Miro POVAlas sais pa lang ng umaga, pero gising na ako. Hindi naman ako mahilig gumising nang ganito kaaga, pero ngayong may mga bisita ako sa hacienda, parang automatic na lang na nagising ako bago pa sila magising.“Rise and shine, Miro. Let’s get to work,” bati ni Tito Zuko nang makita akong bumaba sa hagdan.“We’ve got hungry mouths to feed,” dagdag pa ni Tito Sorin habang inaayos ang kuwelyo ng kaniyang polo.“Alam mo namang hindi ka puwedeng tamarin dito, Miro. Nandito si Samira, kailangan mong magpakitang gilas,” sabi naman ni Tito Eryx habang inilalabas ang mga itlog at longganisa mula sa ref. Umagang-umaga ay ang lakas niyang manukso.Napailing na lang ako. Kung tutuusin, pwede namang ibang tao ang maghanda ng pagkain, pero dahil wala pa kaming naha-hire na mga kasambahay, kami na muna ang kailangang kumilos.Nagsimula kaming magluto bandang six thirty ng umaga. Nagprito ako ng itlog habang si Tito Zuko naman ang nagluluto ng tocino at longganisa. Si Tito Sorin naman ang nag
Miro POVHabang ang lahat ay nagchi-chill, heto at nakatulala lang ako. Hindi ko na itinago ang tanong na kanina pa gumugulo sa isip ko. Kung magiging mafia boss ako, yayaman ba ako? Kikita ba ako ng pera?Naisip ko kasi na kung magtatagal sina Samira at ang mga manang dito, mauubos ang pera ko kasi sinabi ko na sa kanila, na ako nang bahala sa lahat-lahat.“Mga tito, natatakot po ako na sumabak sa pagiging mafia boss ng kulang ang nalalaman ko. Gusto ko lang din itanong na yayaman ba ako sakaling maging mafia boss ako?”Si Tito Sorin ang unang sumagot. “Miro, being a mafia boss isn’t just about power, it’s about control. If you play your cards right, you’ll earn a fortune. But if you make the wrong moves, you could lose everything—including your life.”Tito Zuko nodded. “It’s a business, Miro. A dangerous one, but still a business. The key is understanding the revenue streams. How do you make money? How do you sustain it? How do you avoid getting caught or overthrown? Everything must
Miro POV Nagpaalam ako kina Samira at sa mga tito ko na uuwi muna ako ng manisyon. Gusto ko nang tutukan ang pagiging Mafia boss ko at pagtulong kina Samira para sa paghahanda naming labanan si Don vito. Isa siyang magaling at makapangyarihan na mafia boss kaya kung mga simpleng assassin lang kami, hindi namin ito matatalo kaya kailangan ko ng mga magiging galamay ko. Pero bago iyon, kailangan ko na munang magpaalam sa pamilya ko. Kung hindi ko kasi gagawin ito, madadamay sila at mapapahamak ng dahil sa akin.Kapag mafia boss na ako, kailangan hindi malalaman ng mga kalaban ko ang tunay na pangalan ko at ang tunay na connection ko sa mga mahal ko sa buhay. Ayokong madamay sila sa gulong papasukin ko.Pagdating ko rito sa manisyon, masaya pa sila na nandito ako. Hindi nila alam na ito na ang huling araw na makakasama ko sila. Ito na ang huling araw na makaka-bonding ko sila.Habang nakaupo ako sa tapat ng mesa sa dining hall namin, pinaghahandaan ko na ang bigat ng sasabihin ko sa pam
Samira POVHabang naglalakad ako sa likod ng hacienda ni Miro, hindi ko mapigilang mapangiti. Malawak talaga ang lupain, puno ng luntiang damo at tanim na nagmumurang bunga. Kasama ko ang mga manang na halatang tuwang-tuwa rin sa kanilang nakita ngayon. “Ang galing! Maraming mangga! At may chico pa!” Masayang tinuro ni Manang Cora ang mga punong nagkalat sa paligid.“Lansones, santol at may mga buko rin,” dagdag pa ni Manang Luciana habang pinagmamasdan ang matatayog na mga puno.Napangiti ako. “Ibig sabihin, hindi tayo mawawalan ng prutas dito.”Tumango si Manang Cora. “Kung magtatagal tayo rito, mas mainam na rin na magtanim tayo ng gulay. Para may magawa rin kami habang wala kaming ibang pinagkakaabalahan dito.”“That sounds like a good idea,” sagot ko. Hindi lang ito magiging pagkain namin, kundi paraan na rin ito upang magkaroon sila ng ginagawa.Napaisip ako, wala na akong pamilya at mag-isa na lang ako sa buhay, ganoon din sila kaya mukhang kami-kami nalang ang magkakasama nit
Miro POVBuo na ang loob ko. Hindi na ako makapaghintay pa. Kaya habang nasa loob kami ng study room sa hacienda, hinarap ko sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx.“I want to face them,” diretso kong sabi na hindi na nagpaliguy-ligoy pa. “The remnants of my mother’s empire. Her people, her soldiers. If ‘'m going to be a mafia boss, I need to see exactly what she left behind.”Nagtinginan ang tatlong tito ko. Kita sa kanilang mga mata ang tuwa dahil matapang na ako at handa na. Pero hindi sila nagulat. Alam siguro nilang darating ang araw na ito.Si Tito Zuko ang unang nagsalita. “Are you sure na ba talaga about this, Miro? Hindi ka na puwedeng umatras kapag nalaman mo na ang lahat.”Tumango ako. “Yes. I want to know everything. The businesses, the money, the influence she left behind. If I don’t know what I’m inheriting, then how can I claim it?”Napabuntong-hininga si Tito Sorin. “Very well. Pero tandaan mo, Miro, this isn’t just about wealth. What your mother built is an empire ma
Miro POVNapagdesisyunan naming agad linisin ang organisasyon na iniwan ng mama ko. Kasama ko pa rin sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Hindi namin alam kung sino sa mga tauhan ng dating reyna ng mafia ang tunay na tapat sa akin at sino ang naghihintay lang ng pagkakataong ipagkanulo ako. Kailangan naming salain ang bawat isa.Sa isang malawak na meeting room sa isa sa mga ari-arian ko na, nakaupo sa harap namin ang halos limampung tauhan ng Mama Raya ko, sila ang mga beteranong kasapi ng organisasyon. Tahimik ang lahat habang mga seryoso silang nakangitin at nakatitig sa akin.“We are not here to ask for loyalty,” malamig kong sabi habang nakatitig sa kanila. “We are here to see who still deserves to be part of this family.”Nagpalitan ng tingin ang ilan sa kanila. Hindi ko pinansin ang kaba sa kanilang mukha. Isa-isa, tinanong ni Tito Sorin ang bawat miyembro tungkol sa kanilang katapatan, kung paano nila nakikita ang hinaharap ng organisasyon at kung handa ba silang sundan an
Samira POVNgayong araw daw paparating ang mga kasambahay, grocery, dami at magiging gamit namin kaya excited ang lahat na nakaabang sa labas ng hacienda.Maya maya pa ay nakarinig na kami ng mga sasakyan na paparating. Sumilip ako mula sa bintana ng kuwarto ko at nakita kong pumaparada na roon ang tatlong van at isang maliit na truck. Dumating na ang mga bagong kasambahay, ang mga taong mag-aalaga ng mansyon at ng buong hacienda.Habang bumababa sila isa-isa, pinagmasdan ko sila nang mabuti. Halos lahat ay mukhang sanay sa trabaho, karamihan ay may edad na, maliban sa dalawa o tatlo na mukhang nasa late twenties pa lamang. Tahimik akong naglakad pababa patungo sa receiving area ng hacienda. Nandoon na sina Manang Cora at ang ibang kasamahan namin, tinutulungan ang mga bagong dating na dalhin ang kanilang mga gamit sa loob.Nagtipon kami sa malawak na bulwagan ng hacienda. Inilabas ko ang mga kontrata na ipinagawa ko kagabi pa lamang. Simple lang naman ang kasunduan.Lahat ng malalama
Miro POVSa loob ng malaki kong bedroom, nakaupo ako sa isang malambot na armchair malapit sa bintana habang nakatingin sa malawak na tanawin ng lupain na ngayon ay pagmamay-ari ko na. Hindi pa rin ako makapaniwala. Kahapon lang, parang malungkot ako dahil nagpaalam na ako sa pamilya ko, pero ngayon, isa na akong bilyonaryo at napakasaya ko talaga ngayon. Isa na rin talaga akong Mafia Boss.At dahil isa na akong mafia boss ngayon, kailangan kong patunayan sa sarili ko at sa mga taong umaasa sa akin na karapat-dapat ako sa posisyong ito.Binuksan ko ang laptop ko at nagsimulang maghanap ng impormasyon tungkol sa mga Mafia Boss. Well, marami naman na akong nalaman tungkol sa mga pinaliwanag ng mga tito ko. Ang hindi ko na lang alam ay kung ano ang tamang pag-uugali ng isang tunay na pinuno? Hindi ito simpleng negosyo. Ang mundo na ginagalawan ko ngayon ay puno ng panganib, ng pagtataksil at ng walang humpay na laban para sa kapangyarihan.“A Mafia Boss must be feared, but also respected
Third Person POVSa gitna ng madilim at masukal na kagubatan, patuloy ang pagtakbo nina Don Vito at Ahva, kasama ang dalawang natitirang soldier ni Don vito. Mahigpit pa rin ang hawak ng isa sa braso ni Ahva habang sinusundan nila ang makitid na daanan na halos natatakpan na ng mga damo’t ugat ng puno. Ang huni ng mga kuliglig at ang tunog ng mga dahong naaapakan ang siyang tanging naririnig ng gabing iyon.Nagmamadali na sila kasi natatakot si Don Vito na maabutan sila nila Miro at ng isang katutak na mga tauhan nito. Isama pa na baka may dala-dala rin itong mga pulis.“Keep moving. We’re almost at the extraction point,” mariing sabi ng isa sa mga tauhan ni Don Vito habang sinisilip ang dilim sa unahan.Ngunit hindi nila inaasahan ang biglang pagputol ng daan. Pag hakbang nila sa isang daan ay biglang bumigay ang lupa. Isang matinis na sigaw ni Ahva ang bumalot sa katahimikan ng kagubatan. Kasabay nito ang malakas na sigaw din ni Don Vito.“Shit! They’re falling!” sigaw ng isa sa mga
Samira POVIsang linggo na ang lumipas simula nang mawala si Ahva. Araw-araw, gabi-gabi, walang humpay ang pag-iikot ng mga tauhan ni Miro, pero wala pa ring balita. Parang sinasadya ni Don Vito na pahabain ang paghihirap ni Miro. Alam kong ito ang gustong mangyari ng hayop na ‘yon. To break him. To destroy him slowly.At unti-unti ngang nangyayari ang mga ‘yon.Ang laki tuloy agad nang pinagbago ni Miro. Ngayon, halos palagi nang tulala. Mainitin na rin palagi ang ulo. Halos lahat ng soldiers niya, nasigawan na rin niya. Kahit pa sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Wala siyang pinapalampas. Kahit ako rin kung minsan.Nandito ako ngayon sa tapat ng pintuan ng kuwarto niya habang may dalang tray ng pagkain.“Miro,” mahina kong tawag habang tinutulak ang pinto. Nakaupo siya sa gilid ng kama, hawak ang bote ng alak, tulala habang nakatingin sa sahig. Namumugto ang mata niya. Hindi ko alam kung dahil sa puyat, sa pag-inom.Kung titignan, parang siya palang ang nakikita kong mafia bos
Miro POVPagkababa namin ng sasakyan, agad akong nagbigay ng utos sa mga kasama ko.“Surround the entire perimeter. No one gets out, no one gets in. We’re ending this tonight.”Agad namang gumalaw ang mga tauhan ko. Mabibilis, tahimik at koordinado kasi alam nilang mainit na talaga ako, na gusto kong matapos na talaga agad ito. Sa paligid ng malaking taguan nila na may dalawang palapag, kita ko ang pagtakbo ng mga sniper at assault team sa kani-kanilang puwesto. Si Tito Zuko, kasama ang team niya, umikot naman sa likod. Sina Tito Sorin at Tito Eryx naman, namuno sa east at west side ng compound.Kumakabog ang dibdib ko habang binabantayan ang bawat kilos ng mga tauhan ko. Hindi lang ito operasyon, ito ang pagkakataon kong iligtas ang kapatid kong si Ahva.Kailangan kong mailigtas siya, dapat lang kasi baka tuluyan na akong hindi kibuin ni Mama Ada, baka tuluyan na niya akong hindi mahalin.“Miro,” tawag ni Samira habang nilalapitan ako. “She’s gonna be okay. We’ll get her back.”Tuman
Miro POVMainit ang dugo ko. Mainit ang ulo ko. Pakiramdam ko sasabog na lang bigla ang ulo ko sa sobrang galit at pagkabalisa. Hindi ko na alam kung saan ko ibubuhos ang lahat ng poot na nararamdaman ko ngayon.“F*ck!” sigaw ko habang sinusuntok ang lamesa sa harapan ko.Halos hindi makahinga si Mama Ada sa kakaiyak, pero hindi ko na siya matingnan. Wala akong lakas ng loob.Katatanggap lang namin ng video mula kay Don Vito.Ang kapatid ko. Si Ahva. Nakita ko sa video na nakatali siya sa upuan, umiiyak, nanginginig at duguan ang gilid ng labi. Hindi siya makatingin nang diretso sa camera, pero rinig ang boses niya habang namamalimos ng awa.“Kuya Miro... tulungan mo ako... please…”Paulit-ulit na puro ganoon lang ang naririnig sa video, na halos kinabiyak ng puso ko kasi sinasaktan pa ni Don Vito ang kapatid ko habang bini-video-han.Habang pinapanood ko ‘yon, parang may kutsilyong itinarak sa dibdib ko. Parang gusto kong bumalik sa nakaraan at pabagsakin agad si Don Vito bago pa siy
Third Person POVSa isang madilim na warehouse sa gilid ng bundok, nakaupo si Don Vito Monteverde sa isang luma at kinakalawang na upuan. Sa harap niya, nakatali sa isa pang upuan si Ahva, ang nakababatang kapatid ni Miro. Nanginginig ito, basang-basa na ng luha ang pisngi habang paulit-ulit na nagmamakaawang pakawalan na siya.Bago pa pumutok sa social media ang lahat ng baho ni Don Vito, target na niya talagang kunin ang babaeng kapatid ni Miro kasi sa tingin niya ay ito ang kahinaan ni Miro. Pero tila huli na siya kasi nagawa na nitong masira siya, dapat ipapanakot lang niya si Ahva kay Miro, pero dahil naiba na ang sitwasyon, baka hindi na niya pakawalan pa si Ahva, gusto niyang patayin ito bilang kabayaran sa lahat ng ginawang kabuwisitan ni Miro sa imperyo niya.“Please... please let me go. I didn’t do anything…” pagmamakaawa ni Ahva habang nanginginig at halos hindi na maibuka ang bibig sa sobrang takot na nararamdaman niya.Tahimik si Don Vito sa loob ng ilang segundo. Pinagma
Miro POVSiguro, nakatulog kaming dalawa ng halos isa o dalawang oras pagkatapos ng masarap na bakbakan namin sa kama. Nagising kami na halos hapon na.“Miro, naisip ko, ang saya sana kung wala ng problema kaya it’s time to finish this,” bulong niya sa akin habang iniabot ang isang maliit na gold USB na kinuha niya sa bulsa ng damit niya. “This is everything. The executions, the tortures—lahat ng krimen ni Don Vito. If we release this, his empire will crumble.”Kinuha ko ang USB mula sa kanya at tinitigan ito. Napangisi tuloy ako. “This is perfect, Samira. This will break him. Once this goes viral, there’s no coming back for Don Vito.”Nagkangitian kami. Ramdam naming dalawa na malapit na naming makuha ang katarungan. Hindi lang para sa amin, kundi para sa lahat ng taong pinahirapan ni Don Vito Monteverde.**Kinabukasan, maagang nagising si Samira para asikasuhin ang pag-upload ng mga video. Gumamit siya ng iba’t ibang dummy accounts at VPNs para hindi ma-trace ang source ng pag-leak
Samira POVTinitignan ko si Miro habang nasa harap ko, nakadapa at halos hinihimạs ang pagkalalạke. Kung titignan, kapag may suot siyang damit, para siyang lalaking kakabinata palang kasi tago ang laki ng katawan niya sa mga jacket na suot niya, pero kapag pala ganitong wala na siyang suot na damit, litaw ang mala-batong katawan niya at tayong-tayong pa ang burạt niya, hindi siya mukhang lalaking kakabinata lang. Mukha na siyang hot daddy na parang sisibaking mabuti ang makipot kong pagkababạe.“Miro, please, dahan-dahanin mo, una ko ‘to,” paalala ko sa kaniya habang nakabukaka at ready na akong magpasakop sa kaniya.“Huwag kang mag-alala, hindi kita hahayaang mahirapan, saka, saglit lang ang sakit na ‘yan, sa ngayon, ang masasabi ko lang ay magtiis ka lang, sarap din ang mararamdaman mo nito sa dulo,” sagot niya.Doon na niya dinikot ang ulong pink niya na tila ipapasok na talaga sa akin. Nang maramdaman kong pumasok na sa butas ko ang ulo niya, medyo kinakabahan na ako.Pumikit pa a
Samira POVPagkarinig ko pa lang ng tunog ng makina ng sasakyan sa labas ng mansiyon, agad akong napalingon sa bintana. Hindi ako maaaring magkamali. Iyon ang isa sa mga sasakyan ni Miro. Ilang segundo pa, bumukas ang pinto at nakita ko siyang bumaba, kaswal na naka-itim na polo at trousers habang may dalang ilang supot ng pagkain.Hindi ko napigilan ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko inaasahan ang biglaan niyang pagdalaw. Siguradong gusto niya akong makita kaya siya naririto.“Miro?” Napalunok ako ng laway habang papalapit siya.Ngumiti siya nang makita ako, isang bihirang ngiti ang binigay niya na tila nagsasabing maganda ang mood niya ngayon. “Did you miss me?”Hindi ko alam kung sasagot ako, pero naunahan na ako ng mga manang.“Miro,anak!” Halos sabay-sabay nilang sigaw, at isa-isa silang lumapit para yakapin siya.“Ay, ang laki-laki na lalo ng katawan mo!” natatawang sabi ni Manang Cora habang pinapalo nang mahina ang braso niya. Kung alam niyo lang, malaki rin ‘yung nasa
Third Person POVSa loob ng isang madilim at malaking office, nakaupo si Don Vito sa kaniyang malaking upuan habang ang mga kamay niya ay nakahawak nang mahigpit sa armrest nito. Nanginginig sa galit ang kaniyang katawan at kitang-kita sa kanyang mga mata ang nag-aalab na poot na nararamdaman niya.“Those bastards dared to ruin everything I built?!” sigaw niya habang hinampas nang malakas ang mesa. Ang tunog ng salamin at mga papel na nagkalat ay namuo sa buong paligid, pero wala siyang pakialam. Gusto niya lang magwala dahil sa galit na nararamdaman niya.Nawala na si Amira. Ang kanyang mata sa loob ng emperyo ni Miro, ang babaeng pinagkatiwalaan niya upang sumira mula sa loob. At ngayon? Wala na rin ang kanyang mga pinagkukunan ng armas, droga, at pera. Ang kaniyang mga smuggling routes ay nawasak, ang mga storage facility niyaa y nilusob at sinunog, at ang kanyang mga supplier ay biglang naglahong parang bula.Hindi niya matanggap na nagawang sirain ni Miro ang lahat ng ito sa loob