CHAPTER 2: DIFFERENT POLES

Madaldal akong tao pero nagulat ako nang parang nilagyan ng super glue ang mga labi ko ngayon. Ang dami kong gustong sabihin, itanong, ikwento… pero bakit naman kasi sobrang intimidating ng dating niya?! Nakaupo lang siya sa harapan ko, nagbabasa ng menu, pero ‘yung aura niya sobrang lakas.

Ano kaya itatanong ko—

“I hate it when people staring through my soul,” sabi niya na nagpabalik sa akin sa reyalidad. Our eyes met when he gave the menu to the waiter that was waiting beside us. Sobrang saglit lang no’n pero feeling ko lalabas na ang puso ko sa rib cage ko sa kaba. “Two chocolate sliced cakes and a matcha smoothie…” Napa-ayos ako ng upo nang tumingin siya sa akin, “What drink you’re going to have?”

“A-Ah…” I cleared my throat, “Same with his order na lang po.”

Umalis na ang waiter sa tabi namin… nasa sana hindi niya na lang ginawa kasi naiwan ako ngayon na nate-tense sa presence ni Zake Frost. Para akong batang naiihi kasi hindi ako mapakali sa p’westo ko. Diyos ko naman, bakit kasi ang intimidating niya?!

Nang mapalingon ako sa kaniya, nagulat ako na inayos niya sleeves niya tsaka pinatong ang mga siko sa lamesa. Pinagsaklop niya ang mga palad tsaka pinatong ang baba niya ro’n.

Now that his eyes are locked on mine, parang mapipigtas ang mga baga ko sa katawan ko. Para niya akong hinihigop, nakakainis!

“I did my research on you the same night your dad announced our marriage…”

Napakunot ang noo ko sa narinig. Research? Grabe, ganiyan ba siya ka-bored?

Pinilit ko na i-compose ang sarili ko para sagutin siya. Okay na ‘to, siya na na nag-first move, eh, “And? What did you find out?” I tried to sound more calm kahit nagwawala na ang puso ko sa kaba. Baka malaman niya ang mga kabalbalan ko noong college.

Tinanggal niya ang mga kamay sa lamesa kasabay ng pag-ngisi, “They say you’re talkative. Bakit hindi ka makapagsalita ngayon?”

“Hindi naman tayo close para daldalan kita nang daldalan,” pagsusungit ko sa kaniya para hindi niya halata na naapektuhan ako sa kaniya. Tsaka paano ako dadaldal sa kaniya kung hindi ko pa siya kilala? Buti sana kung masipag akong mag-research ng kung ano-ano tulad niya.

Sumandal siya sa upuan niya at pinagkrus ang mga braso. Diretso siyang tumingin sa akin, seryoso ang mga mata, “Just to clarify, I’m just doing this arranged marriage bullshit just for the sake of our company. You know your boundaries, right?” he chuckled like he remembered something funny that made brows furrowed. “I saw your post like you’re around high school? You look like a desperate potato who is begging for attention from your crush.”

Ang kaninang intimidating feeling at kaba na nararamdaman ko sa kaniya ay napalitan ng galit nanag i-open up niya ang bagay na binaon ko na sa limot noon pa. Nangangati ang palad ko na sampalin siya pero dahil nasa mataong lugar kami pinilit kong ikalama ang sarili. 

I looked at his eyes directly, “I know my limitations, that's why I hesitated to talk to you like what I’m doing on a daily basis. That’s called respect,” I emphasized the word ‘respect’ as I leaned to my seat, crossing my arms on my chest without breaking eye contact with him. “And that what’s missing on you, Mr. Frost.”

Tumayo ako at sinukbit ang bag ko sa balikat, “I’ll call my dad to call off the wedding,” litanya ako at tumingin sa kaniya. Parang lalo akong naasar nang nakita kong nakangisi lang siya, “If you can’t respect me now, paano pa kapag kinasal tayo?”

Hindi ko na siya hinintay sumagot. Naglakad na ako palabas ng cafe, pero nanglaki ang mga mata ko nang makasalubong ko si Dad papunta sa pintuan. Natuod ako sa kinatatayuan ko nang magtama ang mga mata namin. Sinenyasan niya ako na bumalik na agad ko namang sinunod.

“Mr. Frost,” tawag ni Dad sa lalaki na kumakain na ng in-order niya kanina.

Tumingin muna si Zake kay Dad tsaka lumipat sa akin, “Hm? You called him that fast? You really want to call off our wedding that badly?”

Halos lumuwa na sa katawan ko ang puso ko nang tingnan ako ni Dad, “Do you really want to call off the wedding?” He sarcastically laughed and that made me shiver, “Where do you get the audacity to say that? The wedding will be tomorrow.”

“So, you’re the puppet of your Dad?” he asked.

Nagagalit pa rin ako sa kaniya kaya hindi ko siya pinansin. No’ng sinabi ni Dad na bukas ang kasal, para nangangati ang palad ko lalo na manakit. Kinausap siya ni Dad na may boutique na silang nairenta para gumawa ng susuotin namin bukas. 

Pesteng buhay ‘to oh, kailangan ko ba talagang magpakasal sa insensitive na lalaking ‘to?! 

Nagulat ako nang bigla niya akong hatakin patayo mula sa kinauupuan ko, “Hoy, saan mo ako dadalhin?!”

Hindi niya ako sinagot at tuloy-tuloy lang sa paghatak sa akin kung saan. Dahil pagod na ako makipagtalo, hinayaan ko na lang siya. Nang mapansing huminto kami sa tapat ng isang kotse, doon ako nagpapigil.

“Kikidnapin mo ba ako?”

Nakita kong umirap siya na para bang nauubusan na nang pasensya sa akin, “Get in. We need to go to the boutique.”

Piniglas ko ang kamay ko tsaka naglakad palayo sa kaniya. May kotse akong dala, okay? Bakit kailangan niya akong kaladkarin sa kotse niya, kabwisit–

“Hoy!”

Halos masuka ako nang bigla akong buhatin ni Zake at sinampay sa balikat niya na parang wala lang. Takte naman!

“Ibaba mo ako! Zake!” sigaw ko habang pinaghahampas siya sa likod niya. 

Hindi niya ako pinansin at nagtuloy-tuloy lang sa paglalakad. Hahampasin ko pa sana siya no’ng binaba niya ako pero hinawakan niya ang kamay ko, at sinandal ang isang kamay niya sa hood ng kotse.

Sobrang lapit niya sa akin at nanunuot ang amoy ng pabango niya sa ilong ko. Ang tapang talaga! Halos hindi ako makatingin sa mata niya dahil sobrang intense ng mga titig niya.

“Behave, will you? Don’t give me headaches or I’m going to kiss you wherever I want.”