Chapter 2

PAKIRAMDAM ni Yana ay inaapuyan ang kaniyang katawan habang kaharap ang guwapo at batang CEO. Hindi siya nito kinakausap pero binabasa ang CV niya.

“Why do you choose to work here?” mayamaya ay tanong ng CEO.

“Uhm, to gain more experience,” turan niya.

“Based on your skills and course attained, you can only work for some of our food production companies and hotels, but for now, we don’t accept regularity for these companies.”

Tumitig siya sa CEO at kabado na baka hindi siya matanggap. “Okay lang po kahit hindi regular. Gusto ko po sa hotel o restaurant, puwede rin sa food production, kung ano ang available na mapapakinabangan ko ang kursong tinapos ko.”

“We have a hotel at the back of this main office, but we are currently closed for new applicants. You can still get a job as part-time or on-call staff in the hotel if you want. You can also work for the food production next to this building.”

Napangiwi siya. “You mean, I will have two jobs?”

“Yes, if you can. And if your performance reaches our standard, you can get a regular job.”

Bumuntonghininga siya. “Okay na po ‘yon sa akin, sir. Kailangan ko lang talaga ng experience.”

“I’ll make an endorsement letter, then balik ka kay Lexy.”

“Ho? Eh, ayaw sa akin ni Ms. Lexy.”

“Just give her the letter. No one can disobey me in this company.”

“Okay po. Salamat.”

Hinintay niya ang endorsement letter ng CEO. Natutukso siyang alamin ang pangalan nito dahil wala siyang makitang name plate. Naibigay na lang nito ang sulat ay hindi pa siya nakaimik.

Kabadong bumalik siya sa opisina ni Lexy at bumungad sa kan’ya ang matalim nitong titig. Marahas nitong kinuha sa kamay niya ang sulat ng CEO.

“Pasalamat ka naging backup mo si Jeo. Pero huwag kang aasa na magtatagal ka sa kumpanyang ‘to,” sabi nito.

“Pasensiya na po. Gusto ko lang namang magtrabaho,” sabi niya.

Talagang hindi siya nito inimbitang umupo. Binasa nito ang sulat at pinirmahan. May ikinabit itong isa pang papel sa sulat bago ibinalik sa kan’ya.

“Punta ka sa HR office at ibigay mo ‘yang sulat kasama ng CV mo. Maghintay ka ng instractions nila,” sabi nito.

“Sige po. Salamat.”

Bumalik naman siya sa HR office at binigay ang dapat ibigay.

“We will call you for the orientation schedule,” sabi ng babaeng HR assistant.

“Salamat po.”

Hindi maalis ang ngiti sa kan’yang mga labi habang palabas ng gusali. Excited na siyang magtrabaho sa malaking kumpanya sa unang pagkakataon. Nagsa-side-line siya noon sa fastfood restaurant habang nag-aaral kaya titiyakin niya na magigisng regular siya sa trabaho.

Pagdating ng mansiyon ay naghihintay na ang lolo niya sa dining. Nakahain na ang tanghalian nila.

“Kumusta ang job hunting mo, apo?” tanong ng ginoo.

Umupo siya sa katapat nitong silya. “Waiting na lang po ako para sa orientation,” masayang batid niya.

“Talaga? Ano’ng kumpanya naman ang papasukan mo?”

“ZT Investment Holdings Inc. po.”

Nanlalaki ang mga matang tumitig sa kan’ya ang ginoo. “Are you serious?” hindi makapaniwalang untag nito.

“Opo. Nakausap ko po ang CEO at tinanggap ang application ko pero hindi pa sa regular job.”

“ZT Investment Holdings is one of our clients.”

Nawindang siya. “Talaga po? Meaning, nagpi-finance kayo sa business nila?” Bigla siyang na-excite.

“Before, yes. But now, ZT is one of our partners, and they entrust their funds to us. Noong nagsisimula pa lang ang company nila, ako ang nag-finance sa unang investment nila. Ngayon ay nagre-recruit na sila ng investors kaya dumami ang companies nila.”

“Paano po ang kalakaran sa investment nila? Katulad din po ba sa inyo na nagpi-finance sa gustong magtayo ng negosyo o nagpapautang?”

“No. They are collecting money for investments to build different kinds of businesses, and only profit shares can be given to those who want to invest. Ang role naman ng company natin ay mag-manage ng financial matters nila.”

“Ah, gano’n pala ‘yon. Kaya pala ang daming business na iba-iba ang ZT. Sobrang yaman na pala ng may-ari niyon, ano po, Lolo?”

Ngumiti ang ginoo. “I’m proud that the ZT owner came too far in the business industry. The owner used all my advice and got the benefits. Now, they are one of the companies with the highest net worth in the country.”

“Wow! Eh, sino po ba ang owner ng ZT?”

“My friend, Delfin Santillan. Sadly, his only son died last year, so he needs to introduce some funds to me. I’m still his business consultant.”

