?" pambibitang niya sa akin. Gusto kung sabihin sa kanya na may sapat kaming pera at hindi na kailangan magnakaw ng ganiyang kakarampot na barya. Pero naunahan ako ng takot ko.

"Ah, hindi."

"Sa bagay sino ba naman ang aamin na magnanakaw siya." nasaktan ako sa sinabi niya. I shifted my gazed para iwasan ang mapanglait na mata niya.

"Isusumbong kita kay Kuya Yves." nanlaki ang mata ko.

"Winona, huwag naman." pagmamakaawa ko sa kanya. Mataray siyang tumindig malapit sakin. Isinukbit niya ang bag niya at nakapamaywang na sinundot ako.

"Diba? Crush mo si kuya?" hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Iniwas ko ang titig sa kanya.

"Sus, bait-baitan kapa. Maharot karin naman."

Tuluyan niya na akong nilubayan. Nakahinga naman ako ng maluwag sa pag-alis niya. Yves Honorario was my longest crush. I started to like him since grade 7 until now. He has a well-toned body and tan colored skin, a typical moreno beauty.

Nawiwili lang talaga ako sa kanya kapag naglalaro siya ng soccer sa field. It's like he's kicking my heart to shoot a triumphant goal. Pero para sa akin infatuation lang naman ito.

Kinahuhumalingan rin siya ng ibang kaklase ko dahil sa angking kakisigan niya. Ni minsan hindi ko sinabi kanila baka tuksuhin nila ako.

"Pastel." napatingin ako sa tumawag sakin. Si Leticia lang pala.

"Hoy, best. You know what Yves stripped at the field." kinikilig na sabi niya sakin at pinamulahan naman ako.

"I don't like him. He's too vulgar." sabat ko. Kahit sa mismong bestfriend ko hindi ko sinabi na crush ko si Yves.

"Alam mo? Papadrawing kaya ako sayo. Portrait ni Yves. Ibibigay ko sa kanya." naurungan ako sa sinabi niya. Tila umilaw ang pondidong bombilya sa aking ulo.

"S-sure, basta may bayad."

It will be an indirect gift for him. Kahit hindi niya ako kilala. Atleast, I'll make something to express my adoration towards him.

Maraming nagsasabi na suplado siya. Saksi si Letecia roon pero hindi iyon naging hadlang para maturn off siya. Mas nabaliw pa nga ata siya eh.

"Ang yaman niyo na. Bat kapa magpapabayad." she frowned at me.

Tumango nalang ako sa kanya. Alam ko kasing hindi siya titigil hanggang hindi ka niya nakukumbinsi sa gusto niya.

There was an announcement na mayroong general faculty meeting kung kaya naglipana ang mga estudyante sa buong campus. Kalimitan ang lahat ay naroon sa park at field para magpahinga at maglaro.

Nagpasya kaming pumunta sa soccer field ni Letecia. Dumaan kami sa mahabang footwalk ng school. Nagulat ako ng hinila niya ang kamay ko papunta sa mga nagkukumpulang mga tao malapit sa puno ng Narra. Usap-usapan na may mga nangyayaring kababalaghan sa parting ito.

Habang papalapit kami ay naririnig ko ang ingay sa mga tao.

"Ano'ng nangyari?"

A nerd guy shifted his gaze on us.

"Yung picture ni Yves na naka half naked sa field." napantig ang tenga ko. Nakita ko ang iba na naglalaway para lang makita ang litrato. Even just in a picture, I know he's way sexy and charismatic than other models.

"Uy, patingin." nakisali na rin si Leticia.

"Ano ba, Leticia. Huwag ka nang makipagsiksikan diyan." saway ko sa kanya. She's very eager to see it dahil nakita kung may itinulak na siya.

"Alis, dadaan ang asawa ni Yves." panay mura naman ang mga babaeng napaatras sa malakas na puwersang pagtulak niya.

Napasapo ako sa ulo. Ang kulit! Kahit interesado ako sa litrato hindi ko gagawin iyang bulgar na stunts.

"Ghad, he's sexy." parang nasa langit na sabi niya. Hindi ko siya masyadong nakikita dahil tinatabunan ng mga estudyante.

"Leticia, umalis na tayo." sigaw ko sa likuran.

I waited for a matter of seconds hanggang mahimasmasan siya. Her face was a complete mess.

Nagpatuloy na kami sa paglalakad papunta sa field. I can hear the cheers and yells of the girls from a far. Dumadagundong ang boses ng tilian at sigawan nila sa isang dominanteng pangalan.

"Yvess" that was the loudest scream I've ever heard in my entire life. Nakakawasak iyon ng lalamunan.

"Sipain mo ako, please"

"Huta! Gawin mo akong bola. Paglaruan mo ako."

Napatawa ako sa kabaliwan ng mga fans niya. I can't imagine myself saying such cheesy thoughts.

Umupo kami sa isang bench na medyo malayo sa mga tao. Kung makikipagsiksikan kami roon mas malaki ang tiyansa ng disgrasya dahil sa mga aggresibong kilos nila.

"Sa tingin mo. Daks kaya si Yves? " nawalan ako ng kulay sa sinabi ni Leticia. Natawa nalang siya. Nag-iinit ang pisngi ko sa sinabi niya at napayuko.

As far as I know the word Daks is relating to man's.....

"Ano ba naman yan Leticia." saway ko sa kanya.

"What?" todo na ang tawa niya at namimilipit na ang kaniyang tiyan. Nakaramdam ako ng hiya sa pinagsasabi niya.

"Huwag ka ngang ganiyan." thinking of Yves naked in front of me, mahihimatay ata ako. Tinampal ko ang sarili ko.

"Marami kasing nagsabi ayon sa mga naninilip sa locker room ng mga soccer players."

"Teka saan mo nalaman?" kuryoso kung tanong.

"A credible source, pastel." she winked at me.

Pansamantalang natahimik kami dahil may isang bola na bumangga sa sapatos ko.

"Can you get the ball?" it was enticing to hear that manly voice.

Ang presensiya ni Letecia ay naglahong parang bula. Nakanganga siya sa kawalan habang nakatitig sa lalaking nagsalita. Nanlaki ang mata ko sa bulto ng lalaki sa unahan ko. Yves is standing with arrogance and charisma. He's sweating a lot that boost his appeal.

Tinuro ko ang sarili ko. Naguguluhan naman siyang napaisip. Pero tumango siya huli.

"I said, can you pick up that ball and give it to me."

Dahan-dahan kung kinuha ang bola sa paanan ko. Napalunok ako. Unti-unting lumakad ako papunta sa kanya. Ang distansiya ko sa kanya ay unti-unting naging maliit na espasyo na lamang.

Hindi ako makatitig sa kanya. Those eyes of him could drown me.

"Thanks" simpling sagot niya at kinuha sa kamay ko ang bola. Tuluyan na siyang umalis papuntang field.

"A-anong nangyari?" sa wakas ay bumalik narin ang ulirat niya.

"W-wala naman." I said with finality.