Ramdam ni Rose ang matalim na tingin ni Sofia sa kanya habang papalayo siya rito. Matalas talaga ang dila nito at mukhang wala itong balak magbago. ‘Ako pa ang peste, huh?’ Ang kapal talaga. Sinundan niya ito ng malaman niya na pupunta ito dito. Sinabi sa kanya ng taong inutusan niya na bantayan ito na sabihin sa kanya kung saan ito pupunta. May hinala kasi siya na maghahanap ito ng abogado at tama nga siya. Ang malas lang ni Sofia dahil wala siyang balak na hayaan itong makahanap ng abogado para masampahan siya ng kaso. Kung kinakailangan niyang bilhin ang lahat ng Law firm sa buong bansa ay gagawin niya maipakita lang dito na nagkamali ito ng kinalaban. Kinuha ni Rose ang cellphone upang tinawagan ang tauhan na nagbabantay kay Sofia. “Pwede ka ng umuwi, bukas mo na siya sundan dahil tapos na ako sa kanya ngayong araw.” Pagkababa ng tawag ay binuksan niya ang kotse para pumasok—ngunit bago pa siya makapasok ay may kamay na pumigil sa kanyang braso niya. “Rose, please let’
Of all people, bakit dito pa siya bumangga? “Rose Grayson? Oh, wait, Rose Evans. Hiwalay na nga pala kayo.” When Rhian noticed her sharp look, she immediately apologized. “I’m sorry, I didn’t mean to offend you or anything. Can we talk?” WALA silang dapat pag usapan pero natagpuan ni Rose ang sarili na kaharap si Rhian dito sa isang Coffee Shop malapit sa restaurant kung saan sila kumakain ni Frank. “I’m sorry for what I’ve done to you and Mike.” Halatang nagulat ito sa sinabi niya pero agad din itong ngumiti sa kanya. Ngunit ang ngiti nito ay dagling nabura sa sunod na sinabi niya. “But kissing someone else's husband is wrong. You know that, right?” Namumutlang napalunok ito, ngunit pagkaraan ay bumuntong-hininga. “I’m sorry about that, Rose. Ginawa ko lang naman ‘yon dahil ang sabi sa akin ni Sofia ay mahal pa ako ni Mike at handa ka niyang hiwalayan. Sofia told me na kailangan kong gumawa ng hakbang para mapadali ang hiwalayan niyo. So, I kissed Mike when I saw you coming.
Hindi si Rose mapakal, iniisip niya hanggang ngayon ang mga kasinungalingan ni Sofia. May iba pa ba itong motibo bukod sa hindi siya nito gusto para sa kapatid nito? Hindi siya nakatiis at kinuha ang cellphone niya sa bag para tawagan si Frank. Pero hindi niya tinuloy ang pagtawag. Ano ang sasabihin niyang dahilan kaya tumawag siya? Baka isipin nito ay nag aalala siya kay Mike. ‘Bakit hindi nga ba, Rose?’ Tanong ng isip niya. Bumuntong-hininga siya bago muling binalik ang cellphone sa bag niya. Pagkalabas niya ng kotse ay sumalubong sa kanya ang kasambahay nilang si manang. “Ma’am Rose, may bisita kayo.” Imporma nito sa kanya. Pagkapasok niya sa loob ay naabutan niya ang Ninang Raven niya. Nang makita siya nito ay agad itong yumakap sa kanya kaya naman gumanti siya ng yakap dito. Hindi naman siya galit sa ninang niya. Masama lang ang loob niya pero hindi sapat ‘yon para hindi niya ito kausapin. Naiintindihan niya kung mas paniwalaan nito si Sofia kesa sa kanya. Bukod kasi sa mag
“ANONG sabi mo? Anong pack up?! Ngayon ang shoot ko kaya anong kalokohan ito?!” Galit na singhal ni Sofia sa babaeng assistant niya. “Miss Sofia, iyon po ang utos ng photographer. Wala na daw magaganap na shoot ngayon—“ malakas na tinabig ito ni Sofia kaya naman natumba ito at napaaray sa sakit. Nang makita ni Sofia ang mga professional na photographer na makakatrabaho niya ngayon araw ay nilapitan niya ito at tinanong.“Halos five months na pinaghandaan natin ang shoot na ito, kaya bakit titigil tayo? Come on, let’s start asap para makauwi na ako after nito.”“Pasensya na, Miss Sofia, pero nakahanap na sila ng new model para sa project na ‘to.” Mababa ang tono na sagot ng isa sa photographer na kaharap niya.“What do you mean?” Bumaling si Sofia sa katabi nito para dito kumuha ng sagot, pero gano’n din ang sagot na natanggap niya.“Pasensya na, Miss Sofia, pero tama si Allan ‘hindi na ikaw ang model na kailangan para sa project na ‘to.”Naiwan si Sofia na hindi nakapagsalita sa pa
