This is book 1 of Temptations trilogy
Book 1: Sacred Temptation ............... Completed Book 2: Echoes of Temptation ............Ongoing Book 3: Eternal Temptation ..............Upcoming All characters, events, and occurrences portrayed in this story, are fictitious. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. This story, contains mature themes, including explicit sexual content and/or violence. Reader discretion is advised. The content is intended for mature audiences and is purely fictional. The depiction of these themes is not meant to endorse or promote such behavior. This story is a work of pure fiction and is intended solely for entertainment. It does not aim to disrespect or harm any religion or belief system. The characters, events, and themes are entirely imaginary and should be viewed as such. Thank you for understanding. ******** The photos being used in this story are from various sources. Credits to the respective owner. Hope you support me. Votes and Comments are very much appreciated!! An Empyreal Soul... 1 in a billion people in the world possesses this unique and powerful soul. While the physical body may not have any special advantages, the Empyreal soul is immensely valuable to demons who seek to consume it. The individual with an Empyreal soul is relatively safe as long as they are not marked by a demon. The mark, however, makes the Empyreal soul detectable by demons who are drawn to it. Although the mark protects the individual by keeping them safe from energy depletion, it also attracts demons who will relentlessly pursue them. If you are one of these rare individuals with an Empyreal soul, how will you survive? Year 1977 Nasa loob kami ng isa sa pinakalumang simbahan dito sa gitnang bahagi ng bayan namin. Biyernes santo na naman at naghahari na naman ang mga diyablo dito sa bayan namin. Kakapasok ko pa lang bilang isang madre at ito na kaagad ang kinakaharap ko. "Anak!"pagsusumigaw ng ale habang pinipigilan ang nagpupumiglas niyang anak na sinasapian ng masamang espirito. "Ama namin na nasa langit, Sambahin ang ngalan mo. Mapasaamin ang kaharian mo. Sundin ang loob mo dito sa lupa para nang sa langit. Ibigay mo sa amin ngayon ang aming kakanin sa araw-araw. At patawarin mo kami sa aming mga sala," Paulit-ulit akong nagdasal habang nakaluhod sa harap ng lalaking sinasapian. Ramdam ko ang malamig na hangin na humahampas sa mukha ko habang ang mga mata ko'y nakapikit. Iminulat ko ang mga mata ko at nakita ang mga kandilang tanging nagbibigay ng liwanag sa buong simbahan ay isa-isang namamatay dahil sa pagdaan ng malakas na hangin. Nakasara ang malalaking pintuan ng simbahan at salamin ang mga bintana dito kaya kahinahinala kung paano nakapasok ang malakas na hangin sa loob. "Father Joseph!" sambit ng isang madre nang dumating ang pari. "Tulongan niyo po ang anak ko. Parang awa niyo na po father!" pagmamakaawa ng nanay ng nasapiang binata. Maraming pari dito sa bayan namin ngunit si Father Joseph lang ang pinakamagaling sa lahat sa pagpapaalis ng mga masasamang espirito. Agad na nilapitan ni Father Joseph ang binata na ngayo'y parang halimaw kung gumalaw. Nag iba ang kaniyang mukha, na parang naging demonyo na ito. "Sindihan niyo ulit ang mga kandila at maglagay ng insenso sa paligid" wika ni Father Joseph habang binubuklat ang librong hawak niya. Ang mga mata niya ay nakafocus sa maliit na libro habang tinitignan ang bawat pahina nito. Hindi nagtagal ay lumiwanag muli ang paligid dahil sa mga kandila at dahil sa dagdag na liwanag na dala ng sinag ng buwan na pumasok mula sa bintana ng simbahan. Ang malakas na amoy naman ng