"C-Camilla? Baby? Where are you? Star? Baby? Please...I'm here. Si Gaston to Cam...please Cam, I'm here, I'm sorry, I'm sorry, I'm so sorry. Please open the door for me wife. Ayusin natin to please...ayusin natin please, parang awa mo na buksan mo ang pinto."I barely can't see anything, my eyes were full of tears. I am weeping in front of Lolo IG's house, calling for my white but she's not answering me. Kanina ko pa siya tinatawag pero ayaw niya akong buksan.Hindi ako naniniwalang umalis siya. Alam kong nasa loob lang ang asawa ko. Galit lang siya sa akin kaya ayaw niya akong buksan. H-hindi, hindi niya ako iiwan. Mag-uusap pa kami, hihingi pa ako ng tawad sa kanya. Aayusin pa namin to. Alam ko andyan lang siya sa loob."Cam, please buksan mo ang pinto wife. Parang awa mo na. Hindi ko kayang mawala ka sa akin, Cam. I'm sorry, I'm so sorry baby, I'm so sorry...pleaae open the door for me...please Star."I was crying like a lost kid. I don't care if I sounded so desperate. Kasalanan
" Stay still. I won't hurt you. Don't dare call for help or else mahuhuli ka ng mga taong naghahanap sayo."I stilled upon hearing the familiar voice talking behind me. Parang may nakatutok na baril sa likod ko kaya napako ang paa ko aking kinaroroonan. Takot akong gumalaw at baka tuluyan ako ng lalaking nagsasalita sa aking likuran. Hindi paman ako nakahuman pero nahila niya na ako at pinaupo.Pero wait! Ano to hold-up? Paano nakapasok ang holdaper dito sa loob ng airport? At paano niya nalaman na may naghahanap sa akin? Kilala niya ba ako?Naramdaman kong ipinatong niya ang jacket niya sa katawan ko. Gusto kong tanggalin ito pero bago ko pa magawa muli na naman itong nagsalita. "I know what you are thinking. Don't dare run. The guys who's looking for you are just behind us. Cover your eyes with your hands and lower your head."Cover my eyes? Like what the? Seryoso ba to? Ang expensive naman nitong holdaper na 'to. Maypa-english pang nalalaman. Kung maka cover your eyes and lower
"Why are you still here, Sandoval? You can leave my sister to me now." I heard the familiar man's voice again but this time he is arguing with someone."Why are you mad at me? I swear, Fucker, I didn't know that she's your long lost sister. We just saw her in the airport last night. How would I know that she's the one you are looking for years?" I stirred a little, if I'm not mistaken that voice came from Caleb but who is the other man he is talking to? Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata at biglang kumislot ang puso ko ng bumungad sa akin ang kulay abo niyang mga mata.His eyes... those were the same pair of eyes I saw in my dream. That beautiful pair of gray eyes that resembles mine."Y-yeyen?" nabasag ang boses niya. Sunod kong nakita ay ang pagkislap ng mga mata niya dahil sa luhang namumuo dito. Dahan-dahn itong humakbang sa akin at nag-iwan lang ng sapat na distansya ng makita niyang mahigpit akong napakapit sa kumot na nakabalot sa akin. "S-sino po kayo?" mahina kong tanon
Third person POVPormal ng nagfile ng resignation si Falcon sa opisina ni Nate at Gaden at nagkataon naman na andun ang dalawa para makaharap siya. They are his friends even before he started working for them. Alam ng dalawa ang tungkol sa paghahanap niya sa nawawalang kapatid. They somehow understood each other dahil pareho silang tatlo na hinahanap ang mga kapatid. "Why are you resigning Dela Madrid? Are you hiding something from us?" seryoso at pormal na tanong ni Nathaniel kay Falcon. Si Gaden ay tahimik lang pero mataman itong inoobserbahan ang bawat galaw niya. Isa siya sa mga pinagkatiwalaan ni Nate at Gaden kaya nagtataka ang dalawa kong bakit biglaan ang desisyon nitong umalis sa trabaho. Hindi siya nakasagot agad. Tinatanya at pinag-iisipang mabuti kong ano ang lang ang dapat niyang sabihin. Gaden cleared his throat and that made Falcon look his way. He is looking at him like he's reading whatever he is thinking right at the moment. Parehas silang tatlong ex-military, pa
Walang sinayang na araw ang isang Falcon Dela Madrid. Kinabukasan kahit namamaga pa ang mga kamay maaga itong nagising para sa meeting niya sa isa pang nanakit sa kapatid niya. Si Annika Rodriguez.Falcon wearing his dark blue Armani business suit arrived in Rodriguez company thirty minutes before scheduled time. But before that he already informed Montenegro to assign more security for his sister who is now in Castillo Medical clinic, recovering.Falcon did understand his assignment very well. Hindi paman niya nakikita ang babae madami na siyang alam tungkol dito at kung anong klaseng babae ang kakaharapin niya. Sinadya niya talagang agahan. Kulang na lang hilain niya ang mga oras para sa pakikipagkita niya sa babaeng naging dahilan para muling bumalik lahat ng sakit na pilit kinakalimutan ng kapatid niya. All eyes was on him as soon as he set foot inside Rodriguez' building. Falcon is alone. Wala siyang kasamang mga tauhan. Other than Castillo and Montenegro's men. He has own s
There's no such thing as goodness in other people. That's what I learned, so I stop trusting anyone and I should hold on to that. Maayos na ako. Inayos ko na ang aking sarili. Unti-unti ko ng nakalimutan ang mga nangyari sa akin. I've learned my lesson. Naging mailap na ako sa mga tao. I trust no one except my family.Days, months, years passed by so quickly. Parang ang bilis lang ng panahon, hindi ko man lang namalayan na maraming taon na pala ang lumipas. Sa loob ng mga panahong kasama ko ang pamilya ko doon ko naramdaman ulit ang tunay na pagmamahal ng isang kapamilya na minsan ko lang naramdaman nung buhay pa ang Lolo Ignacio ko. Ang lolo ko na walang ibang ginawa kundi mahalin ako pero walang awang kinuha sa akin ng mga taong kasabwat ng demonyong nakalakahan ko. Nabigyan man ng hustisya ni Kuya Grady ang pagkamatay ni Lolo masakit pa rin para sa akin ang nangyari sa kanya. Ang hirap pa ring tanggapin na sa ganung paraan siya kinuha sa akin. Minsan umiiyak pa rin ako kapag naa
Katatapos lang ng consultation ko sa pasyente ng makatanggap ako ng tawag mula sa yaya ng mga bata. Bigla akong kinabahan dahil hindi naman basta-basta tumatawag sa akin si Rowena kapag hindi importante. Maaga pa at hindi pa uwian ng kambal. Wala ding binanggit ang dalawang bata sa akin kanina na pupuntahan nila ako kaya nakapagtataka."Yes Weng, ba't ka napatawag?" bungad ko sa kanya. Nakatingin pa ako sa chart ng pasyente pero nabitawan ko ito ng marinig ang pagkabasag ng boses ni Rowena mula sa kabilang linya."Ate kasi si Hawk..." Unang salita palang mula sa kanya lumakas na ang tibok ng puso ko lalo't naramdaman ko ang kaba sa boses niya pagkabanggit niya ng pangalan ng aking pamangkin. Kung ano-ano agad ang pumasok sa aking isipan. Wag naman sanang may masamang nangyari kay Hawk."Bakit anong nangyari kay Hawk? Natawagan mo na ba si Kuya?" medyo napalakas pa ang boses ko kaya napasilip ang secretary ko sa akin. Senenyasan ko siyang ayos lang. "Wait, Rowena, tawagan ko muna si
"I'm sorry, Nanay. We know that you are busy at work but we disturbed you. What we did is wrong po. Hindi na po mauulit, Nanay. Wag na po ikaw magalit sa amin ni Pollux. Sorry po."Si Castor na umiiyak na ngayon. Nakita kong kinalabit niya ang kakambal para ito naman ang magsalita pero blangkong tingin lang ang pinukol ni Pollux sa kanya saka nagbaba ng tingin.Nanatili akong tahimik habang nakatingin sa kanilang dalawa. Si Castor ay tahimik na umiiyak pero si Pollux ay nakayuko lang. Mula sa school, dumiritso na kami dito sa bahay ng mga magulang ko. Si Kuya naman umuwi na rin dala ang anak niya. Gusto pa nga sanang pumunta ni Hawk dito para makipaglaro sa mga pinsan niya pero tumawag ang mommy niya, pinapauwi silang dalawa ng daddy niya. Akala ko hindi na ito magsasalita pero bigla itong nag-angat ng tingin sa akin. Sumalubong ang kulay asul niyang mga mata na ngayon ay may namumuo ng mga luha. "I'm sorry for disturbing your work Nanay but I'm not sorry for protecting Castor. It's
"Kuya calm down. You need to calm down."How can I calm down? My wife left me. My Star is nowhere to be found. Tuluyan niya na akong iniwan. Tuluyan ng nawala sa akin si Camilla. Napakalaki kong gago. "Camilla! Please Baby wag mo akong iwan." I was crying loud begging for Camilla to come back but she didn't hear me anymore. "Ibalik niyo sa akin ang asawa ko! Ibalik niyo sa akin si Camilla. Kahit hindi niyo na ibalik ang paningin ko basta ibalik niyo lang si Camilla sa akin."Nagwawala na ako sa loob ng ospital. Mula nang magkamalay ako sa pagka aksidente ko walang mintuo na hindi ako nagwawala at umiiyak. "Parang awa niyo na ibalik niyo sa akin si Camilla.Star! Please Baby nagmamakaawa ako, patawarin mo ako, Cam. I'm so sorry wife . I'm so sorry."Pero kahit anong pagmamakaawa ko, kahit anong pag-iyak ko, walang Camilla ang bumalik sa akin. My wife hated me. She loathed me to death kaya kahit di na maibalik ang paningin ko ayos lang sa akin. Wala na din namang silbi ang buhay ko
"Tilapya lang ba talaga ang pakay mo doon, son? Baka ibang tilapya na yan ah?" nakangiting komento ni Papá na may pritong tilapya din naman sa plato niya, pati si Kuya nga meron din. Si Mamá lang ang hindi kumakain ng tilapya dito sa bahay. Hindi ako sumagot sa kanila. Ngumiti lang ako saka nagsimula ng kumain pero ilang subo palang ang nagawa ko ng mabaling ang tingin ko kay Kuya Gustavo dahil biglang itong nagsalita."She's too young for you Gaston, kung wala kang balak seryosohin ang bata wag mong sirain ang kinabukasan niya." Umangat ang isang kilay ko dahil sa sinabi ni Kuya. Talaga lang huh? Coming from him? Kung maka-too young siya, akala mo naman may pagkakaiba kami? Like , as if I don't know about his love interest also? Tsaka anong too young? Isang taon lang ang tanda ko kay Camilla ah. Syempre hindi ko sasabihin na sampu.Hindi pa nga ako nakasagot muli na naman itong nagsalita."She's one of the best scholar of our foundation Gaston. The kid has so many things in stor
" Bawal mag-boyfriend hanggat di nakatapos ng college."Seriously fucker! At bakit di pwede magboyfriend? Maypa-rule-rule ka pang nalalaman huh?"Wala pang boyfriend ang apo ko, Senyorito. Madaming gustong manligaw pero ayaw ng apo ko.""That's good, Lo. Nakakasira ng pag-aaral yang boyfriend-boyfriend na yan."Talagang lang Gaston huh? Panindigan mo yan."Ano nga pala ang gustong kunin na kurso ng apo niyo at saan niya gustong mag-aral, Lo?" kapagkway tanong ko."Nursing, senyorito. Gusto niya daw sana maging doctor pero saka nalang daw kapag kaya niya ng pag-aralin ang sarili niya."Oh doctor. That's nice course huh? May kamahalan pero kung maganda naman ang performance niya sa school okay lang willing akong gumastos para sa kanya. I mean, willing ang foundation na tumulong sa kanya."Mahal mahimong doctor, Senyorito?""Doctor ba kamu ang gusto niya Lo? Wag kang mag-alala kaya ko yun.""S-Senyorito?""Ibig kong sabihin, kaya yun e-finance ng foundation, Lo. Baka siya pa ang kauna-un
Gaston's POV_____________________________"Good morning, Senyorito. Ang aga mo atang napasyal dito sa amin. May kailangan ka?"Inayos ko muna ang pagkakatali sa kaayo kong si Rodrigo bago ako lumapit kay Lolo IG na nagsisibak ng kahoy sa harapan ng bahay niya. Si Lolo IG ay isa sa mga katiwala dito sa hacienda, siya ang tumutulong kay Kuya at Papá sa pamamahala ng niyugan at planta. Mag-isa lang siya dito sa bahay niya dahil wala na siyang asawa kaya palagi ko siyang dinadalaw. Gaya na lang ngayon, sabado at walang pasok sa shool. Maaga akong nangabayo ngayon dahil dito ako magkakape sa kaniya. Paborito ko yung tsokolateng gawa niya galing sa mga bunga ng cacao na pinaparesan namin ng suman na gawa ng kaibigan niyang si Aling Edna. "Magandang umaga, Lolo IG." bati ko. Lumapit ako sa kanya para magmano. Pinunasan niya pa muna ang pawis sa kamay niya bago ito inabot sa akin. "May dala akong karne para ihawin natin mamaya." sabi ko sabay pakita ng ecobag na may lamang karne ng babo
Sabay na kaming apat na lumabas sa silid. Uuwi na sana kami Gaston pero nag-aya si Ate Ezra at ang asawa niya na sabay na kaming maghapunan. May restaurant daw silang pinareserve dyan lang sa unahan. Tinawagan ko na lang ang mga bata na male-late kami ng uwi ng tatay nila pero mukhang masaya pa ang mga ito. Sabagay andun si Kuya Hawk nila sa bahay may kalaro ang mga ito. "Cam, I'll go to the washroom first pwede mo akong samahan?" sabi ni Ate Ezra pagkarating namin doon. "Sure Ate." pagpayag ko at himala na hindi man lang nagprotesta si Gaston.The place is so nice, one of the coziest place in the area. The interior is well planned , modern design and well coordinated. The ambiance is nice, the lightings are perfect, adding warmth to the place. Based on the article I read recently, this place is owned and managed by the youngest CEO in town, the seventeen year old, Dalton Ambert Dominguez. Yes, the same Dalton na inaanak ni Gaston na anak ni Ate Zia at Kuya Ethan. Oh, how I miss
I was nervous but at the same time excited. Who would have thought that the woman I met in the airport years ago is the same woman that will handle my annulment today. No other than the famous Atty. Ezra Monique Torrecelli.Nangangarap lang kaming dalawa noon na sana balang araw maging doktor ako at siya naman maging abugado. Dreams really do come true and now we are living our dreams. Kailangan lang ng tiyaga, determinasyon at pagsisikap. "Camilla! Oh God. You're so pretty! How are you, Doc?" Atty Ezra welcomed me with a hug. Years passed but still hasn't changed. Kung may nagbago man, yun ay lalo siyang gumanda. She look fiercer, stronger and more empowered. But nevertheless she's still the same person I met before, sweet, caring ang gentle."Ang ganda mo ba Babe, saan ang camera? Dito ba? " tinuro niya ang cctv na nasa uluhan namin. "Artista ka ba? Saan mga kasamahan mo?" Naguguluhan pa ako nung una pero bigla akong natawa ng maalala ko ang pinagsasabi ko noong akala ko nasa soc
Hindi naman masama ang magpatawad diba? Bagkus naging magaan pa ang iyong kalooban. Ang sarap mabuhay ng walang galit sa puso. Something came up. Ate Beth called informing me that the meeting is cancelled. Hindi na natuloy ang pakikipagkita ko kay Atty. Torrecelli kaya napagdesisyunan nalang namin ni Gaston na umuwi. Sumabay kami kay Kuya Falcon at walang ginawa si Gaston buong byahe kundi ang kulitin si Kuya. Noong una banas pa si Kuya sa kanya pero kalaunan, nakikipagtawanan na rin ito. Hanggang sa sila nalang ang nag-uusap. Maraming silang napag-usapan ang surprisingly alam pala ni Kuya ang mga ganap sa buhay ni Gaston nung panahong hindi pa ito nakakakita. "I'm really sorry, Bro." Gaston whispered softly. "Alam ko marami akong pagkukulang sa mag-ina ko, pero babawi ako." ginagap niya ang kamay ko, dinala ito sa kanyan labi at masuyong ginawaran ng halik. Kuya Falcon was just looking at us. His reaction is not the same as before. I can see the gentleness in his eyes this time a
Finally, another story has reached an end. So, far ito ang story ko na umabot ng fifty chapters and I would like to thank all of you for not leaving me. Thank you Avangers for making it this far! Thank you for being with me in this heartbreaking journey in finding Gaston and Camilla's forever. Maraming salamat sa votes, comments at sa lahat ng encouragements niyo sa akin. I'm so honored and feel loved. Feeling ko ang galing-galing kong magsulat dahil sa mga positive messages niyo sa akin. Hanggang sa susunod kong story. Thank you so much and I love you all!_____________________________________"Ouch! Ouch! Nanay help! Aray! Aray! Kuya wag po." Gaston is exclaiming exaggeratedly like someone is really beating him. What the heck Gaston Pierre? Anong pinagsasabi ng lokong to? Anong ouch!? Anong aray?Ni hindi nga siya tinamaan. He's screaming like a beaten kid."Tangna! Ang arte mo di ka nga natamaan." pabulyaw na sabi ni Kuya Falcon, umamba pa itong susuntukin si Gaston kaya di ko
"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami p