Napagtanto ni Julliane kanina ang kanyang nakita, at naunawaan din niya kung bakit siya bumalik sa pribadong silid upang hanapin si Mr. Garcia, ngunit hindi pa rin niya maiwasang mahiya.Kung ano man ang ginawa nito sa matandang iyon ay wala na siyang pakialam pa, hindi siya nito tinulungan bagkus ay nasiyahan pa ito sa nangyari sa kanya.Muling naghanap ng ilan pa na galos o sugat sa katawan niya si Ismael.Pero pinigilan na niya ito."Ismael, huwag ka nang maghanap ano ka ba." Saway niya rito."Sino ang nagpahintulot na masaktan ka ng ganito?" Sumandal siya sa likod niya at nagtanong sa tenga niya.Hindi naman siya nag-react dahil ayaw niyang muli itong magalit ng husto.“Miracle! Ano ka ba hangang kailan ka magiging tanga? Palagi ka na lang nasasaktan dahil diyan sa pagiging mabait mo!“ Muli nitong tanong sa kanya kaya napatitig siya dito.Si Julliane ay nalilito at nasaktan sa tinawag nito sa kanya. Nasa masamang lagay na nga siya, pero binu-bully pa rin siya nito!"Saan ka pa na
Malamig ulit na tumingin sa kanya si Ismael, at pagkatapos ay tumingin ang maitim niyang mga mata sa bote ng gamot sa tabi niya.Ayaw ni Julliane na lalo siyang magalit, dahil pakiramdam niya ay maghihintay siya ng pagkakataon para makaganti.Hindi niya alam kung ano ginagantihan niya. Nagkaroon siya ng oras para isipin kung bakit siya iniligtas nito. Dahil ba sa pagkakaibigan nila noong bata pa sila? O siya pa rin ang kanyang asawa, sa pagkakakilanlan na ito?Umupo si Ismael sa tabi niya at tinanong siya, "Masakit ba?" "Masakit!" Sa hindi malamang dahilan, hindi niya sinasadyang inamin ang sakit."Sobrang sakit nga nakikita ko sa mukha mo, but you deserve it."Sabi ni Ismael sa hindi mapigilan na may kasamang galit.Naramdaman ni Julliane na siya ay walang awa, at ang kalupitan ay mabuti, nakakapagpatahimik ito ng mga tao.Kaya nanahimik siya, at bahagyang sumimangot.Hindi niya napigilan na mapajagat ng labi, tila gusto na naman niyang makipag-away dito.Kanina lang hinayaan siy
Ang puso ni Julliane ay tumitibok na parang kulog, at hindi niya namamalayan na kinuyom ang kanyang malalakas na braso."No! Hindi tayo pwedeng mag-presscon ng ganyan." Natukso siya, ngunit nanaig ang dahilan at sigurado siya na hindi na magiging mapayapa ang buhay niya kapag nalaman ito ng lahat.Ibinaon ni Ismael ang sarili sa kanyang mainit na balat at sinabi sa mahinang boses. "Hindi ko na hahayaang mangyari ulit ito, at sisiguruduhin ko na mananagot ang mga taong nanakit sa'yo!."Hindi na niya hahayaang harapin muli ng mag-isa ang ganoong panganib.It was a blessing na nabuhusan siya ng pintura last time. Sa pagkakataong ito ay dahil sa nangyari kay Julliane, kaya paano ang susunod?Paano kung mas malala pa ang gawin ng mga Montes sa kanyang asawa, hindi na niya hahayaan pa na mangyari ang bagay na ito.Itinakip ni Ismael ang kanyang maliit na baywang sa kanyang katawan, at ang pakiramdam na gusto siyang matunaw sa kanyang katawan ay lalong naging halata.Kapangyarihan?Pera?Ba
Tatlong taon na ang nakalipas mula nang mag-abroad siya sa ikalawang araw ng kanyang kasal. Tanda ko pa ang araw na iyon na napilitan ako na iwan ang lahat ng naiwan ko dito sa Pilipinas. Pero dahil sa isang sirkumtansya ay napilitan siyang umuwi ng Pilipinas.Siya ay nakabalik sa pagkakataong ito dahil ang kanyang ina ay na-diagnose na may advanced na kanser sa baga.Tatlong taon pagkatapos ng kanilang kasal ngayon na lang ulit nakatuntong ng Pilipinas si Julliane.Ipinadala siya ng kanyang asawa sa ibang bansa sa kadahilanang doon niya ipinagpatuloy ang kanyang pag-aaral.Kahit labag ito sa kalooban niya ay wala siyang nagawa. Iniwan niya rin ang kanyang ina at ngayon kung kailan may sakit na ito ay saka lang siya makakauwi.Ngunit sa totoo ay may isa pa na bagay at dahilan ang kanyang asawa, natatakot lang ang lalake na guluhin niya ang mundo ng dalawang taong nagmamahalan ng totoo, si Ismael at ang girlfriend nito na totoong minamahal ng lalake.Napahinga siya ng malalim at napa
Isinantabi ni Julliane ang kasunduan nang makita niyang hind pa ito pinirmahan ni Ismael, at sumang-ayon na nakayuko."Okay!" Sabi na lang dito ng babae na napakuyom ng kamao.“Kung tatanungin ka niya kung may boyfriend ka na, oo ang isagot mo." Sabi nito sa seryosong boses. "Okay." Maikli pa rin na sagot ni Julliane. "Kailangan mo siyang paniwalain at intindihin.“ Isa pa ulit na sabi ng lalake sa kanya, kaya medyo nainis na siya dito."Okay!" Namamanhid nang tugon ni Julliane, at hindi maiwasang tumingin muli sa kasunduan sa tabi niya.Sa sandaling iyon, nagkaroon siya ng isang walang katotohanan na ideya, o nag-aatubili din ba itong talikuran ang kasal na ito?Mahal talaga nito ang nobya nito para kahit ang magsalita sa harap ng babae ay kailangan niyang sundin ang sinasabi nito."Maaari mo ba akong tulungang punuin ang tubig sa bathtub?" Malamig na tanong nito bigla.Nagulat si Julliane nong una, ngunit nang makita niya ang kawalang-interes sa mukha nito, sa wakas ay napagtanto n
Bahagyang napangiti si Julliane matapos itong marinig. Minahal niya ang lalake mula pa noong bata siya, ngunit isa siyang bituin sa langit.Mahirap abutin at hindi kailanman matutupad ang pangarap niya dahil may mahal nang iba ang lalake. "Will you move out after the annulment? Gusto mo tulungan kitang maghanap ng matitirhan?" Tanong ng kaibigan niya sa kanya. Napabuntong-hininga si Julliane, tamad na lumingon sa gilid, sumandal sa bintana, at mahinang sinabi. "Dapat akong lumipat sa lugar ng aking ina." Sagot niya sa kaibigan.Akmang magsasalita ulit ang kanyanh kaibigan nang marinig nito ang boses ng lalake.“Julliane!" Narinig nito na tinawag ito ng lalake."Ibaba ko muna ang tawag, saka na lang tayo mag-usap." Sabi nito sa kaibigan at agad na pinatay ang cellphone.Nakita ni Julliane ang taong bumababa sa hagdan mula sa gilid ng kanyang mata.Silver nightgown lang ang suot niya. Hindi siya naglakas-loob na tumingin sa lalake ng seryoso at mabilis na nilagay sa gilid niya ang ce
Agad na ngumiti si Julliane at nagpatuloy sa pagsasalita matapos mapansin na hindi tama ang mga ekspresyon ni Crissia at Ismael.“Isa siyang senior na mas matanda sa akin ng isang taon." Agad niyang sabi sa dalawa habang nakangiti pa rin, hindi nito gustong ipakita sa kaharap na may ibig sabihin sa sinabi niya kanina. "Oh! Senior, mabait ba siya sayo?"Halatang gumaan ang loob ni Crissia at nagpatuloy sa pagtatanong sa kanya.Sa pagkakataong ito ay nakaupo na silang tatlo.Nakatutok ang mga mata ni Ismael sa mukha ni Julliane at tila naghihintay rin ng kanyang sagot.Tinignan ni Julliane ang magandang pinggan sa mesa at hindi naglakas-loob na magsabi ng maling salita. "Ayos lang. Lahat ng babae sa paaralan ay gusto siya, pero sabi niya ako ang pinaka-espesyal at ako lang ang gusto niya!" Masigla niyang muling sagot sa babae."Ang galing! Saka dapat mahal ka talaga niya, dapat samantalahin mo ang pagkakataon." Sabi naman ng babae na nakangiti pero may kakaibang napansin ang dalaga sa
Matapos mapanood ni Julliane ang kanilang sasakyan na umalis, tumalikod siya at naglakad patungo sa kung saan.Ang tawagin ang asawa niyang bayaw, napatawa na lang siya sa sarili dahil sa kabaliwang iyon.Sumuko ka na! Hinding-hindi siya mai-inlove sayo!Bumulong siya sa kanyang sarili at nagbabala. "Julliane, kapag sumuko ka na, huwag nang lumingon pa!"Kahit magmahal ka ulit.——Habang nasa sasakyan sila ng nobya ay hindi mapigilan ng lalake na magsalita dito.“Sumobra ka naman yata sa ganong bagay Crissia, asawa ko ps rin si Julliane.“ Sabi dito ni Ismael na tumingin lang ang babae dito.“Hindi mo ba gusto ang sinabi ko? Babawiin ko na lang.“ Tila napakalungkot nitong turan kaya humigpit ang hawak ng lalake sa manibela.“Isang insulto ang sinabi mo sa babe yon lang ang gusto kong ipahiwatig sa'yo.“ Madiin pa rin na sabi ni Ismael kaya nagsimula na naman na umiyak ang babae.Hindi na nagsalita pa ang lalake dahil nakaramdam ito ng kaunting inis sa nobya.Sabay ng pagbalik ni Ismael
Ang puso ni Julliane ay tumitibok na parang kulog, at hindi niya namamalayan na kinuyom ang kanyang malalakas na braso."No! Hindi tayo pwedeng mag-presscon ng ganyan." Natukso siya, ngunit nanaig ang dahilan at sigurado siya na hindi na magiging mapayapa ang buhay niya kapag nalaman ito ng lahat.Ibinaon ni Ismael ang sarili sa kanyang mainit na balat at sinabi sa mahinang boses. "Hindi ko na hahayaang mangyari ulit ito, at sisiguruduhin ko na mananagot ang mga taong nanakit sa'yo!."Hindi na niya hahayaang harapin muli ng mag-isa ang ganoong panganib.It was a blessing na nabuhusan siya ng pintura last time. Sa pagkakataong ito ay dahil sa nangyari kay Julliane, kaya paano ang susunod?Paano kung mas malala pa ang gawin ng mga Montes sa kanyang asawa, hindi na niya hahayaan pa na mangyari ang bagay na ito.Itinakip ni Ismael ang kanyang maliit na baywang sa kanyang katawan, at ang pakiramdam na gusto siyang matunaw sa kanyang katawan ay lalong naging halata.Kapangyarihan?Pera?Ba
Malamig ulit na tumingin sa kanya si Ismael, at pagkatapos ay tumingin ang maitim niyang mga mata sa bote ng gamot sa tabi niya.Ayaw ni Julliane na lalo siyang magalit, dahil pakiramdam niya ay maghihintay siya ng pagkakataon para makaganti.Hindi niya alam kung ano ginagantihan niya. Nagkaroon siya ng oras para isipin kung bakit siya iniligtas nito. Dahil ba sa pagkakaibigan nila noong bata pa sila? O siya pa rin ang kanyang asawa, sa pagkakakilanlan na ito?Umupo si Ismael sa tabi niya at tinanong siya, "Masakit ba?" "Masakit!" Sa hindi malamang dahilan, hindi niya sinasadyang inamin ang sakit."Sobrang sakit nga nakikita ko sa mukha mo, but you deserve it."Sabi ni Ismael sa hindi mapigilan na may kasamang galit.Naramdaman ni Julliane na siya ay walang awa, at ang kalupitan ay mabuti, nakakapagpatahimik ito ng mga tao.Kaya nanahimik siya, at bahagyang sumimangot.Hindi niya napigilan na mapajagat ng labi, tila gusto na naman niyang makipag-away dito.Kanina lang hinayaan siy
Napagtanto ni Julliane kanina ang kanyang nakita, at naunawaan din niya kung bakit siya bumalik sa pribadong silid upang hanapin si Mr. Garcia, ngunit hindi pa rin niya maiwasang mahiya.Kung ano man ang ginawa nito sa matandang iyon ay wala na siyang pakialam pa, hindi siya nito tinulungan bagkus ay nasiyahan pa ito sa nangyari sa kanya.Muling naghanap ng ilan pa na galos o sugat sa katawan niya si Ismael.Pero pinigilan na niya ito."Ismael, huwag ka nang maghanap ano ka ba." Saway niya rito."Sino ang nagpahintulot na masaktan ka ng ganito?" Sumandal siya sa likod niya at nagtanong sa tenga niya.Hindi naman siya nag-react dahil ayaw niyang muli itong magalit ng husto.“Miracle! Ano ka ba hangang kailan ka magiging tanga? Palagi ka na lang nasasaktan dahil diyan sa pagiging mabait mo!“ Muli nitong tanong sa kanya kaya napatitig siya dito.Si Julliane ay nalilito at nasaktan sa tinawag nito sa kanya. Nasa masamang lagay na nga siya, pero binu-bully pa rin siya nito!"Saan ka pa na
Sa bilis ng pangyayari nabitawan ni Armando si Julliane, at dito siya napahiga sa sahig at napaubo ng sunod-sunid dahil sa paghahabol ng hininga.“Hayop ka! Talagang malakas ang loob mo na hawakan ang asawa ko!“ Tila nagkaroon ng pag-asa si Julliane sa narinig na boses ng lalaking nasa isip niya kanina pa.Dito niya napagtanto na ito ang kanina pa niyang tinatawag at iniisip na sana dumating ito at iligtas siya sa tiyak na kapahamakan.Sa nanlalabo niyang paningin ay nakita niya si Ismael na hawak na si Armando habang inuundayan nito ng bugbog."Kung gusto mong mamatay, sabihin mo lang!" Sigaw pa ni Ismael, dito ay natakot ng husto si Julliane.Ayaw niyang madungisan ng dugo ang mga kamay ni Ismael, at ayaw niyang makapatay ito ng tao dahil sa kanya.Kaya pinilit niyang tumayo at hanapin ang boses niya na tila nawala sa kanya.“Ismael…wag tama na…” Pigil niya dito habang umiiyak na siya.Natigilan ito sa pagbugbog sa matandang lalaki at agad itong napatitig sa kanya.Dito ay lumapit s
Walang pakialam si Julliane sa sakit ng kanyang katawan. Naka-lock ang pinto, na siyang higit na ikinatakot niya.Lumakad papunta sa kanya si Armando, hinila ang basang manggas niya.Hindi niya napigilang umatras, at hindi niya sinasadya na mapadiin ang palad niya sa basag na salamin. Agad niyang itinaas ang kanyang kamay sa sakit, at tumingin sa ibaba, at nakita niya na ito ay dumudugo.Lumapit muli si Armando sa kanya, hinawakan ang kwelyo nito at tinitigan siya ng may ngisi sa mukha. "Kung hindi ko naisip na ang pamilya Sandoval, ay pinoprotektahan ka ng tila prinsesa nila, matagal na sana kitang pinatay. Sa tingin mo ba ay ii-spoil kita tulad ng iyong hangal na ama? Palayawin ka na parang ini-spoil ko si Crissia?" Isang panunuya ang salitang lumabas mula sa bibig ng matandang ito na halos masuka si Julliane.Napilitan si Jullians na tumingala sa kahindik-hindik na lalaki sa kanyang harapan. Nabunyag sa wakas ang tunay niyang mukha, dahil lang sa aksidenteng nabuhusan siya ng al
Ang gabi ay mapayapa para kay Julliane, pero marami pa rin siyang isipin.Pero hindi na niya ito pinagtuunan pa ng pansin.Maliban sa dalawang salitang iyon na dumaan sa kanyang tenga.Hindi ba siya gumaling? Iyon ang nagtatakang tanong ni Alvin sa kanya.Maaari pa ba siyang tumakbo sa labas buong araw sa huling yugto ng kanser? Isa pa ulit na tanong na sumagi sa kanya.Hindi siya makapaniwala sa ganong pagtataka ni Alvin, ang tungkol sa sakit ni Crissia ay isa sa mga dahilan kung bakit gusto na niyang makipapaghiwalay kay Ismael.Pero sa mga nalaman niya nitong mga nakaraang araw, hindi niya alam ngayon kung paano o saan na ilulugar ang sarili.Dati naman na atention seeker ang ugali ni Crissia, pero mas lumala pa ang ugali ng babae ngayon.At maging ang pagbubuntis nito ay tila wala rin katotohanan, paano nga naman mabubuntis ang isang babaeng nasa huling yugto na ang kanser nito.Pero napaka-imposible rin kung totoo nga ito, ibig sabihin lang ay nagsinungaling talaga ito tungkol sa
Pero napaisip si Julliane kung sino ang tinutukoy nito, nagpatuloy sila sa pagkain.“Sino naman ang kamukha ko?“ Tanong niya mayamaya dahil nakatitig pa rin sa kanya ang lalaki."Mamaya ko na sasabihin!" Simple lang na sabi ng lalaki kaya napatango na lang si Julliane.Mabagal na kumain ng hapunan ang dalawa. Maraming kwento ang lalakj masarap itong kausap at chill lang.Hindi siya nakakaramdam ng ilang dito at katulad ang ugalu nito ni Allen at Mirko ang dalawang kaibigan ni Ismael.Parang nakakatandang kapatid kung umasta, at walang nararamdaman na panganib si Julliane mula dito.“Babalik ka pa ng trabaho mo, after this?“ Taning ni Alvin nang malapit na silang matapos kumain.“Oo, may trabaho pa ako at hindi ako pwedeng lumiban.“ Sabi ni Julliane na nagsabi ng totoo dito, napatawa na lang si Alvin at tila ayaw pang matapos ang tanghalian nila.“Babalik na ako bukas sa amin, kailangan na rin ako ng ospital kaya ito na marahil ang huling sabdali na magkikita tayo.“ Sabi naman ng lalak
Si Julliane ay nagtanghalian nang mag-isa kasama syempre si Alvin Castañeda sa labas ng tanghali. Si Alvin ay orihinal na gustong kumain sa isang sikat na restaurant, ngunit tinanggihan ito ni Julliane at nakipag-appointment sa pribadong kainan na pamilyar sa kanya. Malapit lang sa kamyang opisina, babalik pa kasi siya pagkatapos nito. Nang makita siya ni Alvin, ay napatawa ito dahil simple lang ang lugar na pinagtagpuan nila. "Bakit dito kayo nagkita?" Tanong nito sa kanya. “Ang lugar na iyon ay teritoryo ni Ismael, maaaring makita natin siya doon." Sabi ni Julliane sa lalaki na napailing na lang. Ngumiti na lang si Alvin at napatitig sa kanya. "Mukhang may kumplikadong relasyon kayo ni Mr. Sandoval.“ Naisip ni Julliane na sila ni Ismael ay mag-asawa, ngunit ngumiti lang siya pabalik. "Talaga." Nagbuhos siya ng tsaa para kay Alvin, at inilagay ni Alvin ang kanyang kamay sa tabi ng tasa ng tsaa. Pagkatapos niyang panoorin ang pagbuhos niya ng two-thirds ng tsaa, itinaas niya
"Ismael?“ Narinig ni Ismael ang kaba sa boses nito at napangisi siya.“Kailangan pa ba ng aking babae ang kayamanan mo? Ang yaman ko ay sapat na para sa kanya! Mukhang kailangan mong lumagay sa kinalalagyan mo!“ Malamig na sabi niya rito, at pagkatapos ay ibinaba ang telepono.Kung mangangahas si Aramando Montes na magkaroon ng ganoong uri ng pag-iisip tungkol kay Julliane, mamamatay siya!Mamamatay muna siya bago niya mahawakan ni dulo ng daliri ng asawa niya!Inisip ito ni Ismael, lalong nagalit at napamura ng mahina, malamig na tinitingnan ang numero, at walang awa na hinarang ito.Napatitig siya sa likod ng kanyang asawa at napahilamos ng mukha.Magdadagdag siya ng dobleng seguridad para dito, hindi niys hahayaan na muling malapitan ng kahit sino man na myembro ng mga Montes ang babaeng ito.Kinuha niya ang kanyang cellphone at saka tumayo, dinial ang numero ng kanyang ama at hinintay niya na sumagot ito.—Nagising si Julliane kinaumagahan na wala nang lagnat, bumaba na ito at in