Misha’s POVTigas na tigas na naman sa loob ng bibig ko ang kahabaan ni Ninong Everett. Naglalawa na naman ang mga laway ko sa katawan ng ari niya—pababa sa mga itlog niyang maputi na mamula-mula na rin dahil sa paglalaro ko sa titë niya. Pansin ko, kapag nalawayan na ang ari niya, mas lalo itong nagagalit.Sa ngayon, hindi ko na alam kung nasaan na kaming lugar. Basta, panay lang ang pagda-drive niya ng sasakyan habang kinakain ko siya. Ito ang request niya kaya sinunod ko lang. Habang kinakain ko siya at pinaglalaruan ko ang ari niya, naririnig ko ang mga mahihinang ungol niya. Isa pa, hindi nawawala ‘yung reaction ng mukha niya na parang gigil na gigil. Gigil na parang sarap na sarap.Palipat-lipat ang tingin niya sa akin at sa daan. Kung minsan, ramdam ko na parang gustong-gusto na niyang bayuhin ang bibig ko, hindi niya lang magawa kasi nakasuot siya ng seatbelt. Habang patuloy kong sinususö ang titë niya, nakabukas naman ang polo niya. Nag-request kasi ako kanina na habang kinak
Misha’s POVTutuloy na raw kami sa Tagaytay kasi doon na rin naman ‘yung ruta nang dinadaanan namin. Gusto niya raw ng bulalo kaya sino naman ako para tumanggi. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakatikim ng bulalo kaya sumama na lang ako sa kaniya. Sabi niya malamig daw ang panahon ngayon sa Tagaytay kaya nung may madaanan kaming mall, bumili kami ng tag-isang jacket para kung sakaling lamigin kami, may masusuot kaming jacket.May nadaanan din kaming pizza-han kaya bumili na rin kami para may makain kami habang nasa biyahe. May isang oras pa kasi ‘yung biyahe. Habang kumakain na ako ng pizza, napansin ko na hindi pa makakain si Everett dahil nagda-drive siya ng sasakyan. Kaya naman naisipan kong alukin na siya ng pizza.“Kung hindi ka maarte, puwede naman kitang subuan ng pizza kung gusto mo?” tanong ko kaya tinapunan niya ako ng tingin. Napatingin siya sa pizza na parang natatakam na rin.“Kung okay sa ‘yo,” sagot naman niya. “Nagutom din kasi talaga ako. Kapag kakatapos ko lang ma
Misha’s POVNatutulog ako sa loob ng kuwarto ko nang magising ako sa malalakas na katok sa pinto ko. Kasabay pa nun ang malalakas na boses ni mama. Ayaw ko pa sanang bumangon kasi napagod ako kahapon sa paggala namin ni Ninong Everett sa Tagaytay. Ang ending kasi ay doon na kami nagpalipas ng gabi. Ang usapan namin na magkakabayuhan kami sa kotse ay natuloy sa luxury hotel. Doon kami halos naka-dalawang round. Kung tutuusin, hindi ko na mabilang kung nakailang paputok na si Everett sa loob ng butas ko sa ibaba. Malakas ang kutob ko na malapit na malapit na ang aking pagbubuntis. Nakauwi kami kaninang alas kuwatro ng madaling-araw. Kaya heto, parang antok na antok pa rin ako. Hindi ko kasi tinulugan sa biyahe si Everett. Gusto niya ay maghuntahan kami para hindi raw siya antukin.“Misha, may bisita ka! Lumabas at bumangon ka na diyan!” pagsisigaw pa rin ni mama sa labas ng kuwarto ko kaya tuluyan na talagang nasira ang tulog ko.Wala tuloy akong nagawa kundi ang bumangon na. “Opo, ayan
