Katatapos lang ng consultation ko sa pasyente ng makatanggap ako ng tawag mula sa yaya ng mga bata. Bigla akong kinabahan dahil hindi naman basta-basta tumatawag sa akin si Rowena kapag hindi importante. Maaga pa at hindi pa uwian ng kambal. Wala ding binanggit ang dalawang bata sa akin kanina na pupuntahan nila ako kaya nakapagtataka."Yes Weng, ba't ka napatawag?" bungad ko sa kanya. Nakatingin pa ako sa chart ng pasyente pero nabitawan ko ito ng marinig ang pagkabasag ng boses ni Rowena mula sa kabilang linya."Ate kasi si Hawk..." Unang salita palang mula sa kanya lumakas na ang tibok ng puso ko lalo't naramdaman ko ang kaba sa boses niya pagkabanggit niya ng pangalan ng aking pamangkin. Kung ano-ano agad ang pumasok sa aking isipan. Wag naman sanang may masamang nangyari kay Hawk."Bakit anong nangyari kay Hawk? Natawagan mo na ba si Kuya?" medyo napalakas pa ang boses ko kaya napasilip ang secretary ko sa akin. Senenyasan ko siyang ayos lang. "Wait, Rowena, tawagan ko muna si
"I'm sorry, Nanay. We know that you are busy at work but we disturbed you. What we did is wrong po. Hindi na po mauulit, Nanay. Wag na po ikaw magalit sa amin ni Pollux. Sorry po."Si Castor na umiiyak na ngayon. Nakita kong kinalabit niya ang kakambal para ito naman ang magsalita pero blangkong tingin lang ang pinukol ni Pollux sa kanya saka nagbaba ng tingin.Nanatili akong tahimik habang nakatingin sa kanilang dalawa. Si Castor ay tahimik na umiiyak pero si Pollux ay nakayuko lang. Mula sa school, dumiritso na kami dito sa bahay ng mga magulang ko. Si Kuya naman umuwi na rin dala ang anak niya. Gusto pa nga sanang pumunta ni Hawk dito para makipaglaro sa mga pinsan niya pero tumawag ang mommy niya, pinapauwi silang dalawa ng daddy niya. Akala ko hindi na ito magsasalita pero bigla itong nag-angat ng tingin sa akin. Sumalubong ang kulay asul niyang mga mata na ngayon ay may namumuo ng mga luha. "I'm sorry for disturbing your work Nanay but I'm not sorry for protecting Castor. It's
"N-nanay?"Standing just few steps from us are my twins. It's too late for me to hide them 'coz both of them were looking confused at the old woman who is kneeling in front of me. Mabilis kong pinunasan ang mga luha sa aking pisngi pero huli na dahil alam kung nakita na ito ng mga bata.Si Pollux ang unang nagsalita. "Who are you, Ma'am? Why did you make my nanay cry?" tanong niya sa mababang boses. Wala akong mababasang emosyon sa mga mata niya. Diritso at seryoso ang tinging pinukol niya sa ginang. Hindi nakasagot si senyora sa tanong ni Pollux sa kanya pero nakita ko ang pagyugyog ng katawan niya at ang tuluyan nitong pagkabagsak sa sahig. Nang hindi ito sumagot, lumagpas ang tingin ni Pollux kay Caleb. "Do you know her, Tito Lexus?" pati kay Caleb ay masungit din ang pagkakatanong ni Pollux. Tila ba sinasabi ng tingin niyang 'andito ka pero hinayaan mong umiyak ang nanay ko?.' Hindi rin nakasagot si Caleb sa kanya. Lumuhod ito sa tabi ng ginang para alalayan itong tumayo pero
"Why don't you tell her, Dela Madrid?" nanghahamon ang tingin ni Caleb kay Kuya. Naguguluhan akong tumingin sa kanilang dalawa. Parehas na silang nakakuyom ang kamao ngayon. "I respected your decision, Dela Madrid, but you are too much. Now, what? You don't want her to know how my brother suffered for years? You don't want her to know what happened to her husband?""She's no one's wife. He lost his right to be her husband the moment he sided with his mother. He lost my sister the moment he laid hands on her. He lost everything that day he turned his back to my sister.""You are not the one to say that. You are not the one to decide for that.""I'm warning you, Lexus. You don't know me." Kuya warned in a cold dangerous voice but Caleb is ready to counter him."Maybe, Dela Madrid. Maybe I don't know you enough, now. You're not the same person I know before. You're unbelievable.""Yes I am, Sandoval! I am unbelievable! I am heartless! Call me anything you want and I don't give a damn! I
"Do you know that since you were small, among the three of you, ikaw ang may pinaka malambot na puso sa inyong magkakapatid?" my mom said combing my hair using her fingers. Tumingin ako sa kanya saka umiling. " Noon pa man kapag nag-aaway kayo ng ate Betty mo ikaw yung nauunang magsabi ng sorry. Kapag si Ate Betty naman at si Kuya ang nag-aaway ikaw yung gumagawa ng way para sila magkabati. Ayaw mong nag-aaway kayong tatlo kahit maliit man na bagay. Gusto mo palagi kayong masaya."That's true. Noong bumalik ang alaala ko, hindi man lahat tungkol sa kabataan namin. Yan ang una kong naalala. Ang away bati namin ni Ate Betty at Kuya Grady. "When you're taken away from us, that's when I saw how your brother really blamed himself. He's been crying for years. Kahit malaki na ang kuya mo, minsan pumapasok nalang yan bigla sa silid namin ng daddy mo at doon umiyak. Hindi niya man sinasabi kung bakit siya umiiyak pero dama ko ang sakit na nararamdaman niya. Kaya hindi ko rin masisisi si Grad
Kuya fixed everything for us. Only me and the kids are going dahil nakiusap ako kay kuya na kami lang muna ng mga bata para iwas gulo. I know Kuya very well, may makita lang itong hindi kaaya-aya sa paningin niya iinit agad ang ulo nito. Baka doon pa sa Davao matuloy ang away nila ni Caleb, hindi lang si Caleb baka pati mga kapatid ni Caleb makisali din.Higit sa lahat iniisip ko rin ang maari niyang gawin kay Gaston. Alam kong matagal ng nagtitimpi si Kuya. Siguro kung walang nangyari kay Gaston baka matagal niya na itong hin-hunting. Noong una ayaw ni Kuya pumayag, nagmamatigas talaga siya. Pati sina Dad, Mom at Ate Betty ay nakisali na rin sa pagkumbinse sa kanyang payagan kami dahil naghahanap na rin ang mga bata pero ayaw niya pa rin. Kung hindi pa siya kinausap ng asawa niya hindi pa ito makikinig sa amin. Mabuti nalang talaga at sumama ang asawa niya kahit malaki na ang tiyan nito ng pumunta si Hawk at Kuya sa bahay. Saglit niya lang kinausap si Kuya Grady, kalaunan pumayag d
"Y-you're...y-you're home, Star. " he breakdown, pained."You're home, wife..." dama ko ang sakit sa boses niya. "Oh God my wife is home, my baby is home. Finally my star is home. " basag ang boses niya habang sinasabi ang mga katagang yun. Dama ko ang sakit at pangungulila niya. Ni walang salitang lumabas mula sa akin pero nakilala niya ako. Isang dampi lang ng balat ko sa kanya nalaman niya agad na ako ang nasa harapan niya. Gaston is crying hard, napuno ang silid niya ng mga hinagpis niya. The longingness, the pain, the sadness, I can hear it. I can feel it from his cries, from his sobs. Kahit sa paraan ng pagyakap niya sa akin, dama ko ang pangungulila niya. Mahigpit na tila ba takot itong mawala ako sa kanya pero andun ang pag-iingat na baka masaktan niya ako. Hinayaan ko siyang umiyak. At sa bawat hagulhol niya ay parang nabibiyak ang puso ko. Hindi ito ang inaasahan kong mangyari sa muling pagkikita namin. Oo galit ako sa kanya noon but I didn't wish for this to happen to him
"Where have you been, Tatay? We are waiting for you."Hindi ko na mapigilan ang mga hikbing kumakawala sa akin. Ang nga iyak ng kambal habang mahigpit na nakayakap sa tatay nila at ang malakas na hagulhol ni Gaston ang bumalot sa buong silid. " We are longing for you. We are waiting for you to come and get us, Tatay, but you never came. You never showed up. Every year we are waiting for you to come on our birthday. We are waiting that you will see us and help us blow our candle, slice our cake and eat with us. But you are not there Tatay. We want to celebrate Christmas, New year, family day, father's day, but we don't know where to find you. What happened to you, Tatay? Why did you forget us?"It was Castor who's talking. As what he promised to his twin brother that he will ask those questions to his father, now he got his chance. While Pollux, he remained quiet. He is silently crying but I can feel the longingness he feel for his father the way he hugged him. "I'm sorry, Stars...I
