5. Rejection

Hindi nagsalita si Alexander pagkatapos sabihin ni Freya iyon. Nanatiling nakapinid ang labi nito habang ang malamig na mata ay nakatingin sa kanya. Katulad noon, hindi mabasa ni Freya ang emosyon sa gwapo nitong mukha, o maging ang naglalaro sa isipan nito. Kaya hindi masabi ni Freya kung nagulat ba ito, o hindi sa ginawa niyang pagsagot. Pero sigurado siya sa isang bagay—hindi ang pagkikita nilang ito ang makakapagpalabas ng emosyon ng ex-fiance niya.

Hindi ni Freya namalayan na nakakuyom na pala ang kamao habang nakikipaglaban ng tingin sa lalaking kaharap. Pinilit ng dalaga na tatagan at ipakitang hindi siya apektado sa muli nilang pagkikita. Subalit nagsisimula na siyang makadama ng sakit at galit. Lahat ng masasakit na alaala na dinulot ni Alexander sa kanya ay dumaloy na at rumagasa na parang tubig sa bilis.

'Galit ako sa kanya!' Sigaw ng utak niya.

Naghahatid kay Freya nang inis ang katotohanan na kailangan ng Wilson Company ang kooperasyon ng Evans Industry upang mapaganda at umunlad ang kasalukuyang research na ginagawa nila. Dumagdag sa kanyang inis ang hindi nito pagtanggap sa nakalahad na palad ni David. Talagang magaspang ang ugali ni Alexander. Wala itong pagbabago.

"It nice to meet you too, Mr. Davis." Ani Alexander ng hindi tinatanggap ang kamay ni David, ang mata nito ay nakapako lamang sa babaeng kaharap.

Pinigilan ni Freya ang sarili na ikutan ito ng mata. Anong tinitingin-tingin ng lalaking 'to? Hindi ba ito tinablan sa sinabi niya kanina? Ibang klase talaga ang katigasan ng mukha nito.

"I believe you proposed a business corporation with our company. Are we going to discuss it now?" Hindi maitago ang galak na tanong ni David. Pareho nilang kailangan ang kooperasyon ng kumpanya ng isa't isa. Mabuti nang magkausap silang dalawa.

"Yes, a business proposal that anyone would accept, Mr. Davis." Sagot ni Alexander rito, ngunit nasa babaeng kaharap nakatingin ang matiim na tingin nito. "Simple lang ang gusto ko, Mr. Wilson. Let us buy the Wilson Company, bibilhin ko ito ng sampung doble."

Umakyat ang dugo ni Freya sa ulo sa narinig. Napakayabang talaga ng lalaking ito!

"Excuse me, Mr. Evans. Dugo't pawis at utak ang pinuhunan namin para maitayo ang Wilson Company kaya hindi namin ito ibebenta sa kahit kanino. At kung iyan lang ang pag uusapan natin, ang gusto mong pagbili sa Winston Company, tinatapos na namin ang usapang ito." She shot back politely at Alexander.

Bakas ang pagkagulat sa mukha nito. Mukhang hindi nito inaasahan na hindi lamang siya nobya ni David. Well, he's wrong. Ang desisyon niya ay mahalaga sa Wilson Company dahil sila ni David ay magkasosyo sa negosyo.

"Hindi namin ibebenta ang Wilson Company, at hindi rin namin kailangang makipag-corporate sa inyo. Sa tingin ko ay wala ng dapat pag-usapan pa dahil magkaiba ang gusto ng ating bawat partido." Sinadyang bumaling ni Freya kay David at malambing na tumingin. "Baby, I want to go home."

Pormal na nagpaalam si David, pigil na huwag mapakamot sa kilay. Ang hirap maipit sa dalawang batong nag-uumpugan. "Nice to meet you, Mr. Evans. While we appreciate the opportunity to discuss this proposal, it seems our companies have differing visions for the future. Aalis na kami."

Tinalikuran nila si Alexander at hindi na nilingon pa. Dama ni Freya ang malamig at nanunuot na tingin ng lalaki mula sa kanyang likuran. Arghhh!!! Ang makasama ang lalaki sa masikip na lugar na kagaya nito ay nakakasuka! Hindi na dapat pa mag krus ang landas nilang dalawa dahil alam niyang delubyo lamang ang hatid nito sa buhay niya

"Freya," hinila ni David ang kamay ni Freya na may hawak sa kanya. "You're shaking." Puna ng binata na may pag-aalala.

"A-ah... gano'n ba." Binawi ni Freya ang kamay sa binata. Kumuyom ang kamao ng dalaga. Tama si David, nanginginig siya.

"Ang kapal ng mukha ng Alexander na 'yon na tanungin ako kung sino ang kasama ko. Sino ba siya sa akala niya? Pati ang Wilson Company ay gusto nitong bilhin. Para ano? Ipamukha sa atin na mas mayaman siya?"

Nakakagalit ang kayabangan nito!

"Calm down, okay. Sa tingin ko ay nagbibiro lang siya kanina—"

"Biro?!" lalong nairita si Freya. "You don't know him well, David. Masama talaga ang lalaking 'yon. Hindi siya marunong magbiro. Alam rin niya kung paano mapapaikot ang mga tao sa palad niya... k-katulad ng ginawa niya sa akin noon." mapait siyang ngumiti. Muling nabuhay ang galit sa puso niya. "My answer is no, David. Hindi ako papayag na makipag-corporate sa kumpanya ng mga Evans!"

Napahilot sa sintido ang binata sa matigas na pagtanggi ni Freya.

Dahil nasira na ang gabi niya ay nagpasya siyang umuwi ng mas maaga. "Salamat nga pala kanina sa pagpapanggap na nobyo ko sa harapan niya, ha."

"You're always welcome, Freya. Pero bakit mo yun ginawa sa harapan niya? Ano ang dahilan?" Nagdududang tumingin si David kay Freya. "Don't tell me..."

"Kung iniisip mong may nararamdaman pa ako sa kanya ay nagkakamali ka. Gusto ko lang ipakita sa kanya na sumaya ako sa iba sa kabila ng ginawa niya sa akin noon. Na hindi lang siya ang lalaki sa mundo na minahal ko." maratay na sagot ni Freya na ikinatawa ng binata.

"Anong tinatawa-tawa mo di'yan? Totoo naman na naka-move on na ako sa kanya. Wala akong ibang nararamdaman sa kanya kundi galit. Kapag naalala ko ang ginawa niyang pananakit sa akin noon ay talagang kumukulo ang dugo ko."

Huminto ang kotse ni David sa harapan ng gate kung saan nakatira sila Freya nakatira.

"Thank you sa paghatid, David."

"You're always welcome, Freya. Ipahahatid ko na lang ang kotse mo rito sa driver bukas ng umaga." Bago bumaba si Freya ay pinigilan siya ni David sa kamay. "You know how much I love you, right? Alam mong gagawin ko ang lahat para sa inyo ni Rose. Kapag ako ang pinili mong mahalin, hindi kita sasaktan at mamahalin kita ng totoo. Hindi ako gagawa ng bagay na ikasasakit mo. B-bakit hindi nalang ako, Freya?" Puno ng pagmamahal at pagmamakaawa ang mga mata ng binata habang nakatingin sa babaeng mahal na mahal niya.

Iniwas ni Freya ang tingin. Dama niya ang sinseridad sa mga salita at tingin ni David. Subalit hindi niya kayang magmahal ng iba. Sinubukan niya noon ngunit nabigo siya. Siguro ay hindi pa ito ang tamang panahon para buksan ang puso niya sa iba.

"Bigyan mo lang ako ng pagkakataon na mahalin ka at makapasok sa buhay ninyo ni Rose. Nangangako ako na hindi mo pagsisisihan ito, Freya. Handa akong maging tamang lalaki para sayo." Katulad ng dati... nakikita ni Freya na sobra siyang mahal ng binata hindi iyon nagbago hanggang ngayon. Ibang-iba si David kapag nagseseryosong magsabi ng damdamin... malayo sa palabirong kaibigan na nakakasama niya palagi.

Bumuntong-hininga si Freya. Hindi ito ang unang beses na nagtapat sa kanya ang binata. College palang sila ay inamin na nito sa kanya ang tunay na damdamin. Ilang rejection na ang natanggap nito mula sa kanya subalit hindi pa rin ito sumusuko hanggang ngayon.

"I-I'm sorry, David... p-pero hanggang kaibigan lang ang kaya kong ibigay sayo." Nang hilahin ni Freya ang kamay ay nakita niya kung paano bumalatay ang sakit sa mukha nito. "Sige, mauna na ako sayo. Mag ingat ka sa pagmamaneho." Paalam niya bago bumaba. Sa kanyang pagpasok ay dama niya pa rin ang nakasunod nitong tingin sa kanya upang siguraduhin na makakapasok siya ng ligtas.