Misha’s POVToday, sinama ako ni Ninong Everett sa isang hotel resort nila. Alas nuebe ng umaga nang sunduin niya ako sa bahay namin. Ten na ng umaga nung dumating kami dito sa napakabonggang hotel resort nila. Nalula ako sa taas ng mga building. Sabi niya, nandito raw lahat ‘yung mga staff na close sa mga tito at tita niya. Sila ‘yung mga spy or tagabalita sa mga tito at tita niya na nangyayari sa buhay niya.Pagdating namin sa loob, pinagtitinginan kami at binabati din nila si Everett.Naupo kami sa isang mesa dito sa may swimming pool area. Tinawag niya ang isang staff at saka nagsabi ng gusto niyang inumin.Habang umiinom siya ng wine, umiinom naman ako ng juice. Ayaw niya akong bigyan ng alak kasi baka makasama raw sa baby ‘yun sakaling mabuntis na nga ako.“Ang laki nitong hotel resort ninyo, Everett,” sabi ko habang palingon-lingon sa buong paligid.“Please, ngumiti ka lang sa lahat ng oras, Misha. May mga staff kasi na kumukuha na sa atin ng picture habang nandito tayo. Nang s
Misha’s POVI was shocked when I woke up late. Hindi ako nagising sa alarm clock ng cellphone ko. Today kasi ang birthday party ng class president namin nung college kami. Isang bonggang event ang mangyayari today, so I must not be late for the gathering. Kailangan kong maghanda kasi dito na magaganap ‘yung mga pag-share ng career achievements, travel experiences, Hobbies and Passions.Mabuti na lang at saktong napamili ako ng mga mamahaling gamit kahapon ng ninong kong mahal na si Ninong Everett. Ngayon, magagamit ko na tuloy ang mga mamahaling gamit na ‘yon.“So, anong susuotin mo, girl?” tanong sa akin ni Jaye. Naka-video call kaming dalawa habang nagme-makeup ng sarili.“Basta, surprise, abangan mo na lang mamaya,” nakangiti kong sagot.“Hey, Misha, for your information, cocktail dress ang dapat na suotin natin,” paalala pa niya. Ginagawa niya akong hindi sanay magbasa ng email.“Yeah, alam ko,” agad kong sagot. “Alam mo, Jaye, mabuti pa gumayak ka na lang nang gumayak diyan. Inii
Misha’s POVNag-start na ang party. Gaya ng may birthday, weird din nung mga program. Ang boring kasi puro kantahan, tapos ‘yung mga kantahan naman ay puro lumang kanta pa. Wala manlang special, kung mayroon man, mga pagkain lang at give-aways. Karamihan sa mga bisita ay parang inantok. Kaya ang ginawa ng iba, gumawa na lang ng mga sariling eksena para mag-enjoy. May mga grupo sa isang lamesa na panay ang picture-an. Aaminin ko, karamihan sa kanila ay gumanda na ang mukha. Paano kasi, uso na ang plastic surgery sa panahon ngayon. Mapepera na rin talaga itong mga kaklase ko. Ang dating mga busalsal nilang ilong, kay tatangos na ngayon. ‘Yung iba namang mga morena noon, kay puputi na ngayon. Tila ba araw-araw lumalaklak ng glutathione. Mayroon din na ang dating mga nerd, biglang naging mga hot.Sa lamesa namin, tahimik at nagmamasid lang sa mga ginagawa ng mga dati naming kaklase. Pero nung makainom na ng wine ang ilan, doon na naging madaldal ang iba.“Uy, Misha, kumusta ka na nga pala
Misha’s POVNakaharap ako ngayon sa malaki kong salamin dito sa kuwarto ko. Pinagmamasdan ko ang sarili ko. Tinignan ko kung may laban ba ako sa babaeng ‘yon. Simula nung makita ko siya kahapon sa birthday party, hindi na maalis sa isipan ko ang mga narinig ko sa sinabi niya. Hindi ako makakapayag na makuha niya ang yummy ninong ko, hindi puwede!Naglakad ako pabalik sa kama ko. Dinampot ko ang cellphone ko para tawagan si Ninong Everett. Gusto kong makipagkita sa kaniya ngayon din.“Oh, napatawag ka ata?”Napakabilis niyang sumagot. Halatang nagulat siya sa pagtawag ko sa kaniya. Dinig ko sa background niya na para bang may nagsasalita.“Wala ba tayong lakad? Gusto kong umalis ng bahay,” agad kong sabi. Baka kasi nakaaligid na sa kaniya ang magandang babae na nakita ko kahapon. Mainam na ‘yung ako na ang maunang umaligid sa yummy ninong ko. Nagiging makapal na tuloy ang mukha ko ngayon sa kaniya. Ako pa ang nag-aaya sa kaniya na lumabas.“Misha, sorry, nasa meeting ako ngayon. Nasa w
Everett’s POV“Anong balita diyan sa inaanak mo?” tanong ni Garil. Nandito kami ngayon sa opening ng bagong hotel resort namin dito sa Batangas.“Okay naman, maayos naman ang lahat. Waiting pa rin ako sa pagbubuntis niya,” sagot ko sa kaniya habang nakatingin ako sa tita at tito ko na abalang kinakausap ang mga pangunahing bisita namin dito. Feel na feel nila, na sila muna ang may hawak sa lahat-lahat ng ari-arian at business namin. Feel na feel nila na sila muna ang nasa spotlight habang hindi ko pa nakukuha ang lahat. Para sa akin, hahayaan kong mag-enjoy muna sila sa kung anong ginagawa nila ngayon. Alam ko naman kasi na sa huli, sa akin pa rin babagsak ang lahat. Hindi puwedeng ‘di dahil sa akin lang naman talaga dapat ang mga ‘yon. Hindi ko lang talaga ma-gets si papa kung bakit pinahirapan pa niya ako ng ganito. Alam naman niyang sakim sa mga yaman ang kapatid niya, tapos sa kaniya pa niya pinaubaya ang lahat habang hindi ko pa natutupad ang huling hiling niya. Siguro, dahil ala
Misha’s POVTinawagan ako ni Ninong Everett para pumunta sa condo niya. Sabi niya, hindi niya raw ako masusundo kasi masama ang pakiramdam niya ngayong araw. Hindi ko naman alam kung bakit gusto niya akong papuntahin doon, hindi niya rin sinabi ang dahilan. Gumayak na lang ako at pagkatapos ay pumunta na ako roon. Alam ko naman na ang number ng condo niya. Hindi ko na rin need pang pumunta sa front desk kasi nag-abiso na si Yummy ninong sa mga staff niya rito na darating ako.Pagdating sa hotel na ‘yon, sumakay na agad ako sa elevator. Pinindot ko ang 4o floor kasi naroon ang condo niya, na feel ko ay naka-presidental suite.Pagbukas ng elevator, naglakad na ulit ako sa hallway. Dulo ang condo niya kaya mahaba-habang hallway ang need kong lakarin. May mga nakakasalubong ako ng staff dito. Magalang sila at palangiti sa mga bisita. Bukod doon, wala atang pangit sa mga staff dito. Magaganda at guwapo sila.Iba talaga ang pamilyang Tani. Ang dami nilang business na talaga namang bongga an
Misha’s POVBinuksan ko ang pinto. Hinarap ko si Maddison. Kita ko sa mukha niya ang pagkagulat nang makita ako.“Who the hell are you?” una niyang tanong sa akin habang nakataas ang isang kilay. Unang pagkikita, tinarayan niya agad ako. Pota, ang ganda niya talaga sa malapitan. Nakaka-inggit pagmasdan ang mukha niya. Talo talaga ako sa babaeng ‘to. Nawawalan ako ng confidence kapag kaharap siya.“Parang ako po ata ang dapat na magtanong niyan. Sino ka at anong kailangan mo?” tanong ko rin kahit ang totoo ay kilala ko na siya. Napapa-po tuloy ako.“I’m Maddison, friend niya. Where is Everett? We are leaving, we will be visiting a friend of ours,” sagot niya habang patuloy na nagtataray ang mukha. English-era ang gaga. Lalo niyang pinaparamdam na mababang uri ako. Na hindi kami magka-level kasi pang-high quality ang pagkatao niya.“Sorry, Miss Maddison, pero hindi tumatanggap ng bisita ngayon si Everett. Inaapoy siya ng lagnat ngayon kaya sa ibang araw mo na lang siya ayaing gumala,” s
Misha’s POVPagkagising ko, wala na sa tabi ko ang yummy ninong ko. Papungay-pungay pa ang mga mata ko habang lumilingon sa paligid. Ni anino ni Everett ay hindi ko na nakita dito sa kuwarto kaya bumangon na ako. Pag-upo ko sa kama, pahikab-hikab pa ako. Napasarap ang tulog ko.Tumingin ako sa orasan, halos alas kuwatro na pala ng hapon. Nalipasan na ako ng lunch, lalo na ang pasyente ko. Tumayo na tuloy ako at saka lumabas ng kuwartong ‘yon.Sa labas, narinig ko na parang may nagluluto sa kusina. Naglakad ako palapit doon. Nakita kong nagluluto na sa kusina si Ninong Everett.“Hey, bakit ginagawa mo ‘yan? May sakit ka ah,” sita ko sa kaniya nang lapitan ko siya.“Medyo okay na ang pakiramdam ko. Nagugutom na kasi ako dahil nalipasan na tayo ng lunch, kaya naisipan kong magluto ng pagkain,” sagot niya, pero inagaw ko pa rin ang sandok sa kaniya.“Everett, mabibinat ka sa ginagawa mo. Ginising mo dapat ako.” Ako na ang nagtuloy ng niluluto niya. Mukhang adobong baboy kasi ‘yung nilulut
Ada POVNapakunot ang noo ko nang makita kong dumating si Raya sa mansiyon na tila stress na stress. Nakasakay siya sa taxi na pinapasok pa niya hanggang dito sa garden ng mansiyon namin.Dali-dali siyang bumaba ng sasakyan at mabilis niyang kinuha si Miro, ni hindi man lang ako kinausap o nginitian.“Raya, anong nangyayari?” tanong ko habang lumalapit sa kanila. Pero hindi man lang siya sumagot. Dali-dali niyang pinaupo si Miro sa loob ng sasakyan at agad na sumakay. Bago pa ako makalapit nang husto, pinaandar na nung driver ang kotse at saka umalis.“Hey, Raya! Anong nangyayari?!” pati si Ate Everisha ay napasigaw na rin pero walang nangyari, tuloy lang sa pag-alis si Raya kasama si Miro.Napatingin ako kay Ate Everisha, na halatang naguguluhan din sa nangyari. “Ano kayang problema nun? Bakit parang nagmamadali?”Umiling ako. “Wala akong idea. Baka may emergency.”Hindi na namin pinag-isipan nang husto ang nangyari at imbes ay inaya na lang ako ni Ate Everisha na mag-swimming kasama
Mishon POVKahit ramdam ko pa ang bigat ng katawan ko mula sa ilang oras ng pagbabantay, hindi na ako nagdalawang-isip na gumawa ng eksena para hindi matuloy ang binabalak ng lalaking iyon kay Raya.Kailangan na naming kumilos. Tumango sa akin si Marco, tanda ng pagsang-ayon niya sa akin. Hindi na namin hahayaan pang may mangyari kay Raya sa loob ng kuwartong iyon.Hindi magandang isipin na magpapakasasa ang dalawang pangit ng lalaking iyon sa katawan ni Raya. Kawawa lang si Raya sa kanila."Tara na," bulong ko sabay hawak sa door handle.Nang buksan ko ang pinto, agad kaming sumugod ni Marco. Mabilis na sinigurado ni Marco na ma-lock ang pinto sa loob, kaya wala nang makakatakas. Agad naming narinig ang nagulat na mga boses mula sa loob."Who the hell are you?!" sabay na sigaw ng dalawang lalaking kasama ni Raya.Nakatayo sila malapit sa kama, halatang hindi inaasahan ang biglang pagpasok namin. Si Raya naman, nanlaki ang mata sa pagkabigla. Bigla niyang binalik ang suot niyang bra n
Mishon POVSa loob ng lumang kotse, tahimik lang kaming nagmamasid nila Marco at Edric. Hindi ko pa rin lubos maisip na umabot kami sa ganitong sitwasyon, na kailangang mag-spy sa mama ng panganay kong anak na si Miro.Pagkatapos kong nalaman ang tungkol kay Raya, wala kaming ibang magagawa kundi alamin ang totoo. Ayokong ipagsapalaran ang kaligtasan ni Miro.At sa oras na malaman ko na delikado ang trabahong mayroon siya, gagawa ako ng paraan para hindi na mapunta sa kaniya si Miro. Ayokong pati ang bata ay madamay."We can't let Ada know about this," sabi ko habang pinapanood ang bahay ni Raya mula sa windshield. "She doesn't need this kind of stress right now."Marco nodded. "I agree. Kaya mainam nang sinabi mo sa kaniya kanina na sa grape farm mo tayo pupunta."Hindi nagtagal, isang puting van ang huminto sa tapat ng bahay ni Raya. Ilang segundo lang, lumabas siya ng bahay na may dalang maliit na bag. Pero ang mas nakatawag ng pansin ko ay ang itsura niya, hindi na mahaba at kulot
Mishon POVMasakit ang ulo ko nang magising ako kinaumagahan, marahil dahil sa alak na nainom ko kagabi sa engagement party namin ni Ada. Pero kahit may hangover, pinilit kong bumangon ng maaga dahil pinangako ko sa kanya na sabay-sabay kaming mag-aalmusal kasama ang buong pamilya namin.Habang bumababa ako sa hagdan, naamoy ko agad ang halimuyak ng lutong bahay na pagkain. Napangiti ako. Iba talaga ang pakiramdam ng nasa Pilipinas, lalo na kapag may ganitong pagsasama-sama.Pagdating ko sa dining area, halos mapuno ang napakalaking lamesa. Naroon ang mga magulang ko, pati na rin ang mga magulang ni Ada. Nasa magkabilang gilid sina Everisha, Czedrick, Czeverick at Edric. Naroon din sina Marco, Verena, at Yanna. Syempre, hindi mawawala si Miro, na nakaupo sa tabi ni Ada habang naglalaro ng kutsara.“Good morning, everyone!” bati ko sa kanila.“Good morning, Mishon!” sagot naman ni Mama habang iniaabot sa akin ang isang tasa ng mainit na kape.“I see we’re having a Filipino breakfast to
Ada POVSa loob ng mansiyon, habang patuloy ang kasiyahan sa labas, nakaupo ako sa sala kasama sina Raya, Miro, at Everisha.Naiingayan ay naliliyo na ako sa labas sa dami ng taong lumalapit at nagpapa-picture sa akin kaya inaya na ako ni Everisha na pumasok dito sa loob. Nagsabi na rin siya na huwag nang magpapasok ng fans kasi talagang pagod na ako.Mula rito sa loob, dinig namin na kumakanta sa stage ang asawa ni Everisha na si Czedric. Nagsisigawan ang lahat kasi ang dami talagang fans ni Czedric. Tiyak na kasama sa nagsisigawan sina Yanna at Verena na nakiki-party doon.Si Miro ay nakaupo sa tabi ko, nakasandal ng bahagya sa akin. Cute na cute talaga siya at ramdam kong gusto rin niya ako. Isang bagay na hindi ko inasahan, pero ikinatutuwa ko.Si Raya naman ay tahimik lang, nakangiti habang pinagmamasdan kami. Dito ko napagtanto na mabait siya at hindi siya magiging problema sa amin ni Mishon."So, Ada," biglang tanong ni Everisha habang seryosong nakatingin sa akin. "If you give
Ada POVPagkapasok namin sa loob ng mansiyon, halos hindi pa ako makapaniwala sa nangyayari ay hinila na ako ng isa sa mga staff papunta sa isang malaking makeup room kung saan naghihintay na ang glam team na mag-aayos sa akin. Napanganga ako sa dami ng taong nandoon, bawat isa abala sa kani-kanilang gawain. May mga nag-aayos ng gown, may naghahanda ng makeup at hair tools, at may ilang naghihintay lang ng cue para simulang bihisan ako. Halatang lahat ay planado at organisado. Now, gets ko na kung bakit kahapon, panay ang hawak ni Mishon sa phone niya at sa tuwing may tatawagan siya sa phone ay lumalayo siya sa akin.“Miss Ada, let’s make you even more beautiful,” bungad ng lead makeup artist na si Camille habang sinisimulan niyang ayusin ang aking buhok.Bago pa man ako makapagsalita, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Mishon, may dalang tray ng pagkain. Napakunot ang noo ko. Siya mismo ang nagdala ng pagkain ko? Hindi ba dapat busy siya sa labas? Pero nang makita ko ang ekspres
Ada POVLunes ngayon, pero day off daw ni Mishon. Nagtaka ako dahil hindi naman siya basta-basta nagpapahinga mula sa trabaho, lalo na’t hindi naman ito weekend. Napaisip ako, baka gusto niya lang akong makasama ngayong araw. Ayos lang sa akin. Masaya ako dahil gusto ko rin naman iyon.Pero may isang bagay na hindi ko maipaliwanag. May mga maleta siyang nakagayak sa tabi ng pinto. Hindi lang isa, kundi marami. At kung tama ang hinala ko, gamit namin ang nasa loob ng mga iyon.“Mishon, what’s with the luggage?” tanong ko habang nakapamewang sa harap niya.He chuckled and gave me that mysterious smirk of his. “I just thought we could take a five-day vacation. Just the two of us.”Napatitig ako sa kanya. Bakasyon? Biglaan? Hindi man lang niya ako tinanong kung may gusto akong dalhin o ayusin muna bago umalis? Napabuntong-hininga na lang tuloy ako nang sabihin niyang ayos na, naka-ready na ang lahat ng need niya, napa-ready na niya sa mga kasambahay namin dito sa manisyon.“Saan tayo pupu
Mishon POVMaghapon akong abala sa trabaho, isang bagay na matagal ko nang nakasanayan, pero iba ang pagod ngayong araw.Sa umaga, ginugugol ko ang oras ko sa wine company ko, sinu-sure ko na maayos ang takbo ng negosyo. Ang bawat bote ng alak ay may kasaysayan, may prosesong kailangang pagdaanan at bawat detalye ay dapat perpekto. Habang nakatayo ako sa gitna ng vineyard, tinitingnan ang mga taniman ng ubas na inaasahang anihin sa susunod na linggo, habang ka-videocall ko naman ang isa sa mga care taker ng farm ko sa Bulacan. Ganito ako sa umaga, kapag walang masyadong ginagawa, kinakausap ko ang mga iba’t ibang tauhan ko na nag-aalaga sa mga grapes farm ko sa Pilipinas. Sa Bulacan, La union, Batangas at Bataan. At mabuti na lang at maayos ang lahat, wala namang problema kasi magagaling ang mga farmer ko.Pagkatapos kong magsiguro na wala na akong kailangang atupagin sa farm at company, bumalik ako sa manisyon kasi may usapan kami ngayon ni Ada. Today kasi mag-start ang pagtuturo ko
Ada POVMula sa pagkakaupo sa gilid ng kama, hinilot ko ang sentido ko habang unti-unting bumabalik ang ulirat ko.Pakiramdam ko ay parang naubusan ako ng lakas, at sa bawat paghinga ko, ramdam ko ang bigat sa aking dibdib.Doon ko lang napansin na nasa paligid ko sila, nakita ko ang tatlong nag-aalalang mukha sa akin—sina Mishon, Verena at si Yanna.Pero, teka, ano nga bang nangyari?"Ada, what happened? Are you okay?" Tanong ni Mishon habang ang boses niya ay halatang nag-aalala sa akin. Gulo-gulo pa ang buhok niya na tila kanina pa siya pakamot-kamot sa ulo niya.Huminga ako ng malalim bago sumagot. Doon ko lang naalala ang nangyari. Buwisit talaga ng Taris iyon."I went grocery shopping... then Taris saw me. She called my name, and suddenly, there were too many people... I couldn’t breathe... and then, I passed out."Mabilis na lumamlam ang ekspresyon ni Mishon. Alam ko kung gaano niya kinaiinisan si Taris at ngayong ginawa na naman nito ang panggugulo sa akin, siguradong hindi ni