Misha’s POVMagse-sëx lang kami pero naka-presidential suite pa kami dito sa five star hotel nila. Pagpasok palang sa loob, hinila ko na agad siya papunta sa sala. Tinulak ko siya sa sofa para mapaupo siya roon. Kanina pa rin kasi ako atat na atat na paligayahin siya. Sa harap niya, isa-isa kong tinanggal ang suot kong dress. Nagpakitang-gilas ako para sa five million pesos na nagastos niya. Kapag ganito, nawawala ang pagiging cold niya. Kitang-kita ko ‘yung maiinit niyang titig sa akin habang nagtatanggal ako ng mga saplot. Nang ilitaw ko na ang mga bundok ko sa kaniya, nakita kong napataas ang dalawang kilay niya. Pagkatapos, saka ko na rin binaba ang suot kong dress para maging underwear na lang ang suot ko. Nang gawin ko ‘yon, hinila niya ako gamit ang baywang ko. Sinalat ng kamay niya ang gitnang bahagi ng pukë ko. Dahan-dahan at nakakakiliti ‘yon sa pakiramdam. Hindi na rin siya nakapagpigil at binaba na rin niya ang suot ko panty. Nang tumambad sa kaniya ang namumula kong hiwạ,
Misha’s POVPatuloy ang pagbebenta ko ng mga luxury item na nasuot at nagamit ko na. Mabuti na lang at mababait ang mga kaibigan ni mama. Sumusunod sila sa usapan na huwag itong babanggitin sa mga magulang ko. Tuwang-tuwa naman ang mga donya na napagbebentahan ko ng mga luxury item ko, kasi nakukuha nila ito ng mura. Na para sa akin naman ay mahal pa rin kung tutuusin. Siguro nga ay talagang ganoon ang presyo ng mga luxury item, sanay na sila, habang ako naman ay hindi. Ngayon lang kasi talaga ako nakaranas magkaroon ng ganoong mahal na mga gamit.Nandito ako ngayon sa closet room ko. Sa ngayon, wala na akong luxury item na nasuot na. Lahat ng nandito ay hindi ko pa nasusuot kaya bawal pa silang ibenta.Nag-ring ang cellphone ko kaya napatakbo ako papunta sa kama ko. Nakikita kong tumatawag si Jaye kaya agad ko itong sinagot.“Oo, heto na, nakagayak na po, papunta na rin ako,” sagot ko agad sa kaniya kasi alam kong galit na siya. Ayaw pa naman niya ng late.Ang gaga, hindi na tuloy na
Misha’s POVTigas na tigas na naman sa loob ng bibig ko ang kahabaan ni Ninong Everett. Naglalawa na naman ang mga laway ko sa katawan ng ari niya—pababa sa mga itlog niyang maputi na mamula-mula na rin dahil sa paglalaro ko sa titë niya. Pansin ko, kapag nalawayan na ang ari niya, mas lalo itong nagagalit.Sa ngayon, hindi ko na alam kung nasaan na kaming lugar. Basta, panay lang ang pagda-drive niya ng sasakyan habang kinakain ko siya. Ito ang request niya kaya sinunod ko lang. Habang kinakain ko siya at pinaglalaruan ko ang ari niya, naririnig ko ang mga mahihinang ungol niya. Isa pa, hindi nawawala ‘yung reaction ng mukha niya na parang gigil na gigil. Gigil na parang sarap na sarap.Palipat-lipat ang tingin niya sa akin at sa daan. Kung minsan, ramdam ko na parang gustong-gusto na niyang bayuhin ang bibig ko, hindi niya lang magawa kasi nakasuot siya ng seatbelt. Habang patuloy kong sinususö ang titë niya, nakabukas naman ang polo niya. Nag-request kasi ako kanina na habang kinak
Misha’s POVTutuloy na raw kami sa Tagaytay kasi doon na rin naman ‘yung ruta nang dinadaanan namin. Gusto niya raw ng bulalo kaya sino naman ako para tumanggi. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakatikim ng bulalo kaya sumama na lang ako sa kaniya. Sabi niya malamig daw ang panahon ngayon sa Tagaytay kaya nung may madaanan kaming mall, bumili kami ng tag-isang jacket para kung sakaling lamigin kami, may masusuot kaming jacket.May nadaanan din kaming pizza-han kaya bumili na rin kami para may makain kami habang nasa biyahe. May isang oras pa kasi ‘yung biyahe. Habang kumakain na ako ng pizza, napansin ko na hindi pa makakain si Everett dahil nagda-drive siya ng sasakyan. Kaya naman naisipan kong alukin na siya ng pizza.“Kung hindi ka maarte, puwede naman kitang subuan ng pizza kung gusto mo?” tanong ko kaya tinapunan niya ako ng tingin. Napatingin siya sa pizza na parang natatakam na rin.“Kung okay sa ‘yo,” sagot naman niya. “Nagutom din kasi talaga ako. Kapag kakatapos ko lang ma
Misha’s POVNatutulog ako sa loob ng kuwarto ko nang magising ako sa malalakas na katok sa pinto ko. Kasabay pa nun ang malalakas na boses ni mama. Ayaw ko pa sanang bumangon kasi napagod ako kahapon sa paggala namin ni Ninong Everett sa Tagaytay. Ang ending kasi ay doon na kami nagpalipas ng gabi. Ang usapan namin na magkakabayuhan kami sa kotse ay natuloy sa luxury hotel. Doon kami halos naka-dalawang round. Kung tutuusin, hindi ko na mabilang kung nakailang paputok na si Everett sa loob ng butas ko sa ibaba. Malakas ang kutob ko na malapit na malapit na ang aking pagbubuntis. Nakauwi kami kaninang alas kuwatro ng madaling-araw. Kaya heto, parang antok na antok pa rin ako. Hindi ko kasi tinulugan sa biyahe si Everett. Gusto niya ay maghuntahan kami para hindi raw siya antukin.“Misha, may bisita ka! Lumabas at bumangon ka na diyan!” pagsisigaw pa rin ni mama sa labas ng kuwarto ko kaya tuluyan na talagang nasira ang tulog ko.Wala tuloy akong nagawa kundi ang bumangon na. “Opo, ayan
Misha’s POV“E-everett?” tawag ko agad sa kaniya habang namimilog pa rin ang mga mata ko. Nang tawagin ko siya, doon lang din niya ako tinapunan ng tingin. Tingin na mas malamig pa sa yelo. Tingin na alam ko na agad na may halong pagka-dissappoint sa akin. Siguradong iba na naman ang iisipin niya. Baka isipin niyang malandi ako. Na matigas ang ulo kasi patuloy akong nakikipagkita kay Conrad kahit binawalan na niya ako.Tumayo naman si Conrad. Nauna siyang lumapit sa akin. Gaya ni Everett, nagtataka rin siya. “M-may boyfriend ka na?” tanong ni Conrad.“Oo, boyfriend nga niya ako, ikaw, sino ka naman?”Si Ninong ang sumagot sa kaniya. Lumapit din ito sa akin para hawakan ang kamay ko. Napapataas na lang ang isang kilay ko kasi ramdam ko ang tension sa kanilang dalawa. Na para bang may agawan na mangyayari. Parang ang haba tuloy ng buhok ko ngayon.Nang tignan ko naman si mama sa may dining area, nakapamaywang na lang siya at tinitignan ang eksena ng dalawang lalaking ‘to. Parang na-stre
Misha’s POVWow!Iyon ang unang salitang nasabi ko sa utak ko pagpasok sa loob ng bahay ni Ninong Everett. Mapapamura ka talaga kasi iisipin mo na parang hindi ‘to bahay. Parang palasyo sa sobrang lawak. Sala palang parang kalahati na ng loob ng mall.Nakakahiyang itapak ang sapatos sa kumikinang na puting tiles.Walang tao sa loob, puro mga kasambahay ang nagkalat na nakatingin sa aming dalawa. Lahat sila ay bumabati kay Everett. Siyempre, amo nila kaya dapat lang. Para akong nasa korean drama kasi yumuyuko sila kapag binabati nila ang may-ari ng bahay na ‘to. Tapos, grabe din ‘yung mga uniform ng mga kasambahay dito, ang gaganda, hindi mo iisipin na kasambahay sila. Parang mga staff sa hotel ang mga itsura nila.“Maupo ka muna sa sofa, nasa cinema room kasi sila, nanunuod raw ng movie,” sabi Everett. Hinatid niya ako sa bonggang sofa dito sa sala nila. Grabeng sofa ‘to, parang kama na sa sobrang laki. Benteng tao ata ang kasya rito.Tinawag ni Everett ang isa sa mga kasambahay niya
Misha’s POVKakaiba ang pagkaing naka-ready sa lamesa. Gusto kong itanong kay Everett ang pangalan ng mga ito pero nahihiya ako kasi baka isipin nila lalo na nagpapanggap lang ako na elegante sa harap nila.Ang mga pagkain kasi dito ay kailanman ay never ko pa atang natikman. Kung may kilala ako, baka steak lang. Ang plating, grabe, ang ganda-ganda. Ganito pala ang pagkain ng mga bilyonaryo.Nasa tabi ko na si Ninong Everett. Kapag nasa tabi ko siya, nawawala ang takot at ang kaba ko. Sa mga pinagsasasabi kasi ng mga pinsan at tita niya kanina sa akin ay natakot talaga ako. May mga banta na agad sila sa akin. Hindi uso sa kanila ang plastikan. Dito, kung anong gusto nilang sabihin, sasabihin nila ng walang hiya na nararamdaman.“Mas magagandang babae ‘yung mga nauna mong syota, Everett,” sabi ni Rei habang nakangiting nakatingin sa akin.“Shut up, Rei,” sita sa kaniya ng ama niya. Grabe, wala talagang preno ang bibig ng Rei na ‘to. Sa harap talaga nilang lahat, lalo na’t nandito na si
Miro POVPagkababa namin ng sasakyan, agad akong nagbigay ng utos sa mga kasama ko.“Surround the entire perimeter. No one gets out, no one gets in. We’re ending this tonight.”Agad namang gumalaw ang mga tauhan ko. Mabibilis, tahimik at koordinado kasi alam nilang mainit na talaga ako, na gusto kong matapos na talaga agad ito. Sa paligid ng malaking taguan nila na may dalawang palapag, kita ko ang pagtakbo ng mga sniper at assault team sa kani-kanilang puwesto. Si Tito Zuko, kasama ang team niya, umikot naman sa likod. Sina Tito Sorin at Tito Eryx naman, namuno sa east at west side ng compound.Kumakabog ang dibdib ko habang binabantayan ang bawat kilos ng mga tauhan ko. Hindi lang ito operasyon, ito ang pagkakataon kong iligtas ang kapatid kong si Ahva.Kailangan kong mailigtas siya, dapat lang kasi baka tuluyan na akong hindi kibuin ni Mama Ada, baka tuluyan na niya akong hindi mahalin.“Miro,” tawag ni Samira habang nilalapitan ako. “She’s gonna be okay. We’ll get her back.”Tuman
Miro POVMainit ang dugo ko. Mainit ang ulo ko. Pakiramdam ko sasabog na lang bigla ang ulo ko sa sobrang galit at pagkabalisa. Hindi ko na alam kung saan ko ibubuhos ang lahat ng poot na nararamdaman ko ngayon.“F*ck!” sigaw ko habang sinusuntok ang lamesa sa harapan ko.Halos hindi makahinga si Mama Ada sa kakaiyak, pero hindi ko na siya matingnan. Wala akong lakas ng loob.Katatanggap lang namin ng video mula kay Don Vito.Ang kapatid ko. Si Ahva. Nakita ko sa video na nakatali siya sa upuan, umiiyak, nanginginig at duguan ang gilid ng labi. Hindi siya makatingin nang diretso sa camera, pero rinig ang boses niya habang namamalimos ng awa.“Kuya Miro... tulungan mo ako... please…”Paulit-ulit na puro ganoon lang ang naririnig sa video, na halos kinabiyak ng puso ko kasi sinasaktan pa ni Don Vito ang kapatid ko habang bini-video-han.Habang pinapanood ko ‘yon, parang may kutsilyong itinarak sa dibdib ko. Parang gusto kong bumalik sa nakaraan at pabagsakin agad si Don Vito bago pa siy
Third Person POVSa isang madilim na warehouse sa gilid ng bundok, nakaupo si Don Vito Monteverde sa isang luma at kinakalawang na upuan. Sa harap niya, nakatali sa isa pang upuan si Ahva, ang nakababatang kapatid ni Miro. Nanginginig ito, basang-basa na ng luha ang pisngi habang paulit-ulit na nagmamakaawang pakawalan na siya.Bago pa pumutok sa social media ang lahat ng baho ni Don Vito, target na niya talagang kunin ang babaeng kapatid ni Miro kasi sa tingin niya ay ito ang kahinaan ni Miro. Pero tila huli na siya kasi nagawa na nitong masira siya, dapat ipapanakot lang niya si Ahva kay Miro, pero dahil naiba na ang sitwasyon, baka hindi na niya pakawalan pa si Ahva, gusto niyang patayin ito bilang kabayaran sa lahat ng ginawang kabuwisitan ni Miro sa imperyo niya.“Please... please let me go. I didn’t do anything…” pagmamakaawa ni Ahva habang nanginginig at halos hindi na maibuka ang bibig sa sobrang takot na nararamdaman niya.Tahimik si Don Vito sa loob ng ilang segundo. Pinagma
Miro POVSiguro, nakatulog kaming dalawa ng halos isa o dalawang oras pagkatapos ng masarap na bakbakan namin sa kama. Nagising kami na halos hapon na.“Miro, naisip ko, ang saya sana kung wala ng problema kaya it’s time to finish this,” bulong niya sa akin habang iniabot ang isang maliit na gold USB na kinuha niya sa bulsa ng damit niya. “This is everything. The executions, the tortures—lahat ng krimen ni Don Vito. If we release this, his empire will crumble.”Kinuha ko ang USB mula sa kanya at tinitigan ito. Napangisi tuloy ako. “This is perfect, Samira. This will break him. Once this goes viral, there’s no coming back for Don Vito.”Nagkangitian kami. Ramdam naming dalawa na malapit na naming makuha ang katarungan. Hindi lang para sa amin, kundi para sa lahat ng taong pinahirapan ni Don Vito Monteverde.**Kinabukasan, maagang nagising si Samira para asikasuhin ang pag-upload ng mga video. Gumamit siya ng iba’t ibang dummy accounts at VPNs para hindi ma-trace ang source ng pag-leak
Samira POVTinitignan ko si Miro habang nasa harap ko, nakadapa at halos hinihimạs ang pagkalalạke. Kung titignan, kapag may suot siyang damit, para siyang lalaking kakabinata palang kasi tago ang laki ng katawan niya sa mga jacket na suot niya, pero kapag pala ganitong wala na siyang suot na damit, litaw ang mala-batong katawan niya at tayong-tayong pa ang burạt niya, hindi siya mukhang lalaking kakabinata lang. Mukha na siyang hot daddy na parang sisibaking mabuti ang makipot kong pagkababạe.“Miro, please, dahan-dahanin mo, una ko ‘to,” paalala ko sa kaniya habang nakabukaka at ready na akong magpasakop sa kaniya.“Huwag kang mag-alala, hindi kita hahayaang mahirapan, saka, saglit lang ang sakit na ‘yan, sa ngayon, ang masasabi ko lang ay magtiis ka lang, sarap din ang mararamdaman mo nito sa dulo,” sagot niya.Doon na niya dinikot ang ulong pink niya na tila ipapasok na talaga sa akin. Nang maramdaman kong pumasok na sa butas ko ang ulo niya, medyo kinakabahan na ako.Pumikit pa a
Samira POVPagkarinig ko pa lang ng tunog ng makina ng sasakyan sa labas ng mansiyon, agad akong napalingon sa bintana. Hindi ako maaaring magkamali. Iyon ang isa sa mga sasakyan ni Miro. Ilang segundo pa, bumukas ang pinto at nakita ko siyang bumaba, kaswal na naka-itim na polo at trousers habang may dalang ilang supot ng pagkain.Hindi ko napigilan ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko inaasahan ang biglaan niyang pagdalaw. Siguradong gusto niya akong makita kaya siya naririto.“Miro?” Napalunok ako ng laway habang papalapit siya.Ngumiti siya nang makita ako, isang bihirang ngiti ang binigay niya na tila nagsasabing maganda ang mood niya ngayon. “Did you miss me?”Hindi ko alam kung sasagot ako, pero naunahan na ako ng mga manang.“Miro,anak!” Halos sabay-sabay nilang sigaw, at isa-isa silang lumapit para yakapin siya.“Ay, ang laki-laki na lalo ng katawan mo!” natatawang sabi ni Manang Cora habang pinapalo nang mahina ang braso niya. Kung alam niyo lang, malaki rin ‘yung nasa
Third Person POVSa loob ng isang madilim at malaking office, nakaupo si Don Vito sa kaniyang malaking upuan habang ang mga kamay niya ay nakahawak nang mahigpit sa armrest nito. Nanginginig sa galit ang kaniyang katawan at kitang-kita sa kanyang mga mata ang nag-aalab na poot na nararamdaman niya.“Those bastards dared to ruin everything I built?!” sigaw niya habang hinampas nang malakas ang mesa. Ang tunog ng salamin at mga papel na nagkalat ay namuo sa buong paligid, pero wala siyang pakialam. Gusto niya lang magwala dahil sa galit na nararamdaman niya.Nawala na si Amira. Ang kanyang mata sa loob ng emperyo ni Miro, ang babaeng pinagkatiwalaan niya upang sumira mula sa loob. At ngayon? Wala na rin ang kanyang mga pinagkukunan ng armas, droga, at pera. Ang kaniyang mga smuggling routes ay nawasak, ang mga storage facility niyaa y nilusob at sinunog, at ang kanyang mga supplier ay biglang naglahong parang bula.Hindi niya matanggap na nagawang sirain ni Miro ang lahat ng ito sa loob
Samira POVHabang nakatingin ako sa malayo, inalala ko ang sinabi ni Miro tungkol sa kaniyang half-sister na si Ahva. Mahal na mahal niya ito at hindi ko maiwasang maisip kung ano ang lagay niya ngayon. Hindi ko naman talaga plano na puntahan siya, pero may isang bahagi sa puso ko ang gustong makita ang babaeng mahalaga kay Miro. Nagpaalam ako sa mga manang na may lalakarin lang ako saglit, ganoon din ang sinabi ko sa mga soldiers ni Miro na malamang ay pinagbabantay din sa akin ni Miro.Bahala na, basta, gusto kong makita si Ahva, gusto ko siyang kilalanin.“Walang makakaalam nito kay Miro, klaro?” matigas kong sabi sa mga soldiers na nagbabantay sa akin. Hindi na kailangan ng paliwanag, dahil sa relasyon namin ni Miro, alam nilang mas makakabuti para sa kanila kung susundin nila ako.Hinayaan nila akong umalis ng bahay gamit ang isang motor para mas mabilis ang lakad ko.Nang makarating ako sa school ni Ahva, napansin kong maluwag naman ang seguridad doon. Kahit sino pala ay puweden
Miro POVHawak ko ang cellphone habang ka-video call si Tito Zuko. Sa screen, kita niya kung paano isa-isang inilulubog ng mga tauhan ko ang wala nang buhay na katawan nina Amira at ng mahal niyang ina sa malalim na hukay na pinahukay ko mismo sa gitna ng kagubatan. Isang libing na walang kahit anong seremonya. Isang libing para sa mga traydor. Hindi nila deserve na bigyan pa ng magandang libing.“It’s done, Tito. Wala nang sagabal. Wala nang spy,” masaya kong sabi habang iniikot ang camera para makita niya ang paligid. Walang ibang marinig dito kundi ang tunog ng pala na humahagip sa lupa, ang mabigat na buntong-hininga ng mga tauhan ko, at ang tunog ng dapithapon na unti-unting bumabalot sa buong lugar.\Sumama ako sa paglilibing kasi gusto kong makita mismo ng mga mata ko na wala na talagang pag-asang mabuhay ang Amira na ito.Tumango si Tito Zuko mula sa kabilang linya. “Good. Now, let’s move forward. Don Vito is still out there. Trabahuhin na nating maayos ang pagpapabagsak sa ka