Misha’s POV“E-everett?” tawag ko agad sa kaniya habang namimilog pa rin ang mga mata ko. Nang tawagin ko siya, doon lang din niya ako tinapunan ng tingin. Tingin na mas malamig pa sa yelo. Tingin na alam ko na agad na may halong pagka-dissappoint sa akin. Siguradong iba na naman ang iisipin niya. Baka isipin niyang malandi ako. Na matigas ang ulo kasi patuloy akong nakikipagkita kay Conrad kahit binawalan na niya ako.Tumayo naman si Conrad. Nauna siyang lumapit sa akin. Gaya ni Everett, nagtataka rin siya. “M-may boyfriend ka na?” tanong ni Conrad.“Oo, boyfriend nga niya ako, ikaw, sino ka naman?”Si Ninong ang sumagot sa kaniya. Lumapit din ito sa akin para hawakan ang kamay ko. Napapataas na lang ang isang kilay ko kasi ramdam ko ang tension sa kanilang dalawa. Na para bang may agawan na mangyayari. Parang ang haba tuloy ng buhok ko ngayon.Nang tignan ko naman si mama sa may dining area, nakapamaywang na lang siya at tinitignan ang eksena ng dalawang lalaking ‘to. Parang na-stre
Misha’s POVWow!Iyon ang unang salitang nasabi ko sa utak ko pagpasok sa loob ng bahay ni Ninong Everett. Mapapamura ka talaga kasi iisipin mo na parang hindi ‘to bahay. Parang palasyo sa sobrang lawak. Sala palang parang kalahati na ng loob ng mall.Nakakahiyang itapak ang sapatos sa kumikinang na puting tiles.Walang tao sa loob, puro mga kasambahay ang nagkalat na nakatingin sa aming dalawa. Lahat sila ay bumabati kay Everett. Siyempre, amo nila kaya dapat lang. Para akong nasa korean drama kasi yumuyuko sila kapag binabati nila ang may-ari ng bahay na ‘to. Tapos, grabe din ‘yung mga uniform ng mga kasambahay dito, ang gaganda, hindi mo iisipin na kasambahay sila. Parang mga staff sa hotel ang mga itsura nila.“Maupo ka muna sa sofa, nasa cinema room kasi sila, nanunuod raw ng movie,” sabi Everett. Hinatid niya ako sa bonggang sofa dito sa sala nila. Grabeng sofa ‘to, parang kama na sa sobrang laki. Benteng tao ata ang kasya rito.Tinawag ni Everett ang isa sa mga kasambahay niya
Misha’s POVKakaiba ang pagkaing naka-ready sa lamesa. Gusto kong itanong kay Everett ang pangalan ng mga ito pero nahihiya ako kasi baka isipin nila lalo na nagpapanggap lang ako na elegante sa harap nila.Ang mga pagkain kasi dito ay kailanman ay never ko pa atang natikman. Kung may kilala ako, baka steak lang. Ang plating, grabe, ang ganda-ganda. Ganito pala ang pagkain ng mga bilyonaryo.Nasa tabi ko na si Ninong Everett. Kapag nasa tabi ko siya, nawawala ang takot at ang kaba ko. Sa mga pinagsasasabi kasi ng mga pinsan at tita niya kanina sa akin ay natakot talaga ako. May mga banta na agad sila sa akin. Hindi uso sa kanila ang plastikan. Dito, kung anong gusto nilang sabihin, sasabihin nila ng walang hiya na nararamdaman.“Mas magagandang babae ‘yung mga nauna mong syota, Everett,” sabi ni Rei habang nakangiting nakatingin sa akin.“Shut up, Rei,” sita sa kaniya ng ama niya. Grabe, wala talagang preno ang bibig ng Rei na ‘to. Sa harap talaga nilang lahat, lalo na’t nandito na si
Misha’s POVMay malaking lamesa dito sa terrace ng second floor nila. Maganda rin ang tanawin, mahangin at sobrang presko. Dito, nagpa-ready si Ninong Everett ng lunch naming dalawa. Gaya ko kasi, hindi siya nakakain ng maayos kanina. Kaya naman, dito namin tinuloy ang pagkain namin ng tanghalian.Nang araw ding ‘yon, pinaalis na niya sa bahay niya ang pamilya ng tito niya. Dinig na dinig ko pa na nagsasagutan silang lahat. Isa laban sa lahat ng pamilya ng tito niya. Kung ano-anong masasakit na salita ang binato nila kay Everett. Ang lala talaga, sobra. Sa gigil ni Ninong Everett kanina, naglabas siya ng baril. Tinutukan niya ang mga ‘to kaya nagmadali na rin silang umalis.Sabi ni Ninong, okay lang na umalis na sila. Ang mahalaga naman ay nakilala na ako ng mga ito. Sinabi niya rin sa akin na sinasadya raw ng mga iyon na mambastos para ma-turn off ako sa kaniya. Sinadya nila na gumawa ng gulo para magpakitang gilas sa akin. Para raw mauntol ang pinaplano ni ninong na mag-asawa. Kapag
Misha’s POVAkala ko sina Rei, Teff o Eff itong pumasok dito sa cinema room, hindi pala. Nang makita ko siya, bumaba agad ang takot na nararamdaman ko.“Akala ko ba’y natutulog ka?” tanong ko kay Everett. Oo, siya pala itong biglang pumasok dito. Hindi ako makapaniwalang gagawin niya ito sa akin. Gusto pa niya akong takutin talaga. Minsan, hindi ko rin talaga ma-predict ang mga galawan at ugali niya. Kaya kapag may nakikita akong bago, nagugulat na lang talaga ko.“Nagising agad ako. Eh, hindi na ako makatulog kaya naisip kong silipin ka,” sagot niya at saka na naupo sa may upuan ko kanina.“May patago-tago ka pa. Akala ko tuloy kung sino na.”Tumabi na ako sa kaniya at pinagpatuloy na rin ang panunuod.“Nasabi kasi ng kasambahay ko na horror ang pinapanuod mo ngayon kaya naisip kong takutin ka. Hindi ko naman inaasahang matatakot kita. Kita ko kasi sa itsura mo kanina na natakot ka na. Kaya nung palabas ka na, doon na ako nagsalita at nagpakita,” paliwanag niya habang kumakain na rin
Everisha’s POVNapatitig ako sa mga mata ni Czedric matapos ang aksidenteng paghalik namin. Ramdam ko ang init ng hininga niya na tila bumalot sa aking balat, nagpapatigil sa tibok ng puso ko at nagpapabilis naman ng bawat paghinga ko. Nang akma akong tatayo para magpaliwanag o kahit paano’y mabawasan ang awkwardness, bigla niyang hinawakan ang braso ko, pinigilan niya ang aking pagtayo.“Wait,” aniya na pabulong ngunit mariin, habang nakatitig pa rin sa akin.Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin, pero bago pa ako makapagsalita, hinila niya ako pabalik at muling hinawakan ang aking mukha. Nagulat ako nang dumikit ulit ang labi niya sa labi ko—pero ngayon, hindi na ito aksidente. Hindi na ito padalos-dalos.Ang mga labi niya ay gumagalaw nang marahan ngunit puno ng init. Ramdam ko ang bawat haplos ng paghalik niya—banayad sa una, ngunit habang tumatagal ay tila may halong panggigigil na parang matagal nang itinatago.Ano ba 'to? tanong ko sa sarili ko, habang unti-unting nara
Everisha’s POVAlas kuwatro palang ng madaling-araw na gising na ako. Kanina pa ako nakaabang sa labas ng mansiyon namin, hinahaplos ng malamig na hangin ang aking braso habang pinagmamasdan ang labas ng gate. Ilang beses ko nang sinilip ang oras sa relo ko, at ilang beses ko ring pinigilan ang sarili kong tawagan si Mishon para tanungin kung nasaan na siya. Ayoko namang magmukhang atat, pero kailangan kong kausapin ang bunso kong kapatid bago siya makapasok sa mansiyon.Hindi puwedeng malaman nina Mama Misha at Papa Everett na alam ko na ang tungkol kay Czedric. At higit sa lahat, hindi rin dapat malaman ni Mishon ang anumang detalye na puwedeng ikagalit ng mga magulang namin. Ngayong alam na ni Mishon ang lahat—dahil sa pagiging madaldal ni Czedric—hindi ko maalis ang kaba ko. Paano kung mabanggit niya iyon sa kanila?Habang wala pa, nagpatimpla muna ako ng kape sa kasambahay namin para mainitan naman ang sikmura ko, nagpakuha din ako sa kaniya ng slice bread na may palaman na peanu
Czedric’s POVNapabalikwas ako ng bangon mula sa kama nang marinig ko ang isang malakas na sigaw mula sa ibaba ng mansiyon. Halos tumalon ako mula sa kama, mabilis na isinuot ang aking tsinelas at nagmadaling bumaba. Bumilis ang tibok ng puso ko, iniisip ko kung ano na naman ang kaguluhan ang nagaganap.Pagdating ko sa sala sa ibaba, bumungad sa akin ang isang lalaki—matangkad, matipuno at mayabang ang tindig. Hindi ko siya kilala, pero malinaw sa kanyang kilos at tingin na hindi siya naroroon para makipag-usap ng maayos.“Hoy, sino ka at anong ginagawa mo dito?” singhal ko habang bumaba ng hagdan nang may galit sa boses.Hindi siya sumagot. Ngumisi lang siya nang bahagya, tila hindi natitinag sa tanong ko. “Ako? Ako dapat ang magtanong sa’yo, boy. Anong ginagawa mo sa mansiyon namin?”Mansiyon namin? Sino ba itong lalaking ito? Pinili kong huwag siyang sagutin. Sa halip, sinugod ko siya, tinatakbo ang pagitan namin habang handang gamitin ang mga natutunan ko mula kay Tito Everett at
Czedric’s POVHindi ko pa man naririnig ang buong detalye mula kay Tita Marie, nagpasya na akong pumunta sa hideout kung saan nila dinala si Raegan. Ang ideya na ang impostor ko ay hawak na nila ay nagdulot ng halo-halong emosyon—galit, takot, at paghihiganti. Pero higit sa lahat, gusto kong marinig mula sa kanya ang dahilan ng lahat ng ito.Habang papalapit ako sa hideout, pinilit kong panatilihing malamig ang ulo ko. Alam kong hindi ako pwedeng magpadala sa emosyon. Dala-dala ko ang maskarang natanggap ko kay Tito Everett. Hindi ko agad ipapakita ang mukha ko sa kanya—gusto kong makita ang reaksyon niya kapag nalaman niyang buhay pa ako.Pagpasok ko sa madilim na silid, nandoon si Raegan, nakagapos sa upuan. Mukhang pagod siya, pero kahit ganun, may halong kayabangan pa rin sa mga mata niya. Napansin ko rin ang bahagyang galos sa mukha niya, marahil dulot ng pananäkit sa kaniya ni Tita Marie nung magising na ito kanina. Mabuti na lang talaga at nagmana si Everisha sa papa niya, dahi
Everisha’s POVPagbaba ko mula sa kwarto, naghihikab pa ako dahil medyo inaantok pa ako. Late na kasi akong nakatulog kagabi dahil magka-video call kami ni Czedric. Sa akin niya unang pinakinggan ang kauna-unahang compose niyang kanta. Ewan ko ba, natuwa ako nang marinig ko ang kanta niyang parang inspire sa unang pagkikita namin. Ang title ay Abula-bula mountain love story, at sure akong kami ang magkasintahan na tinutukoy sa kanta niya. Ang hindi lang malinaw ay ‘yung magkasintahan kami dahil wala pang ganun. Ang simpleng tunog ng mga yapak ko sa hagdanan ay parang naging mas maingay kaysa sa dati. Nang makarating ako sa sala, nakita ko ang isang pamilyar na tao na nakaupo sa sofa.W-wait. Si Czedric?Nanatili akong tahimik habang nakatayo sa tabi ng hagdan. Gusto kong lapitan siya, pero hindi ko magawang alisin ang mga duda ko. Paano kung hindi siya si Czedric? Paano kung siya ang impostor—si Raegan?Ngumiti ako nang bahagya, hindi sapat para magduda siya, pero hindi rin sapat par
Czedric’s POVPagkatapos ng halos magdamag na training kasama si Tito Everett, pakiramdam ko ay parang nanlambot ang buong katawan ko. Pero alam kong kailangan ko itong tiisin. Ang bawat galaw, bawat atake na tinuturo niya, ay bahagi ng paghahanda para sa pinakamalaking laban ng buhay ko.Habang papalabas ako ng training field, ramdam ko ang malamig na hangin ng gabi. Pinahid ko ang pawis sa aking noo gamit ang tuwalya. Sa malayo, narinig ko ang huni ng mga kuliglig—tila nagpapaalala sa akin na kahit papaano, buhay pa rin ang mundo sa kabila ng lahat ng kaguluhan. Sa totoo lang, kapag naririnig ko ang mga huni ng mga ibon, nararamdaman kong safe ako kasi ganoon ang naririnig ko palagi sa bundok nung doon pa ako naka-stay. Nakaka-miss pero hindi na ako duwag para umatras pa sa laban ngayon. Tama sila, kailangan kong ipaglaban ang dapat na sa akin. Ang mukha ko, pangalan at kayamanan namin.Isang text ang natanggap ko mula kay Marco: "Meet me at the usual place."Ang lugar na iyon ay pa
