Hindi kumibo ang dalaga. Bago pumunta sa Montefalco Building ay hinatid muna si Toni sa Venue kung nasaan ang asawa nito ngayon. Pagkatapos magpaalam kina Tes, bumalik na siya. Bago makapasok sa kanyang opisina ay humarang na si Aika sa kanya. “Coz, bakit ngayon ka lang? Alam mo ba na maraming trabaho ang naghihintay sayo ngayon? Saka bakit kapag ikaw pwedeng umabsent? Bakit kapag ako ang daming pumupuna? Pareho lang naman tayong apo ni Lolo ah!” Hindi niya pinansin ang pagsesentimyento nito. “Coz!” Sumunod si Aika kay Hazel, nang mapansin niya ang suot nito, umirap siya. “Polo shirt at pantalon? Really, Hazel? Nakalimutan mo yata na CEO ka na ngayon at hindi ordinaryong empleyado lang.” “Ilang beses ko bang sasabihin sayo na wag mo akong tatawagin COZ kapag nasa trabaho tayo, Aika?” “Whatever.” Padaskol na naupo siya sa upuang nasa harapan ni Hazel. “Pwede ba akong humingi ng pabor sayo?” Hindi siya pinansin ni Hazel. “Coz, nakikiusap ako sayo. Please…” Binaba ni Haz
“Kuya Yael!” Nagliwanag ang mukha ni Hazel ng makita ang kuya niya sa lobby. Nang makita sila nito ay agad itong tumayo at lumapit sa kanila. “Hazel!” “Kuya!” Parang bata na yumakap siya dito, na agad naman nitong ginantihan. Nang bumitaw siya sa kapatid niya ay tumingala siya dito. “Bakit hindi mo naman sinabi na dadalaw ka pala ngayon dito. Buti nalang ay naabutan mo kami. Kasama mo si ate Sharrie?” Mahinang pinisil nito ang pisngi niya. “Hindi. Alam mo naman na pinaghahandaan niya ang nalalapit na eleksyon. Siya nga pala. Saan kayo pupunta? Lunch? Sabay na ako.” Hindi maiwasan ni Steve ang mapangiti sa tuwa habang nagmamaneho. Lumalabas ang kakulitan ni Hazel kapag kausap si Yael o ang ate Sharrie nito. Walang nakakaalam na buhay si Hazel sa loob ng limang taon, maliban sa kanila. Noong una ay hindi sang ayon si lolo Henry na ipaalam sa dalawang kapatid ng dalaga ang totoo. Ngunit nakiusap ito, bukod kay Aling Nita na isinama sa ibang bansa, gusto ni Hazel na malaman ni
Pagkatapos kumain ay nagpaalam na sina Hazel at Steve kay Yael. Bumaling ang dalaga sa nobyo. “Ayos ka lang ba? Bakit ang tahimik mo yata?” imbes sagutin ang kanyang tanong, hinawakan nito ang kanyang kamay. Hindi niya maiwasan ang mapangiti. Ito ang paraan ni Steve kung paano maglambing. “Ihahatid na kita. Baka mapag-initan ka ng Tita Arcellie mo kapag hindi ka pa bumalik. Alauna na.” niyakap ni Steve ang nobya hanggang sa makasakay sila ng kotse. “Sige na, wag mo na akong ihatid sa taas, okay na ako dito. Bye, Steve!” Kumaway si Steve sa dalaga, nang mawala ito sa kanyang paningin ay unti-unting nawala ang kanyang ngiti. Pagkagaling sa Montefalco building, dumiretso siya sa bahay ng mga ito. “Si Lolo Henry?” agad na tanong niya kay Mr. Mendoza ng makita ito. “Nasa kanyang kwarto sa itaas, nagpapahinga. Hayaan mo, ipapaalam ko sa kanya na narito ka.” magalang na ani ni Ranz bago umakyat sa itass at ipaalam sa amo na narito ang binata. “Nasa ibaba si Sir Steve, Chairman.” “P
“Mr. Evans, wala kaming nakitang kakaiba sa mga CCTV footage na kuha sa mga kalapit na gusali, sa palagay namin ay isang inside job ang naganap. Kaya naman isa-isa namin inalam ang mga background ng lahat ng mga manggagawa ng gusali.”Magalang na inilapag ng isang investigator ang isang folder na naglalaman ng lahat ng mga dokumento tungkol sa lahat ng mga trabador ng tinatayong gusali ng panahon na iyon.“Bukod sa walong tao na ito, wala ng iba pang naglabas-masok sa gumuhong gusali maliban sa kanila. May hinala kami na sa kanila dapat simulan ang imbestigasyon, at hindi sa labas.”Humarap si Frank at kinuha ang folder at isa-isang tiningnan ang mga files na naglalaman ng person of interest ng mga ito.“Ang Engineer na si Mr. Oldimo at ang kanyang mga tauhan ang nakita na madalas na magpabalik-balik sa loob ng gusali. Napag-alaman din naman na ang lahat ng security na nakaduty noong panahon na iyon ay madalas na ma-ospital dahil sa biglaang pagkakasakit. Kaduda-duda, kaya sa palagay
KUMUNOT ang noo ni Hazel ng makita si Frank na naghihintay sa kanya sa parking lot. Kataka-taka na wala ang mga bodyguards niya ngayon para bantayan siya. “Good evening.” Sinabi niya sa binata na huwag siyang bibigyan ng bulaklak, hanggang kailan nito balak na bigyan siya ng walang kwentang bulaklak na ito? Hindi niya tinanggap ang bulaklak na inabot sa kanya ni Frank. Sinubukan niya itong lagpasan, ngunit pinigilan siya nito sa kamay. Mabilis na lumipad ang kamay niya sa mukha ng binata, ngunit imbes na ito’y salagin, tinanggap ito ni Frank. “You can slap me all you want, Hazel. Ayos lang sa akin, kung ang kapalit naman nito ay makikita at mahahawakan kita.” Nahihibang na ba ang lalaking ito?! Pinakalma niya ang sarili, sinubukan niyang hilahin ang kamay ngunit humigpit ang hawak nito sa kanya. “Alam mo bang harassment ang ginagawa mo? Pwede kitang idemanda sa ginagawa mo!” Balak niya na takutin lamang ito, bilang kilala at mataas at kinikilalang tao sa lipunan, alam niya na
Lumapit si Hazel sa binata, napalunok siya ng laway ng makita ang duguan nitong mukha, hindi ito gumagalaw at nakapikit na. “H-hindi basta mamamatay ang lalaking ‘yan! T-tara na! Iwanan na natin siya!” Masamang damo si Frank, malabo na mamatay ito ng dahil lang sa bugbog, isa pa, tiyak niya na darating ang tauhan nito para dalhin ito sa hospital. Luminga siya sa paligid, wala siyang nakitang tauhan ng binata sa paligid. Sino ang magdadala sa lalaki sa ospital? “Sandali.” Bumuga siya ng hangin bago bumaling kay Frank na nakahiga at walang malay. “D-dalhin ninyo siya sa hospital, pagkatapos ay iwan na ninyo siya doon ng mag isa.” “Masusunod, Ma’am!” Pagkasakay niya ng sasakyan, hinintay muna ng dalaga na maisakay sa sasakyan si Frank bago inutusan ang driver na umalis na sila. Ngunit pagkaraan ng ilang sandali, nagsalita siya. “Sa hospital muna tayo.” Aniya sa driver. Napahilot siya sa sintido. Mukhang mali na pinabugbog niya ang binata. Paano kung malaman ito ni Tita Freya at
“NASA LABAS SIYA ng silid mo, boss.” Imporma ni Jobert sa amo habang panaka-nakang sumisilip sa dalaga, na ngayon ay nakatayo lamang sa labas ng silid ni Frank. “Sa palagay ko ay papasok na siya anumang oras. Kailangan mong maghanda, boss!”Napailing si Mike habang nakatingin kay Frank na abot hanggang langit ang ngiti. “Nagagawa mo pang ngumiti pagkatapos ng nangyari sayo. Nababaliw ka na yata, Frank.” Dumating ito ng duguan, at animo’y walang malay. Ngunit bilang doktor ay nahalata niya na nagpapanggap lamang ito. Ngunit dahil isa itong Evans at bayaw niya, ang lahat ng hospital staff ay binigyan ng special treatment ang binata, at inasikaso ito na para bang nasa bingit ang buhay nito.“Nasaan na ang sinabi mo noon na “hindi applicable ang pagmamahal sa lahat” sa palagay ko, mukhang malakas ang tama mo.” Tudyo pa niya.“Tumahimik ka nga, Mikael. Hindi ko kailangan nag sermon mo ngayon. Ang tulong mo ang kailangan ko. Anumang sandali ay papasok si Hazel dito. Gusto kong sabihin mo s
PAGDATING SA LABAS ng silid ni Frank, huminto si Hazel. Nagbabalak na siyang kumatok ng biglang bumukas ito. “Hazel!” “Tita Freya!” Hindi napigilan ni Freya ang yumakap kay Hazel ng makita ito. “Masaya akong malaman na buhay at ligtas ka.” Pinahid ni Freya ang luha sa mata matapos bumitaw ng yakap sa dalaga. Matagal-tagal na kamustahan ang naganap sa pagitan nila, “Bakit tayo narito sa labas, tara iha, pumasok ka dito sa loob.” Hindi na tumanggi si Hazel ng igiya siya ng ginang papasok. Nang makaupo sila, agad nitong ginanap ang kanyang kamay. “Limang taon din kaming nalungkot sa pagkawala mo. Nalaman na lamang namin kila Fatima na kasama ka sa mga namatay noon sa sumabog na gusali, hindi kami naka-attend ng burol mo dahil ayon sa kanya ay kinuha ng pamilya mo ang katawan mo. Kaya pala hindi namin nalaman kung sino ang pamilya, o kumuha ng bangkay mo noon, dahil buhay ka at isa palang Montefalco ang tumakip sa mga impormasyon tungkol sayo.” “Pasensya na kayo ni Ate Rose, Tita