"Y-you're...y-you're home, Star. " he breakdown, pained."You're home, wife..." dama ko ang sakit sa boses niya. "Oh God my wife is home, my baby is home. Finally my star is home. " basag ang boses niya habang sinasabi ang mga katagang yun. Dama ko ang sakit at pangungulila niya. Ni walang salitang lumabas mula sa akin pero nakilala niya ako. Isang dampi lang ng balat ko sa kanya nalaman niya agad na ako ang nasa harapan niya. Gaston is crying hard, napuno ang silid niya ng mga hinagpis niya. The longingness, the pain, the sadness, I can hear it. I can feel it from his cries, from his sobs. Kahit sa paraan ng pagyakap niya sa akin, dama ko ang pangungulila niya. Mahigpit na tila ba takot itong mawala ako sa kanya pero andun ang pag-iingat na baka masaktan niya ako. Hinayaan ko siyang umiyak. At sa bawat hagulhol niya ay parang nabibiyak ang puso ko. Hindi ito ang inaasahan kong mangyari sa muling pagkikita namin. Oo galit ako sa kanya noon but I didn't wish for this to happen to him
"Where have you been, Tatay? We are waiting for you."Hindi ko na mapigilan ang mga hikbing kumakawala sa akin. Ang nga iyak ng kambal habang mahigpit na nakayakap sa tatay nila at ang malakas na hagulhol ni Gaston ang bumalot sa buong silid. " We are longing for you. We are waiting for you to come and get us, Tatay, but you never came. You never showed up. Every year we are waiting for you to come on our birthday. We are waiting that you will see us and help us blow our candle, slice our cake and eat with us. But you are not there Tatay. We want to celebrate Christmas, New year, family day, father's day, but we don't know where to find you. What happened to you, Tatay? Why did you forget us?"It was Castor who's talking. As what he promised to his twin brother that he will ask those questions to his father, now he got his chance. While Pollux, he remained quiet. He is silently crying but I can feel the longingness he feel for his father the way he hugged him. "I'm sorry, Stars...I
Pagkatapos kumain, nauna kaming apat na umakyat sa third floor. Hanggang sa labas lang ng elevator si Caleb at Hunter. Hindi na pumayag si Gaston na ihatid pa kami kahit na nagpresenta pa silang dalawa na buhatin si Castor at Pollux. Banas si Gaston sa dalawang kapatid niya, palibhasa nagkasundo ang dalawa sa kakulitan. Kanina pa siya kinukulit ng dalawa kahit hindi niya ito kinakausap. Merong minamasahe ni Caleb ang likod ni Gaston at si Hunter naman sa braso para handa raw sa bakbakan. May bakbakan pang nalalamang ang mga kumag. Anong bakbakan?Muntanga lang?Tapos parang mga siraulong bigla nalang nagtatawanan. I could only imagine if the five of them grow together in one house, plus Gaston. Siguro maagang tatanda si Kuya Gustavo sa kanila. "Tong hambal ko sa imo Kuya ha, aton-aton lang to indi ka maggahud pero dasigan mo! Banati gid sang may ikasarang ka pa. Indi ka magpaluya-luya, pildi kagid ya."[Yung sinabi ko sayo Kuya ha, atin-atin lang yun, wag kang maingay pero bilisan m
"Kuya! Bituin! Mayad nga aga! Anong balita, nakapag-stretching ba?"Pagkabukas palang ng elevator yun agad ang bungad sa amin ni Ca---iro? Bakit si Cairo? Saan si Caleb? Malawak ang ngiti niya kasama ang mga kapatid. Nakaligo na ang mga ito at mukhang kami na lang ang hinihintay. Nagtataka akong tumingin sa kanya pero sinenyasan niya akong wag maingay. Pero mukhang matalas talaga ang pandama ni Gaston. "Where's Caleb?" Yun ang unang tanong ni Gaston. Paano niya nakilala na si Cairo yun? Ginaya ni Cairo ang boses ni Caleb ah. Patay! Lexus, I'm so sorry.Dapat pala di ko na sinabi yun sa Kuya niya kagabi. Mukhang hindi nakalimutan ni Gaston. "Cairo, Thunder, Hunter, Cleopatra, where's Lexus?" How he even know that they are complete? Hindi ba talaga nakakakita itong si Gaston?"Don't hide Caleb Lexus! I know you are here." may halong pagbabanta na sa tono ng Kuya niya. Siguro nakadama ito ng takot sa kapatid, dahan-dahan itong lumabas sa likod ng sofa. Kumaway ito sa akin at sa mga
"I'm sorry if it took me this long to come back here, Senyor--" I said crying but I wasn't able to finish my sentence because he was too quick to cut me. "Papá, Cam...please call me Papá like you used to call me before. I miss hearing you call me that since you were gone. There are so may things I miss about you, Nak. I miss our afternoon bonding. I miss your laughter, I miss your funny jokes. I miss those times that you have to remind me to take my medicines. Every time I took my medicine, I remember you, 'coz you never fail to remind me before even if you're busy.""I miss how you took care of me. I miss how you cooked my favorite food. Your ginataang tilapya, they tried cooking that for me but no one beats you. Your recipe is still the best. I miss everything about you, nak. Ang dami nating nasayang na panahon. Pero di pa naman huli ang lahat diba? Pwede pa naman kaming babawi diba? Hahayaan mo naman kaming bumawi nak diba? God knows how much we wanted to see you grow. Despite th
"Indi nako magpuli sa Iloilo, diri lang ko kila Lolo kag Lola kay damo ta. Ari kamo de, mga pinsan ko, may kahampang ko. Didto sa amon waay ko kahampang, ako lang tana." Dinig kong sabi ng anak ni Caleb na si Wyatt habang nakikipaglaro kay Castor at Pollux. Alam kong hindi siya naiintindihan ng kambal pero matiyaga pa rin itong nakikipag-usap sa kanya.[Hindi na ako uuwi sa Iloilo, dito nalang ako kina lolo at lola. Andito kayo, mga pinsaon ko, may kalaro ako. Doon ako lang mag-isa, wala akong kalaro.]Naglalaro ang mga ito ngayon kasama ang babaeng kambal na anak ni Kuya Gustavo at ang babaeng anak ni Thunder. Ang saya nilang tingnan magpipinsan. Si Hera at Athena ay nagsasalita sa wikang bisaya, si Ameeya naman ay english speaking. "Kahibaw naka mosakay ug kabayo, Wyatt? Di naka mahadlok?" [Marunong ka nang mangabayo, Wyatt? Hindi ka na natatakot?] Tanong ni Hera kay Wyatt, na ewan ko lang kung naiintindiha naman nung isa dahil hindi ito sumagot."You mean, horse back riding, Her
Hindi ko na pinatulan ang kalokohan ni Caleb. Tahimik kong inalalayan si Gaston hanggang sa makalabas kami ng mansion nila. "Doc Yen, maiiwan po dito si Nardo. Siya po ang magbabantay sa mga bata. Ako lang po at yung ibang tauhan ang sasabay sayo. Pinapuntahan ko na rin ang dati niyong bahay, yun kasi ang bili ni Boss." Tumango ako. Alam ko na yun. OA na kung OA pero wala akong magawa dahil yun ang gusto ni Kuya. Nadako ang tingin ni Kuya Rene sa lalaking tahimik lang na nakatayo sa tabi ko. True to what he said, Gaston didn't say anything. Hindi masungit ang mukha niya pero hindi rin naman friendly. Nakuha ko ang ibig sabihin ng tingin ni Kuya Rene, nagtatanong ito kung sasama ba si Gaston sa amin. Kaya tumango na ako. "Baby, please let them use our car."Ang itim na Hummer na tinutukoy niya ay nakaparada rin sa harapan namin. Magtatanong pa sana ako kung saan ang susi nito pero biglang lumabas Thunder mula doon. "I will drive you there, Kuya, Madisson." Pormal na sabi ni Thun
"Ngaa magpule na kamo Kuya? San-o lang man kamo nag-abot di tapos mapule na dayon?Diri lang tana ta kila Lolo kag Lola. Mahampang ta lang di ah, damo di hampangan."[Bakit uuwi na kayo Kuya? Kelan lang kayo dumating dito tapos uuwi na agad? Dito lang tayo kina Lolo at Lola. Maglalaro pa tayo, madaming laruan dito.]We have to cut our visit because Kuya Falcon is dead worried for our safety. Kaya heto ngayon si Wyatt umiiyak na nakikiusap sa mga pinsan niyang lalaki na wag munang umuwi. Ang sabi ni Caleb sabik sa kalaro ang anak niya dahil ngayon lang ito nakahanap ng kalaro. Lalo na mga batang lalaki.Pati ang mga pinsan nilang babae ay umiiyak din. Si Hera na siyang pinaka lider nila ay kanina pa umiiyak dahil ayaw pauwiin si Castor at Pollux. Hindi ko naman pwedeng iiwan ang kambal dito .Tapos na ang dalawang araw na extension ni Kuya para sa stay namin. After nung tawag ng demonyo nung nakaraang araw pinapauwi niya na agad kami pero nakiusap akong magstay muna kami kahit dalawang
"Kuya calm down. You need to calm down."How can I calm down? My wife left me. My Star is nowhere to be found. Tuluyan niya na akong iniwan. Tuluyan ng nawala sa akin si Camilla. Napakalaki kong gago. "Camilla! Please Baby wag mo akong iwan." I was crying loud begging for Camilla to come back but she didn't hear me anymore. "Ibalik niyo sa akin ang asawa ko! Ibalik niyo sa akin si Camilla. Kahit hindi niyo na ibalik ang paningin ko basta ibalik niyo lang si Camilla sa akin."Nagwawala na ako sa loob ng ospital. Mula nang magkamalay ako sa pagka aksidente ko walang mintuo na hindi ako nagwawala at umiiyak. "Parang awa niyo na ibalik niyo sa akin si Camilla.Star! Please Baby nagmamakaawa ako, patawarin mo ako, Cam. I'm so sorry wife . I'm so sorry."Pero kahit anong pagmamakaawa ko, kahit anong pag-iyak ko, walang Camilla ang bumalik sa akin. My wife hated me. She loathed me to death kaya kahit di na maibalik ang paningin ko ayos lang sa akin. Wala na din namang silbi ang buhay ko
"Tilapya lang ba talaga ang pakay mo doon, son? Baka ibang tilapya na yan ah?" nakangiting komento ni Papá na may pritong tilapya din naman sa plato niya, pati si Kuya nga meron din. Si Mamá lang ang hindi kumakain ng tilapya dito sa bahay. Hindi ako sumagot sa kanila. Ngumiti lang ako saka nagsimula ng kumain pero ilang subo palang ang nagawa ko ng mabaling ang tingin ko kay Kuya Gustavo dahil biglang itong nagsalita."She's too young for you Gaston, kung wala kang balak seryosohin ang bata wag mong sirain ang kinabukasan niya." Umangat ang isang kilay ko dahil sa sinabi ni Kuya. Talaga lang huh? Coming from him? Kung maka-too young siya, akala mo naman may pagkakaiba kami? Like , as if I don't know about his love interest also? Tsaka anong too young? Isang taon lang ang tanda ko kay Camilla ah. Syempre hindi ko sasabihin na sampu.Hindi pa nga ako nakasagot muli na naman itong nagsalita."She's one of the best scholar of our foundation Gaston. The kid has so many things in stor
" Bawal mag-boyfriend hanggat di nakatapos ng college."Seriously fucker! At bakit di pwede magboyfriend? Maypa-rule-rule ka pang nalalaman huh?"Wala pang boyfriend ang apo ko, Senyorito. Madaming gustong manligaw pero ayaw ng apo ko.""That's good, Lo. Nakakasira ng pag-aaral yang boyfriend-boyfriend na yan."Talagang lang Gaston huh? Panindigan mo yan."Ano nga pala ang gustong kunin na kurso ng apo niyo at saan niya gustong mag-aral, Lo?" kapagkway tanong ko."Nursing, senyorito. Gusto niya daw sana maging doctor pero saka nalang daw kapag kaya niya ng pag-aralin ang sarili niya."Oh doctor. That's nice course huh? May kamahalan pero kung maganda naman ang performance niya sa school okay lang willing akong gumastos para sa kanya. I mean, willing ang foundation na tumulong sa kanya."Mahal mahimong doctor, Senyorito?""Doctor ba kamu ang gusto niya Lo? Wag kang mag-alala kaya ko yun.""S-Senyorito?""Ibig kong sabihin, kaya yun e-finance ng foundation, Lo. Baka siya pa ang kauna-un
Gaston's POV_____________________________"Good morning, Senyorito. Ang aga mo atang napasyal dito sa amin. May kailangan ka?"Inayos ko muna ang pagkakatali sa kaayo kong si Rodrigo bago ako lumapit kay Lolo IG na nagsisibak ng kahoy sa harapan ng bahay niya. Si Lolo IG ay isa sa mga katiwala dito sa hacienda, siya ang tumutulong kay Kuya at Papá sa pamamahala ng niyugan at planta. Mag-isa lang siya dito sa bahay niya dahil wala na siyang asawa kaya palagi ko siyang dinadalaw. Gaya na lang ngayon, sabado at walang pasok sa shool. Maaga akong nangabayo ngayon dahil dito ako magkakape sa kaniya. Paborito ko yung tsokolateng gawa niya galing sa mga bunga ng cacao na pinaparesan namin ng suman na gawa ng kaibigan niyang si Aling Edna. "Magandang umaga, Lolo IG." bati ko. Lumapit ako sa kanya para magmano. Pinunasan niya pa muna ang pawis sa kamay niya bago ito inabot sa akin. "May dala akong karne para ihawin natin mamaya." sabi ko sabay pakita ng ecobag na may lamang karne ng babo
Sabay na kaming apat na lumabas sa silid. Uuwi na sana kami Gaston pero nag-aya si Ate Ezra at ang asawa niya na sabay na kaming maghapunan. May restaurant daw silang pinareserve dyan lang sa unahan. Tinawagan ko na lang ang mga bata na male-late kami ng uwi ng tatay nila pero mukhang masaya pa ang mga ito. Sabagay andun si Kuya Hawk nila sa bahay may kalaro ang mga ito. "Cam, I'll go to the washroom first pwede mo akong samahan?" sabi ni Ate Ezra pagkarating namin doon. "Sure Ate." pagpayag ko at himala na hindi man lang nagprotesta si Gaston.The place is so nice, one of the coziest place in the area. The interior is well planned , modern design and well coordinated. The ambiance is nice, the lightings are perfect, adding warmth to the place. Based on the article I read recently, this place is owned and managed by the youngest CEO in town, the seventeen year old, Dalton Ambert Dominguez. Yes, the same Dalton na inaanak ni Gaston na anak ni Ate Zia at Kuya Ethan. Oh, how I miss
I was nervous but at the same time excited. Who would have thought that the woman I met in the airport years ago is the same woman that will handle my annulment today. No other than the famous Atty. Ezra Monique Torrecelli.Nangangarap lang kaming dalawa noon na sana balang araw maging doktor ako at siya naman maging abugado. Dreams really do come true and now we are living our dreams. Kailangan lang ng tiyaga, determinasyon at pagsisikap. "Camilla! Oh God. You're so pretty! How are you, Doc?" Atty Ezra welcomed me with a hug. Years passed but still hasn't changed. Kung may nagbago man, yun ay lalo siyang gumanda. She look fiercer, stronger and more empowered. But nevertheless she's still the same person I met before, sweet, caring ang gentle."Ang ganda mo ba Babe, saan ang camera? Dito ba? " tinuro niya ang cctv na nasa uluhan namin. "Artista ka ba? Saan mga kasamahan mo?" Naguguluhan pa ako nung una pero bigla akong natawa ng maalala ko ang pinagsasabi ko noong akala ko nasa soc
Hindi naman masama ang magpatawad diba? Bagkus naging magaan pa ang iyong kalooban. Ang sarap mabuhay ng walang galit sa puso. Something came up. Ate Beth called informing me that the meeting is cancelled. Hindi na natuloy ang pakikipagkita ko kay Atty. Torrecelli kaya napagdesisyunan nalang namin ni Gaston na umuwi. Sumabay kami kay Kuya Falcon at walang ginawa si Gaston buong byahe kundi ang kulitin si Kuya. Noong una banas pa si Kuya sa kanya pero kalaunan, nakikipagtawanan na rin ito. Hanggang sa sila nalang ang nag-uusap. Maraming silang napag-usapan ang surprisingly alam pala ni Kuya ang mga ganap sa buhay ni Gaston nung panahong hindi pa ito nakakakita. "I'm really sorry, Bro." Gaston whispered softly. "Alam ko marami akong pagkukulang sa mag-ina ko, pero babawi ako." ginagap niya ang kamay ko, dinala ito sa kanyan labi at masuyong ginawaran ng halik. Kuya Falcon was just looking at us. His reaction is not the same as before. I can see the gentleness in his eyes this time a
Finally, another story has reached an end. So, far ito ang story ko na umabot ng fifty chapters and I would like to thank all of you for not leaving me. Thank you Avangers for making it this far! Thank you for being with me in this heartbreaking journey in finding Gaston and Camilla's forever. Maraming salamat sa votes, comments at sa lahat ng encouragements niyo sa akin. I'm so honored and feel loved. Feeling ko ang galing-galing kong magsulat dahil sa mga positive messages niyo sa akin. Hanggang sa susunod kong story. Thank you so much and I love you all!_____________________________________"Ouch! Ouch! Nanay help! Aray! Aray! Kuya wag po." Gaston is exclaiming exaggeratedly like someone is really beating him. What the heck Gaston Pierre? Anong pinagsasabi ng lokong to? Anong ouch!? Anong aray?Ni hindi nga siya tinamaan. He's screaming like a beaten kid."Tangna! Ang arte mo di ka nga natamaan." pabulyaw na sabi ni Kuya Falcon, umamba pa itong susuntukin si Gaston kaya di ko
"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami p