Nobela ni FlirtyBeast

Seraphina's POVKung hindi dahil kay Michael, hinding-hindi namin matatalo si Draegan. Buti nalang at nakaisip siya ng paraan upang linlangin si Draegan."He's still here, I can feel him," wika ni Astaroth habang tinitignan ang paligid namin. "Draegan is somewhere close. We need to draw him out, but we have to be careful. His power to manipulate emotions and create illusions can easily trap us." dagdag niya."May naiisip akong paraan," wika ni Michael na ikinagulat ko. Wala namang salita na lumalabas sa kanyang bibig pero malakas at malinaw ang narinig ko. Kaya sigurado akong boses niya 'yon."Seraphina, makinig ka ng mabuti. Wag kang magsalita, wag mo kong sagutin. Alam kong naririnig mo 'ko ngayon. Gagawa ako ng kwentas na kahawig sa kwentas na pagmamay-ari ni Draegan at ilalagay ko ito sa bulsa mo. Magpanggap ka na yan ang totoong kwentas, kung saan naipasa ang iyong kapangyarihan.""Nakakainip na!" wika ko pagkatapos kong bumuntong hininga. "Tumigil na kayo," sambit ko sabay kuha

Seraphina's POVHabang patuloy na naglalabasan ang mga itim na usok mula sa lagusan, ako naman ay napaupo na lamang sa lupa at hindi pa rin makapaniwala sa nangyari sa akin. Paano? Anong nangyayari?"Seraphina!" sigaw ni Michael, ang boses niya ay puno ng pangamba. "Kailangan mong lakasan ang iyong loob!""Hindi!" wika ko habang tinitignan pa rin ang aking mga kulubot na kamay."Seraphina, makinig ka sa akin. Ikaw lang ang may kakayahang isarang muli ang lagusan. Kaya tumayo ka dyan!" singhal ni Michael."Wala na kong kapangyarihan kinuha na ni Draegan. Wala na akong kakayahan na isara ang lagusan na yan," sagot ko habang nagugulohan pa rin sa nangyari sa akin."Teka nga! You already replaced Seraphina as the Angel of Vengeance, right? So, bakit kailangan niyo pang pilitin si Seraphina dito?" tanong ni Astaroth na halatang nalilito sa kinikilos at nais ng anghel na si Michael."Anong gusto mo? Dalhin ko dito ang anghel na 'yon? Kailangan naming magpaalam sa diyos upang maisama namin a

Seraphina's POV"Pakawalan mo na ako," usal ko na halos ako nalang ang nakakarinig sa sobrang hina ng boses ko dulot ng panghihina.Napapikit ako habang nararamdaman ko ang dahan-dahang pagkawala ng init sa aking katawan. Hindi ko na mabuksan nang buo ang aking mga mata, at lalo pang dumadagdag ang bigat sa aking mga braso at binti."Sa wakas!" Halos humiyaw si Draegan sa tuwa, na tila nakakakita ng isang napakagandang premyo sa harap niya. Ang kanyang mga mata ay kumikislap habang nakatingin sa akin, at ang mga ngiti sa kanyang labi ay halos umaabot sa kanyang tainga.Ramdam ko ang panginginig ng aking mga tuhod, ngunit pilit kong pinanatili ang sarili kong nakatayo. Hindi ko gustong magpakita ng kahinaan, kahit na alam kong halos wala na akong natitirang lakas. Gusto ko nang mahulog, gusto ko nang mahiga at magpahinga, ngunit ang kadena na nakatali sa aking katawan ang pumipilit sa akin na manatiling nakatayo."Napakahina mo na ngayon, Seraphina," bulong ni Draegan habang papalapit

Seraphina's POVNang magising ako, nadama ko kaagad malamig na metal na nakadikit sa aking balat. Muli kong ipinikit ang aking mga mata nang hindi ko masyadong maaninag ang aking paligid dulot nga ng bagong gising pa lang ako. Nang muli ko itong idinilat ay mas malinaw na ang paligid ko dahilan upang makita ko ang mga apat na malalaking bato sa paligid ko.Napakunot ang aking noo nang mapansin ang gintong kadena na nakatali sa aking katawan. Napakabigat at nakakabahalang tingnan ito, lalo na nang marinig ko ang tunog ng bakal habang sinusubukan kong kumilos."Nasaan ako?" bulong ko sa aking sarili, sinusubukang kilatisin ang aking paligid.Muli kong iginala ang aking paningin upang tignan ng mas malawak ang aking paligid dahilan upang makita ko ang gubat sa likod ng malalaking bato na nakapalibot sa akin."Anong ginagawa ko dito?" tanong ko, na puno ng pagkalito at takot. Sinubukan kong gumalaw, ngunit ang mga kadena ay masyadong mahigpit."Gising ka na pala, Seraphina. Kamusta naman

Seraphina's POV Nangangapa pa ako sa sakit habang pilit na bumabangon mula sa pagkakahiga sa malamig na lupa. Tumutulo ang dugo mula sa aking labi, at pakiramdam ko'y halos mabali ang aking mga buto dahil sa tindi ng impact.Tinitigan ko ang lalaking nag-aabot ng kamay. Maliwanag ang sikat ng buwan, ngunit nakakapagtaka na hindi ko maaninag ang kanyang mukha, na tila natatakpan ng anino."Hindi ako sasama sa 'yo!" Pilit kong inalis ang tingin sa kanya, tinatanggihan ang alok, kahit alam kong wala akong laban kay Asmodeus nang mag-isa."Seraphina!" sigaw ni Astaroth nang makita niya ako.Napalingon ako agad sa kanya. Nakita ko siyang mabilis na lumabas mula sa loob ng mansyon, kitang-kita ang gulat sa kanyang mga mata habang nakatingin sa direksyon ko."Watch out!" muling sigaw ni Astaroth, nakatingin sa misteryosong lalaki, na ngayo'y may hawak nang itak at bahagya na itong itinaas, handang salakayin ako.Mabilis kong itinaas ang aking kanang kamay upang subukang pigilan siya gamit a

Seraphina's POV"What the hell?!" singhal ni Astaroth, halos sumabog sa galit. "Ganun na lang 'yon?" tanong niya, halatang hindi makapaniwala sa sinabi ko.Pinagmasdan ko siya, tahimik ngunit may halong pagka-irita. Hindi na ako katulad ng dati, at hindi ko na kailangan ang kahit sino para diktahan ako. Asmodeus? Para saan pa?"Bakit naman ako magsasayang ng lakas para palayain si Asmodeus doon?" malamig kong tanong habang umupo ako sa swivel chair sa opisina ni Asmodeus, ang upuan kung saan siya palaging nakaupo. Pero ngayon, ako na ang nakaupo dito. Bahagya akong napangiti, isang ngiting puno ng kumpiyansa at kayabangan. Tumagilid ako, at pinagkrus ang mga braso, tsaka tiningnan siya nang matalim."Hindi ko na siya kailangan. Kung gusto mo siyang palayain, gawin mo 'yan ng mag-isa," dagdag ko pa."You know, only Asmodeus can help you. You can't control your power on your own!" wika niya, pilit sinusubukan akong kumbinsihin, pero halata sa tono ng boses niya ang takot. Alam niyang

Chapter 34: ExperimentZackary's Point of viewHindi ko maaninag ang mga bagay sa paligid ko dahil sa sobrang dilim ng buong lugar. Alam kong nakapaa lang ako sapagkat ramdam na ramdam ko ang magaspang na lupa na kinatatayuan ko ngayon, hindi nga lang ako sigurado kung talagang lupa ba talaga ito. Inangat ko ang aking paa at nagsimulang humakbang ng dahan-dahan."Nasaan ako? Paano ako napunta dito?"Nang muling dumampi ang paa ko sa lupa ay nakaramdam ako ng malagkit na likido. "What is this?"Napatingin ako sa malayo nang may napansin akong liwanag. Naglakad akong muli kahit na hindi ko gusto yung nararamdaman ko sa tuwing dumadampi ang paa ko sa malagkit na likido sa lupa. Hindi ko ito pinansin at naglakad lang ako hanggang sa makarating ako sa lugar kung saan may kunting liwanag, sapat na liwanag upang maaninag ko ang nakakakilabot na lugar. All this time naglalakad ako sa dugo, ano ito?bakit ang dami ng dugo. Sobrang layo ng nilakad ko, kung dugo rin yung tinatapakan ko kanina.

Draco's Point of viewHabang naglalakad ako ay naririnig ko ang mga tunog ng bawat hakbang ko sa sahig dahil sa sapatos na suot ko. Agad akong nagtungos sa silid kung saan namin nilagay ang mga bata na ginawa naming subject sa experimento namin. Isang taon na ang nakalipas nang dumating sila dito sa laboratoryo na ito at simulang pag experimentohan ang kanilang mga utak"What is going on?" tanong ko sa mga kasama kong scientist nang makarating ako sa silid."Hindi ko rin alam, may mga data na bigla nalang nag appear dito sa mga computer. Parang......" litong lito na wika ng kasamahan ko. "Gumagawa na naman ng artificial memories ang kanilang mga utak" dugtong nito na ikinalito ko rin.Tinignan ko ang mga data sa computer na gawa ng kanilang mga utak. Nakikita ko dito ang mga nabubuong data ng kanilang mga sariling utak dahil nilagay namin sila sa isang incubator kung saan mga mga bagay na nakakonekta at naka inject sa kanilang ulo upang malaman namin ang performance ng kanilang utak h

chapter 32:Who are you?Shaniah's Point of ViewNung una inakala ko na panaginip lang ito pero nang sinubukan kong kurutin ang sarili ko nakaramdam ako ng sakit.Hindi rin naman siguro ako namamalikmata.Gusto ko sanang hawakan ang mukha niya kaso hawak-hawak niya pa rin ang alaga niyang ahas.Ang saya ko nang makita siya pero habang tinitignan ang mukha niya nakaramdam ako ng kakaiba sakaniya."Ilayo mo nga yan sa'kin!" Naiirita kong sabi."Sorry na po ah,Mahal na prinsesa!"wika nito na ikinakunot ng noo ko.Tumayo siya saka ibinalik sa malaking aquarium ang ahas."Ba't mo kasi hawak yun?ang aga-aga,Ahas agad hinahawakan mo""Parang hobby ko na kasi yun,Pagkagising ko nilalaro ko agad ang ahas ko,malaki ba?" Nakangisi nitong tanong na ikinatahimik ko.Ngayon ko lang nakita si Zackary na ngumiti ng ganito. Ngungiti rin naman siya dati pero yung mga labi niya lang,iba pa rin yung nakikita ko sa mga mata niya.Hindi ko alam,pero siguro.. Lungkot?ewan basta iba ang nakikita ko ngayon.Ang lawa

Shaniah's Point of ViewHindi ko alam kung alin ang mas mainam, ang pagkakulong ko ba sa paaralan na iyon kung saan hindi ako sigurado kung kailan ako mamatay. Kung saan araw-araw kong nasasaksihan ang mga brutal na pagpatay. O ang pagiging babaeng bayaran ko dito sa lugar na ito,kung saan pagpipiyestahan at pagsasalohan ako ng mga maduduming lalaki. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang gusto ko sa mga nangyayari saakin. Nung una,nang nasa paaralan pa ako. Gusto kong mabuhay,gusto kong makasurvive. Takot akong mamatay. Pero ngayon mas gusto ko nalang mamatay. Hindi ko maintindihan kung bakit sa lahat ng tao sa buong mundo ako pa talaga ang napiling gumala sa impyerno."Ayusin mo yang sarili mo ah!Ito na ang trabaho mo ngayon,H'wag kang mag inarte!simple lang naman ang gagawin mo,aakitin mo lang yung mga customers sa labas at pag nagustuhan ka nila,Yayain mo kaagad.Saka ito ang tandaan mo dapat makarami ka,Mas maraming lalaki equals mas maraming pera" nakangising wika ng babae."Hindi

Enzo's Point of ViewPalabas na kami nang warehouse pagkatapos naming parusahan ang di ko kilalang lalaki. Hindi rin naman ako interesado kung sino siya,ang gusto ko lang ay ang parusahan siya sa ginawa niya saakin."Di ka pa rin talaga nagbabago,gusto mo parin magbihis ng bagong biling damit pag may nililigpit kang basura."He said as we walk towards our cars." Ba't mo naman naisip na magbabago ako after spending two years in Italy?Bro ako pa rin 'to""Talaga ba?May duda ako sayo eh,I think hindi ikaw si Lorenzo Villafuerte na kilala ko.Isa kang Impostor!" Natatawang saad ni Treyton saakin."If that's what you think,then hayaan mong patunayan ko sa'yo ang sarili ko" nakangiting tugon ko kay Treyton."Tamang tama,May bagong bukas na bar malapit dito" wika ng kaibigan kong si Treyton dahilan upang mapatawa ako."Tara!"anyaya nito pagkatapos niyang pumasok sa sasakyan ko.Agad naman akong pumasok sa loob ng sasakyan at nagdrive papunta sa sinasabing bar ni Treyton.As usual maingay pa rin

Enzo's Point of viewI'm in a fancy tailor shop today with my friend Treyton.Napagpasyahan kong magpagawa ng bagong suit,para sa event na pupuntahan ko mamaya."Mmm-"Rinig ko mula sa Sastre dahilan upang mapatingin ako sa kaniyang repleksiyon sa malaking salamin sa aming harapan."Artista ka ba?hmm Model?"Tanong ng baklang sastre."Your body is very attractive to look at-"wika nito habang tinitignan niya ang katawan ko."you're face is too perfect to be true"dugtong pa ng bakla habang nakatingin sa repleksiyon ko."You don't have to tell him that, I've told him over and over again that he doesn't belong in our world"natatawang wika ni Treyton sa sastre."Nagparetoke ka ba?"tanong ng sastre na interesadong interesado na malaman ang sagot ko."Bago ko sagutin ang tanong mo,sagutin mo muna ako.Required ba talagang hubarin ang tshirt pag susukatin ang katawan ng costumer mo?"Tanong ko sabay harap sakaniya at yumuko upang tumapat ang mukha ko sa mukha ng sastre na ngayo'y namumula dahilan pa