Chapter 4

ILANG minuto pang tulala si Yana bago nahimasmasan. Nagulat pa siya nang maglahad ng kanang kamay sa kan’ya si Alexis, gusto siyang kamayan.

“Nice to meet you, Yana,” bati ng binata pero walang ano mang emosyon sa mukha. Diretso ang titig nito sa kaniyang mga mata.

Siniko siya ng kaniyang lolo sa braso kaya kumislot siya at saka pa lamang kumilos. Dinaup niya ang palad ni Alexis at pilit na ngumiti rito. Hindi pa rin kasi siya maka-get over sa nangyayari.

“Nice to meet you, too, sir,” naiilang niyang sabi.

Sino ba naman kasi ang mag-aakala na magiging fiance niya ang CEO ng kumpanyang pinagtatrabahuhan niya? Sa dami ng lalaki, si Alexis pa talaga, ang nakitaan niya ng ugali na alam niyang hindi siya magiging komportable. What a coincidence! Ang tanong, nagkataon lamang ba ‘yon?

Pagkatapos ang daupang palad ay umupo rin siya sa tabi ng kaniyang lolo. Nagpakilala na rin ang ina ni Alexis. Ang ganda ng mommy nito, parang ate lang ni Alexis. Halatang may lahi itong banyaga dahil sa kutis, hilatsa ng mukha, at ang mga mata’y merong light brown na eyeballs. Hindi ito kaputian pero makinis ang kutis, parang Latina beauty. Nahati malamang ang mukha ni Alexis mula sa mommy at daddy nito.

Hindi na siya nagtaka bakit mommy lang ni Alexis ang naroon. Nabanggit na noon ng lolo niya na patay na ang nag-iisang anak na lalaki ni Delfin Santillan. Hindi man lang siya inabisohan ng lolo niya na napag-usapan na pala nila minsan ang kaniyang fiance.

Habang kumakain ay pinag-usapan nila ang tungkol sa kasal. Ang lolo niya at mommy ni Alexis lang ang nagpapalitan ng salita. Siya naman ay ilang na ilang sa kaniyang fiance na tahimik at sobrang seryoso.

“The wedding will be a secret, and only us will know it,” sabi ng mommy ni Alexis, si Alessandra.

“Paano si Delfin, ang lolo ni Alexis? Kailangan malaman niya ito para ma-secure ang rights ni Alexis sa company,” saad ng ginoo.

“He already knew about the wedding, but I didn’t tell him that it was an arranged marriage. Hindi puwede ang arranged marriage kay Daddy at gusto niya hindi pilit ang pagpapakasal ng apo niya. Bahala na si Alexis magpaliwanag sa lolo niya total ay sila ang nagkakaintindihan. Gusto ni Daddy Delfin na makapag-asawa na si Alexis at mula sa maimpluwensiya ring pamilya na magpapalawak ng connections nila sa business. Kaya nakiusap ako sa inyo na ituloy natin ang usapan, total ay alam n’yo na ang kalakaran sa ZT Holdings. Masaya si Daddy nang malamang apo n’yo ang pakakasalan ni Alexis. Tumibay ang tiwala niya sa anak ko, kaya sure na si Alexis ang magmamana ng ZT Investment Holdings,” paliwanag ng ginang.

“Mabuti naman aware na si Delfin. Deserve naman talaga ni Alexis makuha ang ownership ng kumpanya dahil sila ng daddy niya ang mas nag-effort upang mapalawak pa ang sangay ng kumpanya.”

“Thank you, sir! Thank you rin sa pagtulong sa amin ni Daddy since the humble beginning,” sabad naman ni Alexis.

“No worries, hijo. Ang hihingin ko lang na pabor sa ‘yo ay alagaan mo ang apo ko. She’s still naive about business, at wala siyang interes sa pamamahala nito. Naniniwala ako na matutulungan mo siya.”

“Ako na po ang bahala.”

Nabaling ang tingin ni Yana kay Alexis. Nakatitig din ito sa kan’ya pero wala man lang siyang mabasang emosyon. Hindi tuloy siya kumbinsido sa sinabi nito sa kaniyang lolo na ito na ang bahala sa kan’ya. Wala siyang maiaambag sa usapan kaya kain lang siya nang kain.

Natuloy ang usapan ng lolo niya at mommy ni Alexis. Tapos na silang kumain at binigyan sila ni Alexis ng chance na makapag-usap nang silang dalawa lang. Lumipat sila sa round table malapit sa swimming pool at nagsalo sa red wine.

Wala pa rin siyang lakas ng loob na kausapin ang binata lalo’t iginiit niya na ito pa rin ang kaniyang boss. Tahimik din ang binata kaya para silang may pinaglalamayan. Nag-isip na lamang siya ng maitatanong dito bago sila mapanisan ng laway na dalawa.

“Uhm…. s-sir….” magalang niyang sambit.

“Just call me in my name, Yana. We’re not in the company,” apela ni Alexis.

Nag-angat siya ng mukha at tumitig sa mga mata nito. Matatag sa eye contact si Alexis, kaya lalo siyang nailang.

“Ano, sabi ni Lolo, may ideya ka na tungkol sa akin. Ibig bang sabihin n’on alam mo na ako ang fiance mo noong nag-apply ako sa company n’yo?” aniya.

“I was not familiar with your face when we first met in the restaurant and even in the company. Noong nabasa ko ang CV mo, saka ko lang na-realize na ikaw nga ang finacee ko,” anito.

“Oh? Kung gano’n matagal na kayong nag-usap ni Lolo tungkol sa kasal?” Napamulagat siya.

“Yes, since last year, when he’s still convincing you to live with him. Nagkaroon lang kami ng closure noong napapayag ka niyang magpakasal.”

“So, okay lang sa ‘yo na magpakasal kahit hindi mo pa ako kilala?” usig niya.

“Wala akong pakialam sa usaping kasal at sa relasyon. Mas mahalaga sa akin ang rights ng company at ma-secure ang pinaghirapan namin ni Daddy. Mahigpit ang kalaban sa mana, kaya kailangan kong magsakripisyo.”

Bahagyang uminit ang bunbunan niya nang mapagtanto na sandata lang ni Alexis ang pagpakasal sa kan’ya upang malabanan nito ang karebal sa mana at masolo ang right ng kumpanya ng lolo nito. Nasa isip niya ang mag-quit pero inalala niya ang kaniyang lolo. Nagkasundo na sila at ayaw niya itong biguin.

“Ano pala ang balak mo sa akin? Gawing palamuti?” may iritasyong saad niya.

Sumimsim sa wine nito si Alexis at pinasadahan siya ng tingin. “Just go with the flow. Kailangan din ako ng lolo mo para sa negosyo n’yo. Hindi mo naman kayang palitan sa puwesto ang lolo mo. You can’t face the war if you don’t know how to handle the weapon.”

Ngumuso siya ngunit hindi makapagreklamo dahil tama naman si Alexis. Wala siyang alam sa business ng lolo niya, at talagang hindi niya kaya ang pressure. Natatakot siya na baka babagsak lang ang kumpanya kung siya ang mamahala. Wala siyang choice dahil siya lang ang nag-iisang talagapagmana ng lolo niya.

Nanggigil siya bigla kay Alexis. “Manggagamit!” angil niya at marahas na tumayo.

Inisang lagok niya ang laman ng kaniyang baso at walang imik na iniwan si Alexis. Nagpaalam siya sa kaniyang lolo na magbabanyo pero hindi na siya lumabas ulit ng kuwarto. Nang ipatawag siya ng lolo niya sa katulong ay nagdahilan siya na masakit ang tiyan.

Nang makaalis ang mga bisita ay saka lamang lumabas ng kuwarto si Yana. Nagpalit na siya ng damit at nagpaalam sa kaniyang lolo.

“Dito ka na lang kaya matulog, Apo,” sabi ng ginoo.

Nasa lobby ito at nanonood ng telebisyon.

“Hindi po puwede. May pasok ako bukas,” aniya.

“Hanggang kailan ka naman magtatrabaho sa ZT?”

“Kailangan ko po ng at least one year experience.”

“You will live with Alexis soon after the wedding.”

Napangiwi siya. Hindi niya ma-imagine ang buhay kasama si Alexis pero my kislot ng galak sa kan’yang puso. Titiyakin niya na mapapalambot niya ang matigas na puso ng binata.

“Sige po, pero tuloy lang ang trabaho ko sa ZT. Sikreto naman ang kasal namin ni Alexis kaya walang makakaalam kahit sino sa kumpanya. Pero teka, pati ba si Jeo ay hindi alam ang pagpapakasal ni Alexis?”

“Hindi dapat malaman ni Jeo, Yana. Kaya mag-ingat ka.”

“Bakit po? Magpinsan naman sina Jeo at Alexis.”

“Maiintindihan mo rin kung bakit. Sige na. Umalis ka na, naghihintay na ang driver sa labas.”

“May scooter po akong dala, Lo.”

Nasapo ng ginoo ang noo nito. “Oo nga pala. Susundan ka naman ng bodyguards, at huwag mo silang itaboy, ha?”

Tumango siya at humalik sa pisngi ng ginoo. Kumaway pa siya rito habang palabas ng bahay.

ISANG linggo pa ang lumipas. Subsob sa trabaho si Yana kaya wala siyang pagkakataong makita si Alexis pero ramdam niya ang hagupit ng galit nito sa empleyado. Marami na namang palpak sa production department at nadamay siya sa salary deduction dahil under siya ni Karen, ang OIC nila sa meat proccesing area.

“Paano nabuhusan ng asin ang mixture ng ground beef para sa patties?” tanong ni Salina.

Nasa cafeteria sila at nananghalian. Silang dalawa lang ang nasa lamesa.

“Ewan ko nga. Feeling ko may sumabutahe kasi alam mo na, maraming galit kay Ms. Karen,” sabi niya.

Umalat kasi nang husto ang timpla nila sa burger patties at hindi na maremedyuhan dahil machine na ang naghahalo ng mga ingredients matapos nilang lagyan. May measurement naman. Duda niya ay iyong opisyales sa packeging area ang may gawa niyon kasi sinisi ng mga ito si Karen sa maling packeging noong nakaraan.

“Oo nga. Kawawa naman si Ms. Karen. Tatlong buwang sahod niya ang halaga ng damages. Pati ikaw na kasama sa proccesing ay nadamay. Pero dinig ko, matatanggal na si Ms. Karen kasi marami na siyang damage sa production.”

Natitigilang tumitig siya kay Salina. “Sino ang magtatanggal kay Ms. Karen?” tanong niya.

Inilapit pa sa kan’ya ni Salina ang mukha nito at bumulong. “Si Ms. Lexy raw, nagpasa ng request sa CEO at naaprobahan na raw. Meaning, matatanggal na si Ms. Karen.”

Uminit ang bunbunan niya at marahas na tumayo. “Hindi ako papayag!” asik niya, napalakas ang kaniyang tinig kaya nabaling sa kanila ang atensiyon ng lahat na tao sa cafeteria.

Hinatak naman siya ni Salina sa kanang braso kaya napaupo siyang muli. “Kumalma ka nga. Wala naman tayong magagawa kasi ang CEO na ang nagpasya,” anito.

Hindi niya matanggap na matatanggal si Karen. Ito na nga lang ang mabait sa kan’ya. Kahit mainitin ang ulo nito, hindi ito abusado katulad ng ibang opisyales. Kapag napapansin nito na pagod na siya, ito mismo ang nagsasabi na magpahinga siya.

Inisip din niya ang pamilya ni Karen. May pinaaral itong dalawang anak, isang high school at isang elementary. Single parent ito kaya walang ibang inaasahan. Inubos niya ang kan’yang pagkain saka nagpaalam kay Salina.

May thirty minutes pa silang pahinga kaya umaasa siya na naroon lang sa opisina nito si Alexis. Dinayo niya ang binata at tiniyak na walang ibang empleyado na makapansin sa kan’ya. Pindot siya nang pindot sa button sa may gilid ng pintuan pero hindi nagiging berde ang ilaw. Ibig sabihin ay naka-lock ito sa loob at ayaw siyang papasukin ni Alexis.

Ang alam niya’y nakikita nito sa CCTV kung may tao sa labas ng opisina nito. Namumula ang ilaw sa itaas ng pintuan, meaning, hindi puwedeng maabala ang tao sa loob o kaya’y walang tao. Pipindutin sana ulit niya ang button nang maramdaman may tao sa kaniyang likuran.

Marahan siyang pumihit sa likuran at awtomatikong kumabog ang kan’yang dibdib nang makita si Alexis. Nakasuot ito ng light blue long sleeve polo na merong navy blue na necktie at itim na slacks pants sa pan-ibaba.

“What are you doing here?” walang emosyong tanong nito, diretso ang titig sa kaniyang mga mata.

“Uh…. p-puwede ba kitang makausap?” aniya. Umurong na ang kaniyang tapang.

Nag-swipe naman ng card sa machine sa may gilid ng pintuan si Alexis. Nahati sa gitna ang pintuan na katulad sa elevator. Gawa rin ito sa makapal na bakal. Nang pumasok si Alexis ay kaagad siyang sumunod. Kusa namang nagsara ang pinto at awtomatikong nag-lock.