Misha’s POV“Halika na dito sa dining area, tapos na akong magluto,” aya na niya sa akin kaya tumayo na ako at saka ko binaba ang tupperware na may lamang afritadang manok sa lamesa sa may sala.Malayo palang ako sa dining area, amoy ko na ang mga pagkaing niluto niya. Kakaiba at parang hindi pangkaraniwan ang mga niluto niya base sa naaamoy ko.Napataas ang kilay ko nang makakita ako ng iba’t ibang klase ng pagkain sa lamesa. Nakangiti niya akong tinignan na parang proud sa sarili niya. “Look, itsura palang ng plating ko, mukha na agad masarap ‘no? Lalo kapag tinikman mo na, walang-wala ‘yung afritadang manok na tinikman mo kanina.”Siya na ang pumuri sa sarili niya kaya napapangiti na lang ako. “Teka, ano ba itong mga pagkaing ginawa mo?” tanong ko kasi sa totoo lang ay bago ito sa paningin at panlasa ko.“Hindi ko pa pala nasasabi sa ‘yo, Misha. Nag-aral ako ng culinary arts sa ibang bansa. Pero tatlong buwan lang, kasi hindi ko naman pangarap maging magaling na chef. Gusto lang ta
Misha’s POVTanghali na ako ng magising. Hindi pa ako bumabangon sa kama ko. Nakatulala lang ako sa kisame habang iniisip ang sitwasyon ng buhay ko. Napaisip ako bigla. Ganito na lang ba ako? ‘Yung tipong asa na lang palagi sa pamilya. Naka-graduate naman ako ng college, pero bakit nga ba hindi ko naisip magtrabaho? Gusto ko sanang sisihin sina mama at papa kasi sila rin naman ang may gusto na huwag na akong magtrabaho kasi nung mga panahon na kaka-graduate ko lang, sagana pa kami sa pera. Wala pang masyadong problema sa business at buhay namin. Pero ngayong medyo hard ang eksena ng business namin, ito, umaasa kami sa himala. Himala na sana ay magkatuluyan kami ng Ninong Everett. ‘Yung tipong instant billionaire ako kapag kami na nga ang nagkatuluyan.Pero habang wala pa itong kasiguraduhan, maganda na rin siguro na isabay ko na sa pagiging busy ko ang pag-iisip ng sarili kong business. Siguro, hindi ko na lang muna ito babanggitin kay mama at papa. Baka kasi ma-jinx. Sasarilihin ko n
Misha’s POVDalawang luxury item ang nabenta ko agad. Isang dress at isang sapatos. Dahil doon, may hawak agad akong malaking pera. Kahit nagamit ko na iyon, nabenta ko pa rin ng mahal dahil sa mga brand nito. Sa mahal ng mga presyo nun, hindi na rin masama ang binawas kong presyo para lang mabenta ko ang mga ‘yon.At para maumpisahan na ang business na binabalak ko, nagpasama na ako kay Jaye na maghanap ng lupa na pagtatayuan ko ng swimming pool resort ko. ‘Yung hawak kong pera, sakto lang siguro para sa lupang bibilhin ko.“Natutuwa ako sa ‘yo, Misha,” sabi ni Jaye habang nakasakay ako sa sasakyan niya. Kotse niya ang gamit namin at siya na rin ang driver ko ngayon.“Bakit naman?” tanong ko naman habang naglalagay ako ng hikaw sa tenga ko.“Kasi ayan, naiisip mo na ‘yang mga ganiyang eksena sa buhay mo. Natutuwa ako na gusto mo ng mag-business,” sagot niya kaya napairap tulo ako.“Akala ko naman kung ano na. Medyo para kang gaga diyan. Pero, oo, napapaisip na rin kasi ako. Gusto ko
Misha’s POV“W-what, five million pesos ang nagastos mo, today?” Hindi ako makapaniwala ng sabihin niya ang total na binayaran niya ngayong araw. Oo, alam ko naman na marami akong napamili ngayon, lalo ng dress, sapatos at bag. Pero, hindi ko inaasahang aabot ng five million pesos ang lahat ng ‘yon. Sa nakikita ko, ginagastusan na talaga ako ni Ninong Everett. Mas lalo na tuloy akong nahihiya sa kaniya ngayon. Na dapat, ginagalingan ko na rin ang part ko para hindi siya lugi.“Huwag ka ng mabigla diyan. Wala lang sa akin ang five million, Misha. Ang mahalaga, maging okay ka, maging okay ang porma mo at maging elegante ka, lalo na sa birthday party ko. Dapat, karapat-dapat kang bumagay sa akin sa gabing ‘yon. Masuwerte ka kasi handa kitang ipakilala sa lahat ng mga malalapit sa buhay ko. Handa kong gawin ‘yon para makuha ko ang dapat kong makuha,” seryoso niyang sabi habang nakasakay na kami sa magara niyang sasakyan. “Anyway, wala pa bang balita diyan sa tiyan mo? Sa ilang beses na ma
Misha’s POVMagse-sëx lang kami pero naka-presidential suite pa kami dito sa five star hotel nila. Pagpasok palang sa loob, hinila ko na agad siya papunta sa sala. Tinulak ko siya sa sofa para mapaupo siya roon. Kanina pa rin kasi ako atat na atat na paligayahin siya. Sa harap niya, isa-isa kong tinanggal ang suot kong dress. Nagpakitang-gilas ako para sa five million pesos na nagastos niya. Kapag ganito, nawawala ang pagiging cold niya. Kitang-kita ko ‘yung maiinit niyang titig sa akin habang nagtatanggal ako ng mga saplot. Nang ilitaw ko na ang mga bundok ko sa kaniya, nakita kong napataas ang dalawang kilay niya. Pagkatapos, saka ko na rin binaba ang suot kong dress para maging underwear na lang ang suot ko. Nang gawin ko ‘yon, hinila niya ako gamit ang baywang ko. Sinalat ng kamay niya ang gitnang bahagi ng pukë ko. Dahan-dahan at nakakakiliti ‘yon sa pakiramdam. Hindi na rin siya nakapagpigil at binaba na rin niya ang suot ko panty. Nang tumambad sa kaniya ang namumula kong hiwạ,
Misha’s POVPatuloy ang pagbebenta ko ng mga luxury item na nasuot at nagamit ko na. Mabuti na lang at mababait ang mga kaibigan ni mama. Sumusunod sila sa usapan na huwag itong babanggitin sa mga magulang ko. Tuwang-tuwa naman ang mga donya na napagbebentahan ko ng mga luxury item ko, kasi nakukuha nila ito ng mura. Na para sa akin naman ay mahal pa rin kung tutuusin. Siguro nga ay talagang ganoon ang presyo ng mga luxury item, sanay na sila, habang ako naman ay hindi. Ngayon lang kasi talaga ako nakaranas magkaroon ng ganoong mahal na mga gamit.Nandito ako ngayon sa closet room ko. Sa ngayon, wala na akong luxury item na nasuot na. Lahat ng nandito ay hindi ko pa nasusuot kaya bawal pa silang ibenta.Nag-ring ang cellphone ko kaya napatakbo ako papunta sa kama ko. Nakikita kong tumatawag si Jaye kaya agad ko itong sinagot.“Oo, heto na, nakagayak na po, papunta na rin ako,” sagot ko agad sa kaniya kasi alam kong galit na siya. Ayaw pa naman niya ng late.Ang gaga, hindi na tuloy na
Misha’s POVTigas na tigas na naman sa loob ng bibig ko ang kahabaan ni Ninong Everett. Naglalawa na naman ang mga laway ko sa katawan ng ari niya—pababa sa mga itlog niyang maputi na mamula-mula na rin dahil sa paglalaro ko sa titë niya. Pansin ko, kapag nalawayan na ang ari niya, mas lalo itong nagagalit.Sa ngayon, hindi ko na alam kung nasaan na kaming lugar. Basta, panay lang ang pagda-drive niya ng sasakyan habang kinakain ko siya. Ito ang request niya kaya sinunod ko lang. Habang kinakain ko siya at pinaglalaruan ko ang ari niya, naririnig ko ang mga mahihinang ungol niya. Isa pa, hindi nawawala ‘yung reaction ng mukha niya na parang gigil na gigil. Gigil na parang sarap na sarap.Palipat-lipat ang tingin niya sa akin at sa daan. Kung minsan, ramdam ko na parang gustong-gusto na niyang bayuhin ang bibig ko, hindi niya lang magawa kasi nakasuot siya ng seatbelt. Habang patuloy kong sinususö ang titë niya, nakabukas naman ang polo niya. Nag-request kasi ako kanina na habang kinak
Misha’s POVTutuloy na raw kami sa Tagaytay kasi doon na rin naman ‘yung ruta nang dinadaanan namin. Gusto niya raw ng bulalo kaya sino naman ako para tumanggi. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakatikim ng bulalo kaya sumama na lang ako sa kaniya. Sabi niya malamig daw ang panahon ngayon sa Tagaytay kaya nung may madaanan kaming mall, bumili kami ng tag-isang jacket para kung sakaling lamigin kami, may masusuot kaming jacket.May nadaanan din kaming pizza-han kaya bumili na rin kami para may makain kami habang nasa biyahe. May isang oras pa kasi ‘yung biyahe. Habang kumakain na ako ng pizza, napansin ko na hindi pa makakain si Everett dahil nagda-drive siya ng sasakyan. Kaya naman naisipan kong alukin na siya ng pizza.“Kung hindi ka maarte, puwede naman kitang subuan ng pizza kung gusto mo?” tanong ko kaya tinapunan niya ako ng tingin. Napatingin siya sa pizza na parang natatakam na rin.“Kung okay sa ‘yo,” sagot naman niya. “Nagutom din kasi talaga ako. Kapag kakatapos ko lang ma
Czedric’s POVPagdating namin sa ospital, dali-dali nilang isinugod si Marco sa emergency room. Ang mukha niya ay maputla at ang dugong tumutulo mula sa sugat niya ay tila hindi tumitigil. Kasabay ng pagpasok niya sa ER, parang sumabay din ang kaba at takot sa dibdib ko.Habang naghihintay sa labas, napansin kong hindi mapakali si Everisha. Palakad-lakad siya at paminsan-minsang sinusulyapan ang pinto ng emergency room. Sa kabila ng tensyon, naisip ko na siguro’y ito na ang tamang oras para tanungin siya tungkol sa mga bagay na bumabagabag sa akin.“Everisha,” tawag ko sa kanya.Tumigil siya sa paglalakad at humarap sa akin. “Yes?”“Alam mo na pala ang lahat, hindi ba?” tanong ko habang pilit na kinakalma ang boses ko kahit gusto kong sumabog dahil sa dami ng tanong sa isip ko.Tumango siya habang halatang nag-aalangan. “Yes, I’ve known for a while now. I know that you and CD are the same person.”Napaatras ako ng bahagya sa gulat. “Paano? Kailan mo pa nalaman?”Hinilot niya ang senti
Everisha’s POvPagkatapos ng mahabang araw sa opisina, naisip kong diretso na sana ako sa bahay para makapagpahinga dahil ang daming meeting na nangyari ngayon. Pero hindi iyon ang nangyari. Biglang nag-text si Marco sa akin, pinapapunta niya ako sa mansiyon niya.“Everisha, I need you to come over,” sabi niya sa mensahe. “Let’s have dinner. I need to tell you something important, and I know you don’t fully trust me yet. But after tonight, you will.”Nag-alangan ako. Bagama’t marami na siyang nasabi tungkol sa impostor ni Czedric, hindi ko pa rin lubos na naiintindihan ang mga motibo niya. Pero isang bahagi ko ang nagsasabing pumunta ako—baka may nalalaman nga siya na makakatulong kina Czedric.Pagdating ko sa bahay ni Marco, sinalubong niya ako sa pinto. Sa unang tingin pa lang, halata nang seryoso siya sa usapan.“Let’s eat first,” sabi niya habang inaakay ako papunta sa dining room. “Then I’ll tell you everything you need to know.”Impyernes, napalaki ang mga mata ko sa dami ng ma
Czedric’s POVMagdamag akong hindi mapakali matapos kong aralin ang lahat ng impormasyon tungkol kay Marco. Kahapon, ginugol ko ang buong araw sa pagsisiyasat: saan siya nakatira, ano ang pinagkakakitaan niya ngayon at kung anong yaman na ang nakuha niya sa impostor ko. Pero may isang bagay na hindi ko mawari—walang negosyo si Marco. Sa kabila ng lahat, ang bahay niya ay tila mas lumaki at naging isang engrandeng mansyon pa. Hindi gaya nila Jeric, Mark Joseph at Jonas na halos may kani-kaniyang kompanya na. Natatanging si Marco lang ang parang napag-iwanan.Ngayon, ako na ang gagawa ng hakbang. Kasama ko si Tita Marie at siya mismo ang nag-alok na sumama sa akin.Parang bihasang assassin na rin kasi ngayon si Tita Marie. Sa kanila, natatangi ang galing niya sa lahat ng labanan at sa kung paano siya gumamit ng mga sandata.“Marco is dangerous, Czedric,” sabi niya habang binabasa ang isang mapa ng mansyon. “He’s not just a man with secrets. He’s an assassin. You can’t do this alone.”“K
Everisha’s POVNanlalata akong nagising habang ang ulo ko ay parang mabigat na bato habang sinusubukan kong idilat ang mga mata ko. Nang tuluyan akong magkamalay, napansin kong nasa loob ako ng kotse. Malamig ang paligid at ang amoy ng bagong linis na kotse ang unang bumungad sa akin.Nasa likod ako ng sasakyan, nakahiga sa upuang may malambot na unan. Napaupo ako, hawak-hawak ang ulo ko habang iniisip kung anong nangyari.Paano ako napunta rito? Nasaan si ang impostor na si Reagan?Habang ang kaba ko ay unti-unting bumabalot sa akin, sinilip ko ang driver’s seat. Ang nagmamaneho ay isang lalaking hindi ko agad nakilala. Ang akala ko ay si Reagan iyon—ang impostor ni Czedric.Galit na galit akong bumangon at agad na sinugod ang lalaking hayop na ‘to. Pinaghahampas ko siya sa balikat habang sumisigaw. “What did you do to me?!” sigaw ko. “Let me out of here!”“Stop it, Everisha!” sabi niya habang pilit akong nilalayo sa sarili niya. “I’m not who you think I am!”Hindi ko siya pinakingg
Everisha’s POVPagod ako mula sa trabaho nang araw na iyon. Hapon na at pauwi na ako mula sa opisina, pilit na nilalabanan ang antok habang nagmamaneho.Nang malapit na ako sa subdivision namin, napatigil ako nang makita ko ang isang magarang sasakyan na nakaparada sa gilid ng kalsada.Napakunot ang noo ko. Sino naman kaya ito? Pero bago pa ako makaisip ng kung ano, bumukas ang bintana ng kotse at bumungad ang pamilyar na mukha—ang impostor ni Czedric.Anong ginagawa niya rito? Ewan ko ba pero ayoko na. Ayaw nila papa at Czedric na lumalapit ako sa kaniya kaya hindi na talaga. Ayoko na kasi baka nga mapahamak pa ako sa taong ‘to.“Everisha,” tawag niya sa akin. “Join me. Let’s have merienda at the resort.”Ayokong pumayag. Alam kong delikado ang bawat paglapit ko sa kanya. Pero sa likod ng lahat ng iyon, alam ko rin na baka may makuha ulit akong impormasyon, tulad ng nakuha ko dati. Kaya, kahit mabigat ang loob ko, tumango ako. At pinapangako kong last na talaga ‘to.Tahimik ang biy
Czedric’s POVDalawang araw na akong subsob sa matinding training kasama si Tito Everett. Walang tigil ang paghasa ko ng aking kakayahan, ngunit sa kabila nito, isang tanong pa rin ang gumugulo sa akin: Paano ko makikilala ang dalawang assassin na kaalyado ng impostor ko?“Hindi sila basta nagpapakita ng totoong mukha,” sabi ni Tito Everett noong huling usapan namin. “Every fight, they wear masks. No names, no identities. Kaya kahit anong gawin mo, you won’t win this fight unless you figure out who they are.”Napabuntong-hininga ako habang iniisip ang sinabi niya. Hindi biro ang hamon na ito. Kung sila ang pinaka-alas ng impostor ko, malinaw na hindi sila basta ordinaryong kalaban. Pero sa ganitong sitwasyon, isang bagay ang sigurado: Kailangan ko ng tulong.Kaya lang ay sino? Eh, wala naman akong kaibigan o kahit kapangyarihan na mag-hire ng tauhan ko. Masyado na akong nahihiya kina Tito Everett kung pati ang pagha-hire ng mga tauhan ko ay iaasa ko pa sa kaniya.Pagkatapos ng dalawan
Czedric’s POVPagdating ni Tito Everett sa mansiyon, agad kong naramdaman na masama ang timpla niya. Ang mukha niya kasi ay seryoso, halatang may iniindang problema. Tumayo tuloy agad ako mula sa sofa at sinalubong siya."Good day po, Tito," bati ko na may pagkukumbaba sa tono. Alam kong hindi magiging magaan ang usapan naming dalawa.“Good day? What’s good about it, Czedric?” diretsong tanong niya habang nilalapitan ako. “Do you even realize what Everisha has been doing because of you?”Napakamot ako ng ulo. Alam kong hindi ako ang direktang may kasalanan, pero hindi ko rin maipagkaila na ako ang dahilan kung bakit sinusugal ni Everisha ang sarili niya.“I’m really sorry, Tito,” sagot ko. “I didn’t mean for her to get involved. I’ve tried stopping her, but you know how she is. Gamit ang account ni CD, sinusubukan kong pigilan siya pero talaga po atang matigas ang ulo niya.”Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga at umiling. “She’s too stubborn for her own good. But you… you n
Everisha’s POVTahimik kong pinagmasdan ang paligid habang naglalakad papunta sa isang five-star resort na dati ay pagmamay-ari ng pamilya ni Czedric. Nakakapanghinayang. Sa unang tingin pa lang, halatang maganda pa rin ang pamamalakad dito. Ang malalaking puno ng palm, ang maaliwalas na tanawin ng dagat at ang tila walang katapusang luntiang hardin—lahat iyon ay parang buhay na testamento ng kayamanan at tagumpay ng pamilya Borromeo. Ngunit ngayon, nasa kamay na ito ng impostor ni Czedric.Nang makarating ako sa entrance, sinalubong ako ng isang pamilyar na tao. Ang impostor. Grabe, kahit saan talaga tignan ay magkamukha sila ng mukha. Pati laki ng katawan magkamukha. Mas malaki na nga lang ngayon ang katawan ng totoong Czedric.“Everisha,” bati niya sa akin habang ang ngiti niya ay tila mapagpakumbaba ngunit may halong yabang. “Welcome to my resort. I hope you like what you see.”“I do,” sagot ko habang pinipilit magpakaswal kahit na ramdam ko ang bigat ng tensyon sa pagitan namin.
Everisha’s POVPauwi na ako mula sa engrandeng fashion show na iyon. Ang mga ilaw, ang runway at ang misteryosong boses ni Czedric—lahat iyon ay parang panaginip na hindi ko pa gustong matapos. Pero kailangan ko nang umuwi dahil tapos na ang event.Habang naglalakad ako patungo sa parking area ng hotel, inaalala ko pa rin ang mga nangyari kanina. Halata masyado si Czedric na nakatitig sa akin kanina habang kumakanta. Bakit kaya? Ah, siguro dahil nagulat siya na nakita niyang maganda ang ayos ko ngayon. Sabagay, first time niya akong makita na ganoon kaganda."Miss Everisha, your car is waiting," sabi ng valet habang iniabot ang susi. Tumango ako at nagpasalamat bago nagpatuloy sa paglalakad.Bigla akong napatigil. May isang pamilyar na mukha ang lumabas mula sa dilim ng parking lot.Oh shït! Hindi ako puwedeng magkamali. Si Czedric ito na impostor. Bakit ko nalaman na impostor, well, hindi kasi nagtatanggal ng maskara si Czedric sa ganitonh public na lugar. "Good evening," bati niya,