Misha’s POVTanghali na ako ng magising. Hindi pa ako bumabangon sa kama ko. Nakatulala lang ako sa kisame habang iniisip ang sitwasyon ng buhay ko. Napaisip ako bigla. Ganito na lang ba ako? ‘Yung tipong asa na lang palagi sa pamilya. Naka-graduate naman ako ng college, pero bakit nga ba hindi ko naisip magtrabaho? Gusto ko sanang sisihin sina mama at papa kasi sila rin naman ang may gusto na huwag na akong magtrabaho kasi nung mga panahon na kaka-graduate ko lang, sagana pa kami sa pera. Wala pang masyadong problema sa business at buhay namin. Pero ngayong medyo hard ang eksena ng business namin, ito, umaasa kami sa himala. Himala na sana ay magkatuluyan kami ng Ninong Everett. ‘Yung tipong instant billionaire ako kapag kami na nga ang nagkatuluyan.Pero habang wala pa itong kasiguraduhan, maganda na rin siguro na isabay ko na sa pagiging busy ko ang pag-iisip ng sarili kong business. Siguro, hindi ko na lang muna ito babanggitin kay mama at papa. Baka kasi ma-jinx. Sasarilihin ko n
Misha’s POVDalawang luxury item ang nabenta ko agad. Isang dress at isang sapatos. Dahil doon, may hawak agad akong malaking pera. Kahit nagamit ko na iyon, nabenta ko pa rin ng mahal dahil sa mga brand nito. Sa mahal ng mga presyo nun, hindi na rin masama ang binawas kong presyo para lang mabenta ko ang mga ‘yon.At para maumpisahan na ang business na binabalak ko, nagpasama na ako kay Jaye na maghanap ng lupa na pagtatayuan ko ng swimming pool resort ko. ‘Yung hawak kong pera, sakto lang siguro para sa lupang bibilhin ko.“Natutuwa ako sa ‘yo, Misha,” sabi ni Jaye habang nakasakay ako sa sasakyan niya. Kotse niya ang gamit namin at siya na rin ang driver ko ngayon.“Bakit naman?” tanong ko naman habang naglalagay ako ng hikaw sa tenga ko.“Kasi ayan, naiisip mo na ‘yang mga ganiyang eksena sa buhay mo. Natutuwa ako na gusto mo ng mag-business,” sagot niya kaya napairap tulo ako.“Akala ko naman kung ano na. Medyo para kang gaga diyan. Pero, oo, napapaisip na rin kasi ako. Gusto ko
Misha’s POV“W-what, five million pesos ang nagastos mo, today?” Hindi ako makapaniwala ng sabihin niya ang total na binayaran niya ngayong araw. Oo, alam ko naman na marami akong napamili ngayon, lalo ng dress, sapatos at bag. Pero, hindi ko inaasahang aabot ng five million pesos ang lahat ng ‘yon. Sa nakikita ko, ginagastusan na talaga ako ni Ninong Everett. Mas lalo na tuloy akong nahihiya sa kaniya ngayon. Na dapat, ginagalingan ko na rin ang part ko para hindi siya lugi.“Huwag ka ng mabigla diyan. Wala lang sa akin ang five million, Misha. Ang mahalaga, maging okay ka, maging okay ang porma mo at maging elegante ka, lalo na sa birthday party ko. Dapat, karapat-dapat kang bumagay sa akin sa gabing ‘yon. Masuwerte ka kasi handa kitang ipakilala sa lahat ng mga malalapit sa buhay ko. Handa kong gawin ‘yon para makuha ko ang dapat kong makuha,” seryoso niyang sabi habang nakasakay na kami sa magara niyang sasakyan. “Anyway, wala pa bang balita diyan sa tiyan mo? Sa ilang beses na ma
Misha’s POVMagse-sëx lang kami pero naka-presidential suite pa kami dito sa five star hotel nila. Pagpasok palang sa loob, hinila ko na agad siya papunta sa sala. Tinulak ko siya sa sofa para mapaupo siya roon. Kanina pa rin kasi ako atat na atat na paligayahin siya. Sa harap niya, isa-isa kong tinanggal ang suot kong dress. Nagpakitang-gilas ako para sa five million pesos na nagastos niya. Kapag ganito, nawawala ang pagiging cold niya. Kitang-kita ko ‘yung maiinit niyang titig sa akin habang nagtatanggal ako ng mga saplot. Nang ilitaw ko na ang mga bundok ko sa kaniya, nakita kong napataas ang dalawang kilay niya. Pagkatapos, saka ko na rin binaba ang suot kong dress para maging underwear na lang ang suot ko. Nang gawin ko ‘yon, hinila niya ako gamit ang baywang ko. Sinalat ng kamay niya ang gitnang bahagi ng pukë ko. Dahan-dahan at nakakakiliti ‘yon sa pakiramdam. Hindi na rin siya nakapagpigil at binaba na rin niya ang suot ko panty. Nang tumambad sa kaniya ang namumula kong hiwạ,
Misha’s POVPatuloy ang pagbebenta ko ng mga luxury item na nasuot at nagamit ko na. Mabuti na lang at mababait ang mga kaibigan ni mama. Sumusunod sila sa usapan na huwag itong babanggitin sa mga magulang ko. Tuwang-tuwa naman ang mga donya na napagbebentahan ko ng mga luxury item ko, kasi nakukuha nila ito ng mura. Na para sa akin naman ay mahal pa rin kung tutuusin. Siguro nga ay talagang ganoon ang presyo ng mga luxury item, sanay na sila, habang ako naman ay hindi. Ngayon lang kasi talaga ako nakaranas magkaroon ng ganoong mahal na mga gamit.Nandito ako ngayon sa closet room ko. Sa ngayon, wala na akong luxury item na nasuot na. Lahat ng nandito ay hindi ko pa nasusuot kaya bawal pa silang ibenta.Nag-ring ang cellphone ko kaya napatakbo ako papunta sa kama ko. Nakikita kong tumatawag si Jaye kaya agad ko itong sinagot.“Oo, heto na, nakagayak na po, papunta na rin ako,” sagot ko agad sa kaniya kasi alam kong galit na siya. Ayaw pa naman niya ng late.Ang gaga, hindi na tuloy na
Misha’s POVTigas na tigas na naman sa loob ng bibig ko ang kahabaan ni Ninong Everett. Naglalawa na naman ang mga laway ko sa katawan ng ari niya—pababa sa mga itlog niyang maputi na mamula-mula na rin dahil sa paglalaro ko sa titë niya. Pansin ko, kapag nalawayan na ang ari niya, mas lalo itong nagagalit.Sa ngayon, hindi ko na alam kung nasaan na kaming lugar. Basta, panay lang ang pagda-drive niya ng sasakyan habang kinakain ko siya. Ito ang request niya kaya sinunod ko lang. Habang kinakain ko siya at pinaglalaruan ko ang ari niya, naririnig ko ang mga mahihinang ungol niya. Isa pa, hindi nawawala ‘yung reaction ng mukha niya na parang gigil na gigil. Gigil na parang sarap na sarap.Palipat-lipat ang tingin niya sa akin at sa daan. Kung minsan, ramdam ko na parang gustong-gusto na niyang bayuhin ang bibig ko, hindi niya lang magawa kasi nakasuot siya ng seatbelt. Habang patuloy kong sinususö ang titë niya, nakabukas naman ang polo niya. Nag-request kasi ako kanina na habang kinak
Misha’s POVTutuloy na raw kami sa Tagaytay kasi doon na rin naman ‘yung ruta nang dinadaanan namin. Gusto niya raw ng bulalo kaya sino naman ako para tumanggi. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakatikim ng bulalo kaya sumama na lang ako sa kaniya. Sabi niya malamig daw ang panahon ngayon sa Tagaytay kaya nung may madaanan kaming mall, bumili kami ng tag-isang jacket para kung sakaling lamigin kami, may masusuot kaming jacket.May nadaanan din kaming pizza-han kaya bumili na rin kami para may makain kami habang nasa biyahe. May isang oras pa kasi ‘yung biyahe. Habang kumakain na ako ng pizza, napansin ko na hindi pa makakain si Everett dahil nagda-drive siya ng sasakyan. Kaya naman naisipan kong alukin na siya ng pizza.“Kung hindi ka maarte, puwede naman kitang subuan ng pizza kung gusto mo?” tanong ko kaya tinapunan niya ako ng tingin. Napatingin siya sa pizza na parang natatakam na rin.“Kung okay sa ‘yo,” sagot naman niya. “Nagutom din kasi talaga ako. Kapag kakatapos ko lang ma
Misha’s POVNatutulog ako sa loob ng kuwarto ko nang magising ako sa malalakas na katok sa pinto ko. Kasabay pa nun ang malalakas na boses ni mama. Ayaw ko pa sanang bumangon kasi napagod ako kahapon sa paggala namin ni Ninong Everett sa Tagaytay. Ang ending kasi ay doon na kami nagpalipas ng gabi. Ang usapan namin na magkakabayuhan kami sa kotse ay natuloy sa luxury hotel. Doon kami halos naka-dalawang round. Kung tutuusin, hindi ko na mabilang kung nakailang paputok na si Everett sa loob ng butas ko sa ibaba. Malakas ang kutob ko na malapit na malapit na ang aking pagbubuntis. Nakauwi kami kaninang alas kuwatro ng madaling-araw. Kaya heto, parang antok na antok pa rin ako. Hindi ko kasi tinulugan sa biyahe si Everett. Gusto niya ay maghuntahan kami para hindi raw siya antukin.“Misha, may bisita ka! Lumabas at bumangon ka na diyan!” pagsisigaw pa rin ni mama sa labas ng kuwarto ko kaya tuluyan na talagang nasira ang tulog ko.Wala tuloy akong nagawa kundi ang bumangon na. “Opo, ayan
Mishon POVMaghapon akong abala sa trabaho, isang bagay na matagal ko nang nakasanayan, pero iba ang pagod ngayong araw.Sa umaga, ginugugol ko ang oras ko sa wine company ko, sinu-sure ko na maayos ang takbo ng negosyo. Ang bawat bote ng alak ay may kasaysayan, may prosesong kailangang pagdaanan at bawat detalye ay dapat perpekto. Habang nakatayo ako sa gitna ng vineyard, tinitingnan ang mga taniman ng ubas na inaasahang anihin sa susunod na linggo, habang ka-videocall ko naman ang isa sa mga care taker ng farm ko sa Bulacan. Ganito ako sa umaga, kapag walang masyadong ginagawa, kinakausap ko ang mga iba’t ibang tauhan ko na nag-aalaga sa mga grapes farm ko sa Pilipinas. Sa Bulacan, La union, Batangas at Bataan. At mabuti na lang at maayos ang lahat, wala namang problema kasi magagaling ang mga farmer ko.Pagkatapos kong magsiguro na wala na akong kailangang atupagin sa farm at company, bumalik ako sa manisyon kasi may usapan kami ngayon ni Ada. Today kasi mag-start ang pagtuturo ko
Ada POVMula sa pagkakaupo sa gilid ng kama, hinilot ko ang sentido ko habang unti-unting bumabalik ang ulirat ko.Pakiramdam ko ay parang naubusan ako ng lakas, at sa bawat paghinga ko, ramdam ko ang bigat sa aking dibdib.Doon ko lang napansin na nasa paligid ko sila, nakita ko ang tatlong nag-aalalang mukha sa akin—sina Mishon, Verena at si Yanna.Pero, teka, ano nga bang nangyari?"Ada, what happened? Are you okay?" Tanong ni Mishon habang ang boses niya ay halatang nag-aalala sa akin. Gulo-gulo pa ang buhok niya na tila kanina pa siya pakamot-kamot sa ulo niya.Huminga ako ng malalim bago sumagot. Doon ko lang naalala ang nangyari. Buwisit talaga ng Taris iyon."I went grocery shopping... then Taris saw me. She called my name, and suddenly, there were too many people... I couldn’t breathe... and then, I passed out."Mabilis na lumamlam ang ekspresyon ni Mishon. Alam ko kung gaano niya kinaiinisan si Taris at ngayong ginawa na naman nito ang panggugulo sa akin, siguradong hindi ni
Mishon POVNagising ako nang marinig kong umiiyak si Ada. Napabalikwas ako at agad siyang nilingon. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng aming kuwarto, nakita kong nakaupo siya sa kama, nakayakap sa unan at tila nagpipigil ng hikbi.Napakunot ang noo ko bago bumaling sa orasan sa tabi ng kama. Alas dos pa lang ng madaling araw."Ada, what's wrong?" tanong ko habang kinakalma ang boses ko. "Does something hurt? Are you feeling sick?"Umiling siya, saka huminga nang malalim bago bumaling sa akin. "I'm starving," aniya sa paos na boses. "I want pizza."“W-what?!”Napakamot ako sa ulo. Akala ko kung ano na! Pero nang makita ko ang lungkot sa mukha niya, hindi ko na napigilan ang mapangiti."Pizza? At this hour?"Mabilis siyang tumango habang kitang-kita ang determinasyon sa mga mata niya.Sa halip na mainis, natawa na lang ako. Ganito pala maglihi si Ada. Pero dahil mahal ko siya, wala akong ibang choice kundi bumangon mula sa kama para igawa siya ng pizza."Fine, let's go. Let's make pizza."
Mishon POVMedyo nakakasanayan na ni Ada ang morning sickness, hilo at panlalata niya kaya nag-decide siyang sumama naman sa manisyon ko.Nawawalan din kasi ng trabaho ang mama niya sa kakaalaga sa kaniya kaya mag-stay muna siya ng matagal sa piling ko, tutal ay hindi naman na ako kagaanong busy sa business ko.Nung umagang iyon, hinila ko si Ada palapit sa akin habang hawak ang cellphone habang handa nang makipag-video call kay Miro.“I want you to meet him properly,” sabi ko kay Ada habang naghihintay na sagutin ni Miro ang tawag.Tumango lang siya, pero kita ko sa mukha niya ang excitement. Tanggap na niya si Miro at gusto kong makita niya kung gaano ito kabibo at kasaya.Ilang sandali lang, lumitaw na sa screen si Miro. Pero laking gulat ko nang mapansin kong wala siya sa bahay nila kasi iba ang background niya ngayon, parang background na kilala ko, sa bahay namin sa Pinas.“Papa!” masayang bati ni Miro sabay kaway sa amin.Sa background, nakita kong nasa mansiyon siya sa Pilipin
Ada POVDumating na si Mishon sa villa namin, kung saan naka-set up ang media team sa mismong flower farm ng Mama Franceska ko.Ang daming camera, ang daming tao. Nakakapanibago, pero hindi na rin ito bago sa akin. Masyado ng maraming tanong ng mga tao kaya oras na para sagutin ang lahat ng iyon.Pagbaba ni Mishon mula sa sasakyan, agad niyang binati sina Mama at Papa. "Good afternoon po, mama at papa," bati niya nang magalang sa parents ko sabay kindat sa akin bago ako hinila papunta sa kanya para yakapin."You look beautiful," bulong niya habang mahigpit ang yakap niya sa akin. Tatlong araw kaming hindi nagkita at puro videocall lang. Na-miss ko rin ang bundol na ito."Stop being cheesy. We have an interview to do," sagot ko pero hindi ko napigilang ngumiti.Matapos ang ilang saglit na pakikipag-usap niya kina Mama at Papa, pumasok na kami sa loob para magpaayos. Nandiyan na ang glam team ko para siguruhing maayos kami sa harap ng kamera. Simple lang ang ayos ko ngayon, light makeup
Ada POV Maganda ang sikat ng araw ngayon, ang daming tao sa farm dahil nagha-harvest na ulit ng mga bulaklak ang mga tauhan ni mama. Kapag ganoon, nasa loob lang ako kasi ayokong maistrobo sila, tiyak kasi na pagtitinginan ako ng ilang at ang iba pa ay baka magpa-picture. Mabilis lang naman sila mag-harvest, mga isa o dalawang oras lang ay tapos na. May mga piling bulaklak lang kasi ang dapat nilang pitasin at may hindi pa kasi maliit. Nung tahimik na ang farm, sakto naman na dumaan si Verena sa villa dahil free day niya at walang trabaho. Sakto namang nandoon si Yanna kaya nagpasya kaming mag-bonding sa kubo sa harap ng villa. Para mas masaya, nag-set up kami ng DIY samgyupsal. Habang abala ako sa paghahanda ng mga side dishes, si Yanna naman ay nagluluto ng karne sa mini grill na inilagay namin sa gitna ng mesa. Si Verena, sa kabilang banda ay abala naman sa pag-juice ng mga orange at pinya na bigay ng mama ko. “You know, I feel like I’m the next Ada,” natatawang sabi ni
Ada POVMasama na naman ang pakiramdam ko pagkagising ko. Ilang araw na rin akong ganito, pagmulat pa lang ng mata, parang umiikot ang paligid ko at sa bawat galaw ko, parang may kumukurot sa sikmura ko. Hindi biro ang pagbubuntis, lalo na para sa isang katulad kong unang beses maranasan ito. Ganito palagi nung nasa Korea pa ako, pero kahit na nandito na ako sa puder ng mama ko, mahirap pa rin talaga. Nakakalata sa pakiramdam."Anak, bumangon ka na at maghanda. Pupunta tayo sa doktor mo ngayon," malambing na paalala ni Mama Franceska habang binubuksan ang mga kurtina sa kwarto ko."Yes, Ma. Let me take a quick shower," sagot ko habang pilit na pinapatatag ang boses ko kahit nahihilo pa rin ako.Inalalayan pa ako ni mama na pumunta sa banyo kasi baka mabuwal ako dahil sa hilo. Gusto pa sana niya akong paliguan, kaya lang ay nahihiya ako kaya ako na lang.Pagkatapos kong maligo at magbihis, agad akong sumama kay Mama papunta sa clinic ng OB-Gyne ko rito sa Paris.Hindi na kami naghintay
Mishon POVNang gabing iyon, matapos ang mahabang araw ng trabaho ko, nagdesisyon akong makipag-video call kay Miro. Kasi panay na ang message niya sa akin. Hindi ko alam kung paano magsisimula, pero isang bagay lang ang sigurado ako, ito ang unang beses na makikita ko siya nang harapan, kahit sa screen lang.Nag-ring na ang pagtawag ko sa kaniya at ilang saglit lang, lumitaw ang mukha ng isang binatilyong may magandang ngiti.At sa unang pagkakataon, nakita ko si Miro na hindi lang picture kundi gumagalaw talaga. Kahit nasa camera lang, hindi ko maikakailang anak ko siya. May hawig kami, mula sa hugis ng kanyang mukha hanggang sa ekspresyon ng kaniyang mga mata."Hi, Papa!" masiglang bati niya na tila ba matagal na niya akong hinihintay. Ang cute ng boses din.Napangiti ako. "Hey, Miro. How are you?""I'm good! It's really nice to finally talk to you. I mean, I’ve seen pictures of you, but this is different. You look just like me!" Tumawa siya at sa sandaling iyon, parang may gumaan
Mishon POVPagkagising ko kaninang umaga, alam kong oras na para bumalik sa mansiyon. Pinayagan na ako ni Ada na bumalik sa trabaho, kahit na may pangamba pa rin akong iwan siya. Ngunit nandoon naman si Mama Franceska para alagaan siya, kaya panatag na rin kahit papaano ang loob ko.Humalik ako ng marami kay Ada bago ako umalis. Sinabi ko sa kaniya na kapag may time ako mamaya, mag-videocall kami.Pagdating ko sa mansiyon, agad akong dumiretso sa opisina ko. Isang buntong-hininga ang pinakawalan ko nang makita ko ang tambak ng papeles na naghihintay sa akin sa mesa."Damn, looks like I have a long day ahead," bulong ko sa sarili habang hinawakan ang isang folder. Ang daming kailangang ayusin. Mga kontrata, supply orders, expansion plans.Parang mas nakaka-stress pa ito kaysa sa pagbabantay at pag-aalaga ko kay Ada. Pero habang sinusuri ko ang mga dokumento, hindi ko maiwasang mapangiti. Patuloy ang pag-angat ng Tani Wine sa market. Isa itong malaking good news.May mga pagkakataon na