insenso ay agad na bumalot sa buong paligid habang ginagawa ang ritwal. "At huwag mo kaming ipahintulot sa tukso, Kundi iligtas mo kami sa masama." patuloy kong pagdarasal. "In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen." pagsisimula ni Father Joseph. "Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio, contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium." dagdag niya. Bawat bigkas niya ng mga salitang iyon ay parang umaabot ito sa aking kaluluwa. Muling lumakas ang hangin dahilan upang mapatigil ako sa aking pagdasal at mapatingin sa binata na ngayo'y pinupunit ang kaniyang damit dahilan upang mawalan ito ng damit pang itaas at masugatan ang kaniyang maskulusong katawan dahil sa kaniyang kuko. "Pinapalayas kita maruming espirito! bumalik ka sa pinanggalingan mo. Sa ngalan ng diyos! Sa diyos na buhay, sa diyos na totoo, sa diyos na banal," sambit ng pari na tinawanan lang ng binata. "Hindi mo 'ko kaya!" Wika ng binata na parang may dalawang boses na kakaiba at nakakatakot. "O Masamang espirito na ngayo'y nasa katawan ng anak ng diyos. Sa ngalan ng ating panginoong diyos, sabihin mo sa akin kung ano ang iyong pangalan," wikang muli ni Father Joseph na tinawanan lang ng lalaki. "Ama namin na nasa langit, Sambahin ang ngalan Mo. Mapasaamin ang kaharian-" napatigil ako sa pagdadasal nang tinignan ako ng nanlilisik na mga mata ng lalaking sinasaniban ng masamang espirito. Ngumiti siya at sinubukan akong lapitan ngunit pinigilan siya ng ibang madre at ng kaniyang nanay. "Isang birhen na may katangitanging kagandahan"sambit ng lalaki na may humahalong nakakatindig balahibong boses na sumasabay sa kaniyang natural na boses. "Calista," sambit ni Father sa pangalan ko. "Huwag kang tumingin sakaniya" dugtong ni father Joseph. Hindi ko alam pero hindi ko mapigilang mapatingin sa mga mata niya. "Calista!" sigaw ni Father Joseph upang tigilan ako. Dahil sa mabilis na galaw at kakaibang lakas ng lalaki ay nabitawan siya ng mga nakahawak sakaniya tsaka tumalon papunta sa direksiyon ko na parang isang hayop sa isang gubat. "F-Father" Nanginginig kong sabi habang nilalapitan ako ng lalaki. Gumagapang patungo sa akin. Dahil sa takot ay umupo ako at dahan-dahang umatras palayo sa naglalaway na lalaki. "Gusto kong galugarin ang katawan mo" wika ng lalaki nang tuloyan na siyang makalapit sa akin. Iginala niya ang kaniyang daliri mula sa binti ko papunta sa ilalim ng itim kong palda. "Layuan mo 'ko" wika ko na nanginginig ang boses sa takot habang ang mga gilid ng mga mata ko ay may lumalabas na mainit na likido. "Ano ba ang gusto mo? Itong daliri ko o itong dila ko?" tanong niya na may halong pang-aakit sa boses. "Hindi ka lang isang masamang espirito," sambit ng pari na parang may napagtanto sa sitwasyong ito. Ngumisi ang lalaki habang nakatingin sa akin tsaka lumingon kay Father Joseph. "Isa kang demonyo. Ikaw ang demonyo na si Asmodeus, ang demonyo ng pagnanasa." wika ni Father Joseph. "Napakatalino mo naman, Father Joseph,"nakangising sabi ng lalaki kay Father Joseph. "pero huli ka na padre" dagdag niya tsaka hinalikan ako dahilan ng paglaki ng mga mata ko. Mabaho at hindi ko mapaliwanag ang lasa ng kaniyang bibig. Nagkuro-kuro ang mga kilay ko tsaka itinulak ang lalaki palayo sa'kin. "Ite, maledicti, in ignem aeternum, ubi non est pax, ubi non est requies, ubi non est amor," sambit ng pari habang sinasabuyan ng banal na tubig ang lalaki na ngayo'y nangangapa sa kaniyang katawan sa nararamdaman niyang sakit. "Hindi ka tatagal dito, Asmodeus! Sa kapangyarihan ng Diyos, binibigyan kita ng huling babala: umalis ka!" dagdag niya. "Hindi!" pagsusumigaw ng lalaki. "O Asmodeus, spiritus immunde, in nomine Domini nostri Iesu Christi, ego te exorcizo ut exias ab hoc servo Dei! In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen." Huminahon at biglang nawalan ng malay ang lalaki tsaka bumagsak sa malamig na sahig. Mabilis na lumapit sakaniya ang kaniyang ina na puno ng pag-aalala. "Anak! Father, anong nangyari?" nag-aalalang tanong ng nanay nito. "Tapos na, wala na ang sumaping demonyo sakaniya," Napabuntong hininga kami nang matapos na ang lahat ng kagulohan sa loob ng lumang simbahan na ito tsaka tumayo at napatingin sa malaking bintana na gawa sa salamin dahilan upang masilayan ko ang malaking bilog at maliwanag na buwan sa kalangitan. Napahawak ako sa aking noo at nagsalubong ang dalawa kong kilay nang makita ang buwan na nahahati at unti-unting nagiging dalawa. Ang paningin ko ay naging malabo at ang mga boses ng mga tao sa paligid ko ay humina na parang nasa ilalim ako ng tubig. Hanggang sa nawalan ng lakas ang aking mga tuhod dahilan upang ako'y mawalan ng balanse at matumba. "Calista!" paulit-ulit na sambit ng mga madre sa paligid ko habang ang mga talukap ng mata ko ay dahan-dahan na sumasara hanggang sa tuloyan na akong nawalan ng malay.Calista's POVBinuksan ko ang talukap ng aking mga mata nang magising ang aking diwa. Naramdaman ko ang malambot kong kama na ngayo'y hinihigaan ko at ang makapal na kumot na nakatakip sa aking katawan. Sobrang bigat ng pakiramdam ko na parang nasobrahan ako sa tulog. Yung pakiramdam na nagising ka pagkatapos mong matulog ng buong araw.Bumangon ako mula sa pagkakahiga at napahawak sa batok ko nang maramdaman ko ang kakaibang hapdi dito. Agad akong tumayo at dumako sa harap ng malaking antigong salamin na nasa harap ng aking kama."Ano ito? Bakit ang hapdi?" usal ko habang inaayos ang mahaba kong itim na buhok. Inipit ko ang mga ito gamit ang aking kamay at tsaka isinaklob sa aking balikat upang ilipat sa harapan at bahagyang iniharap sa salamin ang aking likod upang makita kung anong meron sa aking batok.Napangiwi ako at bahagyang nangalit ang mukha nang makita ang marka ng baliktad na krus sa aking batok."Ano ito? paano ako nagkaroon ng ganitong marka?"tanong ko sa aking isipan.
Calista's POVAnong ginagawa ko dito? Bakit ako nandito?Nang magising ako, natagpuan ko ang aking sarili na nakahandusay sa malamig na sahig ng simbahan. Ang mga liwanag ng buwan ay dumaan sa mga makukulay na bintana ng simbahan, nagbibigay liwanag sa paligid. Nakatingin sa akin ang mga madre at si Father Joseph, na ngayo'y tinutulungan akong bumangon, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aalala."Calista," mahinahong sambit ni Father Joseph, habang inaakay ako patayo. Ang kanyang boses ay tila nagbigay ng konting kapanatagan sa aking gulong-gulong isipan."Father, paano ako napunta dito? Sinong nagdala sa akin dito sa simbahan?" naguguluhan kong tanong, habang iginagala ko ang aking tingin sa mga taong nakapalibot sa akin. Ang kanilang mga mukha ay puno ng awa sa akin, ngunit hindi iyon nagbigay linaw sa aking mga katanungan."Sinapian ka ng isang demonyo," sagot ng isang madre na mukhang natatakot sa akin. Ang kanyang sinabi ay mas lalo pang nagpagulo ng aking isipan. Paano nangyari
Calista's POVNagsisigaw ako sa sakit ng nararamdaman ko nang sinimulan ni Father Joseph ang kaniyang ritwal sa akin. Ang mga kamay niya na mahigpit na nakahawak sa Bibliya, ay nanginginig habang binibigkas ang mga sagradong salita."Sino ka?" pasigaw kong tanong nang may narinig akong mga bulong, matalim at malamig, na nagmumula sa bawat sulok ng silid.Nagsimulang manginig ang isa sa mga madre na nasa tabi ng pari. Unti-unting lumabo ang kaniyang mga mata at ang kanyang mga luha'y naging pula, na para bang dugo. Hinawakan niya ang kanyang mukha, subalit ang mga luha ng dugo'y patuloy sa pag-agos at bumabagsak sa sahig.Habang tumitindi ang ritwal, lumitaw ang mga anino na parang hugis ng tao ang anyo. Ngunit ilang saglit lang ay ang kanilang anyo'y nagbabago-bago, parang usok na kumukulo, ang kanilang mga mata'y nag-aalab sa galit at pagkamuhi. Inatake nila si Father Joseph, dinadamba siya, sinusubukang sirain ang kanyang konsentrasyon. Ngunit sa kabila ng sakit at takot na bumabal
Year 2024Seraphina's POVMaliwanag ang buong paligid ng malawak na dining room ng mansyon ni Sir Asmodeus, pero hindi ito dahil sa sinag ng araw kundi dahil sa malaking chandelier na nakasabit sa kisame. Makakapal ang mga kurtinang nakatakip sa bintanang gawa sa salamin kaya kahit kunting liwanag mula sa labas ay hindi nakakapasok sa tahanang ito. May kalumaan ang mansyon pero hindi ko makakailang maganda at malalaman mo talaga na walang kasing yaman ang may-ari ng mansyong 'to. Tahimik akong nagtrabaho sa gitna ng nakakabinging katahimikan habang abala ang mga kamay ko sa paghahanda ng mga nagkikislapang gintong kobyertos. Maingat ko itong inilapag sa sinaunang lamesa na gawa sa kahoy ngunit makintab.Dahan-dahan ko namang inilapag ang mga pagkain para kay Sir Asmodeus. Tulad ng nakagawian bawat piraso ng kobyertos, mga pagkain at iba pang bagay na nakalapag sa lamesang ito ay kailangang perpekto ang bawat detalye."Napakadami naman ng pagkain niya, tapos hindi naman nauubos. Uuto
Seraphina's POV"Sino po 'yong matandang babae kahapon?" tanong ko kay Sister Teresa, habang dahan-dahan kaming naglalakad sa mahabang pasilyo ng simbahan. Ang mga hakbang namin ay umaalingawngaw sa katahimikan ng lugar.Suot namin ang aming mga uniporme bilang madre, simpleng puting damit na may tabing sa ulo. Kahit na unang araw ko pa lang, ramdam ko ang bigat ng responsibilidad ng pagiging madre. Pero sa kabila ng kaba, may halong excitement pa rin akong nararamdaman . Matagal ko rin kasi itong pinangarap, ang makapagsilbi sa Panginoon sa ganitong paraan, kaya't hindi ko mapigilang makaramdam ng saya."Sino?" tanong ni Sister Teresa, tila nag-iisip habang patuloy kaming naglalakad."Yung tinawag po akong Calista," sagot ko, habang pilit na inaalala ang mga nangyari kahapon.Tumigil siya sa paglalakad at hinarap ako, bahagyang kumunot ang kanyang noo sa pag-aalala. "Ahh, si Sister Luisa, 'yong nasa wheelchair kahapon?""Opo," pagtango ko. "Sino po ba 'yong Calista?" muling tanong k
Seraphina's POVHindi pa rin ako makapaniwala na hindi totoo si Sister Teresa. Matagal ko na siyang nakikita dito sa simbahan, at siya lang ang madreng naging kaibigan ko. Totoong-totoo siya sa tuwing nag-uusap kami; nararamdaman ko pa nga ang presensya niya. Kaya hanggang ngayon, naguguluhan pa rin ako."Diyos ko! ano ba talaga ang totoo?"Napahawak ako sa noo habang nakaupo sa kama ko, dito sa loob ng silid sa kumbento. Ngayon na sinabi nilang walang madreng nagngangalang Teresa dito, sumasakit na ang ulo ko sa kakaisip. Totoo ba si Sister Teresa o hindi? Kung ako lang ang tatanungin, totoo siya. "Hindi siya guni-guni lang kasi marami beses na kaming nagkausap. Hindi rin naman siya likha ng imahinasyon ko dahil nasa tamang katinuan pa naman ako, sa palagay ko."Lumuhod ako sa harap ng kama, kung saan may nakasabit na krus sa bubong, at idinampi ang aking mga palad habang nagsimulang magdasal."Mahal na Panginoon, tagapagtanggol ng lahat, humihingi po ako ngayon ng gabay. Bigyan mo
**Content Warning:**This content includes explicit descriptions and themes of a sexual nature. It is intended for mature audiences and may not be suitable for all readers. Viewer discretion is advised. If you are uncomfortable with or offended by such content, please take caution or choose not to proceed.Seraphina's POV"May bumisita na pari?" rinig kong usapan ng mga madre sa di kalayuan, ang kanilang boses ay pabulong pero sapat na para marinig ko."Teka, sino?" tanong ng isa pang madre.Binagalan ko ang paglalakad ko dito sa pasilyo ng kumbento para marinig ang usapan ng mga madre.Wala naman sigurong mali na makinig ako sa usapan nila, hindi naman yata masyadong seryoso ang usapan nila at tungkol lang sa isang pari."Hindi ko kilala eh. May kakaiba sa kanya. Nakasuot siya ng sutana pero... parang hindi pari eh," sagot ng madre, ang huling mga salita'y may halong pag-aalinlangan at takot.Sino kaya ang pinag-uusapan nila? Ang tahimik na kumbento ay hindi karaniwang binibisita ng
Trigger Warning: This material contains references to sexual violence. Please proceed with caution.Seraphina's POV"Hushhh" pagpapatahimik niya sa'kin habang tinatakpan ang bibig ko mula sa likod at patuloy na bumabayo."Sir Asmodeus, tigilan mo na 'to, please" mangiyak-ngiyak kong pagmamakaawa sakaniya na hindi niya naman naiintindihan dahil sa kamay niyang nakatakip sa bibig ko."I love hearing you moan, but do you want the nuns to hear us? Does the thought of someone catching us turn you on?" hinihingal na bulong niya sa akin na ikinadikit ng mga labi ko dahil sa galit."Ughh!" ungol ko nang ipinasok niya ng buo ang ari niya sa pagkababae ko. Pakiramdam ko napunit ito dahil sa biglaan niyang pagpasok."You love it, huh?" Paulit-ulit niyang bulong sa akin habang tumatama ang mainit niyang hininga sa leeg ko."Hayop ka, Asmodeus! Magbabayad ka! Ipapakulong kita.""Makakapagtrabaho ka pa rin ba bilang isang madre pag nalaman nilang hindi ka na virgen?" nakangisi niyang tanong na ikin
Seraphina's POVKung hindi dahil kay Michael, hinding-hindi namin matatalo si Draegan. Buti nalang at nakaisip siya ng paraan upang linlangin si Draegan."He's still here, I can feel him," wika ni Astaroth habang tinitignan ang paligid namin. "Draegan is somewhere close. We need to draw him out, but we have to be careful. His power to manipulate emotions and create illusions can easily trap us." dagdag niya."May naiisip akong paraan," wika ni Michael na ikinagulat ko. Wala namang salita na lumalabas sa kanyang bibig pero malakas at malinaw ang narinig ko. Kaya sigurado akong boses niya 'yon."Seraphina, makinig ka ng mabuti. Wag kang magsalita, wag mo kong sagutin. Alam kong naririnig mo 'ko ngayon. Gagawa ako ng kwentas na kahawig sa kwentas na pagmamay-ari ni Draegan at ilalagay ko ito sa bulsa mo. Magpanggap ka na yan ang totoong kwentas, kung saan naipasa ang iyong kapangyarihan.""Nakakainip na!" wika ko pagkatapos kong bumuntong hininga. "Tumigil na kayo," sambit ko sabay kuha
Seraphina's POVHabang patuloy na naglalabasan ang mga itim na usok mula sa lagusan, ako naman ay napaupo na lamang sa lupa at hindi pa rin makapaniwala sa nangyari sa akin. Paano? Anong nangyayari?"Seraphina!" sigaw ni Michael, ang boses niya ay puno ng pangamba. "Kailangan mong lakasan ang iyong loob!""Hindi!" wika ko habang tinitignan pa rin ang aking mga kulubot na kamay."Seraphina, makinig ka sa akin. Ikaw lang ang may kakayahang isarang muli ang lagusan. Kaya tumayo ka dyan!" singhal ni Michael."Wala na kong kapangyarihan kinuha na ni Draegan. Wala na akong kakayahan na isara ang lagusan na yan," sagot ko habang nagugulohan pa rin sa nangyari sa akin."Teka nga! You already replaced Seraphina as the Angel of Vengeance, right? So, bakit kailangan niyo pang pilitin si Seraphina dito?" tanong ni Astaroth na halatang nalilito sa kinikilos at nais ng anghel na si Michael."Anong gusto mo? Dalhin ko dito ang anghel na 'yon? Kailangan naming magpaalam sa diyos upang maisama namin a
Seraphina's POV"Pakawalan mo na ako," usal ko na halos ako nalang ang nakakarinig sa sobrang hina ng boses ko dulot ng panghihina.Napapikit ako habang nararamdaman ko ang dahan-dahang pagkawala ng init sa aking katawan. Hindi ko na mabuksan nang buo ang aking mga mata, at lalo pang dumadagdag ang bigat sa aking mga braso at binti."Sa wakas!" Halos humiyaw si Draegan sa tuwa, na tila nakakakita ng isang napakagandang premyo sa harap niya. Ang kanyang mga mata ay kumikislap habang nakatingin sa akin, at ang mga ngiti sa kanyang labi ay halos umaabot sa kanyang tainga.Ramdam ko ang panginginig ng aking mga tuhod, ngunit pilit kong pinanatili ang sarili kong nakatayo. Hindi ko gustong magpakita ng kahinaan, kahit na alam kong halos wala na akong natitirang lakas. Gusto ko nang mahulog, gusto ko nang mahiga at magpahinga, ngunit ang kadena na nakatali sa aking katawan ang pumipilit sa akin na manatiling nakatayo."Napakahina mo na ngayon, Seraphina," bulong ni Draegan habang papalapit
Seraphina's POVNang magising ako, nadama ko kaagad malamig na metal na nakadikit sa aking balat. Muli kong ipinikit ang aking mga mata nang hindi ko masyadong maaninag ang aking paligid dulot nga ng bagong gising pa lang ako. Nang muli ko itong idinilat ay mas malinaw na ang paligid ko dahilan upang makita ko ang mga apat na malalaking bato sa paligid ko.Napakunot ang aking noo nang mapansin ang gintong kadena na nakatali sa aking katawan. Napakabigat at nakakabahalang tingnan ito, lalo na nang marinig ko ang tunog ng bakal habang sinusubukan kong kumilos."Nasaan ako?" bulong ko sa aking sarili, sinusubukang kilatisin ang aking paligid.Muli kong iginala ang aking paningin upang tignan ng mas malawak ang aking paligid dahilan upang makita ko ang gubat sa likod ng malalaking bato na nakapalibot sa akin."Anong ginagawa ko dito?" tanong ko, na puno ng pagkalito at takot. Sinubukan kong gumalaw, ngunit ang mga kadena ay masyadong mahigpit."Gising ka na pala, Seraphina. Kamusta naman
Seraphina's POV Nangangapa pa ako sa sakit habang pilit na bumabangon mula sa pagkakahiga sa malamig na lupa. Tumutulo ang dugo mula sa aking labi, at pakiramdam ko'y halos mabali ang aking mga buto dahil sa tindi ng impact.Tinitigan ko ang lalaking nag-aabot ng kamay. Maliwanag ang sikat ng buwan, ngunit nakakapagtaka na hindi ko maaninag ang kanyang mukha, na tila natatakpan ng anino."Hindi ako sasama sa 'yo!" Pilit kong inalis ang tingin sa kanya, tinatanggihan ang alok, kahit alam kong wala akong laban kay Asmodeus nang mag-isa."Seraphina!" sigaw ni Astaroth nang makita niya ako.Napalingon ako agad sa kanya. Nakita ko siyang mabilis na lumabas mula sa loob ng mansyon, kitang-kita ang gulat sa kanyang mga mata habang nakatingin sa direksyon ko."Watch out!" muling sigaw ni Astaroth, nakatingin sa misteryosong lalaki, na ngayo'y may hawak nang itak at bahagya na itong itinaas, handang salakayin ako.Mabilis kong itinaas ang aking kanang kamay upang subukang pigilan siya gamit a
