Chapter 1

STRESS ang inabot ni Yana sa unang office work niya sa kumpanya ng kaniyang lolo. Hindi niya kaya ang pressure sa banking industry, lalo’t mahina siya sa numero. Graduate siya ng BS Hotel and Restaurant Management, bagay na malayo sa trabahong gusto ng lolo niya.

“You didn’t finish your paperwork, Yana,” sabi ni Orlando nang madatnan siya sa lobby ng mansiyon.

“Hindi ko na po kaya, Lolo. Sasabog ang utak ko,” reklamo niya. Nakahiga siya sa couch at pumapapak ng popcorn.

Napalakas ang buntonghininga ng ginoo at lumuklok sa sofa sa gawing paanan niya.

“Hindi kita pipilitin pero kailangan mong magtrabaho upang masanay ka. Iba na ang buhay mo ngayon. May nakaabang nang malaking responsibilidad sa ‘yo dahil ikaw ang nag-iisa kong apo. Dapat noon pa kita kinuha sa nanay mo, eh. Kung alam ko lang na mesirable ang buhay ninyong mag-ina, sana’y pilit kitang kinuha.”

Napaupo siya nang maalala ang kaniyang ina na walang ginawa kundi maglasing at manlalaki. Lumaki siya sa puder ng nanay niya dahil itinakas siya nito mula sa kaniyang ama. Nakaaway kasi nito ang lola niya noon. Nakasama pa rin naman nila ang daddy niya pero saglit lang dahil namatay ito sa cancer.

“Nagpapasalamat po ako sa inyo kasi binago n’yo ang buhay ko. Pero, Lolo, iba ang gusto ko. Gusto kong magluto, magtrabaho sa hotel,” aniya.

“Walang problema kung iyan ang gusto mo, Yana. Ang sa akin lang, aralin mo rin ang negosyo. Tapusin mo ang pag-aaral ng accountancy o kaya kahit business management.”

Napangiwi siya. “Ang hina ko po sa math, Lo.”

“Masasanay ka rin kung palagi mong inaaral.”

Ngumuso siya. “Gusto ko munang magkaroon ng experience sa company na magagamit ang pinag-aralan ko. Itutuloy ko pa rin naman ang pag-aaral.”

Umalon ang dibdib ng ginoo. “Fine. I’ll allow you to work with another company but don’t forget to help me in our company once you’re ready. At saka napag-usapan na natin na kailangan mong maikasal sa lalaking maalam sa negosyo. Ayaw mo namang panindigan ang kumpanya, so, allow me to choose the man who can help us.”

Matabang siyang ngumiti. Naiirita siya sa tuwing inuungot ng lolo niya ang tungkol sa pagpapakasal. Wala naman siyang boyfriend since birth kaya wala iyong problema sa kan’ya, basta matino naman ang lalaki.

“Kayo po ang bahala basta ako magtatrabaho muna sa ibang kumpanya. Hindi ko po sasabihing apo n’yo ako para hindi na maulit ang kidnapping threat ng mga sindikato.”

Ngumiti ang ginoo. “Ano naman ang plano mo? Huwag mo sabihin sa akin na lalayo ka.”

“Uhm, hindi naman ako lalayo pero uupa ako ng apartment.”

“Bakit ka pa uupa? May condominium tayo.”

“Eh, ayaw ko sa condo.”

“Okay, your choice. But at least allow me to assign some bodyguards to monitor you.”

Pinag-ikot niya ang mga mata. “Huwag na po. Kaya ko naman ang sarili ko, eh. Wala namang makahalatang apo n’yo ako. Dating gawi pa rin ako, simpleng buhay lang. Mahirap na baka ma-kidnap ako.”

Nagtaas ng dalawang kamay ang ginoo bilang pagsuko. Tumayo na ito. “Bahala ka na. Ako’y napapagod na.”

“Pahinga na po kayo, ah.”

Ngumiti lang ang ginoo habang palayo.

Nang mawala sa paningin niya ang ginoo ay napalundag siya sa tuwa. Magiging malaya na kasi siya ulit. Simula kasi noong kinuha siya ng ginoo ay hindi na siya nakalalabas na walang bantay.

Lunes ng umaga ay sinimulan na ni Yana ang job hunting. Bigo siyang makakuha ng slot sa online application ng mga napili niyang kumpanya. Gusto niyang magtrabaho sa hotel o kaya restaurant pero walang tumawag sa lahat ng napasahan niya ng CV.

Humingi na siya ng tulong sa kaibigan at naging kaklase noong college. Nakipagkita siya rito sa restaurant kung saan manager ang kaibigan.

“Bakit ka magtatrabaho sa ibang kumpanya, eh may negosyo ang lolo mo?” ani Rosie.

Nilibre pa siya nito ng meryenda.

“Eh, hindi ko kaya ang trabaho sa kumpanya ni Lolo. Alam mo na, hate ko ang paperwork at numero,” aniya.

“Puwede kang mag-apply sa company namin pero doon sa main. Sila kasi ang mag-a-assign kung saan ka puwede.”

“Ano ba itong kumpanya ninyo? Hindi ba ito independent?”

“Hindi, ah. Under ito ng investment company, at pranchise lang ito. Iba-ibang business ang hawak ng company at ang lawak ng connections. Bale tumatanggap sila ng mga investors mula sa ibang kumpanya at kung sinong gusto mag-invest. Hindi ko nga gamay ang kalakaran, eh.”

Naguguluhan din siya. “Ano ba ang pangalan ng main company ninyo?”

“ZT Investment Holdings Inc.”

Napaisip siya nang mapamilyar ang pangalan ng company. May nakita siyang papeles na may detalye tungkol dito mula sa files ng lolo niya. Ang kumpanya kasi ng lolo niya ay nagpi-finance sa mga negosyante parang pautang.

“Bigyan mo ako ng address para puntahan ko ang kumpanya n’yo. Magpapasa ako ng CV,” sabi niya.

“Sige. Anytime ay puwede kang magpasa roon. Mabilis lang ang hiring, kaso pahirapan sa interview lalo pagdating sa CEO.”

“Masungit ba ang CEO?”

“Hm, sungit mo lang?” Bumungisngis si Rosie.

“Never mind. Teka, may pineapple juice ka ba?” pagkuwan ay tanong niya.

“Padadalhan kita rito. Babalik na ako sa trabaho.” Tumayo na si Rossie at iniwan siya.

Ilang minuto siyang naghintay bago dumating ang pineapple juice niya na nasa baso. Marami pang tirang pasta niya pero hirap na siyang kumain dahil sa nakanginginig na ginaw. Malapit pa siya sa malaking air-con.

Hindi siya nakatiis at nagpasyang lilipat ng lamesa. Tumayo siya bitbit ang plato at baso ng pineapple juice. Kung kailan malapit na siya sa lilipatang lamesa ay saka naman siya natisod sa nakaharang na binti ng lalaki. Nabitawan niya ang plato ng pasta tumilapon ang laman nito. Hawak pa rin niya ang baso ng juice pero dahil naalok, tumilapon din ang laman.

Napatili siya nang mapansing tumama sa dibdib ng babaeng nakaupo ang pasta. Ang kaniyang juice naman ay natapon sa dibdib at hita ng lalaking kaharap ng babae.

“What the hell!” singhal ng babae, napatayo na ito.

Hindi niya pinansin ang babae at mas inintindi ang lalaking natapunan ng juice. Natatarantang humugot siya ng tissue mula sa kahon at walang abog na pinahiran ang gawing dibdib ng lalaki. Naka-suit ito.

“Sorry po, sorry!” paulit-ulit niyang sabi.

Nanginginig na ang mga kamay niya sa nerbiyos at ginamit na rin ang kaniyang panyo sa pagpunas sa nabasang damit ng lalaki. Natigilan siya nang pigilan siya nito at hinuli ang kaniyang kanang kamay.

Nag-angat siya ng mukha at tumitig sa pinagpalang kaguwapuhang mukha ng lalaki. Tila huminto ang oras at hindi niya maikilos ang kaniyang katawan. Uminit ang pakiramdam niya nang magtama ang titig nila ng lalaki.

“Leave,” maotoridad na sabi ng lalaki.

“Ho?” maang niya.

Nagulat siya nang may kamay na humila sa kan’yang kanang braso at pinalayo siya sa lalaki.

“Hindi mo ba siya narinig, umalis ka na! You ruined our meeting!” singhal ng babae na natapunan ng pasta. Maganda ito pero mataray ang hilatsa ng mukha.

“Sorry po, ma’am. Hindi ko naman sinasadya. Natisod kasi ako,” depensa aniya.

“I don’t need your explanation. Just leave us alone!”

“Opo. Sorry ulit.” Paulit-ulit pa siyang yumukod.

Nabaling ang tingin niya sa isang lalaking kasama sa lamesa. Guwapo rin ito, kahawig ng masungit na lalaki. Nakangiti ito na tila natutuwa pa sa nangyayari. Nilingon naman niya ang lalaking natapunan ng juice, seryoso pa rin ito pero biglang tumayo at lumisan.

Lumabas na lamang siya ng restaurant. Padabog siyang lumapit sa highway at nag-abang ng taxi.

“Hay! Ang malas ko naman ngayong araw!” maktol niya.

Nang may humintong taxi ay kaagad siyang lumulan. Umuwi na lamang siya.

HUWEBES na ng umaga ulit lumabas ng bahay si Yana at pinuntahan ang main office ng ZT Investment Holdings pero nakapagpasa na siya ng CV online. Nakatanggap siya ng invitation for initial interview. Inagahan niya ang pagpunta sa main office dahil maraming aplikante.

Sa inisyal na interview ng HR department ay pumasa siya. Tuwang-tuwa pa siya dahil inakyat na umano ang application niya sa mas mataas na opisyales. Lumipat silang sampung pasado sa may third floor kung saan ang opisina umano ng COO at executive assistant na kakausap sa kanila.

Hindi siya mapakali sa couch habang naghihintay. Napuno na ang pantog niya kaya nagpaalam siya sa mga kasama na magbabanyo. Nahilo pa siya kakahanap sa palikuran. Nag-ayos din siya ng mukha. Kinulot niya ang dulo ng kaniyang ga-baywang na buhok para mag-match sa picture niya sa CV.

Pabalik na siya ng lobby nang mahagip niya sa balikat ang matangkad na lalaking naglalakad, naka-suit. Napahinto pa siya nang mabitawan ang kaniyang folder. Naunahan siya ng lalaki na pulutin ang folder at ibinigay sa kan’ya. Nagulantang siya nang masilayan ang mukha ng lalaki.

Maging ito ay napatitig sa kan’ya, tila namumukhaan din siya. Ilang sandali siyang tulala at ginugunita ang sandali kung saan niya nakita ang guwapong lalaki.

“You look familiar,” sabi nito.

Matabang siyang ngumiti nang maalala ang lalaki. Ito ang kasama ng masungit na lalaki at babae na natapunan niya ng juice at pasta sa restaurant.

“Ah, sorry po kung naabala ko kayo. Nagmamadali kasi ako baka magsimula na ang interview,” balisang sabi niya.

“Oh, you’re an applicant here?”

“Yes, po.”

Nanilay ang pilyong ngiti sa mga labi ng lalaki. “It seems you are carrying a disaster, huh?” anito.

“Ano ho?”

“Uh, nothing. Good luck sa interview mo. Sana makapasa ka.”

“Salamat po, sir! Dito po ba kayo nagtatrabaho?” Humirit pa siya ng tanong at sumabay sa lalaki na naglakad.

“Hm, yes.”

“Ano po ang pangalan n’yo?”

“I’m Jeo Santillan.”

Mariing kumunot ang kaniyang noo dahil pamilyar ang apelyido nito. May staff ang lolo niya na Santillan ang apelyido.

“Nice to meet you po. Ako pala si Yana Archita,” pakilala niya naman.

Napahinto siya nang biglang tumigil sa paglalakad si Jeo. Napatitig ito sa kan’ya na may curiosity sa mukha.

“Archita? Kaanu-ano mo si Orlando Archita?” tanong nito.

Napangiwi siya nang makilala ni Jeo ang lolo niya. Kailangan niyang magpanggap na hindi kilala ang ginoo.

“Ano, hindi ko siya kilala. Baka kaapelyido lang. Marami namang ganon, ‘di ba?” aniya.

Mahinang tumawa si Jeo. “Anyway, good luck again! See you soon.”

Ngumisi lang siya at hinabol ng tingin ang paalis na binata.

Tamang-tama ang dating niya sa lobby, siya na ang susunod sa interview. Excited pa naman siyang pumasok sa opisina ng executive assistant pero tila binuhusan siya ng nagyeyelong tubig nang mamataan ang pamilyar na babae na nakaupo sa harap ng lamesa. Ito lang naman ang natapunan niya ng pasta noon sa restaurant.

“G-Good morning, ma’am,” naiilang niyang bati.

Unang tingin pa lang ay tinarayan na siya ng babae. Mukhang hindi nito nakalimutan ang kaniyang mukha.

“I’m not mistaken, it’s really you, careless brat. Do you think you can easily get the job here? First encounter pa lang natin sa restaurant previouly, bagsak ka na. Hindi puwede ang lampa at careless dito! Find another company to apply, not here,” sabi nito at padabog na ibinalik ang kaniyang CV.

“Po? Hindi n’yo pa po ako nakausap. Mali naman po atang husgahan kaagad ninyo ako dahil lang sa minsang pagkakamali na hindi ko sinadya,” depensa niya.

“Listen, I need to be strick about accepting new applicants. The CEO gave me the authority to check the applicant’s profile before passing it to him. Kahit ipasa kita sa interview, siguradong babagsak ka rin pagdating sa CEO. Mas mahigpit ‘yon kaysa sa akin.”

“Subukan lang po natin, ma’am.”

“No! You may leave!” Nagtaas na ng boses ang babae.

Aalis na sana siya ngunit may humarang sa pintuan. Nasopresa siya sa presensiya ni Jeo.

“What’s the matter, Lexy?” tanong ni Jeo sa babae.

“I rejected the applicant who can’t even respect me,” sabi ng babae.

“Ano ba ang problema?”

“I hate that woman.”

Napailing si Jeo. “Then, she’s not the problem. Do your job professionally, Lexy. Hindi ikaw ang magdedesisyon kung sino ang tatanggaping aplikante. Follow me, Yana.”

Hindi nakahuma si Yana nang yayain siya ni Jeo palabas ng opisina.

“S-Saan po tayo pupunta, sir?” kabadong tanong niya.

“Sa opisina ng CEO. Kung rejected ka pa rin doon, ako na ang magha-hire sa ‘yo,” sabi nito.

“Ho? Seryoso po ba kayo?”

“Yeah.”

Lumulan pa sila sa elevator patungong fifth floor. Tumahip na ang dibdib niya sa kaba nang patungo na sila sa opisina ng CEO. Panay ang buga niya ng hangin. Talagang sinamahan siya ni Jeo sa loob ng malawak na opisina. Dumaan pa sila sa lobby ng opisina bago natunton ang mismong workplace ng CEO.

Napako ang mga paa niya sa sahig nang mamataan ang pamilyar na lalaking nakaupo sa mahabang itim na lamesa at maraming nakapatong na papeles. Nagatungan ang kaniyang kaba nang mapagtanto na ang CEO ay ang lalaking natapunan niya noon ng juice.

“I’ll leave you here, Yana. Good luck!” sabi ni Jeo.

“Who is she?” tanong naman ng CEO pero hindi nakatingin sa kanila. May binabasa itong papeles.

“She’s Yana Archita, new applican na ayaw tanggapin ni Lexy.”

Nag-angat ng mukha ng guwapong CEO at diretsong tumitig sa mga mata ni Yana. Hindi man lang niya ito nakitaan ng pagkagulat sa mukha, walang anumang ekspresyon, poker face.

“Who’s your father?” kaagad ay tanong nito.

Nasorpresa siya sa tanong nito pero kailangan niyang sagutin nang tama. “Uhm, s-si Rommel Archita po,” nautal pa niyang sagot.

Napahilot sa sintido nito ang CEO. “Take your seat,” anito.

Nilingon pa niya si Jeo at sana’y magpapasalamat.

“I have to go. Good luck, Yana!” sabi nito habang paatras.

Tumango lamang siya at umupo sa silayang katapat ng lamesa ng CEO.