Mabilis na lumipas ang mga araw. Naging busy ako dahil start na ang pasukan namin at si Gaston naman ay ganun din sa planta. Kailangan niyang magdoble kayod dahil silang dalawa lang ni Kuya Gustavo ang namamahala sa lahat ng mga negosyo nila.Pansamantala kaming nakatira sa mansion nila habang pina-finalize pa ang plano sa magiging bahay namin. Nakausap ko na ang mga arkitektong sinasabi niyang kilala niya. Sina Architect Villegas at Architect Valderama at ang asawa niya si Engineer Sapphira. Nung last meeting namin, tinanong nila ako kung ano ang mga gusto kong ipadagdag sa design nila. Actually wala na akong maidadagdag pa. Kahit nga maliit na bahay basta matatawag ko lang na amin ni Gaston ayos na ako doon. Para sa akin iba ang feeling kapag may sarili kaming tahanan ng asawa ko.Wala naman akong ibang masabi dito sa mansion nila. Hindi naman masungit sa akin ang mama ni Gaston pero hindi ko rin masasabing okay kami. Hindi niya ako kinakausap pero hindi rin naman niya ako sinusung
"Both of us were tired Baby, but, I know a massage that will help both of us relax." My face heated up after hearing what he said. Hindi na ako naniniwala sa mga massage-massage niyang yan dahil nung una halos hindi ako makalakad sa kalokohan niya. Ilang beses niya akong pinatuwad at halos lahat na ata ng posisyon nasubukan na namin dahil sa scamassage niya. And every time we did that halos maubos lahat ng lakas ko.Nung nagpaulan ata ng kalibugan sa mundo gising na gising ito at nasalo lahat. He's stamina is unbelievable. He never gets tired of eating me. Parang wala itong kapaguran sa katawan. Hindi lang kain kundi pati sa jugjugan. Nakakailang rounds ito sa isang gabi at nagigising pa ng madaling araw. Minsan nga naiisip ko na kung hindi ko ito sinasaway baka ihi lang ang pahinga ng pem-pem ko. Sa sobrang paghuhumaling ng asawa ko dito, minsan nga mas gusto pa nitong natutulog na sa pagitan ng mga hita ko ng nakabaon pa ang mukha doon. That's how crazy Gaston Pierre Sandoval to m
"Where are you and Camilla, Gaston? We are worried here at home. Nag-aaway na si Mamá at Papá. Ano ba kasi ang nangyari?"Tahimik lang akong nakaupo habang nakikinig sa asawa kong kausap si Kuya Gustavo. Andito kami ngayon sa hotel na pagmamay-ari daw ng anak ni Ate Zia.Malapit lang ito sa university na pinapasukan ko. Tinawagan niya kanina si Ate Z at nakausap niya ang asawa nito na siyang nagsabing dito kami sa hotel nila. Ang sabi ni Gaston sa akin dito muna kami pansamantala habang naghahanap pa siya ng bahay na pwede naming lipatan.Kanina pa tumatawag si Kuya Gustavo sa kanya, ngayon niya lang sinagot. Pati ang Papá at si Senyora ay tumawag din pero hindi niya sinagot isa man sa kanila. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. I know my husband is hurting, nakita ko pa siyang umiyak kanina nung paalis kami sa mansyon nila. Alam kong naiipit siya sa pagitan namin ng mama niya. Hindi ko gusto ang mga nangyayari pero wala akong magagawa."We're safe Kuya, don't worry about us." narini
Gaston wasn't talking to me the whole flight. Tinapos lang namin ang kasal ni Ate Z, hindi na kami pumunta sa reception. Bumailk kami sa building ng condo niya dahil nandun ang chopper nila na magsusundo sa amin.I respected his silence. I am contemplating on what to say and what to do. Gusto kong sabihin sa kanya ang tungkol sa nakaraan ko bago paman malaman ng pamilya niya pero mukhang huli na ang lahat. The moment he read the message from his father he didn't say anything. I was expecting that he would ask me or that he would be mad at me but he chose not to be silent. For the first time I feel so scared of his silence. Never in our time together that he was like this. Palagi itong maingay at nangungulit sa akin.Nakarating kami ng Davao ng hindi nag-uusap."Da." inabot ko ang kamay niya. Tumingin siya sa akin at sa kamay niyang hawak ko kaya parang napapaso ko itong binitiwan. I know it's late but I still want to try. "Can we talk first before going to your house? I need to say
Oh! Ba't nagski-skip ka? Yes ikaw! Walang aalis, di pa tapos ang bonding natin. Pag sinabi kong magbo-bonding tayo, magbo-bonding tayo! Hehehe. Pero promise bonding lang, walang iyakan. __________________________Kasabay ng pagtalikod ko sa mga Sandoval ay ang pagkabasag ulit ng puso ko. Akala noon, yun na ang pinakamasakit na naranasan ko sa buong buhay ko pero bakit mas masakit itong naranasan ko ngayon? Sobrang sakit na hindi ko alam paano ako babangon ulit. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula ulit pulutin ang puso kong nagkapira-piraso. Mabuti pa ang nasugatan dahil alam ko kung saan banda ko gagamutin pero itong nangyayari sa akin ngayon hindi ko alam paano hihilumin. Pakiramdam ko umabot sa kaibuturan ng puso ko ang sakit. Ayos na ako eh. Tahimik na ang buhay ko. Unti-unti ko ng nakalimutan ang lahat ng mga sakit na pinagdaanan ko pero bakit ito na naman ulit. Bakit nararamdaman ko na naman ito ulit. Paulit-ulit nalang akong nasasaktan. Pauulit-ulit nalang akong niyuyur
I wanted to cry but I felt like I've spent it all. Wala na akong mailuluha pa. Tulala lang ako, hindi alam kung anong tamang gawin. Kagigising ko lang, ang huli kong maalala ay nawalan ako ng malay pagkatapos ng komprontasyon namin ni Gaston. Hindi ko na alam kung sino ang nagdala sa akin dito. Nakaupo na ako ngayon sa kama nakatingin sa labas ng pintuan. Nakikinig sa mga taong nagsisigawan pero wala akong maramdaman, ayaw magproseso ng utak ko. "For fucksake! I just want see my wife, Marfori. Tang-ina! Asawa ko ang andyan sa loob bakit ayaw mo akong papasukin?" Dinig ko ang nagwawalang boses ni Gaston mula sa labas ng silid."I can't allow you to come inside in that state. You're bleeding. Mauubusan ka ng dugo kung hindi ka magpapagamot.""I don't care! I need to see my wife." Pagkatapos biglang bumukas ang pintuan. Nagmamadaling iharang ni Doc RN ang katawan niya pero nagpupumilit na pumasok si Gaston. "Fuck! Sandoval, what the hell are you doing?" Pero nilagpasan lang siya ni Ga
"Ouch! Ang sakit! Ang sabi mo sa akin ako lang ang mahal mo Caleb!? Pagkatapos kitang luhuran, tatalikuran mo na lang ako ng ganun-ganun na lang?"Natigil ako sa pag-iyak ng may narinig akong boses ng dalawang lalaki di kalayuan sa pwesto ko na parang nagtatalo. Yung isa ay parang maiiyak na habang ang isa naman ay walang pakialam. Masungit lang itong nakatingin sa katabi niya. They are arguing in ilonggo accent kaya umandar ang pagka-marites ko, mukhang nahawaan na ako ni Amor. Umayos ako ng upo at humarap sa kanila. Bigla akong nakadama ng awa kay Ate gay, ng nilapit nito ang mukha sa lalaking masungit pero nilamukos pa ni gago ang mukha nito at tumawa. "Hambal mo ako lang ang bebeghorl mo! Tapos ngayon may Jonas ka na? Yudeputa , pirte gid kasakit ya! Gintonto mo lang gid ko, Caleb haw? San-o pa ni? San-o niyo niyo pa ko ginlipat ni Jonas? Mga yudeputa kamo! Mga traydor!" "What the hell are you talking Cairo? Will you please move, asshole! Get a life!" then he pushed ate gay ha
"C-Camilla? Baby? Where are you? Star? Baby? Please...I'm here. Si Gaston to Cam...please Cam, I'm here, I'm sorry, I'm sorry, I'm so sorry. Please open the door for me wife. Ayusin natin to please...ayusin natin please, parang awa mo na buksan mo ang pinto."I barely can't see anything, my eyes were full of tears. I am weeping in front of Lolo IG's house, calling for my white but she's not answering me. Kanina ko pa siya tinatawag pero ayaw niya akong buksan.Hindi ako naniniwalang umalis siya. Alam kong nasa loob lang ang asawa ko. Galit lang siya sa akin kaya ayaw niya akong buksan. H-hindi, hindi niya ako iiwan. Mag-uusap pa kami, hihingi pa ako ng tawad sa kanya. Aayusin pa namin to. Alam ko andyan lang siya sa loob."Cam, please buksan mo ang pinto wife. Parang awa mo na. Hindi ko kayang mawala ka sa akin, Cam. I'm sorry, I'm so sorry baby, I'm so sorry...pleaae open the door for me...please Star."I was crying like a lost kid. I don't care if I sounded so desperate. Kasalanan
