Tatlong taon na ang nakalipas mula nang mag-abroad siya sa ikalawang araw ng kanyang kasal.
Tanda ko pa ang araw na iyon na napilitan ako na iwan ang lahat ng naiwan ko dito sa Pilipinas.
Pero dahil sa isang sirkumtansya ay napilitan siyang umuwi ng Pilipinas.
Siya ay nakabalik sa pagkakataong ito dahil ang kanyang ina ay na-diagnose na may advanced na kanser sa baga.
Tatlong taon pagkatapos ng kanilang kasal ngayon na lang ulit nakatuntong ng Pilipinas si Julliane.
Ipinadala siya ng kanyang asawa sa ibang bansa sa kadahilanang doon niya ipinagpatuloy ang kanyang pag-aaral.
Kahit labag ito sa kalooban niya ay wala siyang nagawa. Iniwan niya rin ang kanyang ina at ngayon kung kailan may sakit na ito ay saka lang siya makakauwi.
Ngunit sa totoo ay may isa pa na bagay at dahilan ang kanyang asawa, natatakot lang ang lalake na guluhin niya ang mundo ng dalawang taong nagmamahalan ng totoo, si Ismael at ang girlfriend nito na totoong minamahal ng lalake.
Napahinga siya ng malalim at napahawak sa kanyang braso at inalala ang nakaraan.
Nang sumapit ang gabi ay, sinamahan niya ang kanyang in-laws sa hapunan sa bahay ng mga ito.
Hindi niya matangihan ang mga ito dahil ngayon na lang niya ulit nakaharap ang mga ito.
At isa pa ay nanabik rin siya sa dalawang ginang na naging mabait at kasundo niya mula pa man noonh bata pa siya.
Matapos nito ay hinayaan na siya ng mga ito na maglibot sa kabahayan.
Nilibot niya ang tingin sa buong silid at muling naalala ang nakaraan, ang unang araw ng kanilang kasal ng lalake.
Pagkatapos bumalik sa pagkakataong ito, nagkaroon siya ng buong desisyon na oras na para tapusin nila ang nominal na relasyong ito!
Kailangan na rin nilang mapalaya ang bawat isa dahil saan pa ba tutungo ang relasyong ito na walang pondasyon.
Bumalik mula sa trabaho ang lalake na nakasuot ng maayos na itim na suit, at ang kanyang buong katawan ay napuno ng mensahe ng
"Iwasan".
Isa kasing perfectionist ang lalake, at siya ay isa ring matinding mysophobia patient!
Ibig sabihin nito ay takot ito sa kahit na anong dumi o germs.
Nong unang beses niya itong malaman ay nawirduhan siya dahil may tao pala na may ganitong uri ng phobia.
Nakatayo lang si Julliane na nakadistansya dito sa tabi ng bintana, at ang kanyang tibok ng puso ay bumibilis sa bawat hakbang ng lalake!
Makalipas ang tatlong taon, mas naging gwapo ito at kahanga-hanga sa kanyang paningin.
Lalo rin itong naging prominenteng tingnan.
Ito pa rin ang lalakeng unang nakilala niya mula pa man noon, at ang lalakeng iniwan niya tatlong taon na ang lumipas. Walang nagbago sa lalake sa isip niya.
Naglakad lang ito papunta sa sofa at huminto, at saka umupo habang kinakalas ang kurbata nito.
Ibinaba niya ang kanyang mga mata dahil hindi niya ito nais na titigan. At napahinga na lang ng malalim.
"Nagkita na ba kayo ni mama at lola?" Malumanay na tanong nito sa kanya, ngunit hindi siya nito nilingon.
Nakagawian na ni Julliane na inilalagay ang kanyang mga kamay sa likod ng kanyang likod, tulad ng isang mabuting bata, at tulad din ng isang tahimik na subordinate, at tumango.
"Oo, kakatapos lang namin na mag-dinner!" Sagot nito sa lalake.
"Tingnan mo ito!" Bigla itong tumagilid, kumuha ng isang dokumento sa drawer sa ilalim ng mesa at inilagay nito ito sa mesa.
Sinulyapan lang ito ni Julliane at alam niyang napatunayan ito ang kanyang iniisip.
Hindi pa man nagtagal mula nong, nakita niya ang balita sa internet na ang lalake at ang kanyang nobya ay nag-order ng mga damit-pangkasal.
Lumapit siya mayamaya dito at kinuha ang dokumento, at binuksan ito.
Ang limang malalaking salita na "Annulment Agreement" ay unang bumungad sa kanya.
Natuwa naman siya na nakapaghanda na siya at bahagyang ngumiti.
"Sumasang-ayon ako!"
Ito ang mabilis niyang sinabi habang nakatitig pa rin sa dokumento.
Tiningnan lang siya ni Ismael gamit ang mapang-akit nitong mga mata,
"Umupo ka para makapag-usap tayo ng maayos!" Utos nito kaya agad naman siyang tumango dito.
Umupo si Julliane sa single sofa na pahilis sa tapat ng lalake.
Medyo naiilang kasi siya dito at ramdam niya ang malakas na tibok ng puso niya.
Uminom ng alak ang lalake at parang bad mood, at hinila ulit ang kurbata nito!
Sumunod si Julliane sa ideya na subukang huwag gumawa ng anumang hindi komportable na damdamin, at tahimik na binasa ang kasunduan sa pagpapawala ng bisa ng kanilang kasal.
Binigyan din siya nito ng dalawang set ng mga ari-arian, na itinuturing na mabuti para sa kanya. Sa isip niya ay sapat na ito.
Matapos basahin ito, ngumiti si Julliane dahil pabor naman sa kanya ang nasusulat sa agreement pero napatingin siya sa lalake at nagtanong dito.
"Mayroon ka bang ballpen?" Nahihiya niyang bulong dahil wala siyang dalang ballpen.
"Hmm?" Bahagya nitong itinagilid ang tenga na para bang hindi siya nito narinig ng malinaw.
"Pipirmahan ko na kasi ito para matapos na tayo!“ Palaging sinasagot siya ni Julliane ng isang magiliw na ngiti.
Kailangan niyang maging positibo sa harap ng lalake dahil ayaw niya itong magalit.
Matagal siyang tinitigan ni Ismael gamit ang maitim nitong mga mata, pagkatapos ay yumuko para buksan ang drawer at kumuha ng panulat para sa kanya.
Huminga muna siya ng maluwag bago napatitig muli sa dokumento.
Agad na niyang isinulat ang kanyang pangalan sa ilalim ng kasunduan nang walang pag-aalinlangan, "Okay na ito!"
"Mahina na ang katawan ni Crisia, gusto niya ng perpektong kasal sa lalong madaling panahon." Biglang paliwanag ni Ismael na nakatingin na pala sa kanya kaya bahagya siyang ngumiti at tumango.
Ngunit humigpit ang kamay ni Julliane na nakahawak sa panulat, at muling kumirot ang kanyang puso.
Kaya niyang isakripisyo ang lahat para sa babaeng iyon! Kaya naman tila ba piniga pa lalo ang puso niya sa isipin na iyon.
"Naiintindihan ko!" Mataman na lang na tumango si Julliane.
Saglit na natahimik si Ismael hangang sa ibinigay niya ang kasunduan sa kanya, at kinuha naman niya ito.
Ngunit nang pipirma na sana ito ay, muli itong tumingin sa kanya.
"Maaari kang humingi ng kahit na ano, at gagawin ko ang lahat para maibigay ko ito sa'yo." Sabi nito na napatitig sa akin at dito nagsalubong ang mga mata namin pero bahagya lang siyang umiling.
"I already very satisfied with this, and I also want to thank you for paying for my mother's medical expenses." Sinagot ito ni Julliane ng walang pag-aalinlangan, sa pagbabayad pa lang nito sa medical expences ng kanyang ina ay sapat na para sa kanya.
Maaring para sa lalake ay hindi ito sapat sa kanya pero naisip niya ang pagbabayad pa lang ng bayarin ng ina niya sa hospital bills ay napakalaking bagay na para sa kanya.
Walang sinuman ang pwedeng gumawa nito kundi ang lalake lang na ito, kahit papano ay buong puso pa rin niya itong pinasasalamatan.
Pakiramdam ni Ismael ay nahihilo siya. Kaya ibinaba niya ang kanyang ulo at nakita ang magandang sulat-kamay nito sa ilalim ng kasunduan.
Bigla niyang isinantabi ang kasunduan sa inis.
"Magkikita kayo ni Crissia bukas!" Bigla nitong turan kay Julliane na tila ba ito galit sa pagtataka ng babae.
Isinantabi ni Julliane ang kasunduan nang makita niyang hind pa ito pinirmahan ni Ismael, at sumang-ayon na nakayuko."Okay!" Sabi na lang dito ng babae na napakuyom ng kamao.“Kung tatanungin ka niya kung may boyfriend ka na, oo ang isagot mo." Sabi nito sa seryosong boses. "Okay." Maikli pa rin na sagot ni Julliane. "Kailangan mo siyang paniwalain at intindihin.“ Isa pa ulit na sabi ng lalake sa kanya, kaya medyo nainis na siya dito."Okay!" Namamanhid nang tugon ni Julliane, at hindi maiwasang tumingin muli sa kasunduan sa tabi niya.Sa sandaling iyon, nagkaroon siya ng isang walang katotohanan na ideya, o nag-aatubili din ba itong talikuran ang kasal na ito?Mahal talaga nito ang nobya nito para kahit ang magsalita sa harap ng babae ay kailangan niyang sundin ang sinasabi nito."Maaari mo ba akong tulungang punuin ang tubig sa bathtub?" Malamig na tanong nito bigla.Nagulat si Julliane nong una, ngunit nang makita niya ang kawalang-interes sa mukha nito, sa wakas ay napagtanto n
Bahagyang napangiti si Julliane matapos itong marinig. Minahal niya ang lalake mula pa noong bata siya, ngunit isa siyang bituin sa langit.Mahirap abutin at hindi kailanman matutupad ang pangarap niya dahil may mahal nang iba ang lalake. "Will you move out after the annulment? Gusto mo tulungan kitang maghanap ng matitirhan?" Tanong ng kaibigan niya sa kanya. Napabuntong-hininga si Julliane, tamad na lumingon sa gilid, sumandal sa bintana, at mahinang sinabi. "Dapat akong lumipat sa lugar ng aking ina." Sagot niya sa kaibigan.Akmang magsasalita ulit ang kanyanh kaibigan nang marinig nito ang boses ng lalake.“Julliane!" Narinig nito na tinawag ito ng lalake."Ibaba ko muna ang tawag, saka na lang tayo mag-usap." Sabi nito sa kaibigan at agad na pinatay ang cellphone.Nakita ni Julliane ang taong bumababa sa hagdan mula sa gilid ng kanyang mata.Silver nightgown lang ang suot niya. Hindi siya naglakas-loob na tumingin sa lalake ng seryoso at mabilis na nilagay sa gilid niya ang ce
Agad na ngumiti si Julliane at nagpatuloy sa pagsasalita matapos mapansin na hindi tama ang mga ekspresyon ni Crissia at Ismael.“Isa siyang senior na mas matanda sa akin ng isang taon." Agad niyang sabi sa dalawa habang nakangiti pa rin, hindi nito gustong ipakita sa kaharap na may ibig sabihin sa sinabi niya kanina. "Oh! Senior, mabait ba siya sayo?"Halatang gumaan ang loob ni Crissia at nagpatuloy sa pagtatanong sa kanya.Sa pagkakataong ito ay nakaupo na silang tatlo.Nakatutok ang mga mata ni Ismael sa mukha ni Julliane at tila naghihintay rin ng kanyang sagot.Tinignan ni Julliane ang magandang pinggan sa mesa at hindi naglakas-loob na magsabi ng maling salita. "Ayos lang. Lahat ng babae sa paaralan ay gusto siya, pero sabi niya ako ang pinaka-espesyal at ako lang ang gusto niya!" Masigla niyang muling sagot sa babae."Ang galing! Saka dapat mahal ka talaga niya, dapat samantalahin mo ang pagkakataon." Sabi naman ng babae na nakangiti pero may kakaibang napansin ang dalaga sa
Matapos mapanood ni Julliane ang kanilang sasakyan na umalis, tumalikod siya at naglakad patungo sa kung saan.Ang tawagin ang asawa niyang bayaw, napatawa na lang siya sa sarili dahil sa kabaliwang iyon.Sumuko ka na! Hinding-hindi siya mai-inlove sayo!Bumulong siya sa kanyang sarili at nagbabala. "Julliane, kapag sumuko ka na, huwag nang lumingon pa!"Kahit magmahal ka ulit.——Habang nasa sasakyan sila ng nobya ay hindi mapigilan ng lalake na magsalita dito.“Sumobra ka naman yata sa ganong bagay Crissia, asawa ko ps rin si Julliane.“ Sabi dito ni Ismael na tumingin lang ang babae dito.“Hindi mo ba gusto ang sinabi ko? Babawiin ko na lang.“ Tila napakalungkot nitong turan kaya humigpit ang hawak ng lalake sa manibela.“Isang insulto ang sinabi mo sa babe yon lang ang gusto kong ipahiwatig sa'yo.“ Madiin pa rin na sabi ni Ismael kaya nagsimula na naman na umiyak ang babae.Hindi na nagsalita pa ang lalake dahil nakaramdam ito ng kaunting inis sa nobya.Sabay ng pagbalik ni Ismael
Lalong nagalit si Ismael, napabuntong-hininga at hindi na nagsalita. Napahiya rin si Julliane, ibinaba ang kanyang ulo at tumigil sa pagsasalita. “Ito lang ang masasabi ko sa'yo Ismael, don't think I don't know what you are thinking. I tell you, hangga't nandito ako, hinding-hindi makakapasok ang babaeng 'yon sa bahay natin. Anyway, hindi ko matatangap ang babaeng iyon kahit na kailan.“ Ito ang galit na turan ng ina ng lalaki at kaya diretsong binalaan siya nito. Mas lalo naman na nagalit si Ismael dahil sa sinabi ng ina. At dahil mas gusto ng kanyang ina at lola ang babaeng nasa tabi ng mga ito, dito siya lalong nanlumo. Sa pagkakataong ito ay walang laban ang babaeng gusto niyang pakasalan, laban sa dalawang babaeng ito. Natahimik sandali ang paligid dahil sa nagpapakiramdaman pa sila ng kanyang ina sa kung sino ang muling magsasalita. Napatingin ang lalaki sa cellphone nito at ang tumatawag sa kanya ay si Crissia, napaisip siya kung sasagutin ba niya ito o hindi, ngunit hina
Nakakita na siya ng maraming halimbawa ng mga taong nagtagumpay sa sakit na cancer. "Anak…" Isang mahinang boses ang pumukaw kay Julliane, nagising ang ina nito na nasa kama at mahina suyang tinawag. “Ma, gising ka na pala!" Hinawakan ni Julliane ang kamay ng ina at sumandal sa kanyang harapan upang makita niya ito ng malinaw. "Huwag kang matakot, ang huling hantungan ng lahat ng tao ay kamatayan." Mahinang turan nito na medyo ikinainis niya. “Mama naman wag kang magsalita ng ganyan." Walang ibang masabi si Julliane, hinawakan lang niya ng mahigpit ang kamay nito. "Ang mabait kong anak, kung mamumuhay ka nang maayos, makakaalis ako nang may kapayapaan ng isip." Sabi pa nito ulit kaya napailing na lang ang dalaga. Ayaw niyang makarinig ng mga ganitong salita! Hindi niya nais na mag-isa sa mundo sa hinaharap, tama na yong mag-isa siyang nanirahan sa Amerika ng ilang taon. "Sabihin mo sa akin, humingi ba ng annulment si Ismael sa iyo?" Pag-iiba na lang nito sa usapan at ito pa a
Pilit na inalis ni Julliane ang kamay na hawak ni Ismael. "Bitaw na Ismael.“ Sabi niya sa lalake na tila wala naman narinig mula sa sinabi niya. Ngunit gaano man kainit ang mga kamay nito, hindi ito nakatuling sa kung ano ang nararamdaman niyang lungkot. Hindi inaasahan ni Ismael na ganoon kalakas ang magiging reaksyon niya, at kumunot ang noo niya. Huminga muna ng mahinahon si Julliane, at pagkatapos ay dahan-dahang nagsalita pagkatapos huminahon. "Mabubuhay ako nang maayos anumang oras, ngunit kailangan mo ring ipangako sa akin na hindi ka maaaring sumuko hanggang sa huling sandali!" Sabi nito sa ina na agad na tumango at bahagyang ngumiti. "Alam ni nanay anak ko.“ Sabi ng ginang sa anak na alam nilang dalawa na walang kasigaruduhan sa sinabi nito. Tiningnan ng ina ni Julliane ang anak na alam nito na hindi naniniwala sa sinabi nito, at ang pagpipigil ng anak na hindi umiyak. “Lalabas na muna ako Mama Juanita, Julliane.“ Paalam ni Ismael sa mag-ina at para na run mabigyan n
“Julliane!“ Nakangiti na sabi ng lalaki sa kanya.“Kuya Allen!" Sabi rin niya sa lalaki na malawak ang pagkakangiti kay Julliane.Pareho silang nagulat nang makita ang isa't isa, at agad siya nitong tinanong. "Kumusta ka Julie? Matagal rin tayong hindi nagkita.“ Sabi nito kaya agad naman na ngumiti si Julliane.“Mabuti naman po, oo nga eh.“ Sagot naman ni Julliane sa lalaki na malawak pa rin ang pagkakangiti at balewala dito ang mga tao lalo na ang mga babae na mangha na nakatingin sa gwapong lalaking ito.“Sorry kung ngayon ko pa ito sasabihin, nabalitaan ko na maghihiwalay na kayo ni Ismael.“ Sabi ng lalaki na hindi na rin naman ito ikinagulat ni Julliane.Magkaibigan ito at ang asawa niya kaya alam niya na alam na ng mga ito ang tungkol sa bagay ns ito.Tumingin si Allen sa kanya, iniisip ang plano ni Ismael na hiwalayan siya."Alam kong gusto mo si Ismael mula pa noong bata ka pa, pero hindi lang siya ang lalaki sa mundong ito. Makakahanap ka pa ng mas deserving kaysa sa baliw ko
Napatitig si Julliane kay Evelyn at napangiti bigla.“Hindi ko talaga nilagyan o sinave ang numero niya.“ Sabi ni Julliane dito kaya napatawa na lang ito.“Kakaiba talaga ang relasyon niyong dalawa.“ Sabi na lang nito.Pero tumawag ulit si Ismael, at siya na ang sumagot.“I will get you, stay where you are.“ Seryoso nitong sabi sa kanya na agad na pinutol ang tawag.Nagkatinginan na lang si Julliane at Evelyn, at sabay na napailing sa isa't isa.“Mukhang ayaw ka talagang magpalipas ng gabi sa ibang bahay ng asawa mo.“ Nasabi na lang ni Evelyn na nakangiti lang.Si Julliane naman ay nainis lalo kay Ismael, ano na naman kaya ang nasa isip nito at ayaw siya nitong pagpalipasin muna sa ibang bahay.Makalipas ang ilang minuto.Si Ismael ay nagdoorbell na sa mismong tapat ng bahay ni Evelyn.At si Evelyn naman ay agad na binuksan ang pinto, samantala si Julliane ay nagpaalam na kay Evelyn at napatingin kay Ismael na alam nito na galit.Nakaugalian ni Julliane ang kanyang mga kamay sa likod
Nang pumasok si Julliane sa flower shop ay bumungad sa kanya ang mabangong amoy ng mga sariwang bulaklak sa paligid."Welcome! Ano po ang kailangan niyong bulaklak ma'am?"Magalang na bati ng dalaga sa flower shop."Titingnan ko muna."Magalang ding tumango si Julliane, at pagkatapos ay namili nang mag-isa.Hindi naman gaanong nagbago ang palamuti sa loob, ngunit nahaharangan ito ng maraming bulaklak at halaman.Dalawang bata ang biglang lumitaw sa harap ni Julliane. Ang batang babae ay mapang-akit, nakatayo sa harap ng bar na may isang bag sa kanyang likod at tinawag ang batang lalaki. "Bilhin mo ito para sa akin, gusto ko ng dobleng perlas, na may yelo."Hindi sikat ang pagbabayad sa mobile noong panahong iyon. Ang bata ay kumuha ng dalawampung piso mula sa kanyang backpack at inilagay ito sa front desk na may paghamak. "Hindi mo ba alam na hindi ka na makakainom ng malamig ngayon?"Pero binili pa rin niya ito para sa kanya. Bagaman kinuha niya ito pagkatapos lamang ng dalawang
Napakalakas ni Ismael kaya hindi niya pinahintulutan na magalit muli ito.Kung magiging matigas ang ulo niya ay baka dito pa sila mag-away na dalawa.Tiningnan ni Julliane ang kanyang sobrang nakakatakot na mga mata, ngunit siya ay mapagpakumbaba, kinakagat ang laman sa loob ng kanyang mga labi at nanatiling tahimik."Ihahatid na kita! At mag-uusap tayo okay." Sabi ni Ismael sa kanya.Napatitig na lang siya dito at hindi na nakatangi pa dito.“Dapat talaga hindi na kita pinatagal pa dito kanina, sinusubukan talaga ni Crissia ang pasensya ko!“ Gigil nitong bulong pero narinig niya ito ng malinaw mula sa bibig nito.Gulat naman na tumingin sa kanya si Julliane at walang masabi.Akala niya hahamakin siya nito, pero sabi niya, malinaw ang narinig niya? O talagang wala lang ito sa mood.Naramdaman ni Julliane na siya ay nakulong sa maliit na mundong ito, at bigla na lamang siyang hindi naging mapagpakumbaba."Tara na!" Marahan niyang hinaplos ang pisngi nito, at saka hinawakan ang bahagyan
Lumabas siya ulit ng dressing room dahil pagkahawak pa lang niya sa puting damit, tila nanginig na ang kanyang kalamnan.Ang tatlong staff ay napakunot noo dahil nakita siya nila na lumabas ulit.“Hindi ko talaga kayang isuot ang damit!“ Sabi niya sa mga ito na medyo natulala lang ang mga ito kay Julliane.Tinanong siya ng staff. "Miss, may partikular ka ba na damit na gusto?“Pilit na ngumiti si Julliane. "Wala akong gusto, puwede bang huwag niyo na lang akong bigyan ng damit-pangkasal?"Napatango na lang ang mga ito na nagkatinginan at napatitig sa babaeng maganda, napansin talaga nila na wala ito sa mood kanina pa.Akma na kukunin ni Julliane ang cellphone niya sa bag ns nakapatong sa maliit na lamesa ay napatingin siya sa isa sa mga staff.“Kakapasok lang ng isang lalaki mula sa tapat." Isa sa mga tauhan ang pumasok at bumulong.Hindi sinasadyang naisip ni Julliane si Ismael at hindi maiwasan na magsalita siya. "Malapit na silang ikasal!""Sino ba ang groom ng babaeng ito? Yung n
Akmang magsasalita si Julliane, oero sumenyas si Ismael na huwag siyang maingay.Kaya nanatili na lang siyang tahimik, at saka nagpatuloy sa pagkain.Pagtingin niya kay Ismael ay wala na ito sa pinto kaya napahinga na lang siya ng malalim.Nang matapos na kumain si Crissia at Julliane ay agad na siya nitong niyaya sa isang studio kung saan magsusukat nga ito ng damit.Pero nagulat siya dahil nandito na rin si Ismael, at mukhang alam nito kung saan sila sunod na pupunta.Nakatayo si Ismael sa entrance ng studio, at mabilis na ibinaba ang telepono at tumingin sa taong nakatayo sa tabi ng kotse.Kausap nito kanina ang sekretaryo dahil may meeting raw siya, pero kinansela niya ito ng malaman na ang ama ni Crissia ang nasa meeting.Pagkalabas ni Crissia ng kotse, lumapit siya sa kanya at hinawakan ang braso nito. "Ismael, maaga kang dumating!" Malambing sabu nito kay Ismael.Tumingin si Ismael sa taong nasa tapat niya, at pagkaraan ng ilang sabdali, mahina niyang sinagot ang babae.“Oo wal
Kung ano man ang gusto nitong palabasin ay handa naman siya, hindi naman siya tanga tulad ng dati.Sinabi niya sa sarili nitong nakaraan na hindi na siya makikipagusap pa dito.At hindi na siya kailanman pupunta sa lugar na ito.Pero ngayon, pumunta pa rin siya dito.Kung saan siya nakatayo, walang bakas na pininturahan ang katawan ng kanyang ama, ngunit alam niyang nandito ito.May sabi-sabi pa nga na nagmumulto dito ang kanyang ama, kung totoo man iyon ay gusto niya itong makita.Medyo matagal na rin mula nong mapanaginipan niya ito, noon ay nong nasa Amerika pa siya ay binabangungot siya lagi.At lagi niyang nakikita ang kanyang ama, puno ng dugo at umiiyak habang nakatitig sa kanya.Napatigil siya sa pag-babalik tanaw ng tawagin na siya ni Crissia, mula sa labas.Sa pagbabalik, inabot ni Crissia ang kanyang kamay. "Miss mo pa rin ba ang iyong ama?" Tanong nito.Ibinaba ni Julliane ang kanyang mga mata at tiningnan ang singsing sa kamay ni Crissia, at ngumiti ng walang malay. "Mukh
"Ngunit hindi kita hahayaan! At hindi ako papataol sayo!" Malamig na tumanggi si Julliane sa matandang lalaki.Pero mayamaya ay tumawa ito ng malakas, ar napatitig sa kanya.Gustong kunin ni Julliane ang maliit na flower base sa isang lamesa dito sa gilid niya at ibato sa matandang ito."Kung gayon sino ang papatulan mo? Si Ismael ba? Ang tatay niya o ang lolo niya? Kilala ko ang mga katulad mo Julliane, masyado kang pakipot.“ Sabi nito na hindi siya makapaniwala na mababangit ang ama at lolo ni Ismael.Hindi napigilan na mapamura ng malakas ni Julliane, kaya tumawa ito.“Soon hija, alam ko na bibigay ka rin sa akin.“ Sabi nito na akma na siyang lalapitan dahil wala na siyang maatrasan, saka sila nakarinig ng ingay sa labas.Pumasok si Miss Alora, Evelyn, Mayi, Dina at si Gary na agad diyang hinila nito sa likod nito.“Umalis na kayo Mr. Montes! Naka-ban kayo dito at hindi na kayo nahiya sa pinaggagawa niyo!“ Galit na sabi ni Gary dito.Si Armando ay napatingin naman sa mga ito at nap
Naramdaman ni Julliane na si Ismael ay isang tao na hindi basta basta mailalarawan ng salitang gwapo.Siya ay may pakiramdam ng higit na kahusayan at isang marilag na aura. Saan man siya tumayo, kahit na sa isang grupo ng mga international male models, naniniwala siya na siya ang pinaka nakakasilaw!Napatanaw na lang siya sa papalayong sasakyan ni Ismael.Naalala ang napag-usapan nila kanina, habang kumakain.Tumingin si Ismael sa kanya na nakakunot ang noo sa kanya. "Anong problema?""Natuto kang magluto para kay Crissia, tama ba?" Tanong ni Julliane sa kanya.Napangiti si Ismael matapos itong marinig. "Tulad ng dati kong sinabi sa'yo, dahil mag-isa lang ako nong nag-aaral pa ako ay doon ako natutong magluto.“ Sabi nito sa kanya.Napatitig lang dito si Julliane, at saka tumango pero may gusto pa rin siyang itanong dito. Ibinaba ni Julliane ang kutsara sa kanyang kamay at tinitigan siya ng seryoso. "Ismael, minahal mo ba talaga si Crissia?"Si Ismael ay napakunot lalo ang noo nito,
Kinabukasan ay maagang nagising si Julliane, pero wala ang prisensya ni Ismael.Kaya napaisip siya na baka maaga na naman itong umalis.Pumunta siya ng kusina at nakita niya na may ginayat na gulay, at nakasalang ang ruce cooker.Pero wala ito, kaya nagtaka siya kung nasaan ito.Pero mayamaya lang ay dumating si Ismael, may dala itong grocery bag.“Oh, good morning wife. Naubusan ako ng toyo kaya bumili ako sa labas.“ Sabi nito kaya napatango lang siya.Pinanood na lang ito na magprepare ng agahan nila.Habang siya ay humihigop ng mainit na hot chocolate na ito pa rin nag gumawa.Halo-halong emosyon ang naramdaman ni Julliane, ngumiti nang walang malay, tumingin sa kanya at tapat na sinabi."Kung hindi ko alam na matagal na kayong may relasyon ni Crissia sa loob ng napakaraming taon, iisipin ko na mahal mo talaga ako dahil pinaparanas mo sa akin ito!"Nang marinig ni Ismael ang salitang pag-ibig, naging seryoso ang kanyang ekspresyon. Sumulyap siya sa kanya at sinabing, "Julliane, k