Misha’s POV Lumuwas si papa sa Manila, si mama naman ay biglang nagkasakit. Nakiusap si mama sa akin na ako muna ang pumunta sa farm ngayong araw para magpa-harvest ng mga dragon fruit sa mga tauhan namin doon. Marami raw kasi silang pa-order at need nitong ma-deliver bukas. Kailangang-kailangan ko raw pumunta sa farm para tignan ang mga trabaho ng staff namin doon. Minsan daw kasi ay kapag nagha-harvest sila at wala sina mama at papa, kadalasan ay nagiging hati ang kita. Ang iba ay inuuwi ng mga staff sa kani-kanilang bahay ang mga ani para magbenta ng pang-sarili nila. Ang nangyayari, nalulugi sina mama at papa. Sa panahon ngayon, kahit singko mang duling ay mahalaga na sa kanila kaya kailangan daw maging matalino sa lahat ng oras.Pagdating ko sa farm namin, sakto, papasok na rin sa loob ‘yung mga staff naming lalaki na mamimitas ng mga dragon fruit.“Good morning, Miss Misha!” sabay-sabay nilang bati sa akin. Ngumiti naman ako. Kahit ang totoo, hindi ko ginagawa sa kanila ‘to d
Everett’s POVHabang tahimik akong nagkakape sa sala ng manisyon ko, biglang dumating si Tito Gerald, kasama ang asawa niyang si Tita Maloi. Pagkakita ko palang sa mga mukha niya, alam kong gulo na agad ang mangyayari.“Why didn’t you even tell me that you were preparing for your birthday party?” he asked with an angry voice. Na akala mo ay parang totoo kong ama. It seems he forgot that he’s just my uncle.Binaba ko ang tasa sa lamesa habang kalmado akong tumayo para harapin siya.“Am I still a child that I need to ask for your permission? I’m old enough, I don’t need to inform you. Besides, do you really need to know about my preparations for a birthday party? Why, is the money I’ll spend coming from you? Hindi naman ‘di ba? Saka, ano bang magiging papel mo at need mo pang malaman ang tungkol doon?”Tumawa si Tita Maloi. Nagulat na lang ako nang lapitan niya ako para sampalin. “Bastos, nagtatanong lang naman ang tito mo, kung ano-ano agad ang sinabi mo!” sigaw niya sa akin kaya napan
Misha’s POVNag-usap kami ni Conrad dito sa tapat ng kubo ng office room nila mama at papa. Titig na titig ako sa mukha niya habang nag-uusap kami. Ang guwapo na niya. Ibang-iban sa uhuging Conrad na nakakalaro ko dati. Napakatikas ng tindig niya, malapad ang dibdib at balikat.Hindi rin siya makapaniwala na ako na raw ‘yung makulit at iyakin na si Misha nung bata pa kami. Natuwa pa ako nang sabihin niyang napakaganda ko na ngayon. Para siyang tanga. Nakakainis. Ang mga lalaki talaga, sanay na sanay mambola. Pero, hindi ko rin naman siya masisi kasi alam ko namang nagsasabi siya ng totoo. Hindi ko rin alam kung bakit panay ang hawi ko ng buhok para isabit sa likod ng tenga ko.“Anong naging work mo sa ibang bansa, Conrad?” tanong ko na sa kaniya kasi marami rin akong gustong marinig about sa update sa buhay niya.“Chef na ako sa isang restuarant sa Paris. May isang taon akong bakasyon dito sa Pilipinas, hindi rin naman nila ako mapakawalan kasi isa ako sa magaling na chef doon. Mataga
Misha’s POVHindi ko na tuloy matitikman ang niluto ni Conrad. Biglang dumating si papa dito sa farm, pinauwi na niya ako dahil papunta raw si Everett sa bahay namin. Ni hindi manlang ako nakapagpaalam kay Conrad. Minadali na akong umuwi ni papa. Siya na lang daw ang bahalang magsabi kay Conrad tungkol sa pag-uwi ko.Ang pinagtataka ko, bakit hindi pa siya ang nagsabi sa akin, bakit si Papa pa ang kailangan niyang kausapin?Pagdating ko sa bahay, nakita kong naka-park na doon ang magarang sasakyan niya kaya mukhang nandoon na nga siya sa loob ng bahay namin. Dali-dali akong nag-park ng sasakyan ko at saka pumasok sa loob.Nadatnan ko siyang nakaupo sa sofa, nakakunot ang noo at tila wala talaga sa mood.“Everett?” tawag ko na sa kaniya habang parang natatakot ang mukha ko.Tinignan niya ako. Parang nag-aapoy ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. Tumayo siya at saka lumapit sa akin. “Simula ngayon, hindi ka na basta-basta magpo-post ng ibang lalaki sa social media account mo. Na
Misha’s POVHindi alam ni Yummy Ninong na nakikita ko ang galaw niya sa cellphone ko. Pinapanuod ko siya ngayon sa CCTV. Namangha ako sa kung paano siya maghiwa ng mga karne. Parang bihasa siya sa pagluluto. May marinate-marinate pa siyang ginagawa. Habang nagbababad siya ng mga karne, naghiwa na muna siya ng mga sibuyas, bawang at mga gulay. Wala pa rin akong idea kung anong lulutuin niya.Naisip ko, kung mapapangasawa ko siya, ganito ang makikita kong eksena niya palagi sa kusina. ‘Yung tipong may masarap na nga akong asawa, mayaman, masarap pang magluto.Habang busy ako sa panunuod sa kaniya, nakatanggap ako ng message kay Conrad.“On the way na diyan sa inyo ang niluto kong afritadang manok. Sana magustuhan mo.”Pagkabasa ko sa message niya, sakto, may rider nang bumubusina sa labas ng bahay namin. Dali-dali tuloy akong tumayo at lumabas.“For Miss Misha Merdz po,” sabi ng lalaking rider.“Kay Conrad ba ‘yan galing?” tanong ko naman.Tumango siya at saka inabot sa akin ang malakin
Misha’s POV“Halika na dito sa dining area, tapos na akong magluto,” aya na niya sa akin kaya tumayo na ako at saka ko binaba ang tupperware na may lamang afritadang manok sa lamesa sa may sala.Malayo palang ako sa dining area, amoy ko na ang mga pagkaing niluto niya. Kakaiba at parang hindi pangkaraniwan ang mga niluto niya base sa naaamoy ko.Napataas ang kilay ko nang makakita ako ng iba’t ibang klase ng pagkain sa lamesa. Nakangiti niya akong tinignan na parang proud sa sarili niya. “Look, itsura palang ng plating ko, mukha na agad masarap ‘no? Lalo kapag tinikman mo na, walang-wala ‘yung afritadang manok na tinikman mo kanina.”Siya na ang pumuri sa sarili niya kaya napapangiti na lang ako. “Teka, ano ba itong mga pagkaing ginawa mo?” tanong ko kasi sa totoo lang ay bago ito sa paningin at panlasa ko.“Hindi ko pa pala nasasabi sa ‘yo, Misha. Nag-aral ako ng culinary arts sa ibang bansa. Pero tatlong buwan lang, kasi hindi ko naman pangarap maging magaling na chef. Gusto lang ta
Misha’s POVTanghali na ako ng magising. Hindi pa ako bumabangon sa kama ko. Nakatulala lang ako sa kisame habang iniisip ang sitwasyon ng buhay ko. Napaisip ako bigla. Ganito na lang ba ako? ‘Yung tipong asa na lang palagi sa pamilya. Naka-graduate naman ako ng college, pero bakit nga ba hindi ko naisip magtrabaho? Gusto ko sanang sisihin sina mama at papa kasi sila rin naman ang may gusto na huwag na akong magtrabaho kasi nung mga panahon na kaka-graduate ko lang, sagana pa kami sa pera. Wala pang masyadong problema sa business at buhay namin. Pero ngayong medyo hard ang eksena ng business namin, ito, umaasa kami sa himala. Himala na sana ay magkatuluyan kami ng Ninong Everett. ‘Yung tipong instant billionaire ako kapag kami na nga ang nagkatuluyan.Pero habang wala pa itong kasiguraduhan, maganda na rin siguro na isabay ko na sa pagiging busy ko ang pag-iisip ng sarili kong business. Siguro, hindi ko na lang muna ito babanggitin kay mama at papa. Baka kasi ma-jinx. Sasarilihin ko n
Misha’s POVDalawang luxury item ang nabenta ko agad. Isang dress at isang sapatos. Dahil doon, may hawak agad akong malaking pera. Kahit nagamit ko na iyon, nabenta ko pa rin ng mahal dahil sa mga brand nito. Sa mahal ng mga presyo nun, hindi na rin masama ang binawas kong presyo para lang mabenta ko ang mga ‘yon.At para maumpisahan na ang business na binabalak ko, nagpasama na ako kay Jaye na maghanap ng lupa na pagtatayuan ko ng swimming pool resort ko. ‘Yung hawak kong pera, sakto lang siguro para sa lupang bibilhin ko.“Natutuwa ako sa ‘yo, Misha,” sabi ni Jaye habang nakasakay ako sa sasakyan niya. Kotse niya ang gamit namin at siya na rin ang driver ko ngayon.“Bakit naman?” tanong ko naman habang naglalagay ako ng hikaw sa tenga ko.“Kasi ayan, naiisip mo na ‘yang mga ganiyang eksena sa buhay mo. Natutuwa ako na gusto mo ng mag-business,” sagot niya kaya napairap tulo ako.“Akala ko naman kung ano na. Medyo para kang gaga diyan. Pero, oo, napapaisip na rin kasi ako. Gusto ko
Czedric’s POVPagdating namin sa ospital, dali-dali nilang isinugod si Marco sa emergency room. Ang mukha niya ay maputla at ang dugong tumutulo mula sa sugat niya ay tila hindi tumitigil. Kasabay ng pagpasok niya sa ER, parang sumabay din ang kaba at takot sa dibdib ko.Habang naghihintay sa labas, napansin kong hindi mapakali si Everisha. Palakad-lakad siya at paminsan-minsang sinusulyapan ang pinto ng emergency room. Sa kabila ng tensyon, naisip ko na siguro’y ito na ang tamang oras para tanungin siya tungkol sa mga bagay na bumabagabag sa akin.“Everisha,” tawag ko sa kanya.Tumigil siya sa paglalakad at humarap sa akin. “Yes?”“Alam mo na pala ang lahat, hindi ba?” tanong ko habang pilit na kinakalma ang boses ko kahit gusto kong sumabog dahil sa dami ng tanong sa isip ko.Tumango siya habang halatang nag-aalangan. “Yes, I’ve known for a while now. I know that you and CD are the same person.”Napaatras ako ng bahagya sa gulat. “Paano? Kailan mo pa nalaman?”Hinilot niya ang senti
Everisha’s POvPagkatapos ng mahabang araw sa opisina, naisip kong diretso na sana ako sa bahay para makapagpahinga dahil ang daming meeting na nangyari ngayon. Pero hindi iyon ang nangyari. Biglang nag-text si Marco sa akin, pinapapunta niya ako sa mansiyon niya.“Everisha, I need you to come over,” sabi niya sa mensahe. “Let’s have dinner. I need to tell you something important, and I know you don’t fully trust me yet. But after tonight, you will.”Nag-alangan ako. Bagama’t marami na siyang nasabi tungkol sa impostor ni Czedric, hindi ko pa rin lubos na naiintindihan ang mga motibo niya. Pero isang bahagi ko ang nagsasabing pumunta ako—baka may nalalaman nga siya na makakatulong kina Czedric.Pagdating ko sa bahay ni Marco, sinalubong niya ako sa pinto. Sa unang tingin pa lang, halata nang seryoso siya sa usapan.“Let’s eat first,” sabi niya habang inaakay ako papunta sa dining room. “Then I’ll tell you everything you need to know.”Impyernes, napalaki ang mga mata ko sa dami ng ma
Czedric’s POVMagdamag akong hindi mapakali matapos kong aralin ang lahat ng impormasyon tungkol kay Marco. Kahapon, ginugol ko ang buong araw sa pagsisiyasat: saan siya nakatira, ano ang pinagkakakitaan niya ngayon at kung anong yaman na ang nakuha niya sa impostor ko. Pero may isang bagay na hindi ko mawari—walang negosyo si Marco. Sa kabila ng lahat, ang bahay niya ay tila mas lumaki at naging isang engrandeng mansyon pa. Hindi gaya nila Jeric, Mark Joseph at Jonas na halos may kani-kaniyang kompanya na. Natatanging si Marco lang ang parang napag-iwanan.Ngayon, ako na ang gagawa ng hakbang. Kasama ko si Tita Marie at siya mismo ang nag-alok na sumama sa akin.Parang bihasang assassin na rin kasi ngayon si Tita Marie. Sa kanila, natatangi ang galing niya sa lahat ng labanan at sa kung paano siya gumamit ng mga sandata.“Marco is dangerous, Czedric,” sabi niya habang binabasa ang isang mapa ng mansyon. “He’s not just a man with secrets. He’s an assassin. You can’t do this alone.”“K
Everisha’s POVNanlalata akong nagising habang ang ulo ko ay parang mabigat na bato habang sinusubukan kong idilat ang mga mata ko. Nang tuluyan akong magkamalay, napansin kong nasa loob ako ng kotse. Malamig ang paligid at ang amoy ng bagong linis na kotse ang unang bumungad sa akin.Nasa likod ako ng sasakyan, nakahiga sa upuang may malambot na unan. Napaupo ako, hawak-hawak ang ulo ko habang iniisip kung anong nangyari.Paano ako napunta rito? Nasaan si ang impostor na si Reagan?Habang ang kaba ko ay unti-unting bumabalot sa akin, sinilip ko ang driver’s seat. Ang nagmamaneho ay isang lalaking hindi ko agad nakilala. Ang akala ko ay si Reagan iyon—ang impostor ni Czedric.Galit na galit akong bumangon at agad na sinugod ang lalaking hayop na ‘to. Pinaghahampas ko siya sa balikat habang sumisigaw. “What did you do to me?!” sigaw ko. “Let me out of here!”“Stop it, Everisha!” sabi niya habang pilit akong nilalayo sa sarili niya. “I’m not who you think I am!”Hindi ko siya pinakingg
Everisha’s POVPagod ako mula sa trabaho nang araw na iyon. Hapon na at pauwi na ako mula sa opisina, pilit na nilalabanan ang antok habang nagmamaneho.Nang malapit na ako sa subdivision namin, napatigil ako nang makita ko ang isang magarang sasakyan na nakaparada sa gilid ng kalsada.Napakunot ang noo ko. Sino naman kaya ito? Pero bago pa ako makaisip ng kung ano, bumukas ang bintana ng kotse at bumungad ang pamilyar na mukha—ang impostor ni Czedric.Anong ginagawa niya rito? Ewan ko ba pero ayoko na. Ayaw nila papa at Czedric na lumalapit ako sa kaniya kaya hindi na talaga. Ayoko na kasi baka nga mapahamak pa ako sa taong ‘to.“Everisha,” tawag niya sa akin. “Join me. Let’s have merienda at the resort.”Ayokong pumayag. Alam kong delikado ang bawat paglapit ko sa kanya. Pero sa likod ng lahat ng iyon, alam ko rin na baka may makuha ulit akong impormasyon, tulad ng nakuha ko dati. Kaya, kahit mabigat ang loob ko, tumango ako. At pinapangako kong last na talaga ‘to.Tahimik ang biy
Czedric’s POVDalawang araw na akong subsob sa matinding training kasama si Tito Everett. Walang tigil ang paghasa ko ng aking kakayahan, ngunit sa kabila nito, isang tanong pa rin ang gumugulo sa akin: Paano ko makikilala ang dalawang assassin na kaalyado ng impostor ko?“Hindi sila basta nagpapakita ng totoong mukha,” sabi ni Tito Everett noong huling usapan namin. “Every fight, they wear masks. No names, no identities. Kaya kahit anong gawin mo, you won’t win this fight unless you figure out who they are.”Napabuntong-hininga ako habang iniisip ang sinabi niya. Hindi biro ang hamon na ito. Kung sila ang pinaka-alas ng impostor ko, malinaw na hindi sila basta ordinaryong kalaban. Pero sa ganitong sitwasyon, isang bagay ang sigurado: Kailangan ko ng tulong.Kaya lang ay sino? Eh, wala naman akong kaibigan o kahit kapangyarihan na mag-hire ng tauhan ko. Masyado na akong nahihiya kina Tito Everett kung pati ang pagha-hire ng mga tauhan ko ay iaasa ko pa sa kaniya.Pagkatapos ng dalawan
Czedric’s POVPagdating ni Tito Everett sa mansiyon, agad kong naramdaman na masama ang timpla niya. Ang mukha niya kasi ay seryoso, halatang may iniindang problema. Tumayo tuloy agad ako mula sa sofa at sinalubong siya."Good day po, Tito," bati ko na may pagkukumbaba sa tono. Alam kong hindi magiging magaan ang usapan naming dalawa.“Good day? What’s good about it, Czedric?” diretsong tanong niya habang nilalapitan ako. “Do you even realize what Everisha has been doing because of you?”Napakamot ako ng ulo. Alam kong hindi ako ang direktang may kasalanan, pero hindi ko rin maipagkaila na ako ang dahilan kung bakit sinusugal ni Everisha ang sarili niya.“I’m really sorry, Tito,” sagot ko. “I didn’t mean for her to get involved. I’ve tried stopping her, but you know how she is. Gamit ang account ni CD, sinusubukan kong pigilan siya pero talaga po atang matigas ang ulo niya.”Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga at umiling. “She’s too stubborn for her own good. But you… you n
Everisha’s POVTahimik kong pinagmasdan ang paligid habang naglalakad papunta sa isang five-star resort na dati ay pagmamay-ari ng pamilya ni Czedric. Nakakapanghinayang. Sa unang tingin pa lang, halatang maganda pa rin ang pamamalakad dito. Ang malalaking puno ng palm, ang maaliwalas na tanawin ng dagat at ang tila walang katapusang luntiang hardin—lahat iyon ay parang buhay na testamento ng kayamanan at tagumpay ng pamilya Borromeo. Ngunit ngayon, nasa kamay na ito ng impostor ni Czedric.Nang makarating ako sa entrance, sinalubong ako ng isang pamilyar na tao. Ang impostor. Grabe, kahit saan talaga tignan ay magkamukha sila ng mukha. Pati laki ng katawan magkamukha. Mas malaki na nga lang ngayon ang katawan ng totoong Czedric.“Everisha,” bati niya sa akin habang ang ngiti niya ay tila mapagpakumbaba ngunit may halong yabang. “Welcome to my resort. I hope you like what you see.”“I do,” sagot ko habang pinipilit magpakaswal kahit na ramdam ko ang bigat ng tensyon sa pagitan namin.
Everisha’s POVPauwi na ako mula sa engrandeng fashion show na iyon. Ang mga ilaw, ang runway at ang misteryosong boses ni Czedric—lahat iyon ay parang panaginip na hindi ko pa gustong matapos. Pero kailangan ko nang umuwi dahil tapos na ang event.Habang naglalakad ako patungo sa parking area ng hotel, inaalala ko pa rin ang mga nangyari kanina. Halata masyado si Czedric na nakatitig sa akin kanina habang kumakanta. Bakit kaya? Ah, siguro dahil nagulat siya na nakita niyang maganda ang ayos ko ngayon. Sabagay, first time niya akong makita na ganoon kaganda."Miss Everisha, your car is waiting," sabi ng valet habang iniabot ang susi. Tumango ako at nagpasalamat bago nagpatuloy sa paglalakad.Bigla akong napatigil. May isang pamilyar na mukha ang lumabas mula sa dilim ng parking lot.Oh shït! Hindi ako puwedeng magkamali. Si Czedric ito na impostor. Bakit ko nalaman na impostor, well, hindi kasi nagtatanggal ng maskara si Czedric sa ganitonh public na lugar. "Good evening," bati niya,