"Kuya calm down. You need to calm down."How can I calm down? My wife left me. My Star is nowhere to be found. Tuluyan niya na akong iniwan. Tuluyan ng nawala sa akin si Camilla. Napakalaki kong gago. "Camilla! Please Baby wag mo akong iwan." I was crying loud begging for Camilla to come back but she didn't hear me anymore. "Ibalik niyo sa akin ang asawa ko! Ibalik niyo sa akin si Camilla. Kahit hindi niyo na ibalik ang paningin ko basta ibalik niyo lang si Camilla sa akin."Nagwawala na ako sa loob ng ospital. Mula nang magkamalay ako sa pagka aksidente ko walang mintuo na hindi ako nagwawala at umiiyak. "Parang awa niyo na ibalik niyo sa akin si Camilla.Star! Please Baby nagmamakaawa ako, patawarin mo ako, Cam. I'm so sorry wife . I'm so sorry."Pero kahit anong pagmamakaawa ko, kahit anong pag-iyak ko, walang Camilla ang bumalik sa akin. My wife hated me. She loathed me to death kaya kahit di na maibalik ang paningin ko ayos lang sa akin. Wala na din namang silbi ang buhay ko
"Tilapya lang ba talaga ang pakay mo doon, son? Baka ibang tilapya na yan ah?" nakangiting komento ni Papá na may pritong tilapya din naman sa plato niya, pati si Kuya nga meron din. Si Mamá lang ang hindi kumakain ng tilapya dito sa bahay. Hindi ako sumagot sa kanila. Ngumiti lang ako saka nagsimula ng kumain pero ilang subo palang ang nagawa ko ng mabaling ang tingin ko kay Kuya Gustavo dahil biglang itong nagsalita."She's too young for you Gaston, kung wala kang balak seryosohin ang bata wag mong sirain ang kinabukasan niya." Umangat ang isang kilay ko dahil sa sinabi ni Kuya. Talaga lang huh? Coming from him? Kung maka-too young siya, akala mo naman may pagkakaiba kami? Like , as if I don't know about his love interest also? Tsaka anong too young? Isang taon lang ang tanda ko kay Camilla ah. Syempre hindi ko sasabihin na sampu.Hindi pa nga ako nakasagot muli na naman itong nagsalita."She's one of the best scholar of our foundation Gaston. The kid has so many things in stor
" Bawal mag-boyfriend hanggat di nakatapos ng college."Seriously fucker! At bakit di pwede magboyfriend? Maypa-rule-rule ka pang nalalaman huh?"Wala pang boyfriend ang apo ko, Senyorito. Madaming gustong manligaw pero ayaw ng apo ko.""That's good, Lo. Nakakasira ng pag-aaral yang boyfriend-boyfriend na yan."Talagang lang Gaston huh? Panindigan mo yan."Ano nga pala ang gustong kunin na kurso ng apo niyo at saan niya gustong mag-aral, Lo?" kapagkway tanong ko."Nursing, senyorito. Gusto niya daw sana maging doctor pero saka nalang daw kapag kaya niya ng pag-aralin ang sarili niya."Oh doctor. That's nice course huh? May kamahalan pero kung maganda naman ang performance niya sa school okay lang willing akong gumastos para sa kanya. I mean, willing ang foundation na tumulong sa kanya."Mahal mahimong doctor, Senyorito?""Doctor ba kamu ang gusto niya Lo? Wag kang mag-alala kaya ko yun.""S-Senyorito?""Ibig kong sabihin, kaya yun e-finance ng foundation, Lo. Baka siya pa ang kauna-un
Gaston's POV_____________________________"Good morning, Senyorito. Ang aga mo atang napasyal dito sa amin. May kailangan ka?"Inayos ko muna ang pagkakatali sa kaayo kong si Rodrigo bago ako lumapit kay Lolo IG na nagsisibak ng kahoy sa harapan ng bahay niya. Si Lolo IG ay isa sa mga katiwala dito sa hacienda, siya ang tumutulong kay Kuya at Papá sa pamamahala ng niyugan at planta. Mag-isa lang siya dito sa bahay niya dahil wala na siyang asawa kaya palagi ko siyang dinadalaw. Gaya na lang ngayon, sabado at walang pasok sa shool. Maaga akong nangabayo ngayon dahil dito ako magkakape sa kaniya. Paborito ko yung tsokolateng gawa niya galing sa mga bunga ng cacao na pinaparesan namin ng suman na gawa ng kaibigan niyang si Aling Edna. "Magandang umaga, Lolo IG." bati ko. Lumapit ako sa kanya para magmano. Pinunasan niya pa muna ang pawis sa kamay niya bago ito inabot sa akin. "May dala akong karne para ihawin natin mamaya." sabi ko sabay pakita ng ecobag na may lamang karne ng babo
