Everett’s POVIsang tahimik na hapon nun at masarap akong namamahinga sa bahay dahil sobrang stress sa work dahil sa dami ng ginawa ko, paupo na ako sa sofa ko sa sala habang hawak ang isang tasa ng kape. Tulad ng nakasanayan ko, tahimik lang ang paligid, maliban sa mahinang ugong ng aircon at tunog ng mga ibon sa labas. Nakatingin ako sa bintana habang hinihigop ang mainit na kape. Gusto ko lang magpahinga ngayon, kasi sunod-sunod na ang trabaho at daming meetings nitong mga nakaraang araw.Bigla akong napaisip tungkol sa huling pag-uusap namin ni Rei, yung pinsan kong baliw at adik. Laging na lang siyang may ginagawang kahihiya sa akin, pero sinikap kong magpigil. Hindi ako yung tipong nag-iisip ng gulo. Alam kong may dahilan lahat ng galit niya, kahit papaano, pero naiinis ako dahil hindi ko siya masaktan ng todo dahil babae siya. Gusto ko kasing madala siya para matigil na. Noong nakaraan, nag-usap kami sa phone. Parang may tension na agad sa boses niya, kaya hindi na ako nagtaka
Everett’s POVHindi nakinig si Teff. Muli niyang inamba ang kamao niya, pero mas mabilis ako ngayon. Agad kong sinalubong ang braso niya, hinawakan at pinigilan bago pa man lumapat sa mukha ko. Malakas ako, mas malaki ang katawan ko kumpara sa kanila, at alam ko na kahit sabog sila, kaya kong kontrolin ang sitwasyon kung kakailanganin. Pero ayokong umabot doon.Si Eff, na kanina pa tahimik pero nanlilisik ang mga mata, bigla na lang sumugod. Nagawa kong iwasan ang suntok niya, pero napahakbang ako paatras nang mabilis. Tinamaan ang balikat ko ng gilid ng pintuan. Putcha. Seryoso na talaga ‘to.“Kung gusto niyong masaktan, sige, subukan n’yo ako,” sabi ko nang malakas habang nararamdaman ko na ang pag-akyat ng init sa katawan ko. Hindi ako sanay sa ganitong sitwasyon, pero hindi ibig sabihin na hindi ako lalaban kung kinakailangan. Hindi ako basta-basta aatras lalo na kung walang kasalanan.Nagkatinginan sina Teff at Eff, parehong hindi natitinag. Parang nakakita ng dugo ang mga mata n
Misha’s POVNakatayo ako sa harap ng entrance ng bagong swimming pool resort ko, pinagmamasdan ko ang eleganteng disenyo ng buong lugar. Hindi pa rin ako makapaniwala na natapos ko na rin ito. Ilang buwan din ang ginugol ko sa pagpaplano at pagpapatayo nito, at ngayong araw, makikita na rin ng mga magulang ko ang bunga ng lahat ng paghihirap ko sa pagbebenta ng mga luxury item ko.“Okay ka lang, Misha?” tanong ni Everett mula sa likuran ko. Ramdam ko ang pag-support niya sa akin at nang humarap ako sa kaniya, nakita ko ang malambing niyang ngiti.“Kinakabahan ako,” pag-aamin ko. “Parang biglang nagdududa ako kung tama bang ginawa ko ‘to.” Nahihiya kasi ako sa kaniya. Alam niya kasing galing sa mga binili niyang luxury item sa akin ang pagpapagawa ko nito.Hinawakan niya ang kamay ko at pinisil iyon. “Nagawa mo ‘to ng mag-isa, Misha. Tumulong lang ako nung kailangan mo na talaga ng back-up. You deserve this moment.”Napatitig ako sa kaniya. Ang mga mata niyang puno ng pagmamahal at sup
Misha’s POVBago pa kami tuluyang lamunin ng drama sa eksena namin, biglang dumating ang host para simulan ang mga games sa pool area. Nag-set up kami ng giant inflatable obstacle course sa gitna ng pool at ang saya ng mga tao habang pinapanood ang bawat kalahok na nahuhulog sa tubig.Nakakainis lang kasi ngayon pa nagkasakit ang gagang si Jaye. Hindi niya tuloy nakita ang masayang opening ng resort ko.“Let’s join!” sabi ko kay Everett hinila ko siya papunta sa starting line.“Seriously?” natatawa niyang tanong pero sumunod pa rin siya.“Come on, let’s have fun! This is my day, remember?”Tawa lang siya nang tawa habang nag-aabang kami sa turn namin. Nang kami na ang sumalang, todo sigaw ako habang tinatawid ang mga inflatable. Tumatawa naman si Everett habang pilit niyang hinahabol ako.Nang mag-slide ako sa dulo, bigla akong nahulog sa tubig. Narinig ko ang hiyawan ng mga tao at tawa ni Everett habang lumalangoy siya papunta sa akin.“Okay ka lang?” tanong niya habang tumatawa.“Ok
Everett’s POVMula sa pinakamataas na palapag ng gusali ko, tanaw ko ang buong city. Glass walls, luxury furniture at ang tila walang katapusang view ng mga naglalakihang gusali—lahat ng ito ay isang patunay ng tagumpay na inabot ng pamilya namin sa industriya ng luxury cars. Ngunit kahit gaano kaganda ang paligid, hindi maalis sa akin ang bigat na nararamdaman ko. May mali. At sa dami ng iniisip ko, hindi ko na alam kung saan magsisimula.Isang katok sa pinto ang nagpagising sa akin mula sa malalim na pag-iisip.“Sir Everett, the board meeting will start in fifteen minutes,” paalala ng aking assistant. Tumango lang ako at ngumiti. Alam kong may mahalagang pag-uusapan sa meeting na ‘to. Hindi ko pa man alam ang buong detalye, pero ang impormasyong nakuha ko kaninang umaga ay sapat na para magduda ako.Pagpasok ko sa conference room, naroon na si Tito Gerald kasama ang ilang board members. Mula nang mamatay ang papa ko, si Tito Gerald muna ang pansamantalang CEO. Siya ang hahawak sa la
Everett’s POVPag-alis ko sa opisina ni Tito Gerald, parang gumuho ang mundo ko. Loyalty sa pamilya? O sa kumpanya? Kung totoo ang mga sinabi niya, paano ko ‘to haharapin? Alam kong mahalaga ang pamilya, pero hindi puwedeng sirain namin ang kumpanya para lang pagtakpan ang mga kasalanan ng isa.Lumabas ako ng building at nag-drive papunta sa condo. Kailangan kong mapag-isa at makapag-isip nang maayos. Pagkarating ko, agad kong tinanggal ang tie at naupo sa sofa. Dala ko pa rin ang tablet na ibinigay ng assistant ko kanina. Binuksan ko ulit ang mga files. This is not just a small problem. This could destroy everything.Naalala ko ang mga panahon kung kailan nag-uusap kami ni Papa tungkol sa kumpanya. Kung gaano siya ka-proud na ako na ang susunod na hahawak ng kumpanya namin. Gusto kong itanong sa kaniya, may mga bagay bang hindi ko alam? Na si Tito Gerald ang nagtatago ng lahat ng ito? Napaka-imposible.Ilang araw na akong walang tulog. Kailangan kong gumawa ng desisyon. Tinawagan ko
Misha’s POVPagkarating ko sa bahay ni Everett mula sa pinuntahan kong meeting mall, ramdam ko ang pagod sa buong katawan ko. Pero nang makita ko siyang nakaupo sa sofa, tila naglaho lahat ng nararamdaman kong pagod. Tumayo siya at mabilis akong sinalubong ng mahigpit na yakap. Ramdam ko agad ang init ng katawan niya, ang pag-aalala.“Kamusta ang pag-iikot mo sa mall?” tanong niya habang nakayakap sa akin. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin ang natanggap kong balita kanina.“Okay naman,” sagot ko habang pilit na ngumiti kahit may bumabagabag sa akin. Naramdaman niya yata ang pag-aalinlangan ko kaya bigla niya akong hinawakan sa balikat at tinitigan nang mataman.“May problema ba, Misha?” tanong niya habang puno ng pag-aalala ang mukha niya. Hindi ako makatingin nang diretso sa mga mata niya. Alam kong kailangan kong sabihin ang totoo.“May nalaman ako kanina,” panimula ko habang iniwasan ang titig niya. “Sinuspinde mo ang tito mo sa pagiging CEO sa kompanya.” Bumigat ang dibdib ko
