Chapter 3

NATULOY ang orientation ni Yana kasama ng bago ring recruit. Nag-enjoy siya sa panonood kung paano pinuproseso ang mga frozen product na ginagamit sa mga fastfood at restaurant. Gusto niya ang ganoong trabaho kaysa maghapong uupo sa opisina at haharap sa papeles.

Pagkatapos ng orientation ay tumambay sila sa cafeteria ng main building at nagmeryenda. Mamahalin ang pagkain doon kaya ang ibang kasama niya’y tubig lang ang nabili. Nilibre niya ang mga ito ng spaghetti. Nagkaroon kaagad siya ng mga kaibigan pero mas mabilis niyang nakapalagayan ng loob si Sarina dahil katulad niyang madaldal.

“Iyong masungit na lalaki kanina pala ang CEO ng ZT, ano? Ang guwapo pa naman,” sabi ni Salina.

Iisang lamesa lang ang inukupa nila na mahaba kaya kasya silang sampu. Dalawa lang sila ni Salina ang babae.

“Oo, si Sir Alexis,” sabi niya.

“Kilala mo siya?”

“Oo naman. Sikat kaya siya.”

“Hm, hindi ko siya kilala. Hindi naman ako mahilig sa business news. Puro showbiz news lang ang tinututukan ko.”

Napangiti siya. Ang totoo’y wala rin naman siyang hilig sa business issue. Nagka-interes lang siya rito dahil sa kaniyang lolo.

Habang nagmimeryenda ay pinuntahan sila roon ng production department’s OIC na si Karen at ibinigay ang uniform nila. May transportation allowance na sila for one month. Three days training muna sila pero may suweldo na. Ang pagkain naman nila ay ikakaltas sa sahod dahil naka-meal stub. May okay na ‘yon kaysa  bibili sila sa labas o magbabaon kasi abala pa sa oras nila. Discounted naman umano sa pagkain ang empleyado.

“Bukas na pala tayo mag-start! Excited na ako!” eksaheradong sabi ni Sarina.

“Ako rin!” aniya. Pero mayamaya rin ay napalis ang kan’yang ngiti nang maalala ang masungit na CEO at si Lexy.

Hindi siya gusto ni Lexy, at baka pag-initan siya nito lalo, gawan ng isyu para hindi siya magtagal sa kumpanya.

Nauna na umalis ang mga kasama niya dahil pinaiwan siya ng OIC. May gusto umanong kakausap sa kan’ya. Nagtataka naman siya at napaisip kung sino ang kakausap sa kan’ya. Ilang minuto na siyang naghintay sa lobby ng gusali bago binalikan ng OIC.

“Punta ka sa office ng COO, Yana,” sabi nito.

“Ho? Bakit po doon?”

“Basta punta ka na! Nagtanong pa, eh.” Nagsungit na ito.

Sumunod na lamang siya. Pagdating sa opisina ng COO ay bigla siyang na-excite nang makita si Jeo.

“Hello, Sir Jeo!” sabik niyang bati nang makapasok.

“Hi, Yana! Please sit,” nakangiting sabi ni Jeo.

Busy ito sa tinitipa sa laptop habang nakaupo sa harap ng pahaba pero makitid na lamesang itim, salamin sa itaas. Umupo naman siya sa tapat nitong silya.

“Gusto n’yo raw po akong makausap,” aniya.

“Ah, oo, tungkol sa napili mong trabaho. I think you’re not fit there. More on physical ang trabaho sa production department. Mostly na hina-hire namin doon ay mga lalaki.”

Matabang siyang ngumiti. “Ang totoo, iyon lang ang available. Sabi ng CEO, hindi pa hiring para sa regular staff ng hotels at restaurant. Okay rin naman sa akin sa production department kasi mga pagkain ang pina-process.”

Umalon ang dibdib ni Jeo. “So, ang CEO pala ang nagdesisyon.”

“Opo.”

Umiling si Jeo. “Wala talaga siyang pagbabago. Anyway, galingan mo na lang para makakuha ka ng mas magaang trabaho. Iwasan mo lang na maeskandalo dahil maselan ang policy rito pagdating sa reputation ng empleyado at company.”

“Tatandaan ko po ‘yan. Salamat sa payo!” Malapad siyang ngumiti.

“Siya nga pala, uuwi ka na ba?” pagkuwan ay tanong ni Jeo.

“Opo. Tapos na kasi ang orientation namin. Maghahanda rin ako kasi start na ng duty ko bukas.”

“Ah, okay. Sabay ka na sa akin. Lalabas din ako.” Tiniklop ni Jeo ang laptop nito at isinilid sa itim na handbag kasama ng ibang papeles.

Nag-alangan siyang sumang-ayon dito kaso huli na para magreklamo. Nagyaya na ang binata na lumabas.

Tamang-tama paglabas nila ay namataan niya ang CEO na naglalakad patungo sa kanila. Maaring sa elevator ito pupunta. Alexis has a dark aura, mas pinatingkad ng itim nitong suit. Clean-cut ang buhok nito at makinis ang mukha pero nasa mga mata ang madilim na imahe.

Huminto pa siya at hinarap ang CEO. “Good afternoon, sir!” magalang niyang bati.

Napalingon din si Jeo kay Alexis pero walang imik.

“Why are you here?” tanong ni Alexis sa baritonong tinig, may katigasan. Sinipat din nito si Jeo.

“Uh….” Hindi naman niya malaman ang isasagot at nilingon si Jeo.

Ito na lamang ang sumagot sa tanong ng CEO. “I invited her here,” ani Jeo.

“Stop acting like you can manage the consequences of your actions, Jeo. You know how insensitive some people here are, and you have a lot of admirers,” sabi ni Alexis.

“What do you want to say?”

Nagsukatan ng tingin ang dalawang lalaki. Halos magkasing tangkad lang ang mga ito, parehong matikas. Hula niya’y nasa anim na talampakan mahigit ang tangkad ng mga ito kaya nakatingala siya.

“Don’t get close to the newly hired employees from the lower department. You will risk her to those people who madly admire you,” ani Alexis, mas pinatigas ang tinig.

Tumawa nang pagak si Jeo. “I get your point, but I don’t have the intention to harm Yana. I just feel comfortable with her. Hindi naman bawal magkaroon ng kaibigan dito mula sa lower department ‘di ba?”

“No. You don’t get me,” giit ni Alexis.

“Don’t worry. Ako ang bahala kay Yana.”

Napakislot si Yana nang hawakan siya ni Jeo sa kanang braso at niyayang umalis. Sumunod naman siya rito pero nag-abala pa siyang lingunin si Alexis. Napagtanto niya na hindi magkasundo ang magpinsan. Bigla siyang kinabahan at mabilis binawi ang braso mula sa kamay ni Jeo.

Naintindihan niya ang conversation ng magpinsan. Hindi nakapagtatakang marami ang humahanga kay Jeo dahil mabait ito, friendly, malawak ang pag-unawa. Katunayan ay mabilis mapalagay ang loob niya rito. Pero tama rin si Alexis. Hindi magandang tingnan na feeling close na siya kaagad kay Jeo lalo’t isa ito sa may pinakamataas na posisyon sa kumpanya.

“Uh…. sir, hindi na po ako sasabay sa inyo. Walking distance lang naman dito ang tinutuluyan kong apartment,” sabi niya nang lulan na sila ng elevator.

Silang dalawa lang roon pero kinakabahan pa rin siya.

Ngumisi si Jeo. “Iniisip mo ba ang sinabi ng CEO?”

“Uhm, tama rin naman kasi siya.”

“Takot lang siyang umingay pa ang pangalan ko rito sa kumpanya. Mas marami kasi ritong close sa akin kumpara sa kan’ya, maging board of directors at investors. Mas mabilis kong nakukuha ang tiwala ng mga tao. Siya kasi ay parang patay na nabuhay pero hindi na-recover ang emosyon. He’s heartless.”

Wala siyang imik at hindi na nag-usisa.

Nang makalabas ng elevator ay dumestansiya siya kay Jeo, nagpahuli dahil maraming tao sa lobby. Nahatak kaagad ng presensiya ni Jeo ang atensiyon ng mga tao roon. It makes sense dahil part-time model and endorser si Jeo. Habulin nga naman ito ng babae.

Pagdating sa parking lot ay umiwas na siya kay Jeo. Kaso makulit ito at pilit siyang pinasasakay sa kotse. Nakayukong lumapit siya rito at lumulan ng kotse. Ito ang nagmamaneho kaya magkatabi sila sa upuan.

“Huwag kang matakot, Yana. Hindi ka maaapi sa kumpanya hanggat narito ako,” anito.

“Pero hindi po puwedeng pati sa loob ng kumpanya ay magkaibigan tayo,” aniya.

“Ah, so ayaw mo na lapitan kita sa loob ng kumpanya?”

“Opo.”

“Okay, pero kapag free time, puwede naman siguro.”

Matabang siyang ngumiti. May kakulitan din talaga itong si Jeo.

Nakalayo na sila sa gusali nang maalala na meron pala siyang scooter. “Sorry, nakalimutan ko na may dala akong scooter!” sabi niya.

Naihinto bigla ni Jeo ang kotse at napailing. Natawa ito bigla. “Silly girl! Sige na, bumaba ka na,” anito.

“Pasensiya na talaga.” Mabilis siyang bumaba at bumalik sa parking lot ng gusali.

Lumulan siya ng scooter pauwi sa apartment.

SA unang araw ni Yana sa trabaho ay hindi naging madali ang aktibidad. Maraming abusadong staff sa production department lalo ang mga nasa taas. Silang mga bagong salta ang isinasalang ng mga ito sa mabibigat na trabaho. Hindi naman sila makapagreklamo.

Wala pang isang linggo sa trabaho ay tila bibigay na ang katawan niya sa hirap ng gawain. Kakayanin niya ang trabaho basta walang abusadong staff na pini-pressure sila.

Sabado ng gabi pag-uwi ng apartment ay diretso higa sa kama ang dalaga. Ni hindi niya nahawakan ang kaniyang cellphone maghapon. Tunog nang tunog ang cellphone niya na nasa bag. Kinuha niya ito at sinagot nang malamang lolo niya ang tumatawag.

“Hello po, Lolo! Kumusta kayo?” matamlay niyang bati.

“Heto, nag-aalala na sa ‘yo, Apo. Ano? Kumusta ang trabaho mo?” anang ginoo sa kabilang linya.

“Nakakapagod po pero kakayanin.”

“Sabihin mo lang kapag hindi mo na kaya.”

“Huwag n’yo po akong alalahanin. Ayos lang ako.”

“Sige. Siya nga pala, Apo. Bukas ng gabi, sa bahay ka maghapunan. May bisita tayo.”

“Ho? Sino po ang bisita?” Napaupo siya.

“Ang fiance mo. Hindi ba napag-usapan na natin ‘to?”

Bigla siyang ginupo ng kaba. Walang hint ang lolo niya tungkol sa identity ng fiance niya, at matagal pa ang kasal. Nataranta na siya.

“Ah, eh, Lolo, hindi pa akong handa makilala ang fiance ko. Haggard na ako dahil sa pagod. Baka mamaya niyan ay hindi ako magustuhan ng fiance ko,” maktol niya.

Natawa ang ginoo. “Huwag mong isipin ang hitsura mo. Maganda ka kahit hindi ka mag-ayos, Apo. Isa pa, hindi naman namimili ang fiance mo at kilala ka na niya. May ideya na siya tungkol sa ‘yo dahil ilang beses na kaming nagkuwentuhan. Pinakita ko sa kan’ya ang larawan mo.”

Ngumuso siya. “Ang unfair naman, Lolo. Hindi n’yo ako binigyan ng ideya kung sino iyang pakakasalan ko. Basta tiyakin n’yo na hindi ako ma-stress sa lalaking ‘yan, ah? Baka mamaya babaero ‘yan at lasinggero.”

Muling natawa ang ginoo. “Magtiwala ka sa akin, Apo. Kilalang-kilala ko ang fiance mo. Wala siyang bisyo, business-minded. Ni wala nga ata siyang girlfriend since birth.”

“Talaga po?” Nasabik naman siya.

“Oo. Agahan mo ang uwi bukas, ha? Magpapabili na ako ng damit na isususot mo.”

“Opo.”

Nang maputol ang linya ay muli siyang humiga, bumuntonghininga.

Kinabukasan ay gumaan ang pakiramdam ni Yana dahil half-day lang ang pasok nila sa production department. Walang opisina ng Sabado at Linggo kaya wala ang masusungit na opisyales, puro OIC lang.

Dumiretso na siya sa mansiyon at doon na magbibihis suot ang dress na binili ng lolo niya. Mas excited pa sa kan’ya ang ginoo. Talagang nagtawag pa ito ng makeup artist para lang ayusan siya. Nagustuhan naman niya ang magenta off-the shoulder dress na hanggang binti ang laylayan. Terno ito sa two inches sandals niya.

May chef sila sa mansiyon at inobliga ng lolo niya na magluto ng masasarap na putahe. Makakasama umano ang future mother-in-law niya kaya todo effort ang lolo niya na paayusan ang malawak nilang hardin sa gawing kaliwa ng bahay. Malapit sa Olympic swimming pool ang venue na merong maayos na landscape. Nagpalagay lang ng mini pavillion ang lolo niya roon.

Tamang-tama pagsapit ng alas sais ay nakaayos na siya. Sinunod naman ng makeup artist ang request niya na huwag kapalan ang kaniyang makeup. Nagsimula siyang kabahan nang katukin ng lolo niya ang pinto ng kaniyang kuwarto.

“Maghanda ka na, Apo! Dumating na ang fiance mo!” sabi nito.

Lalo lamang siyang nababalisa at panay sulyap sa salamin. Kinulot ang dulo ng ga-baywang niyang buhok pero inilugay lang.

“Lalabas na po ba ako, Lolo?” tanong niya.

“After twenty minutes. Papupuntahin ko muna ang mga bisita sa venue. Tatawagan na lang kita kapag ready na, ha?”

“Opo!” Umupo pa siya sa gilid ng kama at naghintay ng tawag ng lolo niya.

Makalipas ang biyente minuto ay tumawag ang lolo niya, pinapupunta na siya sa venue. May dalawang maid pang umalalay sa kan’ya palabas ng bahay. Habang palapit sa venue ay ganoon din kabilis ang kabog ng dibdib niya. Nai-imagine na niya ang hitsura ng kaniyang fiance. Iniisip niya na baka mataba ito, may edad na kasi CEO umano ito ng isang kumpanya.

Namataan niya ang mga bisita na nakaupo na sa harap ng mahabang lamesa, kausap ang lolo niya. Dalawa lang naman ang bisita, isang magandang ginang na naka-red dress, kulot ang buhok na nakapulupot sa tuktok. Katabi nito ang bata pang lalaki. Nang malapit na siya sa mga ito ay sumidhi pa ang kaniyang kaba.

“Oh, here’s my granddaughter!” bulalas ni Orlando, napatayo pa at inabangan ang paglapit niya.

Ang ginang lang ang lumingon sa kan’ya. Pero hindi rito napako ang paningin niya kundi sa lalaking naka-gray tuxedo na katabi nito. Napahinto siya at kumurap-kurap, tiniyak na hindi siya nagmamalikmata. Napatanong pa siya sa isip bakit naroon ang CEO ng ZT Investment Holdings, si Alexis Santillan!

Wala namang ibang batang lalaki roon sa lamesa kundi si Alexis. Sinundo na siya ng lolo niya at pinaharap sa mga bisita.

“Please welcome your fiance, Yana. You know him already, right?” sabi ng lolo niya, itinuro si Alexis, na siyang fiance pala niya!

Tila binuhusan siya ng malamig na tubig at biglang nanigas sa kaniyang kinatatayuan.