Czedric’s POV Ang init ng hapon ay unti-unti nang humuhupa habang papalubog ang araw. Ang hangin mula sa dagat ay malamig-lamig na, na tila nagpapakalma sa lahat ng kaba at tensyon sa dibdib ko. Kanina, galing ako sa ospital. Bumubuti na ang lagay niya, pero sinabihan niya ako na huwag munang magdadalaw kasi madalas gumala doon si Jonas at ang impostor ko. Delikado raw para sa akin. Napatunayan namin nila Tita Marie at Tito Everett na kakampi ko ang pinsan kong si Marco. Hanggang ngayon, wala pa rin kaalam-alam si Tiro Everett na may alam na si Everisha. Hindi rin niya alam na muntik nang mapasama si Everisha. Mabuti na lang at pinagtatakpan kami ni Tita Marie, sobrang bait niya. Nakatanggap ako ng text message kay Everisha kaya ako nandito ngayon sa tabing-sagat. Sa ganitong mga oras, paborito namin ni Everisha na magkita sa tabing dagat. Dala niya ang paborito niyang kape, samantalang ako naman ang bahala sa pastries. Ngayon, wala na akong maskara. Wala na rin ang balbas at bigot
Czedric’s POVPagdating namin sa ospital, dali-dali nilang isinugod si Marco sa emergency room. Ang mukha niya ay maputla at ang dugong tumutulo mula sa sugat niya ay tila hindi tumitigil. Kasabay ng pagpasok niya sa ER, parang sumabay din ang kaba at takot sa dibdib ko.Habang naghihintay sa labas, napansin kong hindi mapakali si Everisha. Palakad-lakad siya at paminsan-minsang sinusulyapan ang pinto ng emergency room. Sa kabila ng tensyon, naisip ko na siguro’y ito na ang tamang oras para tanungin siya tungkol sa mga bagay na bumabagabag sa akin.“Everisha,” tawag ko sa kanya.Tumigil siya sa paglalakad at humarap sa akin. “Yes?”“Alam mo na pala ang lahat, hindi ba?” tanong ko habang pilit na kinakalma ang boses ko kahit gusto kong sumabog dahil sa dami ng tanong sa isip ko.Tumango siya habang halatang nag-aalangan. “Yes, I’ve known for a while now. I know that you and CD are the same person.”Napaatras ako ng bahagya sa gulat. “Paano? Kailan mo pa nalaman?”Hinilot niya ang senti
Everisha’s POvPagkatapos ng mahabang araw sa opisina, naisip kong diretso na sana ako sa bahay para makapagpahinga dahil ang daming meeting na nangyari ngayon. Pero hindi iyon ang nangyari. Biglang nag-text si Marco sa akin, pinapapunta niya ako sa mansiyon niya.“Everisha, I need you to come over,” sabi niya sa mensahe. “Let’s have dinner. I need to tell you something important, and I know you don’t fully trust me yet. But after tonight, you will.”Nag-alangan ako. Bagama’t marami na siyang nasabi tungkol sa impostor ni Czedric, hindi ko pa rin lubos na naiintindihan ang mga motibo niya. Pero isang bahagi ko ang nagsasabing pumunta ako—baka may nalalaman nga siya na makakatulong kina Czedric.Pagdating ko sa bahay ni Marco, sinalubong niya ako sa pinto. Sa unang tingin pa lang, halata nang seryoso siya sa usapan.“Let’s eat first,” sabi niya habang inaakay ako papunta sa dining room. “Then I’ll tell you everything you need to know.”Impyernes, napalaki ang mga mata ko sa dami ng ma