〰️
"Yes, Uncle!" Hindi napigilan ni Alexander ang mapangiti dahil sa nakakahawang sigla ni Rose. Pero agad din siyang kumunot ang noo nang marinig ang nakikiusap na boses nito. "Uncle, pwede po bang paki-gawa ng pabor? Please po?" Agad siyang napatayo at tinanong ang bata. Nag-aalala siya dahil sa boses ni Rose. Bumaba ito at parang problemado. "Bakit? May problema ba, Rose?" "Please, Uncle, pumunta ka sa school ko... please? Busy si Mommy kaya hindi siya makakapunta. Mahalaga po ito, Uncle. Sana po makapunta ka." Kahit hindi niya nakikita si Rose, nahuhulaan niyang nakanguso ito habang nagsasalita. At iyon ang nagpa-cute sa kanya sa kanyang imahinasyon. Napahawak si Linda sa dibdib sa gulat nang malakas na buksan ni Alexander ang pinto. "Kanselahin mo lahat ng appointment ko, Linda. May mahalaga akong pupuntahan." "Pero, Sir, ang Mommy mo gusto kang makausap— anong nangyari do'n kay Sir? Parang nag-iba ang kilos niya nitong nakaraan ah." Naibulalas ni Linda, nakalimutan na hawak ang
Sobra ang kaba na nararamdaman ni Freya nang bumaba siya ng kotse. Sino nga ba naman ang hindi kakabahan? Tumawag sa kanya ang prinsipal at sinabi na sinundo na daw ni Rose ang kanyang daddy. Wala si yaya dahil day off nito ngayong araw, at imposible rin naman na si David ang sumundo sa kanyang anak dahil nasa Hongkong ito ngayon. Wala siyang ibang kakilala na maaaring sumundo sa kanyang anak dahil nang mawala ang kanyang mga magulang at maghirap sila, parang bula na nawala ang lahat ng kanilang kamag-anak. Kumunot ang noo ni Freya nang makita ang pamilyar na pigura sa swing malapit sa homeroom ni Rose. Nagmadali siyang lumapit at mahigpit na niyakap ang bata. "Rose, ano ang ginagawa mo rito? Ang sabi sa akin ng prinsipal ay sinundo ka daw ng kung sino—" natigil siya sa ere nang makita si Alexander na prenteng nakaupo sa swing habang kumakain din ng ice cream. "Ikaw?! Ano ang ginagawa mo rito... at saka bakit kasama mo ang anak ko?" Kung ganoon, siya nga ba ang sumundo sa kanyang anak
"Freya, magsalita ka, ayos ka lang ba? Ano 'yong narinig ko? N-nadigrasya ka ba? My god, please sagutin mo naman ako, nag-aalala na ako," Hindi kayang sagutin ni Freya si Raven. Takot na takot siya habang nakatingin sa mga lalaking nakapalibot sa kotse niya. Lahat sila ay nakasuot ng kulay itim, nakatago ang kanilang mukha dahil nakasuot sila ng itim na Bonnet Mask. "Freya!" Nag-aalalang tawag sa kanya ni Raven. Hindi niya magawang alisin ang cellphone sa tapat ng tenga niya... nanginginig siya sa takot. Napapitlag ang katawan niya ng katukin ng isang lalaki ang salamin ng kanyang sasakyan. Ayaw man niyang buksan ito, wala siyang nagawa dahil may lalaking nakaupo sa hood ng kotse niya, may hawak siyang baril at nakatutok sa kanya. "Ang tagal mo naman magbukas ng bintana, miss. Wala naman kaming balak na masama sayo 'gusto ka lang namin kausapin." Sumenyas ito sa cellphone na hawak niya. "Tapusin mo na ang pakikipag-usap di'yan, dalian mo dahil sasama ka sa amin. Sabihin mo sa kausa
Dinala nila si Freya sa isang villa. Habang hila siya, panay ang palag niya. Ayaw niyang sumama sa kanila dahil natatakot siya na may masamang balak ang mga ito sa kanya. Gusto niyang tumakbo, ngunit nakatali na ang kanyang mga kamay at binusalan ang kanyang bibig para hindi siya makasigaw at makahingi ng tulong. Mukhang abandonadong gusali ang pinagdalhan sa kanya dahil napapalibutan ito ng mga nagtataasang talahib. "Wag ka nang pumalag, puta ka!" sigaw ng isang lalaki. "Uhmmp!" Nasaktan si Freya ng diinan ng lalaki ang hawak sa kanyang braso. Kinaladkad siya ng lalaki na parang isang bagay. Naiiyak siya sa sakit, pakiramdam niya ay mababali ang kanyang buto. Bakit ba nangyayari ito sa kanya? Wala naman siyang natandaan na may ginawan siyang masama sa kahit na sino. Hindi siya gumanti sa kahit na sino, hindi siya nanakit... bakit sinasapit niya 'to? Kapag nawala siya, paano na ang kanyang anak? Pagkatapos nilang itali si Freya sa upuan, nagawa pa nilang magtawanan habang nagkukwent
“BANG!” Malakas na putok ng baril ang narinig ni Freya kasabay ng tilamsik ng likido sa kanyang balat. Nakarinig siya ng magkakahalong boses... may nagsasabi na "ligtas na siya" at may nagsasabi din na "nakawala ang isa, habulin ninyo." Nanginginig si Freya sa takot... hindi niya magawang imulat ang kanyang mga mata dahil natatakot siya sa maari niyang makita. "Freya!" Narinig niya ang boses ni Alexander na tumatawag sa kanya. "A-Alexander..." Iyon lamang ang namutawi sa labi niya. Nanghihina siya, nanlalambot ang katawan niya, hindi na niya kayang tumayo pa... nang makita ni Alexander na pabagsak na siya ay mabilis siyang tumakbo para saluhin siya. "A...akala ko mapapahamak na ako... akala ko w-wala nang magliligtas sa akin, ahhh!!!!" Lahat ng takot, sakit ng kanyang dibdib ay pinakawalan niya lahat... humahagulgol siya sa dibdib ni Alexander habang yapos siya nito. "T-takot na takot ako... a-akala ko hindi ko na makikita ang anak ko!" Ayaw niyang makita ng ibang tao kung gaano s
"Ahhh! Tangina talaga... ang sakit!" Daing ni Oliver habang hawak ang kanyang balikat na may tama ng bala. Kinuha niya agad ang susi ng motor at pinatakbo iyon para makalayo sa lugar. "P*ta ang malas! May checkpoint sa buong lugar!" Nang may makitang tindahan ay nagtago siya sa gilid kasama ang kanyang motor. Nagsuot siya ng jacket para itago ang duguan na balikat. Kailangan niyang magtiis sa sakit, daplis lang naman ang tama niya kaya magagawa niyang magtiis ng hanggang limang oras. "Ahhh... hayop ka, Domeng, kasalanan mo 'to. Hindi ka nag-iingat kaya natunton tayo... dahil sa katangahan mo kaya kayo namatay ng mga kasama mo... inutil ka!" "Boy!" Tawag ni Oliver sa batang dumaan, mukhang bibili ito sa tindahan. "May alam ka bang paupahan sa lugar na ito? Yung malapit lang... hindi lalabas sa barangay na 'to." "Meron po, sa bandang likuran po!" "Samahan mo ako... bibigyan kita ng isang libo!" Alok niya sa bata. Alam niya na kapag may suhol mas madaling kikilos ang mga tao, mapabata
Hindi ito ang unang pagkakataon na nakabaril ng tao si Alexander. Pero ito ang unang pagkakataon na nakaramdam siya ng matinding galit. Nang makita ni Alexander na hawak ng lalaki si Freya bilang hostage, nagdilim ang paningin niya sa sobrang galit. Nanginginig ang kalamnan niya, gusto niyang durugin ang lalaki sa mismong kamay niya at pagbayarin siya sa ginawa niya. Pero nang makita niya ang luhaang mukha ni Freya... ang takot sa kanyang mata... narealize niya na hindi lang siya galit. Ang mga kamay niya ay nanginginig dahil sa takot na baka mawala si Freya sa kanya. Natatakot siya na baka sa isang maling galaw niya ay malagay sa panganib ang buhay ni Freya. Nanginginig si Freya habang karga niya, damang-dama niya ang umaapaw na takot ni Freya... napakaputla ng mukha ni Freya, pati ang kanyang labi ay nanginginig pa... naririnig niya ang paulit-ulit na pasasalamat ni Freya kasabay ng pagbigkas niya sa pangalan ng kanyang anak. Napamura siya sa isip niya. Bigla niyang naalala ang na
"Salamat, prinsesa ko," sabi ni Freya at hinalikan ang noo ng anak niyang si Rose. "Sige na, manood ka muna, mag-uusap lang kami nila Tita at Tito." Utos niya sa bata. "Tsk. Mukhang nag-aalala pa rin sayo ang lalaking iyon, Freya," wika ni David nang makaalis ang anak ni Freya. "Sino?" tanong ni Freya. "Sino pa nga ba, eh si Alexander," sagot ni David. Pabagsak na umupo ito sa sofa, may ngisi ito sa labi habang umiiling-iling. "Nakita ko siya sa bar noong nakaraan." Lumaki ang ngisi nito bigla. "Gusto ko lang naman malaman kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nakita niya na may kalandian ako. Aba ang gag0, balak yatang basagin ang buong mukha ko." "Teka, ang ibig mo bang sabihin ay nagseselos si Alexander, gano'n ba?" Tanong ni Raven kay David, pero sa akin ito nakatingin, tinitingnan ang reaksiyon ni Freya. Nagseselos? Naalala ni Freya bigla ang nangyari. Kahit kailan ay hindi pa niya nakitang magalit ng ganoon si Alexander. Oo, malamig ito at laging walang ekspresyon. Pero