Chapter 18

Each passing day is like a living hell. I was traumatized. I don't have proper sleep. Sa tuwing pinipikit ko ang mga mata ko bumabalik lahat ng mga masasamang nangyari sa akin. Nararamdaman ko ang haplos ng mga demonyo. Kahit sa aking pagtulog hinahabol nila ako. Naririnig ko ang mga halakhak nila.

Ilang beses kong sinubukanag kitilin ang buhay ko pero hindi ako nagtatagumpay. I don't want to live this miserable life anymore. I hate that I was born. I hated myself, I hated my body, I hated my face. I hate everything about me. I want to end this fucking life.

Para na akong mababaliw. Wala na akong ganang mabuhay. Ayokong makakita ng tao. Ayoko ng may kumakausap sa akin. Konting kaluskos lang pakiramdam ko may mangyayari na sa akin. Feeling ko mamatay na ako.

I wished, I really wished to be gone. I prayed for that everyday. I prayed for that every night. But the next morning I am still alive. I don't know why I am still alive. I don't deserve this life. I don't deserve myself.

Araw-