Novels by LanaCross

Ang puso ni Julliane ay tumitibok na parang kulog, at hindi niya namamalayan na kinuyom ang kanyang malalakas na braso."No! Hindi tayo pwedeng mag-presscon ng ganyan." Natukso siya, ngunit nanaig ang dahilan at sigurado siya na hindi na magiging mapayapa ang buhay niya kapag nalaman ito ng lahat.Ibinaon ni Ismael ang sarili sa kanyang mainit na balat at sinabi sa mahinang boses. "Hindi ko na hahayaang mangyari ulit ito, at sisiguruduhin ko na mananagot ang mga taong nanakit sa'yo!."Hindi na niya hahayaang harapin muli ng mag-isa ang ganoong panganib.It was a blessing na nabuhusan siya ng pintura last time. Sa pagkakataong ito ay dahil sa nangyari kay Julliane, kaya paano ang susunod?Paano kung mas malala pa ang gawin ng mga Montes sa kanyang asawa, hindi na niya hahayaan pa na mangyari ang bagay na ito.Itinakip ni Ismael ang kanyang maliit na baywang sa kanyang katawan, at ang pakiramdam na gusto siyang matunaw sa kanyang katawan ay lalong naging halata.Kapangyarihan?Pera?Ba

Malamig ulit na tumingin sa kanya si Ismael, at pagkatapos ay tumingin ang maitim niyang mga mata sa bote ng gamot sa tabi niya.Ayaw ni Julliane na lalo siyang magalit, dahil pakiramdam niya ay maghihintay siya ng pagkakataon para makaganti.Hindi niya alam kung ano ginagantihan niya. Nagkaroon siya ng oras para isipin kung bakit siya iniligtas nito. Dahil ba sa pagkakaibigan nila noong bata pa sila? O siya pa rin ang kanyang asawa, sa pagkakakilanlan na ito?Umupo si Ismael sa tabi niya at tinanong siya, "Masakit ba?" "Masakit!" Sa hindi malamang dahilan, hindi niya sinasadyang inamin ang sakit."Sobrang sakit nga nakikita ko sa mukha mo, but you deserve it."Sabi ni Ismael sa hindi mapigilan na may kasamang galit.Naramdaman ni Julliane na siya ay walang awa, at ang kalupitan ay mabuti, nakakapagpatahimik ito ng mga tao.Kaya nanahimik siya, at bahagyang sumimangot.Hindi niya napigilan na mapajagat ng labi, tila gusto na naman niyang makipag-away dito.Kanina lang hinayaan siy

Napagtanto ni Julliane kanina ang kanyang nakita, at naunawaan din niya kung bakit siya bumalik sa pribadong silid upang hanapin si Mr. Garcia, ngunit hindi pa rin niya maiwasang mahiya.Kung ano man ang ginawa nito sa matandang iyon ay wala na siyang pakialam pa, hindi siya nito tinulungan bagkus ay nasiyahan pa ito sa nangyari sa kanya.Muling naghanap ng ilan pa na galos o sugat sa katawan niya si Ismael.Pero pinigilan na niya ito."Ismael, huwag ka nang maghanap ano ka ba." Saway niya rito."Sino ang nagpahintulot na masaktan ka ng ganito?" Sumandal siya sa likod niya at nagtanong sa tenga niya.Hindi naman siya nag-react dahil ayaw niyang muli itong magalit ng husto.“Miracle! Ano ka ba hangang kailan ka magiging tanga? Palagi ka na lang nasasaktan dahil diyan sa pagiging mabait mo!“ Muli nitong tanong sa kanya kaya napatitig siya dito.Si Julliane ay nalilito at nasaktan sa tinawag nito sa kanya. Nasa masamang lagay na nga siya, pero binu-bully pa rin siya nito!"Saan ka pa na

Sa bilis ng pangyayari nabitawan ni Armando si Julliane, at dito siya napahiga sa sahig at napaubo ng sunod-sunid dahil sa paghahabol ng hininga.“Hayop ka! Talagang malakas ang loob mo na hawakan ang asawa ko!“ Tila nagkaroon ng pag-asa si Julliane sa narinig na boses ng lalaking nasa isip niya kanina pa.Dito niya napagtanto na ito ang kanina pa niyang tinatawag at iniisip na sana dumating ito at iligtas siya sa tiyak na kapahamakan.Sa nanlalabo niyang paningin ay nakita niya si Ismael na hawak na si Armando habang inuundayan nito ng bugbog."Kung gusto mong mamatay, sabihin mo lang!" Sigaw pa ni Ismael, dito ay natakot ng husto si Julliane.Ayaw niyang madungisan ng dugo ang mga kamay ni Ismael, at ayaw niyang makapatay ito ng tao dahil sa kanya.Kaya pinilit niyang tumayo at hanapin ang boses niya na tila nawala sa kanya.“Ismael…wag tama na…” Pigil niya dito habang umiiyak na siya.Natigilan ito sa pagbugbog sa matandang lalaki at agad itong napatitig sa kanya.Dito ay lumapit s

Walang pakialam si Julliane sa sakit ng kanyang katawan. Naka-lock ang pinto, na siyang higit na ikinatakot niya.Lumakad papunta sa kanya si Armando, hinila ang basang manggas niya.Hindi niya napigilang umatras, at hindi niya sinasadya na mapadiin ang palad niya sa basag na salamin. Agad niyang itinaas ang kanyang kamay sa sakit, at tumingin sa ibaba, at nakita niya na ito ay dumudugo.Lumapit muli si Armando sa kanya, hinawakan ang kwelyo nito at tinitigan siya ng may ngisi sa mukha. "Kung hindi ko naisip na ang pamilya Sandoval, ay pinoprotektahan ka ng tila prinsesa nila, matagal na sana kitang pinatay. Sa tingin mo ba ay ii-spoil kita tulad ng iyong hangal na ama? Palayawin ka na parang ini-spoil ko si Crissia?" Isang panunuya ang salitang lumabas mula sa bibig ng matandang ito na halos masuka si Julliane.Napilitan si Jullians na tumingala sa kahindik-hindik na lalaki sa kanyang harapan. Nabunyag sa wakas ang tunay niyang mukha, dahil lang sa aksidenteng nabuhusan siya ng al

Ang gabi ay mapayapa para kay Julliane, pero marami pa rin siyang isipin.Pero hindi na niya ito pinagtuunan pa ng pansin.Maliban sa dalawang salitang iyon na dumaan sa kanyang tenga.Hindi ba siya gumaling? Iyon ang nagtatakang tanong ni Alvin sa kanya.Maaari pa ba siyang tumakbo sa labas buong araw sa huling yugto ng kanser? Isa pa ulit na tanong na sumagi sa kanya.Hindi siya makapaniwala sa ganong pagtataka ni Alvin, ang tungkol sa sakit ni Crissia ay isa sa mga dahilan kung bakit gusto na niyang makipapaghiwalay kay Ismael.Pero sa mga nalaman niya nitong mga nakaraang araw, hindi niya alam ngayon kung paano o saan na ilulugar ang sarili.Dati naman na atention seeker ang ugali ni Crissia, pero mas lumala pa ang ugali ng babae ngayon.At maging ang pagbubuntis nito ay tila wala rin katotohanan, paano nga naman mabubuntis ang isang babaeng nasa huling yugto na ang kanser nito.Pero napaka-imposible rin kung totoo nga ito, ibig sabihin lang ay nagsinungaling talaga ito tungkol sa