Ikatatlong Kabanata

Protest

Napatawa kaagad si Leticia habang nalolokang tinitingnan ang kamay ko. Nahiya naman ako ng bumaling si Piettro doon kung kaya tinago ko.

"Alis na tayo Leticia." pilit kung sabi at hinila papunta sa'kin si Leticia. Nakakahiya!

"That was so fast." Piettro smirked. Napailing ako. I need to wash my hand. I felt ashamed. Mukha kasing alam niya rin na ako ang nag-ayos ng mga sapatos na iyan.

"Maybe next time." Leticia mumbled, escaping another laugh from her lips.

"O-okay." tumango si Piettro kung kaya mabilisan ko siyang inilayo sa Soccer Department.

Panay ang tawa ni Leticia habang naglalakad kami papuntang comfort room. I was just trying to help okay? At lahat naman siguro ng gamit ay may mga mikbroyo. Pangungumbinse ko sa sarili.

Hindi parin mawala-wala sa isipan ko kung papaano diinang sinabi iyon ni Yves na may pandidiri sa mukha.

"Sabi sayo eh. Marumi na ang mga iyon. Ayan tuloy napuna ka ni Yves." hindi ko alam kung natatawa ba siya o kinikilig. Kitang-kita kasi ang pamumula ng pisngi niya.

"Huwag mo na ngang ipaalala sa akin. Nagmamagandang loob lang naman ako." pinagpatuloy ko ang paghuhugas ng kamay ko at metikulosong sinusuri kung may amoy pa.

"Yves was really sexy. I can't believe his body is beyond beautiful. Diba?" natigilan ako at naalala ang katawan ni Yves kanina. It was really a well built body.

"Not my type." pambabawi ko. For the sake of friendship I won't risk our relationship just for this attraction towards Yves.

She scowled at my statement. "What? Are you kidding me? That was a body droll with." she defended.

Hindi ko siya pinansin pero panay parin ang talak niya kahit natapos na ako sa paghuhugas ng kamay.

The other day came in a swift of time. Hectic ang schedule dahil malapit na ang finals. Pasahan kasi ng mga requirements at outputs. Our time were fully consumed by it. Lahat naman ata ng estudyante ganoon din ang nararanasan.

Si Leticia ay hindi ko rin makausap ng maayos dahil sa busy siya sa paggawa ng mga outputs niya. She's very focus when it comes with these. Naiiba sa akin na hindi strikta sina Mama at Papa. As long as napapasa ko on time ang mga exams at outputs sapat na.

Mag-isa akong nagtungo sa cafeteria.  May sinagot pa akong tawag galing sa Art Club na mayroon daw gaganaping protesta para sa pagtaas ng tuition.

"Do you want to participate? I can allot a slot on you. Nagrequest kasi ang isang lider ng magrarally ng tulong sa atin." ani ni Ate Neptali sa kabilang linya.

"Ano po bang gagawin?" kuryoso kung tanong. I have always wanted to join in this rally. Gusto kung marinig minsan ang boses nila.

"Gagawa ka ng art work may it be in mural, poster o slogan. Kung ano ang napupusuang gagawin mo." it sent an extreme excitement to me.

"Sige po ate. Kailan po ba?"

"Mamayang hapon." nanlaki ang mata ko. Masyado atang mabilis? Wala akong dalang gamit at art materials dito.

"Don't worry may dala akong mga materyales dito. Kung gusto mo rin palang sumali sa mismong rally nila puwedi rin. Pero since mayaman ka naman hindi mo siguro hilig iyon."

Napaisip ako. Not because I'm rich it doesn't mean I can't follow my low-key idealism especially when it comes with this.

Ang alam ko lang ay may malawakang projects na pinaplano ang PTA at gusto nilang idadagdag iyon sa bayarin ng mga estudyante. Maganda naman sana. Pero hindi pinaalam ng maaga at nag-cramming ang iilan sa bayarin.

"I'll join the protest." kumbinsido kung sabi habang ngayo'y pumipila na sa counter.

"A-are you sure? Okay na iyong magpinta ka. Pero baka madamay ka kapag nagkagulo. Hindi iyon maiiwasan" may punto naman si Ate Neptali pero hindi naman siguro aabot sa ganoong punto.

"Don't worry. Hindi naman siguro." natapos ang tawag namin. Mamaya ko na lang ata kukunin ang mga gagamitin kung materyales sa Art Club office. Mabuti na lamang at naayos ko na ang mga requirements ko na kailangang ipasa kung kaya wala na akong poproblemahin pa.

Naging matunog ang sopresa daw na protesta mamaya ng mga estudyante para sa tuition hike. Maraming usap-usapan ang naririnig ko habang nginunguya ang sandwich at juice na inorder ko.

"Ako talaga ayokong sumali sa mga ganiyan baka magkagulo at ipatawag ng faculty ang parents mo." I eavesdrop to one of the statement of other students. May posibilidad naman talagang mangyari iyon at binilinan narin ako ni Leticia na huwag sumali sa mga ganiyang alyansa.

I shrugged sticking to my own decision.

Nahagip ng tingin ko si Piettro na paparating. Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba na papunta siya sa direksiyon ko. Kasunod niya sina Yves na ngayo'y binabalandra ang suplado niyang mukha. Tuluyang umingay ang bawat tables dahil sa pagdating ng mga soccer players.

Napagpasiyahan kung tumayo na dahil tapos naman ako. Pero sadya atang mabilis ang kilos at lakad nila dahil nasa harapan ko na si Piettro na nakangiti. Naroon parin nakasunod ang kaibigan nila pati na si Yves.

"Hi Pastel." Piettro smiled. Nakarinig ako ng bulungan sa likod kung kaya nahiya ako. He's are putting me in the spotlight. I don't want attention. Halata pa namang sikat siya rito.

Napabaling ako hawak hawak ang tray ng pinagkainan ko. Nakita ko agad ang natatawang tingin ni Yves na animo'y may naalala siyang katatawang nangyari sa'kin.

"Y-yes?" in a small voice I said.

"Sabi ni Leticia samahan daw muna kita." napatingin ako sa likod.

"I mean ako lang...aalis din naman sila." pambabawi niya.

"We can still eat here with you dude." sulpot ng isang nerd na player. Gusto ko na sanang umalis na para kunin iyong mga materyales sa Art Club Office pero ambastos ko naman kung balewalain ko ang pagmamagandang loob ni Piettro. Kahit ilang minuto lang siguro. Humanda talaga sakin si Leticia nagpadala pa ng proxy!

"No baka mahiya sa inyo si Pastel." singhal niya sa mga walang pakielam na soccer players na ngayo'y nakikipagharutan sa kabilang table. Si Yves ay nanatiling nakatitig lamang sa'min habang may kausap na babae.

"Hindi naman siguro. Gusto rin kasi naming makipagkaibigan sa kaniya." ngumisi ang isa sa kanila. I'm torn between accepting the offer or neglect it.

"Is that okay? Yung grupo ni Yves doon nalang umupo kabila."

"I can sit with you." napaangat ang titig ko kay Yves na ngayo'y ngumunguso. Nag-iinit naman ang mukha ko.

Napatango na lamang ako sa kagustuhan nila. Kahit na tapos na akong kumain nagtiis ako sa mga pakulo at kakulitan nila. Ngayon ko lang mas naappreciate si Piettro. He's gentleman and caring. May birth mark din siya leeg niya na nakakawiling tingnan.

Nakilala ko rin ang iilan sa kanila. Hindi ako minsan tumingin kay Yves dahil nararamdam ko ang titig niya sa'kin. Mas pinagtuunan ko ng pansin si Piettro na ngayo'y nagbibigay ng kaniyang kaalaman sa pagpipinta. Humingi rin ako ng suhestiyon sa kaniya para sa gagawin kung poster para mamaya.

"Mas maganda kung dark colors ang iyong gagamitin na mga kulay." napatango ako sa sinabi niya. Mas matapang kasi tingnan kung ganoon nga ang gagamitin.

"Pupwedi rin. Ano bang magandang simbolo ang maaring ilagay?" napatigil ako sa pagsasalita dahil sumulpot sa usapan namin si Yves.

"It's boring here." bored niyang sabi. Tuluyan na akong napatingin sa kaniya. May katabi naman siyang babae or should I say fling?

"Dude kausapin mo nalang si Martha." binalingan ko ang babae na ngayo'y parang napapahiya.

"O-okay lang. Nag-uusap naman kami ni Yves." napakagat labi ang babae habang hinahawakan ang braso ni Yves. Kaagad na napatingin ako doon.

Kaagad na iwinaksi ko ang titig doon.

"You can add some graphical symbols na magpapakita ng masamang epekto ng tuition hike sa mga mahihirap na estudyante." Piettro brought up the topic again. I nodded at his suggestion. That was interesting.

"Salamat." ani ko.

"Wait may sasagutin lang akong tawag." hindi na ako nakakibo pa ng kaagad na tumayo si Piettro papuntang Comfort Room. Naiwan akong kasama Sina Yves at ang kasama niyang babae. Natahimik ako at tanging nagmamasid na lamang sa kilos nilang dalawa.

"Subuan mo nga ako." malanding sabi ng babae. Gusto kung masuka sa tono niya na nagfifirst move.

"I'm not your maid. Tss." nahagip ni Yves ang titig kung kaya napaiwas ako ng tingin.

"Sige na." narinig ko ang pamimilit ng babae. I can't attain to hear their flirtness. Kung kaya nilibot ko ang tingin ko para hanapin si Piettro nang sa gayon makapagpaalam na ako.

Hindi ko na maatim na isipin ganito ang nature ni Yves. Noong una naman may pagkapilyo siya. Ngayon ata mas sumobra pa roon. Bumungad sa akin ang pagsubo ni Yves sa babae ng pagkain.

Gross!

Tumayo na ako dahil hindi ko na nakayanan. Nagulat silang dalawa sa inakto ko pero tinuloy ko na lang ang gusto kung mangyari.

"Pakisabi kay Piettro na kailangan ko ng umalis." simpleng sabi ko. He just equaled me smirk on his face.

"Just wait for him."

He then shifted his gaze to the girl.

"May gagawin kasi ako. Sasabihin mo lang naman." gusto ng mapigtas ng kabaitan ko.

"Okay." ani niya nang hindi nakatingin sa akin. Kaagad na umalis ako roon na naiirita.

Kaagarang kinuha ko ang mga gamit sa Art Office Club. Nadatnan ko lamang si Ate Neptali nag-aayos doon. Marami siyang ibinigay sa aking gamit at mga paalala. We talked some stuff first.

Ngayon lang ako inatake ng kaba nang binanggit niya kung gaano kaimportante itong pagtitipon para sa mga middle class students.

"Goodluck, Pastel. Express yourself and include the destitute ones in your work." napatango ako sa kaniya habang nag-uumpisa na sa pagpipinta.

Balak kung gawin ang pigura ng isang estudyante na may nakadagan sa likod nito na mga bloke ng semento na sumisimbolo sa malakihang pagtaas ng tuition fee.

Labag man sa kalooban ko ang tuligsain ang Janolino Normal University hindi ko parin maiwasang madala sa emosiyon ko para pumanig sa naapektuhang tao.

Umalis muna si Ate Neptali dahil may aasikasuhin. Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko. Tagaktak na rin ang pawis ko sa init. Ilang oras din ang iginugol ko sa pagkulay ng sketch ko.

Hapon na nang natapos ako sa mismong poster. Nakaramdam ako ng kasiyahan sa kinalabasan nito. Kaagad na pinagtuunan ko naman ng pansin ang hindi kalakihang banners at mga karatula. Sinimplihan  ko lang ang pagkasulat nito dahil nangangalay ang mga kamay ko.

Biglaang may pumasok sa office. Nasulyapan ko si Ate Neptali na ngayo'y may dala ng pagkain at juice.

"Ang ganda!" sambit niya habang nilalagay ang mga dala sa table.

"Hindi naman po." nahihiyang sambit ko. Inayos ko ang sarili dahil patapos na ang mga ginagawa ko.

"Nag-uumpisa na ang pagtitipon doon sa field. At..uhm..medyo magulo siya."

Napalunok ako sa maaring mangyayari mamaya. Tinulungan ako ng iilang estudyante na kasali rin mamaya. Tanging ngiti lamang ang isinukli ko kapag nagpapasalamat sila.

I've always loved this kind of human affection and empathy. We may be haunted by our horrors to speak our minds but through this it reminds us not to hold back with what we believe for.

Ipinamimigay naman kaagad ang mga ginawa ko sa mga sumaling estudyante. Naroon ang kaba at takot dahil sa mga mapanghusgang tingin ng mga estudyanteng nakatanaw sa amin sa malayo kasama ang mga propesor. Ang iilan ay natatawa pa sa ginagawa namin.

Mayroon talagang kakitiran sa utak ng iilang may kaya. They laugh for people's suffering. They stare freely without doing something that could benefit both sides and poles in the social standing.

Gumawa ng tunog ang malalakas na yapak namin sa lupa. Sumisigaw na rin ang iilan ng mga pinaglalaban nila kung kaya ginawa ko rin.

"Transparency!" I screamed too.

Napatingin ang isang katabi ko sakin na parang hindi makapaniwala na naroon ako.

"Diba mayaman ka naman? Bakit nandito ka?" tanong niya.

"Hindi ba puwedi? I'm with you." napapahid ako ng pawis sa mukha.

"Naiiba ka sa ibang mayayaman." makahulugang sabi niya at may inilahad na face towel. Nagdadalawang-isip pa ako kung tatanggapin ko pero siya na mismo ang lumahad nito at nilagay sa kamay ko. Kaagad na nagpasalamat ako sa kaniya at nawala siya ng parang bula.

Napasunod ako sa mga yabag nila habang nililibot ang buong field. Laking gulat ko na kahit mayroong ensayo ang mga soccer players.

Nakita ko si Yves sa di kalayuan na walang pakielam sa nangyayari sa paligid. Ang mga kasama niya ay nandoon din na natitigilan narin sa ingay namin.

Dala ng init at pagod nkaramdam ako ng hirap sa aking paghinga. Napahawak ako sa dibdib ko para pakalmahin ang sarili. I was out of air. Natatakot pa ako dahil nasa sentro ako sa dagat ng tao.

Unti-unti akong naglakad para makalabas doon. Kahit na nahihirapan pa ako tiniis ko iyon. Muntikan pa akong madapa mabuti ay umalalay sa aking lalaki.

Nang makalabas ako ay nakahinga ako ng maluwag. Napahinto ako sa gilid at nakitang nauna na ang mga nagrarally. Pinahiran ko ulit ang pawisang noo ko at bumuntong hininga.

Napantig ang tenga ko nang narinig ang sigawan ng mga tao sa stadium. Pinagpatuloy ko ang paghinga ng malalim para malunasan ang kaninang hirap na paghinga ko.

Laking gulat ko ng may malakas na sumalpok na soccer ball sa ulo ko. Nanduling ang mga paningin ko sa sakit nang tama non sa akin.

"Ugh!" napahawak kaagad ako sa ulo ko. Nanuot ang sakit nito at nanghihina ako ng tuluyan.

Dinaluhan ako ng ilang soccer player pero parang nawala ako sa wisyo. Wala akong makita ni anino nila pero naririnig ko sila. Napaupo ako sa damuhan ng miserable. 

"Tangina naman Yves sabing ihinto na muna ang ensayo. Ayan tuloy may tinamaan ka." kinakabahang sabi ng isa bago nawalan ako ng malay.