Parang tinakasan ng sariling dugo si Dina, at sobrang nanlalamig at namumutla sa takot nang makita ang taong kanyang iniiwasan at tinatakasan. Malaki naman ang ngisi ni Diego nang makalapit ito sa kanya. Gusto mang tumakbo palayo ni Dina, pakiramdam niya'y parang nakapako ang buong katawan niya sa kinatatayuan. Nang nasa harapan na niya si Diego, hindi maalis ni Dina ang kanyang mga mata sa lalaki. Kasunod noon ay sunod-sunod na pagtulo ng kanyang mga luha. “Masaya ka bang makita ako, babe? Is that a tears of joy?” pabirong wika ni Diego, sabay ngising nakakaloko. Dahan-dahan siyang lumapit sa kanya at pinahiran ang mga luha gamit ang kanyang hinlalaki. "Hindi mo ba ako iwi-welcome?" ani nito, sabay buka ng mga bisig. Hindi pa rin gumalaw si Dina sa kanyang kinatatayuan. Siya na mismo ang yumakap kay Dina nang mahigpit, na para bang miss na miss niya ito. Inamoy niya ang buhok nito, pababa sa leeg. "Your scent hasn't changed at all," he said, sniffing as if he's addicted
Mabilis na binawi ni Dina ang kanyang kamay mula sa pagkakahawak ni Diego at lumayo siya "I’ll never make the same mistake again, Diego. Ayaw ko! Hindi ako kriminal,” sigaw niya na may halong takot sa kanyang mukha. "You have no choice, Dina. You have to do what I say if you still want to live peacefully," he said seriously. "Ngunit ayaw ko nang ulitin pa ang bagay na 'yon. Hindi mo alam kung anong trauma ang dinulot ng ginawa ko noon sa'yo. Natatakot ako.” "Please, Diego. Kahit ano na lang ang ipagawa mo sa akin, huwag lang ang bagay na 'yon; hindi ko kayang gawin 'yon," pagmamakaawa ni Dina habang lumuhod sa harapan nito. “Okay! Kung 'yan ang gusto mo, then please me," nakangising wika nito. "Sabi mo, hindi mo gagawin ang bagay na ito?" "Ayaw ko namang mang-milit, pero sa tingin ko, nakapagdesisyon ka na. I-pleasure mo ako o patayin mo siya?” Wala nang nagawa si Dina kundi sundin ito. Nagsimula na siyang maghubad sa harapan ni Diego. Naka-suot lang naman siyang night
Makalipas ang isang buwan, wala nang nabalitaan si Caroline tungkol kina Dina at Diego. Hindi na rin tumatawag si Diego tungkol kay Matthew, o kahit nagte-text man lang upang kumustahin ang anak. Hinahanap na rin ni Matthew ang kanyang ama, dahil matagal na itong hindi nagpapakita. Masaya naman si Caroline, ngunit hindi niya maiwasang isipin kung ano na ang nangyari sa dalawa. Wala na rin siyang balita kung umalis na ba sila ng bansa o kung nagsasama na sila. Ayaw niyang isipin na may relasyon na ang dalawa, ngunit iyon talaga ang bumabagabag sa isip niya. 'Ang sakit isipin kung totoo man.' Kahit papaano, may puwang pa rin sa puso niya si Diego. Galit siya, oo, dahil sa ginawa nito. Pero hindi maikakailang minahal niya ang lalaki nang mahigit isang dekada. Si Diego ang pinakadakilang pag-ibig niya, ngunit hindi si Diego ang tunay niyang pag-ibig. "Hmm... Anong iniisip mo?" malambing na tanong ni Raven habang hinawakan ang magkabila niyang braso at marahang hinaplos ito. “Iniis
Ngumiti nang matamis si Caroline at hinayaan si Raven na gawin ang nararapat. Akala niya'y isasagad na nito agad, ngunit bigla siya nitong binuhat at maingat na inupo sa sofa. Madilim sa kanilang paligid, at tanging ang ilaw mula sa labas ang nagsilbing liwanag.Impit na umungol si Caroline nang maramdaman ang mainit na hininga ni Raven sa kanyang pagkababae. Napasabunot siya sa buhok ni Raven, na abala sa ginagawa nito. Hindi naman mapigilan ni Caroline ang mapaigtad dahil sa sensasyong nararamdaman niya, at pakiramdam niya'y lalo siyang namamasa."Ipasok mo na lang agad, please," mahinang sabi ni Caroline, na para bang sabik na sabik. At puno ng pagnanasa ang kanyang tinig.Marahan na hinaplos ni Raven ang kanyang pisngi at sinuklian ito ng masuyong tingin. Pagkatapos, sinakop niya ang bibig ni Caroline ng malalim na halik. Hindi rin nagpahuli si Caroline, at kagat-labi niya itong tinugunan nang malalim na halik. Sinadya naman niyang kinagat ang labi ni Raven, upang malaya niyang ma
Nakangiting pinagmasdan ni Dina ang lalaking katabi niya ngayon. Hindi maalis ang ngiti sa kanyang mukha, at pakiramdam niya'y nagtagumpay siya. Kasama niya ngayon si Diego sa kama, at naging routine na nila ang magkita tuwing gabi at gumising na magkasama sa iisang kama. "Hawak na kita ngayon, Diego. Ngayon na annulled na ang kasal ninyo ni Caroline, pwede na akong maging Mrs. Solise," sabi niya sa isip. Nag-iinit ang kanyang pisngi habang iniisip na magiging Mrs. Solise na siya sa hinaharap. Hindi na siya matatawag na kabit. Marahan niyang pinapatakbo ang kanyang daliri sa likuran ni Diego, na himbing na himbing pa rin sa pagtulog. Alam niyang mahal pa ni Diego si Caroline, ngunit wala siyang pakialam. Mahal niya si Diego, at gagawin niya ang lahat para maging kanya lang ang lalaki. "You're mine now, Diego," bulong niya sa sarili.Bumaba na siya sa kama at tinungo ang banyo. Agad siyang nag-shower at nagulat nang makita ang ilang hibla ng buhok sa sahig ng shower room. Hindi sa
Pagdating ni Diego sa mansyon ng mga Solise, nadatnan niya ang kanyang ama sa sala kasama ang kanyang mga kapatid at ang ina. Hindi maipinta ang mukha ng ama at halatang galit na galit ito. Bigla namang kinabahan si Diego sa ikinikilos ng ama.“Dad, may problema ba?” agad niyang tanong nang makalapit siya rito.Huminga ng malalim ang kanyang ama, at isang malakas na sampal ang itinugon nito sa kanya. Gulat si Diego at hindi niya agad mag-proseso sa isip ang nangyayari.“Honey?” gulat na sambit ni Melissa habang agad inaawat ang asawa. “Kausapin mo muna ang anak mo bago ka magalit,” nag-aalalang sabi ni Melissa habang hinarap ang anak.“Okay ka lang ba, anak?” tanong niya habang hinahaplos ang pisngi nito.“Mom, ano ba ang nangyayari?” mahinang tanong niya sa kanya. Huminga ng malalim si Melissa at tiningnan siya diretso sa mata.“Kumakalat na ngayon sa social media ang balita tungkol sa pangangaliwa mo, anak. At hindi kami maniniwala hangga't hindi nanggagaling sa'yo ang katotohanan.”
Nasa kumpanya ngayon si Caroline at tinatapos ang ibang reports. Seryoso siya at walang iniisip kundi ang matapos ang trabaho at makauwi nang maaga dahil gusto niyang sa labas sila kumain ng pamilya ngayong gabi. Request kasi iyon ni Matthew, at plano rin nilang imbitahan si Diego sa family dinner. Dahil matagal-tagal na rin hindi nakikita ang mag-ama. Habang patuloy siyang nagtatrabaho, naririnig niya ang bulungan ng kanyang mga kasamahan, pero wala siyang pakialam at minamadali ang mga reports. Wala siyang panahon para maki-chismiss. "Is that the well-known Diego Solise? Hindi ba patay na siya?" Kunot-noo siyang napatigil sa pagta-type nang marinig ang pangalan ni Diego. "Oo nga, 'di ba? Binalita pa nga na pinatay siya ng kanyang asawa," sabat naman ng isa pang empleyado. Wala silang kaalam-alam na ang asawang binanggit nila ay kasama lang nila sa department. "Paanong nabuhay siya? Nakakaloko ha." "True."Hanggang ngayon ay hindi pa rin pala nawawala ang issue tungkol sa krim
Natameme si Diego sa narinig. Nagsimulang manginig ang kanyang mga kamay, nanghina ang kanyang mga tuhod, at napaluhod siya. Hindi siya makapaniwala na ang kabit pala ang dahilan ng pagkawala ng panganay niyang anak—at kasalanan niya rin iyon. Isa siyang pabaya na asawa. Napahilamos siya sa kanyang mukha, at sunod-sunod na nagsilabasan ang kanyang mga luha. Tahimik siyang napahagulgol habang ang kanyang mga kamay ay nasa mukha pa rin. Ngayon, mas lalo siyang nagsisisi dahil sa kanyang nagawa. Napakalaki ng kasalanan niya kay Caroline, at hindi katanggap-tanggap ang kanyang ginawa. "Patawad," humihikbing sabi ni Diego. "Walang kapatawaran ang nagawa kong kasalanan sa'yo. Kasalanan ko ang lahat," hagulgol niya. "Patawarin mo ako, Caroline. Labis kitang nasaktan. Napaka-gago kong tao—irresponsable, manloloko, sinungaling. Hindi mo deserve ang isang katulad ko. Nabigo akong maging lalaki para sa'yo, nabigo akong maging ama, at nabigo akong maging asawa. Pinabayaan kita, Caroline," pat
NAGING maayos na ang takbo ng lahat. Si Caroline ay malapit na rin manganak sa baby boy nila ni Raven. Si Raven naman ay hindi pa rin makaalis sa organization niya, pero hindi naman siya peni-pressure ni Caroline na umalis at hinayaan na lang muna ito. Successful din ang operation ni Diego, pero under observation pa rin siya. Si Dina ay may bagong negosyo na sa Canada, at naging okay naman ang pamumuhay nila ni Diego doon. Mas naging malapit at nakilala ng dalawa ang isa't-isa. Pero kahit ganun pa man ay guilty pa rin sila sa nagawang kasalanan nila kay Caroline. Happily married na rin si Diego at Dina. "Babe? Sumasakit ang tiyan ko, manganganak na ata ako," ngumingiwi ang mukhang salita ni Caroline. "Ha? Masakit na ba? Sandali kukunin ko lang ang sasakyan." Natataranta at nagmamadaling salita ni Raven at mabilis na tumakbo palabas ng bahay. "MANGANGANAK NA ASAWA KOOOOOOOO!" Biglang sigaw ni Raven. Natataranta naman ang mga tao sa bahay at hindi alam ang gagawin na para bang
NATULALA ang magkapatid sa narinig. Hindi kasi nila alam at wala talaga silang alam kung ano na ang nangyayari dahil sa nagtatago talaga sila sa malayo upang hindi sila mahanap ng mga pulis. No cellphone. Wifi. Tv. Namuhay sila na walang kahit anong koneksyon, ngunit dahil may pera pa silang nadadala ay mabilis din silang nakakagalaw. Hanggang sa isa sa kanila ang nagdesisyon na bumaba at harapin ang mga magulang, at maghigante. Sinisisi nila ang mga magulang sa nangyari sa kanila. Pati na rin si Diego na ngayon ay kinaharap ang sakit. "What do you mean, Dad? May sakit si Diego?" gulat na sambit ni Stiffany. Maalalang ginapos pa nila ang kapatid sa bahay niya. May saksak ng kutsilyo. "Yes. Nalaman namin nung ginapos, at sinaksak niyo siya at iniwan sa bahay niya na duguan. Dahil dum ay ayaw niyang magpadala sa hospital, pero dahil hindi nakinig si Caroline at Raven ay dinala pa rin nila ito sa hospital. And dun namin nalaman na may tumor pala siya." Mahabang paliwanag ni Edgar
Tumulo na rin ang luha ni Caroline at napahagulgol. Raven just let her cry out loud. Alam niyang hindi pa nito nailalabas ang kung ano man ang nasa loob niya. He wants her to be free from pain, doubts, and self-pity. “Just let it out, babe. Iiyak mo lahat, ilabas mo rin ang lahat ng masasakit na nangyari sa'yo. Pero huwag mong kaawaan ang sarili mo. Hindi mo kasalanan kung bakit mo naranasan ang lahat ng mga pinagdaanan mo. I am here now, babe. I am here to support you no matter what.” “Mahal kita, higit pa sa buhay ko. Please, trust me and lean on me.” Mahigpit na niyakap ni Caroline si Raven habang patuloy pa rin sa pagluha. "When I met you, hindi ko maisip na sa'yo ko pala mararamdaman ang pagmamahal na buo. Tinanggap mo ako despite everything. You didn't judge me, you even helped me. You made me grow strong. Kaya salamat, babe. It is because of you that I overcame it all. Dahil sa pagmamahal mo sa akin. Pagmamahal na walang humpay." "I am happy to hear that from you,Babe.
Maayos ang lahat. Naging matagumpay ang sorpresa, at labis na napasaya si Caroline. Hindi rin maalis ang ngiti sa kanyang mukha habang nagkukuwentuhan sila ni Atacia. Ngunit, nalungkot din siya nang malaman na nakunan pala si Atacia at inabuso ang kapatid ng dating asawa nito. Habang tumatagal daw ang kanilang pagsasama ay nagbago ang ugali ng asawa ni Atacia at madalas na siyang sinasaktan, dahilan kung bakit siya nakunan. Mabuti na lamang at nakapag-divorce sila sa ibang bansa. Limang taon din nagtiis si Atacia sa piling ng mapang-abusong asawa. Ngayon, malaya na siya at abala sa trabaho sa isang kumpanya sa Canada, kung saan niya rin nakilala ang bago niyang kasintahan. Habang nagkukuwentuhan pa rin sina Atacia at Caroline, lumapit naman ang Daddy ni Caroline kay Raven. "Anong balak mo, iho?" tanong ni Mr. Frowline, bigla siyang sumulpot sa tabi ni Raven, ikinagulat naman nito. "Kanina pa kasi kita napapansin na parang kinakabahan ka," dagdag pa nito. "Tito, g-gusto ko na sana
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi