Five years later...
"Kailangan mong ayusin ang problemang 'to, Alexander! Huwag mong kalimutan na may obligasyon ka!" Pinilig ni Alexander ang ulo saka nilagok ang lamang alak ng hawak na baso. Paulit-ulit niyang naririnig ang boses na ‘yon sa kanyang isip. Ang boses ng kanyang madrasta, paulit-ulit itong nag-uutos at nagdidikta sa mga bagay na kailangan niyang gawin, na para bang isa pa rin siyang bata na kailangan pasunurin. Hindi maipinta ang mukha na nilibot niya ang tingin sa paligid. Nakakabingi ang ingay sa paligid, isa ito sa dahilan kaya hindi siya mahilig dumalo sa ganitong klase ng events. Maingay, nakakairita. Bilang CEO at tagapagmana ng Evans Industry, ang nangungunang kumpanya sa larangan ng Artificial Intelligence. May mabigat na obligasyon si Alexander na kailangan patunayan. Hindi lamang sa pamilya niya, kundi sa buong mundo. Kilala man bilang maraming napatunayan at narating, para sa kanya, kulang pa ang lahat ng natamo niya, gusto pa niyang umunlad. Lumapit ang secretary ni Alexander na si Linda, upang magbigay ng balita sa kanya. "Sir, narito na ang CEO ng Wilson Company, nakita ko siya kanina lang na dumating.” Tumango si Alexander sa babae. "Sige, Linda. Salamat sa impormasyon." Pagkatapos magbigay ng balita ay magalang na nagpaalam ang babae sa kanya. Hinanap ng kanyang mata sa paligid ang CEO ng Wilson Company, si Mr Wilson, isang kilalang negosyante na may malaking potensyal sa Artificial Intelligence. Mahirap itong makausap at mahanap. Kaya kung totoong narito ang lalaki sa party na ‘to ay hindi niya dapat palagpasin ang pagkakataon na makausap ito. Pumilig ang ulo ni Alexander ng may mahagip ng tingin ang kanyang mata. Pumihit siyang muli pagawi sa pwesto ng pamilyar na babae na kanyang nakita. “Freya?” Nang bahagyang humarap sa kanyang gawi ang babae, nanigas ang kanyang katawan sa pagkabigla. Tama siya. Si Freya ito, ang kanyang ex-fiance. Habang lumalakad si Freya, hindi mapigilan ni Alexander ang sundan ang bawat galaw nito. Sobra ang pagpipigil niya na huwag hawiin ang mga taong humaharang sa daanan niya para makitang mabuti ang sinusundan niyang dalaga. Sa bawat galaw ni Freya, siya namang kislap ng makinis at maputi nitong balat. Ang V-neck dress na suot niya ay humahapit sa balingkinitan at perpekto niyang katawan. Sa bawat kanyang pananalita na may kasabay na mahinang pagtawa, ngiti, ay naghatid ng kakaibang pakiramdam sa dibdib ni Alexander. She looked more mature and even more beautiful than she had five years ago. Her features became sharpened, her eyes held a depth they hadn't possessed before. The familiar warmth of her smile was gone, ang tawa nito ay wala ng bahid ng kainosentehan... wala nang tamis. Nang may dumaan na waiter ay kumuha si Alexander ng malamig na champagne mula dala nito. Malaki ang hakbang na nilapitan nito si Freya. "Freya." Lumingon si Freya nang marinig ang malamig at pamilyar na boses. "Oh, Mr. Evans, nice to see you again." Her tone sounds flat and no emotion, katulad ng kanyang mata na walang emosyon. Hindi inaasahan ni Alexander ang malamig na pagbati ni Freya. Ang inaasahan niya ay makakakita siya ng kaunting emosyon sa babae, kahit galit, inis—but looking at her now, parang wala itong pakialam sa muli nilang pagkikita. Inabot ni Alexander sa rito ang champagne na hawak. May parte sa lalaki na gusto pang makausap si Freya ng matagal. "Want to have a drink?" Saglit lang na tinapunan ni Freya ang hawak ni Alexander. "No, thank you." Tumiim ang bagang ni Alexander. Ang kislap ng mga mata ni Freya sa tuwing kausap niya noon ay wala na. Ang magandang ngiti na para bang laging nakahanda para sa kanya noon ay hindi na niya nakita. Wala siyang makitang kasiyahan sa maliit at magandang mukha ng babae, wala maski katiting pa. 'No thank you?' Lihim na umigting ang kanyang panga. Ang paraan ng pagsagot ni Freya ay paraan nito upang tapusin ang usapan nilang dalawa. Sa kanilang dalawa mukhang siya lang ang may gustong tumagal ang usapan nilang dalawa. Bumuntong-hininga si Alexander at lumapit kay Freya, ngunit umurong ang babae. "Freya," nakadama na ang lalaki ng inis ngunit hindi niya ito ipinahalata. "Bakit, Mr, Evans? May kailangan ka pang sabihin? Nay kailangan ba tayong pag-usapan?" Tanong ni Freya, pinagdiinan ang pagtawag ng 'Mr. Evans' sa kaharap. "Nothing." Alexander said firmly. Tama ang babae, wala na silang dapat pag usapan. Awtomatikong kumunot ang noo niya nang may isang matangkad na lalaking lumapit kay Freya. "Baby!" Masayang niyakap si Freya ng lalaki, hinalikan pa nito ang babae sa pisngi. "Kanina ka pa ba? Akala ko ba ay hindi ka makakarating? Eh di sana ay sinundo kita." malambing na kausap ng lalaki. Gumuhit ang matamis na ngiti sa labi ni Freya, ngiting hindi ni Alexander sa babae kanina. Nakadama siya ng inis. Kumikinang pa ang mga mata nito habang nakatingala at nakatitig sa lalaking kayakap, parang nag uusap pa ang kanilang mga mata. Pinilit ni Alexander na panatilihin ang composure, ngunit ang totoo ay nakadarama na ang lalaki ng pagkairita. 'Sino ang lalaking ito at bakit mukha siyang masaya?' Mahinang pinisil ni Freya ang pisngi ng kayakap. "How sweet of you, baby. Alam mo naman na hindi ko pwedeng iwan si Rose ng basta-basta, hindi ba?" may kasiyahan at mahinang tawa pang sambit ng babae. Alexander tilted his head, trying to maintain a calm demeanor despite the inexplicable pang in his chest. Seeing her talking while smiling with another man is giving me a sore sight. Dapat kanina pa siya umalis, pero hindi magawang ihakbang ng lalaki ang paa palayo sa dalawa. Kahit hindi niya gusto ang nakikita, hinintay niyang matapos ang pag uusap ng dalawa. "Sino siya? At ano ang relasyon ninyong dalawa?" Malamig na tanong ni Alexander ng nakatingin lamang kay Freya ang mga mata. Hindi na siya nakatiis, nagawa niyang magtanong ng kalmado sa kabila ng kanyang inis. Kahit na halatang may relasyon ang dalawa, gusto pa rin niyang marinig ang sagot kay Freya Nag isang linya ang kilay ni Freya sa inis. Napansin naman agad ni Alexander ang ginawa ni Freya, mukhang hindi nito nagustuhan ang tanong niya. Nahalata naman ng lalaking kasama ni Freya ang tensyon na namamagitan sa dalawa kaya siya na mismo ang nagpakilala. Nakangiting nilahad ng lalaki ang kamay. "I'm David Wilson, CEO of Wilson Company. Nice meeting you, Mr. Alexander Evans." Matagal ng kilala ni David si Alexander. Sinong hindi nakakakilala sa isa sa sikat na bilyonaryo sa bansa? Kumunot ang noo ni Alexander. Kung gano'n ang taong ito pala ang Potential Investor na kailangan niyang makausap. Saglit lamang na tinapunan ni Alexander ng tingin ang kamay ng lalaki, bumaling muli siya Freya, na ngayon ay halatang inis na. Taas-noong at may katatagan na hinarap ni Freya si Alexander at walang emosyon itong sinagot. "Hindi mo na kailangang malaman kung sino at kaano-ano ko ang kasama ko, Mr. Evans. Kung sino man ang kasama ko, wala kang pakialam. Nang makuha mo ang shares ng magulang ko, at niloko mo ako, wala na tayong kinalaman sa isa't isa. Sa susunod na magkita tayo at magkasalubong, magpanggap nalang tayo na hindi magkakilala." Nagtagis ang bagang ni Alexander. Umahon ang samo't saring emosyon na ngayon lamang ulit niya naramdaman sa nakalipas na limang taon. Seeing his ex-fiance brought back those emotions he thought were gone for good.Hindi nagsalita si Alexander pagkatapos sabihin ni Freya iyon. Nanatiling nakapinid ang labi nito habang ang malamig na mata ay nakatingin sa kanya. Katulad noon, hindi mabasa ni Freya ang emosyon sa gwapo nitong mukha, o maging ang naglalaro sa isipan nito. Kaya hindi masabi ni Freya kung nagulat ba ito, o hindi sa ginawa niyang pagsagot. Pero sigurado siya sa isang bagay—hindi ang pagkikita nilang ito ang makakapagpalabas ng emosyon ng ex-fiance niya. Hindi ni Freya namalayan na nakakuyom na pala ang kamao habang nakikipaglaban ng tingin sa lalaking kaharap. Pinilit ng dalaga na tatagan at ipakitang hindi siya apektado sa muli nilang pagkikita. Subalit nagsisimula na siyang makadama ng sakit at galit. Lahat ng masasakit na alaala na dinulot ni Alexander sa kanya ay dumaloy na at rumagasa na parang tubig sa bilis. 'Galit ako sa kanya!' Sigaw ng utak niya. Naghahatid kay Freya nang inis ang katotohanan na kailangan ng Wilson Company ang kooperasyon ng Evans Industry upang mapagan
Nahahapong sumandal si Freya sa pintuan ng mapakasok sa kanilang bahay. Ang bigat ng dibdib niya... hindi naman niya gustong saktan si David, pero hindi rin naman niya gusto itong paasahin. Mas mabuti nang tapatin niya ito sa katotohanan kaysa ang paniwalain na kaya niyang bigyan ito ng pag-asa at lugar sa puso niya. Humiga siya sa kama pagkatapos maligo. Hindi niya mabilang kung ilang beses siyang bumuntong-hininga. Bawat hininga ni Freya ay parang nagdadala ng mabigat na pasanin. Inaasahan naman niya na magkikita sila ni Alexander sa event, sa katunayan ay hinanda niya ang sarili na makaharap ang lalaki. Subalit hindi pala iyon gano'n kadali katulad ng inaakala niya. Totoo nga ang kasabihan na kahit ano pa ang gawing limoy sa sakit o nakaraan ay babalik at maaalala mo pa rin ito. Mapait na ngumiti si Freya ng maalala ang unang araw na nakita at minahal niya si Alexander... alaalang naging isang bangungot para sa kanya noon. NAPAHINTO SI FREYA SA PAGLABAS ng gate ng makitang may
Kanina pa nakatingin si Alexander sa telepono. Simula ng makauwi siya ay hindi siya mapalagay. Hindi siya dapat magpaapekto sa pagkikita nila ni Freya dahil limang taon na ang nakalipas simula nang natapos ang relasyon nilang dalawa pero heto siya, hindi mapakali simula ng makita itong muli. "Damn it!" Pinukpok nito pinukpok ang kamao sa mesa. Nakakadama siya ng pagkairita na hindi naman dapat. Ang curiosity ni Alexander na gustong malaman kung talaga bang may relasyon sila ni Mr. Wilson ay napakalakas. Nagtatalo ang isip at puso niya ngayon kung tatawagan ba ito o hindi. Gusto ng isip niya na hayaan na ang nakita, sinasabi din nito na hindi na mahalaga 'yon. Pero ang puso niya ay salungat sa gusto ng isip niya. Gusto nitong malaman kung tunay nga na may namamagitan sa mga ito at nagmamahalan ba talaga ang dalawa. Biglang naglaro sa kanyang isipan ang masayang pag-uusap ng dalawa... ang ngitian at yakapan nila. Malapit sila sa isa't isa at halatang palagay ang loob ni Freya sa lala
"Ihatid mo ako sa Wilson's Building, Ted. May kailangan akong pagbigyan ng mga prutas na 'to." Agad na utos ni Alexander rito nang makasakay nang sasakyan. Pinigilan ng matanda ang magpakita ng gulat ng makita ang hawak na box ng kanyang amo. Tumango siya at sumunod na lamang. "Yes, Sir." Sagot ni Ted bago pinaandar ang sasakyan. Panay ang taktak ni Alexander ng daliri sa kahon na hawak. Mukhang naparami ang binili niyang cherry para kay Freya. Samantala, hindi mapigilan ni Ted ang mapatingin sa rear view mirror upang tingnan ang amo. Sa loob ng limang taon ay ngayon lamang nakita ng matanda na muling ngumiti ang amo. "Narito na tayo, Sir." Tumingala si Alexander sa Wilson's Company. Ang kumpanyang ito ay itinatag lamang noong nakaraang taon, ngunit mayroon itong malaking potensyal para sa pag-unlad. Isa ito sa dahilan kaya gusto ng lalaki na makipag-cooperate sa kumpanya. Ngunit dahil nadala siya ng matinding damdamin, nag-alok siya na bilhin ito, na ikinasama ng loob ni Freya.
Kumunot ang noo ni Freya ng makatanggap ng mensahe mula sa yaya ng anak niya. May lalaki daw na naghihintay sa kanya sa opisina. Nabanggit pa ng babae na pamilyar ang lalaki. Sino naman kaya ito. Bumaling si Freya sa kanyang secretary at nagtanong after ng meeting. "Rina, may bisita ba ako pagkatapos ng tanghalian? Hindi ba wala akong appointment pagkatapos ng meeting na 'to?" Tumango agad ang babae at magalang na sumagot: "Opo, Ma'am, wala po kayong meeting, o anumang appointment pagkatapos ng meeting na ito. Pero may plano kayo ngayong araw na hindi pwedeng kalimutan. At iyon ang pangako ninyo kay Rose na mamamasyal kayo sa park ngayong araw." "Oo ng pala," natampal ni Freya ang noo. Muntik na niyang makalimutan ang pinangako niya sa pinakamahalagang tao sa buhay niya. Masyadong naging abala ang araw niya nitong mga nakaraang araw.m kaya wala na siyang panahon sa anak niya. Nang makita ni Rina sa ekspresyon ng amo ay agad siyang nagkomento. "Hindi dapat malaman ni Rose na nakal
"Ma’am Davis, siya ba ang ama ni Rose?" Usisa ni Rina ng makaalis na si Alexander. Pekeng ngumiti si Freya. "Hindi siya ang daddy ni Rose." Pagsisinungaling niya. Para sa kanya, wala nang ama ang anak niya. Ayoko nang masaktan si Rose balang araw. Iyon ang iniiwasan niyang mangyari. "Siya nga pala. Kapag pumunta siya dito uli sabihin mo na nasa meeting ako. Kung mapilit siyang maghintay sa akin, bahala ka nang magdahilan para maitaboy siya." Ang isang Alexander Evans ay gustong itaboy ng kanyang boss? Nagtataka man ay sumagot ng magalang ang secretary ni Freya. "Yes, ma'am." Bumuga si Freya ng hangin para gumaan ang kanyang dibdib. Hindi niya gustong humarap sa anak niya na mainit ang ulo. "I'll go ahead, Rina. Naghihintay na sa akin si Rose." Pagkatapos magpaalam ay umalis na agad siya. Pero bago makaalis ay nakasalubong niya si David. Nang makita ng binata ang mukha niya ay agad na nahalata nito na hindi maganda ang mood niya. "Nakita ko si Alexander sa labas ng building ngay
"Damn!" Napasabunot si Alexander sa buhok. Kaya dali-daling lumabas ang secretary nitong si Linda dahil sa takot na baka madamay sa init ng ulo ng amo niya. Ang mga papeles na nasa mesa at nagkalat, ang mga dapat na trabaho ay nakatambak. Alexander was depressed. Hindi siya makapag-focus sa kanyang trabaho. Tatlong araw na siyang ganito simula ng manggaling siya sa office ni Freya. Ilang beses na rin siyang tumawag sa babae, pero hindi nito sinasagot ang tawag niya. Nagpa-set na rin siya ng appointment pero bigo siyang makakuha dahil fully book ang schedule nito. Alexander knew that she is avoiding him, at hindi niya iyon matanggap. "What should I do?" He never asked himself what should he do next. Pero ngayon parang masisiraan na siya ng ulo. Hanggang ngayon ay tumatakbo sina Freya at Rose sa isip kanyang isip. Sinubukan niya itong alisin sa sistema niya subalit hindi niya ito magawa. Gusto niyang makita at makasama ang dalawa. Bumuga si Alexander ng hangin bago niluwagan ang su
Natandaan ni Alexander ang address ng bahay ni Freya mula sa report na binigay ni Linda sa kanya, kaya madali para sa kanya na hanapin ito. Huminto ang sasakyan niya sa tapat ng malaking bahay. Kumpara sa buhay nila noong magkasama sila, masasabi niyang malaki na ang pag-unlad ng buhay ni Freya ngayon. Nang mamatay kasi ang mga magulang ni Freya, naghirap siya dahil nawala ang lahat. Hindi maiwasan ni Alexander na mamangha kay Freya. Narating niya ang lahat ng meron siya ngayon dahil sa sariling talino at kakayahan. Tumiim ang bagang ni Alexander nang maalala ang mga magulang ni Freya. Ayaw man niyang aminin, ngunit isa siya sa mga dahilan kung bakit naranasan iyon ni Freya. Binigay ng mga magulang nito ang lahat ng shares sa kumpanya nila sa kanya, kapalit ng pagpapakasal nilang dalawa. Subalit ano ang ginawa niya? Sinaktan niya ang anak ng mga ito at hindi niya tinupad ang kanyang pangako. Naging duwag siya at naging gago. Pinili niyang saktan ito at hinayaang umiyak. Pumikit si Al