Misha’s POVPagdating namin sa Tagaytay, agad akong sinalubong ng malamig na simoy ng hangin. Pinili ni Everett ang isang restaurant na may magandang tanawin ng Taal Lake. Tahimik, payapa at tila naglalaho ang lahat ng alalahanin sa bawat hagod ng hangin sa mga balat namin.“Nagustuhan mo ba dito?” tanong niya habang tinutulungan akong umupo sa mesa. Ang sweet talaga niya, hindi niya hinahayaan na ako ang gumalaw ng sarili ko lang.“Oo, sobrang ganda,” sagot ko habang tinitigan ko siya nang matagal. “Pero, ikaw talaga, gumastos ka naman. Yung huling gastos mo sa swimming pool resort ko, grabe na. Hindi ba’t sabi ko na tipid muna?”“Ginagawa ko ‘to dahil gusto kitang maging mapasaya, Misha. Hindi pera ang mahalaga sa akin, ikaw. Saka, hello, Everett Tani, magtitipid. Bilyonaryo ‘tong mapapangasawa mo, Misha. Hindi tayo dapat magtipid.” Tumayo siya at lumapit sa akin habang hinaplos ang buhok ko. “Kailangan mo ng pahinga at hindi lang iyon mula sa trabaho mo sa swimming pool resort mo k
Misha’s POVLumipas ang isang linggo matapos kong linisin ang pangalan ng M&E Skincare product laban kay Marlyn. Hindi ko inakala ang bilis ng epekto nito—mula sa pagiging trending topic sa buong Pilipinas. Sa bawat branch ng Tani Luxury Hotel, halos araw-araw nang nagkakaubusan ng stock. Ang bawat shelf, parating bakante sa loob lamang ng ilang oras.Hindi ko mapigilang ngumiti habang nagbabasa ng mga email mula sa marketing team.“Ma’am, out of stock na naman po ang lahat ng branches as of 10 AM,” sabi ng isa sa mga reports.Sa Boracay branch, minuto lang ang tinatagal, out of stock agad, ganoon din sa Palawan kaya kinikilig talaga ako.Pero kasabay ng tagumpay kong ito ay ang mga bago na naman akong responsibilidad. Kailangang samantalahin ang momentum. Ito ang tamang panahon para palawakin ang reach ng M&E.Agad akong umupo sa opisina ko. Nakalatag sa harap ko ang iba’t ibang dokumento: supply agreements, lease contracts, at mga inventory reports. Hinawakan ko ang ballpen ko at na
Everett’s POVPagmulat ng mata ko, unang bumungad sa akin ang tulog na tulog pa rin na si Misha na akala mo ay puyat, samantalang nauna pa siyang makatulog sa akin, saka kadalasan, mas maaga siyang nagigising kaysa sa akin.Nag-inat ako, pilit na binabalikan ang mga balita kagabi na naging trending sa social media, tulog na tulog pa rin siya dahil siguro sa stress nang inabot kahapon. Ang saya-saya pa naman niya nitong mga nagdaang araw tapos may biglang susulpot na maninira.Kinuha ko ang cellphone sa may table para sana mag-check ng mga email o kung anong message na pumasok kagabi habang tulog pa ako. Mabuti na lang at wala.Pero pagdating ko sa social media, nakita ko agad ang isang trending na video. Lumabas na ang katotohanan tungkol sa kasinungalingan ni Marlyn laban sa M&E skin care product. Isang video ang umikot sa social media, kung saan umiiyak si Marlyn habang inaamin ang lahat ng kaniyang ginawa.Napalingon ako kay Misha. Nagulat ako na gising na agad siya, tila narinig
