Misha’s POVKakaiba ang pagkaing naka-ready sa lamesa. Gusto kong itanong kay Everett ang pangalan ng mga ito pero nahihiya ako kasi baka isipin nila lalo na nagpapanggap lang ako na elegante sa harap nila.Ang mga pagkain kasi dito ay kailanman ay never ko pa atang natikman. Kung may kilala ako, baka steak lang. Ang plating, grabe, ang ganda-ganda. Ganito pala ang pagkain ng mga bilyonaryo.Nasa tabi ko na si Ninong Everett. Kapag nasa tabi ko siya, nawawala ang takot at ang kaba ko. Sa mga pinagsasasabi kasi ng mga pinsan at tita niya kanina sa akin ay natakot talaga ako. May mga banta na agad sila sa akin. Hindi uso sa kanila ang plastikan. Dito, kung anong gusto nilang sabihin, sasabihin nila ng walang hiya na nararamdaman.“Mas magagandang babae ‘yung mga nauna mong syota, Everett,” sabi ni Rei habang nakangiting nakatingin sa akin.“Shut up, Rei,” sita sa kaniya ng ama niya. Grabe, wala talagang preno ang bibig ng Rei na ‘to. Sa harap talaga nilang lahat, lalo na’t nandito na si
Misha’s POVMay malaking lamesa dito sa terrace ng second floor nila. Maganda rin ang tanawin, mahangin at sobrang presko. Dito, nagpa-ready si Ninong Everett ng lunch naming dalawa. Gaya ko kasi, hindi siya nakakain ng maayos kanina. Kaya naman, dito namin tinuloy ang pagkain namin ng tanghalian.Nang araw ding ‘yon, pinaalis na niya sa bahay niya ang pamilya ng tito niya. Dinig na dinig ko pa na nagsasagutan silang lahat. Isa laban sa lahat ng pamilya ng tito niya. Kung ano-anong masasakit na salita ang binato nila kay Everett. Ang lala talaga, sobra. Sa gigil ni Ninong Everett kanina, naglabas siya ng baril. Tinutukan niya ang mga ‘to kaya nagmadali na rin silang umalis.Sabi ni Ninong, okay lang na umalis na sila. Ang mahalaga naman ay nakilala na ako ng mga ito. Sinabi niya rin sa akin na sinasadya raw ng mga iyon na mambastos para ma-turn off ako sa kaniya. Sinadya nila na gumawa ng gulo para magpakitang gilas sa akin. Para raw mauntol ang pinaplano ni ninong na mag-asawa. Kapag
Misha’s POVAkala ko sina Rei, Teff o Eff itong pumasok dito sa cinema room, hindi pala. Nang makita ko siya, bumaba agad ang takot na nararamdaman ko.“Akala ko ba’y natutulog ka?” tanong ko kay Everett. Oo, siya pala itong biglang pumasok dito. Hindi ako makapaniwalang gagawin niya ito sa akin. Gusto pa niya akong takutin talaga. Minsan, hindi ko rin talaga ma-predict ang mga galawan at ugali niya. Kaya kapag may nakikita akong bago, nagugulat na lang talaga ko.“Nagising agad ako. Eh, hindi na ako makatulog kaya naisip kong silipin ka,” sagot niya at saka na naupo sa may upuan ko kanina.“May patago-tago ka pa. Akala ko tuloy kung sino na.”Tumabi na ako sa kaniya at pinagpatuloy na rin ang panunuod.“Nasabi kasi ng kasambahay ko na horror ang pinapanuod mo ngayon kaya naisip kong takutin ka. Hindi ko naman inaasahang matatakot kita. Kita ko kasi sa itsura mo kanina na natakot ka na. Kaya nung palabas ka na, doon na ako nagsalita at nagpakita,” paliwanag niya habang kumakain na rin
Misha’s POVNakalabas na kami ni Everett ng clinic ng kakilala niyang magaling na OBG-YN. Hanggang ngayon ay tulala pa rin ako. Hindi ako makapaniwala sa naging resulta.“Alalayan na kita, Misha,” sabi niya pagsakay namin ng sasakyan niya. Hinawakan pa niya ang kamay ko habang papasok sa loob ng kotse.“Kaya ko naman, hindi mo na ako kailangang alalayan,” sagot ko sa kaniya nang nakangiti.Yung malungkot, cold at palaging seryoso niyang mukha ay naiba ngayon. Ngayon, kitang-kita ko sa mukha niya na nagliwanag na. Halatang natuwa siya nang malaman ang naging resulta sa OBG-YN ko.Nawala rin sa loob ko na kahapon, araw na nga pala kung saan dinadatnan ako ng dalaw ko. Hindi ko naman inaasahang ganito na agad. May ganito pala?“Hindi pa naman sure ‘yan, babalik pa tayo sa susunod na buwan. Pero, mainam na rin na sinabi ng doctora na maaaring three weeks pregnant ka na. Pero next month natin malalaman ang totoo. Mas malinaw na doon kaya mag-ingat ka pa rin. Sa ngayon, baka hindi na muna k
Misha’s POVSi mama, weird na weird sa akin ilang araw na matapos nung sabihin ni Everett na tubusin na ang isang farm namin. Ngayong may kasambahay na kami dito sa bahay, takang-taka pa rin siya kung bakit nag-hire si Everett ng personal kasambahay ko. Ayaw naman niyang magtanong kasi masaya siya na hawak na ulit namin ang isa pa naming farm. Sa dalawang araw na dumaan, busy rin kasi siya sa pag-aayos sa isang farm namin na hindi na rin pala naalagaan. Ngayon hawak na namin ito ulit, pinaayos niya agad ito sa mga tauhan namin.“Ma’am Misha, heto na po ang gatas niyo,” sabi sa akin ni Ate Ada—ang kasambahay na na-hire sa akin ni Ninong Everett. Actually, kasambahay siya ni Everett sa mansyion nila. Nilipat lang siya dito sa bahay ko para pagsilbihan ako. Para alagaan ako at para bantayan. Parang bata lang tuloy ulit ako.“Salamat, Ate Ada,” sagot ko naman sa kaniya nang tanggapin ko ang gatas. “May kailangan pa po ba kayo?” tanong pa niya sa akin. Nang umiling ako, doon na siya umalis
Everett’s POV“Finally, nagkaroon na rin ng magandang sign. Ang tanging kailangan mo na lang gawin ay ingatan ‘yang si Misha,” sabi ni Garil matapos kong ibalita sa kaniya na maaaring buntis na si Misha.Nandito na naman kami sa gitna ng dagat, nakasakay sa yate habang umiinom ng wine.“I’ve already hired a personal nanny for her to ensure her pregnancy is well taken care of. Saka, kailangan ko munang ilihim sa pamilya ko ang pagbubuntis niya. I know that once they find out Misha is pregnant, they’ll find a way to stop it from happening. Si Tito, gusto niya na hawak niya ang lahat-lahat. Nag-e-enjoy siyang hawak pa ang lahat ng yaman ko.”“Ang isa pa sa dapat na gawin mo, ingatan mo rin ang sarili mo. Kasi kung gusto nun ma-solo talaga ang lahat ng ari-arian ninyo, mas madali kung ikaw ang buburahin nila sa mundong ‘to. Minsan, bobo ang tito mo, pero ang bobo pagdating sa mga ari-arian, business at pera, nagiging matalino. Hindi sa tinatakot kita, puwede kasing mangyari ‘yon. Ikaw ang
Misha’s POV“Lock the door,” utos bigla ni ninong kaya napataas parehas ang kilay ko.“B-bakit, Everett?” tanong ko naman.“Makakatulong ‘to para mawala na ang takot mo,” sagot niya kaya sumunod na lang ako. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa pinto para i-lock na ‘yon.Pagbalik ko sa kaniya, titig na titig ako sa mukha niya. Nag-aabang sa susunod niyang sasabihin.“Oh, ano pang hinihintay mo?” tanong na niya. Kahit na alam ko kung anong gusto niyang mangyari, pinili ko pa ring maging inosente kasi nahihiya ako. Ewan ko ba, kahit ilang beses nang may nangyari sa amin, may hiya pa rin talaga ako sa kaniya. Minsan, wala naman. Pero minsan ay hindi ko talaga maiwasang mahiya pa rin.“A-ano bang gusto mong mangyari? Matutulog ka dito? Si-sige, mahiga ka na muna diyan, hindi naman ako inaantok,” sabi ko pa para ipilit kong ipalabas sa kaniya na hindi kami nagkakaintindihan.“Misha, súck me. Laruin mo ako. Alam kong pareho naman nating gusto ‘to,” sabi na niya nang hindi na nahihiya.Para
Everett’s POVI couldn’t do anything when Misha pressed her lips against mine. My eyes widened when she did that, while she was closed-eyed, starting to kiss me deeply.Fúck. Ano ‘to, parang nakain ko na rin ang sarili kong pagkalalakë? Ilang minuto na niyang pinagsawaan sa bibig niya ang titë ko kanina, tapos ngayon, saka siya makikipaghalikan sa akin? Oh, gosh! Hindi tama ‘to.First time kong naranasan ‘to kaya hindi ako sanay. Pero, kasi, sabagay, titë ko naman ‘yon at alam ko naman sa sarili ko na malinis ako, kaya wala naman sigurong problema? Ay, ewan. Heto na e, naghahalikan na kami kaya bakit pa ba ako aatras. Wala naman akong ibang nalalasahang kung ano. Wala ring mabaho kaya okay lang naman siguro.While we were kissing, I decided to prepare a punishment for her. While she was occupied with kissing me, I removed her pajama and panty. Sinulot ko na lang kapagdaka ang tatlong daliri ko sa loob ng puwërta niya. Basang-basa na siya kaya madulas na sa loob nung laruin ko naman si
Ada POVHindi ako makapagsalita. Pakiramdam ko, biglang may sumakal sa lalamunan ko. Hindi dahil sa iyak, kundi sa biglaang buhos ng galit at pagkabigo na nararamdaman ko sa mama ko ngayon. Nanginginig ang kamay ko habang nakatitig sa screen ng phone ni Mishon. Kitang-kita ko ang mukha ni Mama sa video—eleganteng naka-make-up, naka-red dress at mukhang masaya. Hindi lang basta masaya. Kinikilig pa.Hindi ko kilala ang lalaking kasama niya. Mas bata ito sa kanya, siguro nasa late twenties o early thirties. Matangkad, matikas ang katawan at mukhang sanay sa marangyang buhay. Sa video, nakasandal ito sa upuan habang nakangiti, nakikinig kay Mama na tila aliw na aliw sa kuwento niya.At sa dulo ng video, dumating ang bill. Walang pagdadalawang-isip na kinuha ni Mama ang resibo, inilabas ang kanyang credit card at siya ang nagbayad. Ano ‘to, nagpapaka-sugar mommy siya sa binatang iyon? My God, nakakahiya si Mama.Nag-init talaga ang dugo ko. Akala ko napakatino niya pero may ganito palang
Ada POVAng bango.Halos hindi pa ako nakakapasok nang tuluyan sa kusina ni Mishon, pero ang amoy ng bagong lutong pizza ay parang yakap na mainit sa akin at nakakagutom talaga sa pang-amoy. Nasanay na ako na sa tuwing dadalaw ako sa mansiyon niya, palaging may nakahandang pizza na siya mismo ang gumagawa. Alam na alam ni Mishon ang paborito kong pagkain.Pero may kakaiba ngayon. Nakatayo siya sa harap ng lamesa sa dirty kitchen, abala sa paglagay ng toppings sa nilulutong pizza. “This is a new flavor,” aniya nang makita niya akong dumating. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya sa akin bago bumalik sa ginagawa niya. “I made this especially for you.”Napangiti ako at lumapit sa kanya. “What’s the flavor this time?”Hinila niya ang apron niya at nagbigay ng maliit ngiti sa akin. “You’ll see. It’s a surprise.”Umupo ako sa high chair na nasa gilid ng lamesa habang pinagmamasdan siyang magtrabaho. Ang sarap panoorin ni Mishon habang nagluluto—maayos, malinis at parang may sarili
Ada POV“Papa, pwede po bang mag-overnight ako sa mansiyon nila Mishon?” tanong ko habang tinutulungan siyang maglagay ng kape sa tasa niya. Kahit na pure american siya, sa tagal na niyang kasama kami ni mama na pinay pareho ay kahit pa paano ay nakakaintindi na siya ng pure pinoy na lengguwahe.Ngumiti lang si Papa. Alam naman niya na good girl ako. Isa pa, hindi naman kailanman naging problema ang paghingi ko ng permiso sa kanya, lalo na’t kasama si Mishon na kilala niyang matino naman. Saka, sabi pa niya minsan, hindi ko naman na kailangang magpaalam dahil matanda na ako. Nasanay kasi ako dahil lagi akong pinaghihigpitan ni mama.“Of course, Ada. You don’t even have to ask,” sagot niya. Napaka-simple ng tono, parang natural na natural lang na pumayag siya. Hindi ko na nga kailangang magpaliwanag pa. Sanay si Papa sa mga ganitong paalam ko, lalo na’t alam niyang safe ako sa piling ni Mishon.Kinuha ko ang bag ko na nakahanda na sa sofa. “Thank you, Pa! I’ll see you tomorrow,” sabi
Mishon POVSa gitna ng malamig na hapon sa city ng Paris, naglalakad ako sa cobblestone street ng Rue Saint-Honoré, ang lugar na puno ng mga boutique at café. Ang layunin ko sana sa araw na iyon ay simple lang…bisitahin ang bagong bukas na tindahan ng strawberry wine. May rekomendasyon ang ilang kaibigan ko sa Pinas tungkol sa tindahan iyon at bilang tagahanga ng mga ganitong klase ng alak, naisip kong bakit hindi ko nga subukang puntahan?Habang papunta ako sa direksyon ng tindahan, napansin ko ang isang magarang itim na kotse na naka-park malapit sa isa sa mga café. Ang eleganteng disenyo nito ay bagay lamang sa isang taong may sinasabi sa buhay. Ngunit hindi ang sasakyan ang nakakuha ng pansin ko. Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko ang isang pamilyar na mukha na bumaba mula rito—isang ginang na babaeng maganda, elegante at pamilyar sa mga mata ko. Sa unang tingin, parang imposibleng maging siya iyon, pero habang binubuo ng isip ko ang bawat detalye, napagtanto kong hindi ako puwed
Ada POV Matapos ang masayang hapunan, nagpasya akong bigyan si Mishon ng tour sa kuwarto ko. Natapos na ang mahaba at makabuluhang usapan sa dining table at mukhang na-impress naman ang mama at papa ko sa kanya. Nang iminungkahi ni Mishon ang ideya, nagkatinginan muna ang mga magulang ko. Tumango ang papa ko at ngumiti naman ang mama ko. "Of course, Mishon. Go ahead," sabi ng mama ko. "Just make sure to behave, young man." Tumawa si Mishon. “I will, Mrs. Hill.” Habang umaakyat kami ng hagdan papunta sa kuwarto ko, ramdam ko ang kaba. Hindi dahil sa pagpunta niya sa kuwarto ko, pero dahil sa hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa sinabi ni Taris kanina. Bakit kaya niya iyon sinabi? At totoo ba iyon? Pero itinaboy ko muna ang mga alalahaning iyon. Ang focus ko ngayon ay si Mishon. Pagbukas ko ng pinto, tumambad kay Mishon ang kuwarto kong para bang isang feature sa isang high-end na lifestyle magazine. Ang silid ko ay malawak, halos kasinlaki ng isang living are na. Sa kaliwang ba
Ada POVDumating na si Mishon kaya agad akong tumayo mula sa sofa at pumunta sa pinto para salubungin siya. Sa likod ko, naramdaman ko ang mga mata ni Verena at Taris na nakasunod sa akin. Halatang excited na rin silang makita si Mishon.Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang pogi nga ngiti ni Mishon. Simple lang ang suot niya—isang plain white button-down shirt na naka-roll up ang manggas, dark jeans at pares ng clean white shoes. Walang kahit anong flashy accessory, pero para siyang isang model na galing mula sa isang magazine cover. Ang lakas ng dating niya kahit hindi siya nag-effort magpa-pogi.“Good evening, Ada,” bati niya sa akin kasabay ng pagbigay ng isang bouquet ng white tulips. Ang sweet talaga.“Good evening, Mishon. Come in,” sagot ko habang hinahayaan siyang pumasok sa loob ng bahay namin.Pagpasok niya, naabutan niyang nakaupo ang mama at papa ko sa living room. Tumayo agad ang mama ko, habang ang papa ko naman ay tumingin nang maigi kay Mishon, tila sinusuri i
Ada POVNgayong gabi na ang dinner na matagal ko nang pinagpaplanuhan. Sa wakas, ipakikilala ko na si Mishon sa pamilya ko. Alam kong bago ito para sa kanila kasi ngayon lang ako maghaharap ng boyfriend ko sa kanila, lalo na sa papa ko, kaya ginawa ko ang lahat para maging perpekto ang gabing ito. Dati kasi kapag nagbo-boyfriend ako ay gusto ko, ako lang ang nakakaalam. Hindi ko hinaharap sa kanila.Maaga pa lang, Nagpa-ready na ako ng paghahanda. Nagpa-cater ako ng mga masasarap na putahe, pero nagdagdag din ako ng ilang personal touch. Gusto kong ipakita na espesyal ang gabing ito, hindi lang para kay Mishon kundi para sa buong pamilya ko, kahit na lang toxic silang kasama sa buhay.Ang papa ko ay nasa living room, nakaupo sa kanyang paboritong armchair habang nagbabasa ng isang business magazine. Nag-half day siya sa trabaho para lang makaharap si Mishon mamaya. Hindi niya ginagawa ito madalas, kaya alam kong seryoso siyang makilala ang taong mahal ko ngayong gabi.Si Verena naman
Ada POVNakakakilig talaga kapag tuwing may mga brand events na tulad ng eksena ngayon. Kahit ilang beses ko nang nagawa ang ganitong trabaho, hindi nawawala ang excitement ko. Parang bagong mundo ang binubuksan ko sa tuwing may high-profile event akong dadaluhan, lalo na kung tungkol ito sa isang sikat na luxury brand.Ngayong gabi, ang event ay para sa bagong koleksyon ng isang kilalang luxury bag brand. Isa itong malaking fashion event na ginaganap sa isang five-star hotel dito sa Paris. Maliban sa mga runway shows, may cocktail party, photo ops at mga interactive exhibits na nagpapakita ng creative process ng brand.Habang naglalakad papasok sa venue, naramdaman ko ang dami ng mga camera at flash sa bawat paglalakad ko. Suot ko ang isang strapless emerald green gown na tumutugma sa kulay ng bag na hawak ko—isa sa mga bagong piraso mula sa koleksyon. Naramdaman ko ang confidence ko habang papalapit sa entrance. Ganito raw kasi dapat para magaganda ang lalabas na kuha ko sa kanila.
Ada POVPlano kong magpahinga sana buong araw sa mansiyon namin, magbasa ng libro at magbabad sa bath tub. Pero tila hindi ako tatantanan ng mama ko ngayon. Gaganti na ata siya dahil sa ginawa ni papa sa kaniya nung nakaraang araw dahil nahuli nito na sinasaktan at hinihingan ako ng malaking pera.“Ada!” malakas na sigaw niya mula sa sala.Napabuntong-hininga ako. Nakahilata pa ako sa couch noon, nakabalot ng kumot, pero nang marinig ko ang lakas ng boses niya, alam ko na—hindi ito magiging payapang araw.Bumaba ako ng hagdan. Sa sala, nakaupo ang mama ko, si Verena at si Taris—ang sulsulerang bruha sa kapatid ko. Hindi ko alam kung paano siya naging malapit sa mama ko, pero tuwing nandito siya, nagiging malas ang mga ganap sa bahay namin.“Mama,” sabi ko habang pilit na pinipigilan ang irritation sa boses ko.Ngumiti ang mama ko nang may kasamang pilyang ngiti. Nakakainis, bakit ganito ang trato niya sa anak niyang sikat na international model? Hindi ko talaga gets. “Adal, since you’