Seraphina's POV"What the hell?!" singhal ni Astaroth, halos sumabog sa galit. "Ganun na lang 'yon?" tanong niya, halatang hindi makapaniwala sa sinabi ko.Pinagmasdan ko siya, tahimik ngunit may halong pagka-irita. Hindi na ako katulad ng dati, at hindi ko na kailangan ang kahit sino para diktahan ako. Asmodeus? Para saan pa?"Bakit naman ako magsasayang ng lakas para palayain si Asmodeus doon?" malamig kong tanong habang umupo ako sa swivel chair sa opisina ni Asmodeus, ang upuan kung saan siya palaging nakaupo. Pero ngayon, ako na ang nakaupo dito. Bahagya akong napangiti, isang ngiting puno ng kumpiyansa at kayabangan. Tumagilid ako, at pinagkrus ang mga braso, tsaka tiningnan siya nang matalim."Hindi ko na siya kailangan. Kung gusto mo siyang palayain, gawin mo 'yan ng mag-isa," dagdag ko pa."You know, only Asmodeus can help you. You can't control your power on your own!" wika niya, pilit sinusubukan akong kumbinsihin, pero halata sa tono ng boses niya ang takot. Alam niyang
**Content Warning:**This content includes explicit descriptions and themes of a sexual nature. It is intended for mature audiences and may not be suitable for all readers. Viewer discretion is advised. If you are uncomfortable with or offended by such content, please take caution or choose not to proceed.Seraphina's POV"Anong lugar 'to?" bulong ko sa sarili habang tumingin-tingin sa paligid. Napadpad na naman ako sa isang kakaibang lugar. Mabango ang simoy ng hangin , para bang napapalibutan ako ng iba't ibang uri ng bulaklak na hindi ko kayang pangalanan.Napapikit ako saglit, sinusubukan intindihin kung saan ako napunta, nang biglang marinig ko ang isang pamilyar na ungol mula sa likuran ko."Ugh!" rinig ko."Asmodeus?" tawag ko, agad na napalingon sa pinagmulan ng tunog.Sa hindi kalayuan, nakita ko siya—hubo't hubad, nakaupo sa isang malaking kama na tila yata inihanda lang para sa kanya. Ang katawan niya ay nakasandal sa magarang headboard ng kama, at ang bawat galaw niya ay
Seraphina's POV"Hindi natin sila kailangan," bulong ko na bahagyang ikinangisi ng mga labi ni Astaroth."Aminin mo man o hindi, you need them!" nakangisi niyang sabi ."Sigurado ka bang, ang anghel na 'yon lang ang may kakayahan sa pagbukas ng mundong 'yon, Astaroth? Wala ka bang tinatago sa akin?" kunot noo kong tanong sa kanya."There are other forces, Seraphina. Ones that don't care about Heaven or Hell," wika niya na parang bulong lang. Na parang nag-aalangan siyang sabihin sa akin ito."Kung ganun, kailangan natin mahanap 'yon," determinado kong sabi."You're really going to defy them, huh? Even without your powers? You're powerless right now, Seraphina. What can you possibly do?" tanong ni Astaroth na tila naiintriga.Hinding-hindi na ako hihingi pa ng tulong mula sa mga anghel. Gagawin ko ang lahat maibalik lang sa akin ang kapangyarihang pinagkait nila sa akin."We're talking about ancient magic here, which is forbidden even to demons. You really think you can wield that?" na
Seraphina's POV"Michael!" umalingawngaw ang aking boses sa bawat sulok ng simbahan dulot ng aking pagsisigaw sa loob ng simbahan "Anong ginawa mo sa akin?!" hagulgol ko habang lumuluhod ako sa gitna ng pasilyo.Parang kalahati ng pagkatao ko ang nawala pagkatapos ng ginawa ng mga anghel na ritwal. Ang sinabi ni Michael sa akin ay makokontrol ko na ang aking kapangyarihan pagkatapos ng ritwal. Pero bakit parang nawala ito.Ang mabigat na pinto ng simbahan ay bumukas ng dahan-dahan, at pumasok ang grupo ng mga anghel, ang kanilang liwanag ay labis na nagpapalabas sa dilim ng paligid. Kabilang sa kanila si Michael, ang arkanghel na dati kong pinagkakatiwalaan."Anong ginawa niyo sa akin?!" singhal ko. "Ang sabi mo ay tuloyan ko na itong makokontrol? Pero ano itong nangyayari?!" "Seraphina," tawag niya sa akin, ang boses niya ay puno ng awtoridad. "Ginawa namin ito para sa iyong kapakanan, para sa balanse ng mundo."Hindi ako makapaniwala sa mga naririnig ko. Para sa balanse? "Kapakan