“Wala po bang ibang anak si Sir Delfin?”

“Meron, iyong babaeng panganay na walang asawa pero may anak namang lalaki. Ang alam ko ay isa sa namamahal ng company ang apo niya. May apo naman siya sa anak niyang lalaki.”

Naalala niya si Jeo Santillan, na tumulong sa kan’ya. “Jeo Santillan po ba ang pangalan ng apo ni Sir Delfin?”

“Ah, you know him, huh?” Mahinang tumawa ang ginoo.

“Opo. Na-meet ko siya kanina at tinulungan niya akong makalapit sa CEO.”

“Si Jeo ay anak ng panganay ni Delfin na babae. Ang apo niya naman sa anak na lalaki ay si Alexis Santillan, at siya ang CEO ngayon ng ZT.”

Napanganga siya sa pagkamangha. Si Alexis pala ang nakaharap niyang CEO ng ZT!

“Oh, si Alexis pala ‘yon,” nakangiting usal niya.

“I’m glad you already met Alexis, Yana. Umaasa ako na magiging maganda ang experience mo sa ZT. Puwede mong sabihin kay Alexis na apo kita. Safe sa kan’ya ang background mo.”

Napamulagat siya. “Eh, hindi ko po sinabi. Nagtanong lang siya kung sino ang tatay ko kaya sinabi ko ang totoo.”

“Hm, kilala rin ni Alexis ang daddy mo.”

Napangiwi siya. “So, alam pala niya na apo n’yo ako?”

“Uhuh. But Alexis was professional. Wala siyang pakialam sa personal connections ng empleyado basta hindi ikasira ng reputasyon ng company nila. Pero natitiyak ko na hindi ka niya pahihirapan. Magiging magaan ang trabaho mo sa ZT.”

Matabang siyang ngumiti nang maisip ang kontrabidang excutive assistant na si Lexy.

“Sana nga po,” aniya.

“Kumain ka na muna para makapagpahinga ka, apo.”

“Opo.”

Nilantakan naman niya ang pagkain.

Tatlong araw ang hinintay ni Yana bago nakatanggap ng tawag mula sa HR department ng ZT Holdings. Pinare-report na siya para sa orientation at pagkatapos niyon ay magsisimula na ang trabaho niya. Gabi pa lang ng Linggo ay nag-impake na siya ng gamit. Lilipat na siya sa apartment na unang investment ng lolo niya. Malapit lang ito sa ZT Holdings main office.

“Bakit hindi ka na lang sa condo natin tutuloy, Apo? Mas komportable roon. Maari mo pa ring gamitin ang isang kotse,” sabi ng lolo niya. Pinapanood siya nito habang nag-aayos ng damit sa maleta. Nakaupo lang ito sa gilid ng kan’yang kama.

“Ayaw ko po sa condo, Lolo. Nakita ko na ‘yong apartment ninyo, maayos naman. Mas gusto ko roon kasi isang sakay lang papuntang ZT building. Ayaw ko rin ng kotse. Okay na sa akin ang schooter,” aniya.

Umalon ang dibdib ng matanda. “Sige na, basta palagi mo akong tawagan kung may problema ka, ha?”

“Opo. Huwag n’yo po akong alalahanin. Cowgirl ata ‘to.” Pinakita pa niya sa ginoo ang maliit niyang muscles sa braso.

Tawa nang tawa ang matanda pero mamasa-masa ang mga mata. “Sobrang saya ko at nakasama na kita, Apo. May dahilan ako para mabuhay pa nang matagal.”

Ngumuso siya. “Huwag naman po kayong magdrama riyan. Hindi pa ako nasasanay sa bagong buhay ko pero asahan n’yo na tutulungan ko kayo sa negosyo. Gusto ko lang muna mag-explore.”

Tumango ang ginoo. “Pagbibigyan kita pero kailangan mo pa rin ng makakatuwang, hija. Alam ko wala pa sa isip mo ang pagpapakasal, at mukhang wala akong aasahang matinong lalaki. Ako na ang naghanap para sa ‘yo.”

Natigilan siya at marahas na tumitig sa ginoo. Ilang beses na nitong binanggit na gusto nitong magpakasal siya sa lalaking maalam sa negosyo at may disposisyon sa buhay. Inaasahan na niya iyon dahil walang ibang mapagkakatiwalaan ang lolo niya pagdating sa pamamahala ng negosyo. Hindi rin naman niya kayang mag-handle ng ganoon kalaking kumpanya na isa ring malaking kumpetisyon sa industriya.

Napabuga siya ng hangin. “May tiwala po ako sa inyo, Lolo. Wala naman akong napupusuang ibang lalaki at natatakot din ako baka mapunta ako sa iresponsable. Kung magpapakasal ako sa napili n’yong lalaki, sigurado po bang matutulungan kayo sa pamamahala ng kumpanya?” aniya.

“Oo naman. Hindi naman ako pipili ng lalaki na walang pakinabang sa atin. At saka titiyakin ko na ligtas ka sa lalaking ‘yon.”

Napangiwi siya nang maisip na hindi siya kagandahan para magustuhan ng isang high-profile na lalaki.

“Eh, Lolo, baka naman ayaw sa akin ng lalaking napipili n’yo,” aniya.

“Bakit naman hindi ka magustuhan?” amuse na untag ng ginoo.

“Kasi, hindi naman ako attractive. Karaniwan lang ang hitsura ko.”

Natawa ang ginoo. “Huwag mong sabihin ‘yan, Apo. Maganda ka. Hindi ka lang pala-ayos. Sanayin mo ang sarili mo sa mga magagarang damit at mag-ayos ng mukha. Walang pangit sa pamilya natin.”

Malapad siyang ngumiti at lumapit sa ginoo. Yumakap siya rito. “Salamat po, Lolo!”

“Sige na, ayusin mo na ang gamit mo para bukas ng umaga ay madala na sa apartment. Maaga ka pa para sa orientation mo ‘di ba?”

“Opo!” Binalikan niya ang ginagawa.

Kinabukasan ay maagang umalis ng bahay si Yana. Lumipat na siya sa apartment dala ang konting gamit. Alas nuwebe ng umaga ang orientation niya at may oras pa siyang mag-ayos ng gamit. Kompleto ang appliances niya na pinadala ng kaniyang lolo. Magpapadala pa sana ito ng maid niya pero hindi siya pumayag.

Pagkatapos maligo ay nagsuot siya ng black slacks at white blouse with collar. Ganoong damit kasi ang sinabi ng HR staff na isususot nila. Inisang bungkos lamang niya ang ga-baywang niyang buhok at pinulupot sa tuktok, tiniyak na walang ni-isang hibla na malalaglag. Nagpahid siya ng manipis na lipstick sa mga labi at face power lang sa mukha. Natural namang maayos at katamtamang nipis ang mga kilay niya kaya hindi kailangang bawasan o guhitan.

Black shoes na may two inches na takong ang suot niya kaya nadagdagan ang taas niya na limang talampakan at limang pulgada. Wala siyang kotse pero binilhan siya ng kaniyang lolo ng scooter. May bodyguards siya pero malayo sa kan’ya. Ayaw kasi niyang may nakabuntot sa kan’ya.

Pagdating sa ZT Investment Holdings main office ay kaagad silang naisalang sa orientation. May siyam na kasabayan siya na bagong recruit. Sa food production sila maa-assign na karugtong lamang ng main office building, may gate lang na tatawirin. Hindi sila kaagad nakapasok sa production area dahil nagkakagulo sa loob.

“Ano’ng meron?” tanong niya sa officer in charge ng food production.

Hindi sumagot ang babae at napatakbo sa loob ng pasilidad. Mabait naman ito at tila inatake ng nerbiyos. Sumunod sila pero napahinto rin sa lobby nang maabutang naroon ang CEO. Nagagalit ito sa empleyado at pinagtatapon ang rejected product dahil sa maling packaging.

Nawindang si Yana nang makita ang galit na mukha ni Alexis Santillan. Dominante ito, mukha namang mabait kung hindi galit. Ngunit tila nag-transform ito bilang halimaw. Lahat ng empleyadong nakalinya sa harapan nito ay bakas sa mukha ang takot.

“Those rejected products will be deducted from your salary, understood!” sabi nito sa pitong empleyadong nakalinya, may dalawang babae at limang lalaki.

Iba ang uniform ng pitong empleyado, kapareho ng officer na nag-assist sa kanila.

“Yes, sir!” panabay na sagot ng empleyado.

Mayamaya ay iniwan ng CEO ang mga napagalitang empleyado at patungo na sa kanila. Naglinya naman sila sa may gilid ng daraanan nito. Huminto pa ito sa tapat nila at tinawag ang OIC na nag-assist sa kanila.

“Who are they?” masungit nitong tanong sa OIC.

“Uh…. they are the new applicants, sir. They passed the final interview and will proceed to the orientation,” tugon naman ng OIC.

Isa-isa silang tinitigan ng masungit na CEO. Nasa bandang dulo siya gawing kaliwa at tumigil sa kan’ya ang tingin ni Alexis. Bahagyang naningkit ang mga mata nito, tila inaalala kung sino siya.

“What is your name again?” tanong nito sa kan’ya, sa matigas pa ring tinig.

Tumayo naman siya nang tuwid at taas-noong nakipagtitigan sa binata. “I’m Yana Archita po, sir!” mabilis niyang sagot.

Ilang sandali pa siyang tinitigan ni Alexis pero wala siyang mabasang emosyon sa mukha nito. Pagkuwan ay umalis na ito.

Nakahinga siya nang maluwag.