Sabay na kaming apat na lumabas sa silid. Uuwi na sana kami Gaston pero nag-aya si Ate Ezra at ang asawa niya na sabay na kaming maghapunan. May restaurant daw silang pinareserve dyan lang sa unahan. Tinawagan ko na lang ang mga bata na male-late kami ng uwi ng tatay nila pero mukhang masaya pa ang mga ito. Sabagay andun si Kuya Hawk nila sa bahay may kalaro ang mga ito. "Cam, I'll go to the washroom first pwede mo akong samahan?" sabi ni Ate Ezra pagkarating namin doon. "Sure Ate." pagpayag ko at himala na hindi man lang nagprotesta si Gaston.The place is so nice, one of the coziest place in the area. The interior is well planned , modern design and well coordinated. The ambiance is nice, the lightings are perfect, adding warmth to the place. Based on the article I read recently, this place is owned and managed by the youngest CEO in town, the seventeen year old, Dalton Ambert Dominguez. Yes, the same Dalton na inaanak ni Gaston na anak ni Ate Zia at Kuya Ethan. Oh, how I miss
I was nervous but at the same time excited. Who would have thought that the woman I met in the airport years ago is the same woman that will handle my annulment today. No other than the famous Atty. Ezra Monique Torrecelli.Nangangarap lang kaming dalawa noon na sana balang araw maging doktor ako at siya naman maging abugado. Dreams really do come true and now we are living our dreams. Kailangan lang ng tiyaga, determinasyon at pagsisikap. "Camilla! Oh God. You're so pretty! How are you, Doc?" Atty Ezra welcomed me with a hug. Years passed but still hasn't changed. Kung may nagbago man, yun ay lalo siyang gumanda. She look fiercer, stronger and more empowered. But nevertheless she's still the same person I met before, sweet, caring ang gentle."Ang ganda mo ba Babe, saan ang camera? Dito ba? " tinuro niya ang cctv na nasa uluhan namin. "Artista ka ba? Saan mga kasamahan mo?" Naguguluhan pa ako nung una pero bigla akong natawa ng maalala ko ang pinagsasabi ko noong akala ko nasa soc
Hindi naman masama ang magpatawad diba? Bagkus naging magaan pa ang iyong kalooban. Ang sarap mabuhay ng walang galit sa puso. Something came up. Ate Beth called informing me that the meeting is cancelled. Hindi na natuloy ang pakikipagkita ko kay Atty. Torrecelli kaya napagdesisyunan nalang namin ni Gaston na umuwi. Sumabay kami kay Kuya Falcon at walang ginawa si Gaston buong byahe kundi ang kulitin si Kuya. Noong una banas pa si Kuya sa kanya pero kalaunan, nakikipagtawanan na rin ito. Hanggang sa sila nalang ang nag-uusap. Maraming silang napag-usapan ang surprisingly alam pala ni Kuya ang mga ganap sa buhay ni Gaston nung panahong hindi pa ito nakakakita. "I'm really sorry, Bro." Gaston whispered softly. "Alam ko marami akong pagkukulang sa mag-ina ko, pero babawi ako." ginagap niya ang kamay ko, dinala ito sa kanyan labi at masuyong ginawaran ng halik. Kuya Falcon was just looking at us. His reaction is not the same as before. I can see the gentleness in his eyes this time a
Finally, another story has reached an end. So, far ito ang story ko na umabot ng fifty chapters and I would like to thank all of you for not leaving me. Thank you Avangers for making it this far! Thank you for being with me in this heartbreaking journey in finding Gaston and Camilla's forever. Maraming salamat sa votes, comments at sa lahat ng encouragements niyo sa akin. I'm so honored and feel loved. Feeling ko ang galing-galing kong magsulat dahil sa mga positive messages niyo sa akin. Hanggang sa susunod kong story. Thank you so much and I love you all!_____________________________________"Ouch! Ouch! Nanay help! Aray! Aray! Kuya wag po." Gaston is exclaiming exaggeratedly like someone is really beating him. What the heck Gaston Pierre? Anong pinagsasabi ng lokong to? Anong ouch!? Anong aray?Ni hindi nga siya tinamaan. He's screaming like a beaten kid."Tangna! Ang arte mo di ka nga natamaan." pabulyaw na sabi ni Kuya Falcon, umamba pa itong susuntukin si Gaston kaya di ko
"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami p