Misha’s POVTinawagan ako ni Ninong Everett para pumunta sa condo niya. Sabi niya, hindi niya raw ako masusundo kasi masama ang pakiramdam niya ngayong araw. Hindi ko naman alam kung bakit gusto niya akong papuntahin doon, hindi niya rin sinabi ang dahilan. Gumayak na lang ako at pagkatapos ay pumunta na ako roon. Alam ko naman na ang number ng condo niya. Hindi ko na rin need pang pumunta sa front desk kasi nag-abiso na si Yummy ninong sa mga staff niya rito na darating ako.Pagdating sa hotel na ‘yon, sumakay na agad ako sa elevator. Pinindot ko ang 4o floor kasi naroon ang condo niya, na feel ko ay naka-presidental suite.Pagbukas ng elevator, naglakad na ulit ako sa hallway. Dulo ang condo niya kaya mahaba-habang hallway ang need kong lakarin. May mga nakakasalubong ako ng staff dito. Magalang sila at palangiti sa mga bisita. Bukod doon, wala atang pangit sa mga staff dito. Magaganda at guwapo sila.Iba talaga ang pamilyang Tani. Ang dami nilang business na talaga namang bongga an
Misha’s POVBinuksan ko ang pinto. Hinarap ko si Maddison. Kita ko sa mukha niya ang pagkagulat nang makita ako.“Who the hell are you?” una niyang tanong sa akin habang nakataas ang isang kilay. Unang pagkikita, tinarayan niya agad ako. Pota, ang ganda niya talaga sa malapitan. Nakaka-inggit pagmasdan ang mukha niya. Talo talaga ako sa babaeng ‘to. Nawawalan ako ng confidence kapag kaharap siya.“Parang ako po ata ang dapat na magtanong niyan. Sino ka at anong kailangan mo?” tanong ko rin kahit ang totoo ay kilala ko na siya. Napapa-po tuloy ako.“I’m Maddison, friend niya. Where is Everett? We are leaving, we will be visiting a friend of ours,” sagot niya habang patuloy na nagtataray ang mukha. English-era ang gaga. Lalo niyang pinaparamdam na mababang uri ako. Na hindi kami magka-level kasi pang-high quality ang pagkatao niya.“Sorry, Miss Maddison, pero hindi tumatanggap ng bisita ngayon si Everett. Inaapoy siya ng lagnat ngayon kaya sa ibang araw mo na lang siya ayaing gumala,” s
Misha’s POVPagkagising ko, wala na sa tabi ko ang yummy ninong ko. Papungay-pungay pa ang mga mata ko habang lumilingon sa paligid. Ni anino ni Everett ay hindi ko na nakita dito sa kuwarto kaya bumangon na ako. Pag-upo ko sa kama, pahikab-hikab pa ako. Napasarap ang tulog ko.Tumingin ako sa orasan, halos alas kuwatro na pala ng hapon. Nalipasan na ako ng lunch, lalo na ang pasyente ko. Tumayo na tuloy ako at saka lumabas ng kuwartong ‘yon.Sa labas, narinig ko na parang may nagluluto sa kusina. Naglakad ako palapit doon. Nakita kong nagluluto na sa kusina si Ninong Everett.“Hey, bakit ginagawa mo ‘yan? May sakit ka ah,” sita ko sa kaniya nang lapitan ko siya.“Medyo okay na ang pakiramdam ko. Nagugutom na kasi ako dahil nalipasan na tayo ng lunch, kaya naisipan kong magluto ng pagkain,” sagot niya, pero inagaw ko pa rin ang sandok sa kaniya.“Everett, mabibinat ka sa ginagawa mo. Ginising mo dapat ako.” Ako na ang nagtuloy ng niluluto niya. Mukhang adobong baboy kasi ‘yung nilulut
Misha’s POVNarito ako ngayon sa banyo, nakahiga at nakababa sa bathtub na punong-puno ng bula habang umiinom ng tea. Ang bango ng liquid soap na ginamit ko. Iba talaga kapag mayaman, lahat ng tungkol sa mga kagamitan nila, okay na okay at talaga namang high quality. Si Yummy ninong nanunuod pa rin sa sala, may series kasi siyang pinapanuod ngayon. Nagpaaalam akong maliligo kasi baka dito na ako matulog. Gusto ko kasing magpalipas ng gabi kasama siya. Pero kung hindi siya papayag, okay lang, uuwi na lang ako. Ang mahalaga naman ay nagampanan ko ang mission kong pagalingin siya.Pagkatapos kong maligo, nag-ready na rin ako ng hapunan. Sabaw naman daw ang gusto niya kaya nagluto ako ng tinolang manok. Bagay kasi ‘yon sa may sakit. Alam ko, hindi pa siya nakakatikim nun kaya nagluto na rin ako.“A-anong klaseng luto ‘yan?” tanong niya habang nakaturo sa tinolang manok na niluto ko nang ilapag ko na ito sa hapagkainan.“Bagay ‘yan sa may sakit. Sige, tikman mo, masarap din ‘yan,” sagot ko
Misha’s POVNung umaga, nagising ako na nakayakap at nakadantay ako sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang naging ganito. Hindi naman ako malikot matulog. Ganito pala ang pakiramdam kapag gigising ka na may katabing sobrang guwapo at sobrang yummy na lalaki. Napangiti agad ako kasi ang sarap talagang katabi nitong taong ‘to.Pero, teka, ano itong matigas na bagay na nakadikit sa binti ko?Tinanggal ko ang kumot at saka tinignan kung ano ‘yon. Nalaglag ang panga ko nang makita kong titë niya pala ‘yon na naninigas. Totoo talagang matigas ang titë ng mga lalaki kapag umaga.Para naman akong baliw na dahan-dahan ay kinapa ko ‘yon. Mukha naman kasing hindi siya mababaw matulog.Putcha, ang tigas. Parang bato. Parang bakal. Nakakatuwa naman.“Hey, ang aga mo namang manghipo,” bigla niyang sabi kaya bigla rin akong nagtulug-tulugan. “Huli ka na, huwag ka nang magtulug-tulugan diyan,” sabi pa niya.Pagdilat ng mga mata ko, mas lalo akong nabigla nang makita kong nakalabas na sa pa
Misha’s POVDumaan kami ni Everett sa isang flower shop. Flower shop na ang ganda-ganda. Dito ata talaga bumibili ng mga bulaklak ang mga mayayaman. Ngayon lang ako nakapunta sa ganito. Bumili siya ng bulaklak na dadalhin namin sa puntod ng mga magulang niya. Pagkatapos, bumili na rin kami ng kandila at merienda na kakainin namin doon. Bumili siya ng pizza at milktea.“Ayos na ba sa ‘yo ang pizza na ‘to o gusto mo pa ng ibang pagkain?” tanong niya.Pagdating sa sementeryo, agad niyang pinuwesto ang bulaklak sa gitna ng lapida ng mama at papa niya. Pagkatapos ay saka na rin siya nagtulos ng kandila. Pati kandila, yayamanin. Nung inapuyan niya kasi ito, mabango ‘yung nilalabas na usok doon. Kanina, nagulat nga ako kasi kandila lang ‘yun pero libo-libo ang presyo. Nakakaloka talaga gumastos ang mga ganitong mayayaman na tao.“Mama, Papa, nandito na ulit ako. Sinama ko na rin itong si Misha, siya ‘yung inaanak ko,” sabi ni Everett kaya natawa ako. “Papa, siya na po ‘yung babaeng naging in
Misha’s POVNahihiya ako. Daang libo na naman ang nagastos ni Everett dahil sa dami nang pinamili niya sa akin ngayong araw. Tapos, kumain pa kami sa isang fine dining restuarant ngayon. Kapag kasama ko si Yummy Ninong, napapagtanto ko na, hindi pa pala ako mayaman nung kasagsagan na mapera pa ang mga parents ko. Kasi, kahit pa sabihing milyonaryo na kami noon, never ko pang nata-try itong mga pinupuntahan namin ni Everett. Nakakatuwa kasi parang girlfriend na ako ni Everett kung ipamili niya ako at kung isama sa mga date-date na ‘to. Mas lalo ko na rin tuloy gustong mabuntis. Na para bang kapag nabuntis na ako, alam kong safe na ako sa kaniya. Na kapag nagkaanak na kami, sisiguraduhin kong hindi na siya makakawala sa akin.“Ano nga palang event ‘yung tinutukoy mong pupuntahan natin?” tanong ko sa kaniya. Iyon talaga ‘yung tanong na gusto kong itanong sa kaniya kanina pa. Nakalimutan ko lang.“Birthday ko,” sagot niya na kinagulat ko tuloy.“H-ha, birthday mo? Kelan, bakit hindi mo si
Misha’s POV Lumuwas si papa sa Manila, si mama naman ay biglang nagkasakit. Nakiusap si mama sa akin na ako muna ang pumunta sa farm ngayong araw para magpa-harvest ng mga dragon fruit sa mga tauhan namin doon. Marami raw kasi silang pa-order at need nitong ma-deliver bukas. Kailangang-kailangan ko raw pumunta sa farm para tignan ang mga trabaho ng staff namin doon. Minsan daw kasi ay kapag nagha-harvest sila at wala sina mama at papa, kadalasan ay nagiging hati ang kita. Ang iba ay inuuwi ng mga staff sa kani-kanilang bahay ang mga ani para magbenta ng pang-sarili nila. Ang nangyayari, nalulugi sina mama at papa. Sa panahon ngayon, kahit singko mang duling ay mahalaga na sa kanila kaya kailangan daw maging matalino sa lahat ng oras.Pagdating ko sa farm namin, sakto, papasok na rin sa loob ‘yung mga staff naming lalaki na mamimitas ng mga dragon fruit.“Good morning, Miss Misha!” sabay-sabay nilang bati sa akin. Ngumiti naman ako. Kahit ang totoo, hindi ko ginagawa sa kanila ‘to d
Ada POVHindi ako makapagsalita. Pakiramdam ko, biglang may sumakal sa lalamunan ko. Hindi dahil sa iyak, kundi sa biglaang buhos ng galit at pagkabigo na nararamdaman ko sa mama ko ngayon. Nanginginig ang kamay ko habang nakatitig sa screen ng phone ni Mishon. Kitang-kita ko ang mukha ni Mama sa video—eleganteng naka-make-up, naka-red dress at mukhang masaya. Hindi lang basta masaya. Kinikilig pa.Hindi ko kilala ang lalaking kasama niya. Mas bata ito sa kanya, siguro nasa late twenties o early thirties. Matangkad, matikas ang katawan at mukhang sanay sa marangyang buhay. Sa video, nakasandal ito sa upuan habang nakangiti, nakikinig kay Mama na tila aliw na aliw sa kuwento niya.At sa dulo ng video, dumating ang bill. Walang pagdadalawang-isip na kinuha ni Mama ang resibo, inilabas ang kanyang credit card at siya ang nagbayad. Ano ‘to, nagpapaka-sugar mommy siya sa binatang iyon? My God, nakakahiya si Mama.Nag-init talaga ang dugo ko. Akala ko napakatino niya pero may ganito palang
Ada POVAng bango.Halos hindi pa ako nakakapasok nang tuluyan sa kusina ni Mishon, pero ang amoy ng bagong lutong pizza ay parang yakap na mainit sa akin at nakakagutom talaga sa pang-amoy. Nasanay na ako na sa tuwing dadalaw ako sa mansiyon niya, palaging may nakahandang pizza na siya mismo ang gumagawa. Alam na alam ni Mishon ang paborito kong pagkain.Pero may kakaiba ngayon. Nakatayo siya sa harap ng lamesa sa dirty kitchen, abala sa paglagay ng toppings sa nilulutong pizza. “This is a new flavor,” aniya nang makita niya akong dumating. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya sa akin bago bumalik sa ginagawa niya. “I made this especially for you.”Napangiti ako at lumapit sa kanya. “What’s the flavor this time?”Hinila niya ang apron niya at nagbigay ng maliit ngiti sa akin. “You’ll see. It’s a surprise.”Umupo ako sa high chair na nasa gilid ng lamesa habang pinagmamasdan siyang magtrabaho. Ang sarap panoorin ni Mishon habang nagluluto—maayos, malinis at parang may sarili
Ada POV“Papa, pwede po bang mag-overnight ako sa mansiyon nila Mishon?” tanong ko habang tinutulungan siyang maglagay ng kape sa tasa niya. Kahit na pure american siya, sa tagal na niyang kasama kami ni mama na pinay pareho ay kahit pa paano ay nakakaintindi na siya ng pure pinoy na lengguwahe.Ngumiti lang si Papa. Alam naman niya na good girl ako. Isa pa, hindi naman kailanman naging problema ang paghingi ko ng permiso sa kanya, lalo na’t kasama si Mishon na kilala niyang matino naman. Saka, sabi pa niya minsan, hindi ko naman na kailangang magpaalam dahil matanda na ako. Nasanay kasi ako dahil lagi akong pinaghihigpitan ni mama.“Of course, Ada. You don’t even have to ask,” sagot niya. Napaka-simple ng tono, parang natural na natural lang na pumayag siya. Hindi ko na nga kailangang magpaliwanag pa. Sanay si Papa sa mga ganitong paalam ko, lalo na’t alam niyang safe ako sa piling ni Mishon.Kinuha ko ang bag ko na nakahanda na sa sofa. “Thank you, Pa! I’ll see you tomorrow,” sabi
Mishon POVSa gitna ng malamig na hapon sa city ng Paris, naglalakad ako sa cobblestone street ng Rue Saint-Honoré, ang lugar na puno ng mga boutique at café. Ang layunin ko sana sa araw na iyon ay simple lang…bisitahin ang bagong bukas na tindahan ng strawberry wine. May rekomendasyon ang ilang kaibigan ko sa Pinas tungkol sa tindahan iyon at bilang tagahanga ng mga ganitong klase ng alak, naisip kong bakit hindi ko nga subukang puntahan?Habang papunta ako sa direksyon ng tindahan, napansin ko ang isang magarang itim na kotse na naka-park malapit sa isa sa mga café. Ang eleganteng disenyo nito ay bagay lamang sa isang taong may sinasabi sa buhay. Ngunit hindi ang sasakyan ang nakakuha ng pansin ko. Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko ang isang pamilyar na mukha na bumaba mula rito—isang ginang na babaeng maganda, elegante at pamilyar sa mga mata ko. Sa unang tingin, parang imposibleng maging siya iyon, pero habang binubuo ng isip ko ang bawat detalye, napagtanto kong hindi ako puwed
Ada POV Matapos ang masayang hapunan, nagpasya akong bigyan si Mishon ng tour sa kuwarto ko. Natapos na ang mahaba at makabuluhang usapan sa dining table at mukhang na-impress naman ang mama at papa ko sa kanya. Nang iminungkahi ni Mishon ang ideya, nagkatinginan muna ang mga magulang ko. Tumango ang papa ko at ngumiti naman ang mama ko. "Of course, Mishon. Go ahead," sabi ng mama ko. "Just make sure to behave, young man." Tumawa si Mishon. “I will, Mrs. Hill.” Habang umaakyat kami ng hagdan papunta sa kuwarto ko, ramdam ko ang kaba. Hindi dahil sa pagpunta niya sa kuwarto ko, pero dahil sa hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa sinabi ni Taris kanina. Bakit kaya niya iyon sinabi? At totoo ba iyon? Pero itinaboy ko muna ang mga alalahaning iyon. Ang focus ko ngayon ay si Mishon. Pagbukas ko ng pinto, tumambad kay Mishon ang kuwarto kong para bang isang feature sa isang high-end na lifestyle magazine. Ang silid ko ay malawak, halos kasinlaki ng isang living are na. Sa kaliwang ba
Ada POVDumating na si Mishon kaya agad akong tumayo mula sa sofa at pumunta sa pinto para salubungin siya. Sa likod ko, naramdaman ko ang mga mata ni Verena at Taris na nakasunod sa akin. Halatang excited na rin silang makita si Mishon.Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang pogi nga ngiti ni Mishon. Simple lang ang suot niya—isang plain white button-down shirt na naka-roll up ang manggas, dark jeans at pares ng clean white shoes. Walang kahit anong flashy accessory, pero para siyang isang model na galing mula sa isang magazine cover. Ang lakas ng dating niya kahit hindi siya nag-effort magpa-pogi.“Good evening, Ada,” bati niya sa akin kasabay ng pagbigay ng isang bouquet ng white tulips. Ang sweet talaga.“Good evening, Mishon. Come in,” sagot ko habang hinahayaan siyang pumasok sa loob ng bahay namin.Pagpasok niya, naabutan niyang nakaupo ang mama at papa ko sa living room. Tumayo agad ang mama ko, habang ang papa ko naman ay tumingin nang maigi kay Mishon, tila sinusuri i
Ada POVNgayong gabi na ang dinner na matagal ko nang pinagpaplanuhan. Sa wakas, ipakikilala ko na si Mishon sa pamilya ko. Alam kong bago ito para sa kanila kasi ngayon lang ako maghaharap ng boyfriend ko sa kanila, lalo na sa papa ko, kaya ginawa ko ang lahat para maging perpekto ang gabing ito. Dati kasi kapag nagbo-boyfriend ako ay gusto ko, ako lang ang nakakaalam. Hindi ko hinaharap sa kanila.Maaga pa lang, Nagpa-ready na ako ng paghahanda. Nagpa-cater ako ng mga masasarap na putahe, pero nagdagdag din ako ng ilang personal touch. Gusto kong ipakita na espesyal ang gabing ito, hindi lang para kay Mishon kundi para sa buong pamilya ko, kahit na lang toxic silang kasama sa buhay.Ang papa ko ay nasa living room, nakaupo sa kanyang paboritong armchair habang nagbabasa ng isang business magazine. Nag-half day siya sa trabaho para lang makaharap si Mishon mamaya. Hindi niya ginagawa ito madalas, kaya alam kong seryoso siyang makilala ang taong mahal ko ngayong gabi.Si Verena naman
Ada POVNakakakilig talaga kapag tuwing may mga brand events na tulad ng eksena ngayon. Kahit ilang beses ko nang nagawa ang ganitong trabaho, hindi nawawala ang excitement ko. Parang bagong mundo ang binubuksan ko sa tuwing may high-profile event akong dadaluhan, lalo na kung tungkol ito sa isang sikat na luxury brand.Ngayong gabi, ang event ay para sa bagong koleksyon ng isang kilalang luxury bag brand. Isa itong malaking fashion event na ginaganap sa isang five-star hotel dito sa Paris. Maliban sa mga runway shows, may cocktail party, photo ops at mga interactive exhibits na nagpapakita ng creative process ng brand.Habang naglalakad papasok sa venue, naramdaman ko ang dami ng mga camera at flash sa bawat paglalakad ko. Suot ko ang isang strapless emerald green gown na tumutugma sa kulay ng bag na hawak ko—isa sa mga bagong piraso mula sa koleksyon. Naramdaman ko ang confidence ko habang papalapit sa entrance. Ganito raw kasi dapat para magaganda ang lalabas na kuha ko sa kanila.
Ada POVPlano kong magpahinga sana buong araw sa mansiyon namin, magbasa ng libro at magbabad sa bath tub. Pero tila hindi ako tatantanan ng mama ko ngayon. Gaganti na ata siya dahil sa ginawa ni papa sa kaniya nung nakaraang araw dahil nahuli nito na sinasaktan at hinihingan ako ng malaking pera.“Ada!” malakas na sigaw niya mula sa sala.Napabuntong-hininga ako. Nakahilata pa ako sa couch noon, nakabalot ng kumot, pero nang marinig ko ang lakas ng boses niya, alam ko na—hindi ito magiging payapang araw.Bumaba ako ng hagdan. Sa sala, nakaupo ang mama ko, si Verena at si Taris—ang sulsulerang bruha sa kapatid ko. Hindi ko alam kung paano siya naging malapit sa mama ko, pero tuwing nandito siya, nagiging malas ang mga ganap sa bahay namin.“Mama,” sabi ko habang pilit na pinipigilan ang irritation sa boses ko.Ngumiti ang mama ko nang may kasamang pilyang ngiti. Nakakainis, bakit ganito ang trato niya sa anak niyang sikat na international model? Hindi ko talaga gets. “Adal, since you’