"Kuya calm down. You need to calm down."How can I calm down? My wife left me. My Star is nowhere to be found. Tuluyan niya na akong iniwan. Tuluyan ng nawala sa akin si Camilla. Napakalaki kong gago. "Camilla! Please Baby wag mo akong iwan." I was crying loud begging for Camilla to come back but she didn't hear me anymore. "Ibalik niyo sa akin ang asawa ko! Ibalik niyo sa akin si Camilla. Kahit hindi niyo na ibalik ang paningin ko basta ibalik niyo lang si Camilla sa akin."Nagwawala na ako sa loob ng ospital. Mula nang magkamalay ako sa pagka aksidente ko walang mintuo na hindi ako nagwawala at umiiyak. "Parang awa niyo na ibalik niyo sa akin si Camilla.Star! Please Baby nagmamakaawa ako, patawarin mo ako, Cam. I'm so sorry wife . I'm so sorry."Pero kahit anong pagmamakaawa ko, kahit anong pag-iyak ko, walang Camilla ang bumalik sa akin. My wife hated me. She loathed me to death kaya kahit di na maibalik ang paningin ko ayos lang sa akin. Wala na din namang silbi ang buhay ko
"Tilapya lang ba talaga ang pakay mo doon, son? Baka ibang tilapya na yan ah?" nakangiting komento ni Papá na may pritong tilapya din naman sa plato niya, pati si Kuya nga meron din. Si Mamá lang ang hindi kumakain ng tilapya dito sa bahay. Hindi ako sumagot sa kanila. Ngumiti lang ako saka nagsimula ng kumain pero ilang subo palang ang nagawa ko ng mabaling ang tingin ko kay Kuya Gustavo dahil biglang itong nagsalita."She's too young for you Gaston, kung wala kang balak seryosohin ang bata wag mong sirain ang kinabukasan niya." Umangat ang isang kilay ko dahil sa sinabi ni Kuya. Talaga lang huh? Coming from him? Kung maka-too young siya, akala mo naman may pagkakaiba kami? Like , as if I don't know about his love interest also? Tsaka anong too young? Isang taon lang ang tanda ko kay Camilla ah. Syempre hindi ko sasabihin na sampu.Hindi pa nga ako nakasagot muli na naman itong nagsalita."She's one of the best scholar of our foundation Gaston. The kid has so many things in stor
" Bawal mag-boyfriend hanggat di nakatapos ng college."Seriously fucker! At bakit di pwede magboyfriend? Maypa-rule-rule ka pang nalalaman huh?"Wala pang boyfriend ang apo ko, Senyorito. Madaming gustong manligaw pero ayaw ng apo ko.""That's good, Lo. Nakakasira ng pag-aaral yang boyfriend-boyfriend na yan."Talagang lang Gaston huh? Panindigan mo yan."Ano nga pala ang gustong kunin na kurso ng apo niyo at saan niya gustong mag-aral, Lo?" kapagkway tanong ko."Nursing, senyorito. Gusto niya daw sana maging doctor pero saka nalang daw kapag kaya niya ng pag-aralin ang sarili niya."Oh doctor. That's nice course huh? May kamahalan pero kung maganda naman ang performance niya sa school okay lang willing akong gumastos para sa kanya. I mean, willing ang foundation na tumulong sa kanya."Mahal mahimong doctor, Senyorito?""Doctor ba kamu ang gusto niya Lo? Wag kang mag-alala kaya ko yun.""S-Senyorito?""Ibig kong sabihin, kaya yun e-finance ng foundation, Lo. Baka siya pa ang kauna-un
Gaston's POV_____________________________"Good morning, Senyorito. Ang aga mo atang napasyal dito sa amin. May kailangan ka?"Inayos ko muna ang pagkakatali sa kaayo kong si Rodrigo bago ako lumapit kay Lolo IG na nagsisibak ng kahoy sa harapan ng bahay niya. Si Lolo IG ay isa sa mga katiwala dito sa hacienda, siya ang tumutulong kay Kuya at Papá sa pamamahala ng niyugan at planta. Mag-isa lang siya dito sa bahay niya dahil wala na siyang asawa kaya palagi ko siyang dinadalaw. Gaya na lang ngayon, sabado at walang pasok sa shool. Maaga akong nangabayo ngayon dahil dito ako magkakape sa kaniya. Paborito ko yung tsokolateng gawa niya galing sa mga bunga ng cacao na pinaparesan namin ng suman na gawa ng kaibigan niyang si Aling Edna. "Magandang umaga, Lolo IG." bati ko. Lumapit ako sa kanya para magmano. Pinunasan niya pa muna ang pawis sa kamay niya bago ito inabot sa akin. "May dala akong karne para ihawin natin mamaya." sabi ko sabay pakita ng ecobag na may lamang karne ng babo
Sabay na kaming apat na lumabas sa silid. Uuwi na sana kami Gaston pero nag-aya si Ate Ezra at ang asawa niya na sabay na kaming maghapunan. May restaurant daw silang pinareserve dyan lang sa unahan. Tinawagan ko na lang ang mga bata na male-late kami ng uwi ng tatay nila pero mukhang masaya pa ang mga ito. Sabagay andun si Kuya Hawk nila sa bahay may kalaro ang mga ito. "Cam, I'll go to the washroom first pwede mo akong samahan?" sabi ni Ate Ezra pagkarating namin doon. "Sure Ate." pagpayag ko at himala na hindi man lang nagprotesta si Gaston.The place is so nice, one of the coziest place in the area. The interior is well planned , modern design and well coordinated. The ambiance is nice, the lightings are perfect, adding warmth to the place. Based on the article I read recently, this place is owned and managed by the youngest CEO in town, the seventeen year old, Dalton Ambert Dominguez. Yes, the same Dalton na inaanak ni Gaston na anak ni Ate Zia at Kuya Ethan. Oh, how I miss
I was nervous but at the same time excited. Who would have thought that the woman I met in the airport years ago is the same woman that will handle my annulment today. No other than the famous Atty. Ezra Monique Torrecelli.Nangangarap lang kaming dalawa noon na sana balang araw maging doktor ako at siya naman maging abugado. Dreams really do come true and now we are living our dreams. Kailangan lang ng tiyaga, determinasyon at pagsisikap. "Camilla! Oh God. You're so pretty! How are you, Doc?" Atty Ezra welcomed me with a hug. Years passed but still hasn't changed. Kung may nagbago man, yun ay lalo siyang gumanda. She look fiercer, stronger and more empowered. But nevertheless she's still the same person I met before, sweet, caring ang gentle."Ang ganda mo ba Babe, saan ang camera? Dito ba? " tinuro niya ang cctv na nasa uluhan namin. "Artista ka ba? Saan mga kasamahan mo?" Naguguluhan pa ako nung una pero bigla akong natawa ng maalala ko ang pinagsasabi ko noong akala ko nasa soc
Hindi naman masama ang magpatawad diba? Bagkus naging magaan pa ang iyong kalooban. Ang sarap mabuhay ng walang galit sa puso. Something came up. Ate Beth called informing me that the meeting is cancelled. Hindi na natuloy ang pakikipagkita ko kay Atty. Torrecelli kaya napagdesisyunan nalang namin ni Gaston na umuwi. Sumabay kami kay Kuya Falcon at walang ginawa si Gaston buong byahe kundi ang kulitin si Kuya. Noong una banas pa si Kuya sa kanya pero kalaunan, nakikipagtawanan na rin ito. Hanggang sa sila nalang ang nag-uusap. Maraming silang napag-usapan ang surprisingly alam pala ni Kuya ang mga ganap sa buhay ni Gaston nung panahong hindi pa ito nakakakita. "I'm really sorry, Bro." Gaston whispered softly. "Alam ko marami akong pagkukulang sa mag-ina ko, pero babawi ako." ginagap niya ang kamay ko, dinala ito sa kanyan labi at masuyong ginawaran ng halik. Kuya Falcon was just looking at us. His reaction is not the same as before. I can see the gentleness in his eyes this time a
Finally, another story has reached an end. So, far ito ang story ko na umabot ng fifty chapters and I would like to thank all of you for not leaving me. Thank you Avangers for making it this far! Thank you for being with me in this heartbreaking journey in finding Gaston and Camilla's forever. Maraming salamat sa votes, comments at sa lahat ng encouragements niyo sa akin. I'm so honored and feel loved. Feeling ko ang galing-galing kong magsulat dahil sa mga positive messages niyo sa akin. Hanggang sa susunod kong story. Thank you so much and I love you all!_____________________________________"Ouch! Ouch! Nanay help! Aray! Aray! Kuya wag po." Gaston is exclaiming exaggeratedly like someone is really beating him. What the heck Gaston Pierre? Anong pinagsasabi ng lokong to? Anong ouch!? Anong aray?Ni hindi nga siya tinamaan. He's screaming like a beaten kid."Tangna! Ang arte mo di ka nga natamaan." pabulyaw na sabi ni Kuya Falcon, umamba pa itong susuntukin si Gaston kaya di ko
"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami p