333.

Pagkatapos kumain ay nagpaalam na sina Hazel at Steve kay Yael. Bumaling ang dalaga sa nobyo. “Ayos ka lang ba? Bakit ang tahimik mo yata?” imbes sagutin ang kanyang tanong, hinawakan nito ang kanyang kamay. Hindi niya maiwasan ang mapangiti. Ito ang paraan ni Steve kung paano maglambing.

“Ihahatid na kita. Baka mapag-initan ka ng Tita Arcellie mo kapag hindi ka pa bumalik. Alauna na.” niyakap ni Steve ang nobya hanggang sa makasakay sila ng kotse.

“Sige na, wag mo na akong ihatid sa taas, okay na ako dito. Bye, Steve!”

Kumaway si Steve sa dalaga, nang mawala ito sa kanyang paningin ay unti-unting nawala ang kanyang ngiti. Pagkagaling sa Montefalco building, dumiretso siya sa bahay ng mga ito.

“Si Lolo Henry?” agad na tanong niya kay Mr. Mendoza ng makita ito.

“Nasa kanyang kwarto sa itaas, nagpapahinga. Hayaan mo, ipapaalam ko sa kanya na narito ka.” magalang na ani ni Ranz bago umakyat sa itass at ipaalam sa amo na narito ang binata.

“Nasa ibaba si Sir Steve, Chairman.”

“P