Ikalawang Kabanata

Play

Gumawa ng tunog ang mga yapak ng soccer shoes ni Yves. Nahihiya akong yumuko at pinagmasdan maigi ang magarang sapatos niya. Kinakabahan ako na baka hindi niya magustuhan ang portrait na ginawa ko.

Leticia giggled when finally he stopped in our position. Umatras pa ako ng kaunti.

"What is that?" his voice registered a very manly voice to my ears.

Naramdaman ko ang kilos ni Leticia at napasilip ng kaunti sa kaniya na binibigay ang portrait.

"T-This is for you, Yves." ani ni Leticia.

Naglakas loob akong tumingin sa kaniya habang tinatanggap ang portrait. Kapansin-pansin ang pangungunot-noo ni Yves.

Ang kababaihan sa likod ay napasilip din doon kung kaya nahiya ako. Inatae kaagad ako ng kaba ng mariing sinuri niya ito.

"Did you made this?" tanong ni Yves. Nagkabuhol-buhol ang utak ni Leticia dahil sa tanong ni Yves. Kaagad napabaling siya sa'kin at may kung anong ipinapahiwatig.

"Y-yes. Of course." ngumisi si Leticia ng pilit. Tila nasaktan naman ako sa sinabi niya. Hindi sa gusto kung mapuri at kung ano pa. Gusto ko lang naman mabigyan minsan ng pagkakataon na makilala ang talento ko.

"Really?" napatango si Leticia.

"It's nice." ngumuso si Yves. He then winked at Leticia.

Umalis kaagad si Yves bitbit ang portrait. Parang hangin lang na nilagpasan kami ni Yves.

"Bes." sambit ni Leticia habang kami'y naglalakad. Kaagad binalingan ko siya. Napapansin niya narin siguro ang pag-iiba ng timpla ko.

"Sorry nga pala sa pag-angkin ko ng gawa mo ah? Gusto ko lang talaga na mapansin niya ako."

I nodded at her and I let out a heavy sigh. Kahit papaano'y nararamdaman ko rin ang nafefeel niya. To be noticed is worth for smile and contentment. Ang kaibahan lang ay natatakot akong malaman ni Leticia na may pagtingin ako kay Yves.

"Okay lang yun. What friends are for, right?" napangisi siya at nag-apir sakin.

True to her words, she helped me with Winona. Hinanap namin sa buong sulok ng campus si Winona. Nadatnan namin siya na kasama ang mga kaibigan niya sa may field. At first, I'm very hesitant na ibigay sa kaniya pero sayang naman kung hindi ko maibibigay ito.

"Winona." tinapangan ko ang sarili ko. Napabaling halos lahat ng kaibigan niya samin.

"Y-yes?"

Dahan-dahan kung inilahad sa kaniya ang coin portrait. She then held it. Maingat kung pinagtuunan ng pansin ang mukha at reaksiyon. All I could noticed is that she's almost crying and having hard time looking at it.

"What is that?" sulpot ng isang kaibigan niya at sinilip ito.

"Gusto ko lang sanang humingi ng tawad sa iyo." nahihiyang sabi ko. Seryoso naman akong sinuri ni Winona.

"S-salamat." she said while wiping her tears. Gumaan ang pakiramdam ko sa sinabi niya. Somehow I felt my works were appreciated.

"Bakit ka umiiyak?" natatawang kantiyaw nila kay Winona. Napairap si Winona at napahalakhak.

"Ako iiyak? Sobra kasing panget ng gawa niya. Nakakaiiyak naman masyado. Ang trying hard ng paggawa." napahawak pa siya tiyan niya dahil sa tawa. Nagtawan ulit sila at may kung anong pinagsasabi. Ang tanging nararamdam ko lamang ngayon ay ang hiya at sakit dahil sa sinabi ni Winona.

Napaestatwa lamang ako sa posisyon ko at pilit na isiniksik sa utak na wala lang iyon.

"Let's go. Sumosobra na iyang bruhang yan. Gaga talaga." mahinang bulong ni Leticia sakin. Hinawakan niya narin ang braso ko.

"Maganda naman ito eh. Ambabaw niyo naman para pagtawanan ito." nagagalit na sabi ng isang lalaki.

"Duh? Are you kidding me? That's a cheap work. Pang kalyeng work." buwelta ni Winona.

"It's actually nice Winona." segunda ng isa.

"Shut up. I don't like it. Sobrang panget." nagagalit na sabi niya.

"S-sorry kung hindi mo nagustuhan." ani ko habang pilit na ngumingiti. Kita ang awa sa mata ng mga kaibigan niya para sa'kin.

"W-whatever. Sa susunod gandahan mo pa. Baka naman maimpress ako at ireto kita kay Kuya--"

"Winona tama na." inatake ako ng kahihiyan sa muntikang pagsambit niya ng pangalan ni Yves. Ayokong marinig ng lahat iyon at pati na ni Leticia.

"Tara na. Bwisit." nagpatianod ako sa hila ni Leticia. Pilit kung pinipigilan ang pag-iyak ko. Parang pinipiga ang puso ko sa mga sinabi niya. She could just accept and said her thoughts for herself. Hindi iyong pagmukhain akong kaawa-awa sa harap ng mga kaibigan niya.

Pinaupo niya ako sa isang bench. Hindi ko namalayang nasa Science Garden pala kami malapit sa Soccer Department.

"Okay ka lang ba? Ang sama talaga ng babaeng iyon." hindi ako kumibo sa kaniya.

"Pastel!" may diing sambit niya kung kaya napabalik ang ulirat ko.

"Hah?"

"Okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong niya.

Tumango ako. "Oo. Kasi kahit papaano hindi niya naman sinira iyong gawa ko."

"Pero siniraan niya ang gawa mo."

"It's normal to hear it. Nasasaktan din ako pero I can endure below the belts criticisms. Mas okay na sinabihan ako ng masasamang salita kaysa na sinira niya iyon."

"You sure?"

I sighed and nodded again. "Yes. Huwag mo na pagtuunan ng pansin iyon. Alam kung nagustuhan iyon ni Winona."

Nakita ko kasi na mangiyak-ngiyak na siya kanina. Siguro dala ng kantiyaw at tawanan nadala siya ng hiya na makitang naantig siya.

Umuwi ako pagkatapos noon. Medyo pagod ang katawan ko pero kung kaya napasalampak kaagad ako sa kama. I didn't eat our dinner. Masyado akong pagod para kumain pa.

Niyaya pa ako nina Mommy na kumain pero wala talagang gana para kumain. Hinayaan narin nila ako at binilinan na babawi bukas sa almusal.

I took a short nap. Pero nagulat ako nang may kumatok.

"Pastel?" naalimpungatan ako sa katok.

"Sino iyan?" tanong ko.

"Si Kuya mo ito. May magazine ka ba diyan?" nagulat ako sa tanong niya at kinabahan.

"W-wala kuya." sabi ko habang unti-unting dinadampot ang pamalo sa tabi ko.

"Ah ganon? Okay Pastel. Goodnight." malambing niyang sabi at umalis. Nakahinga naman ako ng maluwag. Did he really said goodnight? It's good that he's improving now.

Dumating ang umaga. Maaga akong nagising at umalis. I need to pass an individual written project in our English subject. Hindi ako masyadong maalam sa pagsusulat pero tinry ko parin na gumawa.

"Ano'ng title ng written piece mo?

Napatigil ako sa pagrewrite at binalingan ang kaklase ko. "Lost shades in the light. Sa iyo ba?" gumuhit sa mukha niya ang paghanga.

"Ang ganda naman. Sakin kasi "The Rays" tapos wrong grammar pa." napahalakhak siya pero I don't find it funny.

"Nako maganda naman siguro iyan." pangungumbinse ko.

"Crush mo si Yves no?" sulpot niyang tanong na ikinagulat ko. Ngumisi siya. Nawalan ako ng kulay ang mukha ko.

"H-hindi no." pagmamaang-maangan ko.

"Talaga? Ginawan mo siya ng portrait diba? Nakita ko sa bag mo." napalunok ako.

"Pinagawa lang sa'kin yon." I tried to laugh to conceal my actual feelings.

Tumawa siya. "Okay sabi mo eh." at tuluyan na siyang umalis. Mukha naman nakumbinse ko siya kung kaya nakahinga ako ng maluwag.

Dalawang subject pa ang dumaan at napakasakit sa ulo ng math solvings. Kahit anong gawin ko talaga hindi ako makafocus. Idagdag pa rito ang pangungulit ulit ni Leticia na magliwaliw sa field para panoorin ang game ni Yves.

"You know what inadd ko siya sa IG and he accepted my request." napairap ako sa kaniya. Good for her.

"Well congrats to you!" ani ko habang nag-aayos ng mga gamit.

"Of course." parang nililipad siya ng hangin habang masayang nag-iisip.

"Samahan mo na ako sa field. May ipapakilala ako sayo." I didn't have the time to react. Kaagad na hinila niya ako kahit na marami na kaming nababanggang mga kaklase sa hallway.

Nang makarating kami sa field ay medyo punuan ang mga seats. Nadismaya ng kaunti si Leticia pero nasisiyahan ako. Gusto ko ng umuwi at magpahinga o gumawa ng artwork.

"Kainis. Paalisin ko kayo iyong dalawa ng iyon." turo niya sa mga nerd.

"Stop it. Nahihibang kana ba? You will trade your manners for this soccer game?" angil ko sa kaniya. Napabelat siya sakin kung kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Ako bahala." hinila niya ako pero binigitan ko ang katawan ko. I don't want to tug with her doing that unreasonable actions. Kahit gusto ko si Yves hindi ko ata kayang gawin na bastusang paalisin ang mga iyan. They are still harmless regardless of their physique.

Maraming nagpresinta sa kaniyang nag-upo sa mga seats. May itsura si Leticia. Maganda siya at medyo maarte sa katawan. Kumpara sa'kin medyo primitive ako at simple lamang manamit. Marami rin siyang suitors na mga seniors pero nasa isang tao lamang atensiyon at pagkagusto niya.

"Thank you." she winked at them. I just chuckled at her.

Naupo kami ng prente sa upuan. Wala pang nakagoal sa dalawang teams. Pero todo hiyawan ng lahat dahil hindi lamang players ang lumalaro kundi may mga itsura ang mga ito. Ngunit nanaig parin ang nag-iisang hari ng football field na si Yves. Kahit friendly game lang ulit ito ay nag-uumapaw ang supporta at mga banners para sa kaniya.

I kinda like it when he winked at his fans. Naroon ang paggamit ng charisma niya. Hindi naman pala siya ganoon ka suplado. He still has the friendly character that's lacking with others or maybe he's just using it to attract more fans?

Nang nakashoot si Yves ay dumagundong ang field sa hiyawan. Gusto kung tumili rin ng pagkatodo-todo dahil sa angking galing niya sa pagsipa at pagpapaduling ng mga kalaban niya pero pinipigilan ko. Si Leticia ay panay ang tayo at palakpakan.

Natapos ang laro na panalo ang team nina Yves. Dali dali akong hinila ni Leticia pababa sa field malapit sa mga soccer player.

Maraming nakapalibot sa mga players pero tinulak ni Leticia ang nasa unahan kung kaya nakapasok siya at ako'y naiwan sa likuran. Hindi ko sinasadyang natapilok ako sa isang bimpo kung kaya natumba ako.

"A-aray." napahawak ako sa baywang ko dahil sa sakit ng tama sa lupa. Panay parin ang siksikan ng mga fans sa unahan ko at pilit na gustong tumayo. My gazed lowered at my body.

"Are you okay?" nagulat ako ng may lumahad ng kamay sa unahan ko. Napaangat ang tingin ko at nanlaki ang mata nang nakita si Yves sa unahan ko, pawisan na nakalahad ang kamay.

Nagkatitigan kami. Ngayon lang ata ako nakaranas na magkatitigan ng ganito kakaba at parang sinisilaban. I didn't have the choice but to put my hand on his hand. Unti-unti niya akong inangat at kaagad naman akong nahiya dahil sa mga lantang damo sa puwet ko. Pinagpagan ko ito.

Nahagip ng tingin ko si Yves na ngayo'y tinitigan ako. I felt my cheeks turned red because of it.

"S-salamat." mahinang sambit ko.

"What is this bro?" napabalikwas ako nang nakitang nakatitig na ang kaninang nagkukumpulang mga babae sa unahan. Ang iilang soccer players ay napabaling narin samin. Lahat sila ay nakatitig samin at parang nanghuhusga. At ang mas ikinagulat ko ay si Leticia na ngayo'y nakatingin sa'kin. Hindi maipinta ang mukha niya.

"Nothing. Tinulungan lang." he shifted his sight to his teammate then back to me. Ngumuso siya sa'kin. Hindi ko na alam ang nararamdaman ko ngayon.

"Sa susunod mag-iingat ka. Baka matumba ka ulit." he smirked then proceeded to his teammate. Naiwan akong naguguluhan sa iaakto ko. Umalis narin ang mga fans nila ngunit nanatili lamang si Leticia.

Kaagad na nilapitan ko siya sa posisyon niya.

"What was that Pastel?" bungad niya ng tuluyang nakalapit ko. Nangapa naman ako ng aking sasabihin pero hindi naman iyon sinasadya.

"Aksidenteng natapilok tapos tinulungan niya ako."

Napabuntong hininga siya ng malalim. "Akala ko naman gusto mo rin siya. Ang utak ko talaga masyadong magulo. Alam ko namang ayaw mo sa ugali niya." napangisi ako ng pilit at tumango. Nakaramdam ako ng pait sa sistema ko. Siguro mas maiging itigil ko na itong pagkagusto ko kay Yves. I need to get out of this.

"Sino ba ang ipapakilala mo sa'kin?" pagwawala ko ng topiko.

"Oo nga pala. Soccer player din iyon. Tara sa Soccer Department."

"Bukas nalang kaya?" kinakabahang sabi ko.

"Bakit? He's an artist too. For sure you'll both jive with each others." I shook my head.

"Nahihiya ako."

"Gusto ka kasi niyang makilala eh." ani ni Leticia. Nagulat naman ako na may taong gustong makilala ako.

"Ano naman ang gusto niyang makilala sakin?" inirapan niya ako.

"Ewan ko sa'yo. He's just friendly and he wants an art buddy too."

Pinaunlakan ko nalang. Nang nakarating kami sa soccer department ay dire-diretso lamang ang lakad naman papuntang loob. Naaninag ko ang mga coaches na kasalukuyang nagsesession sa kanilang mga players sa gilid. Napatingin naman ang iilang nakahalf naked na mga players samin.

Nagpatuloy kami sa paglalakad at napahinto sa indoor gym ng mga soccer players. Nagkalat ang mga sapatos ng mga players sa sahig kung kaya pinulot ko ito at inayos.

"Ano ba naman yan Pastel! Marurumi na ang mga iyan." singhal ni Leticia habang pinagpapatuloy ko ang pag-aayos.

"Okay lang sobrang kalat kasi." may amoy nga ang iilan pero ipinagsawalang bahala ko na lamang. Maghuhugas nalang ako ng kamay mamaya.

She just chuckled. May tinatawagan si Leticia sa cellphone kung kaya naging busy siya. Napaupo muna ako sa bench sa gilid ng gym. Naririnig ko ang ingay ng mga soccer players sa loob na siguro'y nagwowork out.

Biglang bumukas ang pinto ng gym at iniluwa ang isang lalaki. Mestiso siya at naglalakihang muscles sa braso. Ngayon ko lang ata siya nakita rito.

"Where is she?" tanong niya kay Leticia nang hindi ako napansin na nakaupo. Kaagad na inginuso ni Leticia ang posisyon ko.

He smiled while cleaning his hand. Inilahad niya ang kamay niya kung kaya napatayo ako.

"I'm Piettro." he radiated a smile on me. I accepted his shake.

"She's Pastel." ani ni Leticia. Napangiti narin ako.

"You're an artist too? Naikuwento ka kasi ni Letty sakin." napangunot noo ko dahil alam niya ang nickname ni Leticia.

"Maybe you're wondering. Cousin ko si Leticia." napahalakhak siya. Napatango na lamang ako.

"Nice meeting you." sa maliit kung boses na sabi.

"Why there are girls in here?" bumungad sa likod namin si Yves na nakahalf naked. Napalunok ako nang napatingin ako sa katawan niya.

"Dude, bumisita lang sa'kin." sabi ni Piettro. Hindi ko ata maalis ang tingin ko sa katawan ni Yves.

"This is my cousin Leticia and Pastel." tinanguan siya ni Yves. Binalingan niya ang mga inayos kung sapatos.

"Sino ang umayos nito?" seryoso niyang sabi. Hindi ko alam if sasabihin kung ako ang umayos o huwag na lang. Mas pinili kung tumahimik na lamang.

"Hindi ako bro."

"I know." ani ni Yves habang matamang tinitigan ang mga nakaayos na sapatos.

"I bet her/his hands are dirty and full of germs now." he smirked and chuckled. Kaagad naman umalis siya. Natamaan naman ako sinabi niya. Maybe I should wash hands now?