Misha’s POVPinapanood ko ang bawat galaw ni Marlyn habang naka-upo siya sa gilid ng kama. Nanginginig ang kaniyang katawan, namumula ang kaniyang mga mata sa kakaiyak. Alam kong takot na takot siya, pero wala akong pakialam. Ang ginawa niya ay hindi simpleng kasalanan—sinubukan niyang sirain ang pangalan ng M&E, ang produkto kong pinaghirapan at pinundar mula sa dugo’t pawis. Hindi ko papayagan ang katimawaang ginawa niya.Hinawakan ko siya sa braso at marahas na hinila palabas ng kuwarto. Tumilapon ang mga kumot at unan mula sa kama, pero hindi ko iyon inintindi. Ang mahalaga, makuha ko ang hustisya.“Tumayo ka!” utos ko sa malamig at mabagsik na tono. Sumunod naman siya, pero halata ang panginginig ng kanyang mga tuhod.Pagdating namin sa sala, itinutok ko ang baril sa mukha niya. Kasabay nito, inilabas ko ang cellphone ko at binuksan ang camera.“Upo,” sabi ko habang itinuturo ang sofa. Naupo siya agad, tila sunod-sunuran, habang patuloy na umaagos ang luha sa kaniyang pisngi.“Bu
Misha’s POVTahimik akong tumayo sa tabi ng kama ni Marlyn, ang malamig na hawak kong baril ay nakapaloob pa rin sa aking jacket. Ang ilaw ng buwan ay nagbibigay ng kakaunting liwanag sa kaniyang mukha. Ang bawat paghinga niya, ang bawat kaluskos ng kumot, parang musika na nagdaragdag sa tensyon ng gabi.Hinugot ko ang facemask ko nang bahagya para makahinga nang mas maayos. Kasabay nito, hinugot ko rin ang baril mula sa jacket at itinutok ito sa mukha niya. Sa pagkakataong ito, alam kong wala nang atrasan. Napuno ng adrenaline ang bawat hibla ng katawan ko.“Marlyn!” Ang mabigat kong tinig ay sapat para gulatin siya mula sa mahimbing niyang tulog. Ang kaniyang mga mata ay mabilis na bumukas, at ang takot ay agad na bumalot sa kaniyang mukha. Hindi ko alam kung dahil ito sa baril o sa itim na cap at facemask na suot ko. Pero ang mahalaga, nakuha ko na ang atensyon niya.“S-sino ka po? Huwag po!” natatakot niya agad na sabi.“Nasaan ang pantal?” tanong ko habang malamig ang boses ko, p
Misha’s POVAng bigat ng gabi ay parang nagpapasan ng bawat galit na kinikimkim ko. Tahimik kong tinanaw ang mukha ni Everett habang mahimbing siyang natutulog sa tabi ko. Wala siyang kamalay-malay sa plano kong gawin ngayong gabi. Mahal ko siya, pero sa pagkakataong ito, hindi ko kayang humingi ng tulong mula sa kanya kasi alam kong kayang-kaya ko na ang mahinang babaeng iyon. Alam kong pipigilan niya ako, pero hindi ako papayag na palampasin ang ginawa ni Marlyn.Napakalaki ng kasalanan niya sa akin. Binayaran man siya o hindi, ginawa niya ang imposible para sirain ako at ang lahat ng pinaghirapan ko. Kaya ngayon, gagawin ko rin ang imposible. Tiyak na manginginig siya sa takot ngayong gabi kapag nagkaharap kami.Dahan-dahan akong bumangon mula sa kama, iniingatang huwag makagawa ng kahit anong ingay para hindi magising ang asawa ko. Nang maibalik ko ang kumot sa katawan ni Everett, tinitigan ko siya nang saglit, malalim ang tulog niya kaya sure na akong hindi siya magigising. Sa is
Misha’s POVSa kabila ng dapat ay masayang selebrasyon, nanatili akong nakaupo sa harap ng laptop, ramdam ang bigat sa dibdib habang pinapanood ang video ng babaeng nagrereklamo laban sa M&E skincare. Sa video, nanginginig pa siya habang ipinapakita ang namumula, namamantal, at sugat-sugat niyang balat. “Hindi ko akalain na ganito ang mangyayari. Sinubukan ko lang kasi viral sa social media. Pero tingnan niyo naman... ang sakit-sakit!”Tumigil ako sandali sa paghinga. May parte ng sarili kong naniniwala sa kasinungalinga niya, pero kasi one hundred percent akong sure na safe sa all skin type ang product namin. Parang totoong-totoo ang sinasabi niya. Pero sa likod ng pagiging magaling niyang umarte, alam kong may mali. Napakabilis ng mga pangyayari. Kahapon lang, trending sa social media ang M&E skincare, ang produktong taon kong inaral, pinaghirapan, at sinigurong ligtas gamitin. Pero ngayon, parang lumalabas na may mali sa product namin.Dahan-dahan akong huminga nang malalim, pilit
Misha’s POVHabang tumatakbo ang araw, abala ang bawat miyembro ng team sa iba’t ibang gawain. Ang mga PR package ay maingat na na-load sa mga delivery van, habang ibang staff ko ay patuloy na nakikipag-coordinate sa logistics team ni Everett para matiyak na ang bawat package ay makarating sa tamang destinasyon. Habang pinapanood ko ang lahat mula sa gilid, hindi ko napigilang mapabuntong-hininga. Sa kabila ng pagod mula sa event kagabi, ramdam ko ang sigla at kasabikan na parang bagong simula para sa akin. Lumapit si Everett na may dalang dalawang tasa ng kape. Inabot niya sa akin ang isa habang ngumiti. “Here, take a break for a minute. You’ve been working non-stop since this morning.”“Thank you, honey,” sabi ko, tinanggap ang tasa. Saglit akong tumingin sa kaniya, nagpapasalamat ako sa kaniya kasi palagi niyang naaalala ang maliliit na bagay na tulad nito.“Everything’s running smoothly. By the end of the day, those packages will be in the hands of the top influencers in the coun
Misha’s POVPagdilat ng mga mata ko, bumungad agad ang liwanag ng araw na tumatagos sa malalaking bintana ng presidential suite. Tahimik ang paligid, ngunit ramdam ko ang presensiya ni Everett sa tabi ko. Nakayakap ang isang braso niya sa aking baywang, mahigpit ngunit banayad, habang ang kaniyang mukha ay guwapo pa rin kahit nakanganga siyang matulog.Ngunit hindi ko maiwasang bumalik sa realidad. Bumaling ako sa gilid, kinuha ang cellphone ko, at doon ko nakita ang umaapaw na mga notification. Social media posts, comments, at mentions—halos lahat ay tungkol sa event kagabi.“Everett,” mahina kong tawag sa kaniya habang bahagyang iniuga ang balikat niya.“Hmm?” ungol niya, hindi man lang dumilat.“Wake up, we’re viral,” sabi ko, kahit alam kong kalahati lang ang naiintindihan niya habang nasa pagitan ng tulog at gising.Dumilat siya, bahagyang napakunot ang noo. “Viral? What do you mean?”“It’s all over social media. The launch of M&E Skincare is the talk of the town. People are post
Everett’s POVPagod kami ni Misha, pero masaya. Success itong ginawa ng asawa ko kahit na maraming nangyaring problema nitong mga nagdaang linggo.Hinigpitan ko ang kapit sa kamay ni Misha habang sabay kaming naglalakad palabas ng grand ballroom ng Tani Luxury Hotel. Kakatapos lang ng matagumpay na collaboration event ng M&E Skincare at ng Tani Luxury Hotels, at ramdam ko pa rin ang init ng mga ilaw, ang tunog ng mga palakpak, at ang matamis na ngiti ng mga bisita habang nagkakainan at nagtatawanan.“Everett, are you sure hindi na muna tayo uuwi?” tanong niya, bahagyang bumubulong. Parang nahihiya siyang marinig ng ibang staff niya rito na rito kami mag-stay. Eh, bakit ba, mag-asawa naman na kami. Siguro, dahil ayaw niyang makita ng mga staff niya ang ganoong side niya. Naalala ko, strikto na nga pala siya sa mga tauhan niya rito.Tumigil ako at humarap sa kaniya. Nakapulupot ang buhok niya sa kanyang balikat, at ang kanyang mata, parang bituin sa kalangitan, kumikislap sa ilalim ng d