Sumandal si Rose sa kanyang swivel chair pagkatapos ifinalized ang lahat ng papeles na ipapasa nila ng kanyang team bukas. Parang pagod na pagod siya palagi nitong mga nakaraan. Simula ng maghiwalay sila ni Mike ay ganito nalang palagi ang nararamdaman niya. Para siyang pagod palagi at nanghihina. Kumunot ang noo niya ng mapansin ang isang lunchbox na nasa dulo ng mesa niya. Nilagay siguro ito ni Mrs. Pillar ng hindi niya napapansin kanina dahil busy siya sa mga papeles na binabasa niya. Samantala nang makita siya ni Mrs. Pillar na tapos na kanyang ginagawa ay lumapit ito sa kanya. Kinuha nito ang lunchbox sa gilid at ipinatong sa tapat niya. "Tapos ka na pala, Ma'am Rose, sa ginagawa mo. Mabuti pa ay kumain ka na muna. Pasado ala una na pero hindi ka parin kumakain. Heto, may libreng pagkain binigay sa lahat kanina, tinanggap ko na para sayo dahil healthy foods naman." Binuksan nito ang lunchbox. Kumunot ang noo ni Rose habang nakatitig sa mga pagkain na laman ng lunchbox. Pa
Nakangiting lumapit si Rocky sa kanya at yumakap. Hindi niya magawang gumanti ng yakap dahil alam niya na nakatingin sa kanila si Mike. Ewan ba niya. Dapat wala na siyang pakialam sa nararamdaman nito dahil hiwalay na sila pero hindi niya gusto na masaktan ito. Nang bumitaw si Rocky ng yakap sa kanya ay sinapo nito ang kanyang mukha. Nanlaki ang mata niya ng unti-unting lumapit ang mukha nito sa kanya para halikan siya. ‘Oh no!’ Tili ng isip niya. Hinarang niya ang kamay sa labi niya. "A-ah ano kasi... nasa simbahan tayo, nakakahiya." Hinawakan niya ang kamay ni Rocky at hinila palabas ng simbahan. Mabuti pa ay umalis na sila. Feeling niya kasi ay may hindi magandang mangyayari kapag tumagal pa sila dito. Ramdam niya ang matalim ni Mike sa kanila, mali, kay Rocky lang pala. Pero nagulat siya dahil may humawak sa braso niya bigla bago pa sila makalayo. Si Mike, pigil nito ang braso niya habang madilim ang mukha na nakatingin kay Rocky. "Oh, Mr. Grayson, ikaw pala—" Nagtagis ang bag
Pagadating sa tapat ng kanyang kotse ay hinila ni Rose ang kamay sa kanya. Alam ni Rocky na wala na sa mood ngayon si Rose dahil nakabusangot ito ng mukha. Mukhang hindi nito nagustuhan ang sinabi niya sa Mike na ‘yon. Pero totoo naman ang sinabi niya sa lalaking ‘yon. Sinayang nito si Rose. Matagal na siyang may gusto kay Rose. Unang nakita pa lamang niya ito noon ay minahal na niya ito. Saksi siya kung paano ito umiiyak sa gag0ng Mike na ‘yon. Ang hindi lang alam ni Rose, sa tuwing nakikita niya itong umiiyak kapag naglalakad sa pasilyo ng hospital noon ay parang dinudurog ang puso niya. Noong napadaan siya sa kwarto nito noon ay narinig niya mismo sa magulang ni Rose na hiwalay na ito at si Mike. At may balak ang mga ito na dalhin sa ibang bansa si Rose. Kaya naman sinunggaban niya ang chance para magustuhan siya ni Rose. Mahal niya ito kaya iniwan niya ang bansa at lola niya at pinili na magtrabaho sa Switzerland kung nasaan ito. Ang kaso lang, kahit na ano ang gawin niya ay na
Hinanda ni Mike ang mga pagkain na niluto niya para kay Rose at sa paralegal nito na si Mrs. Pilar. Nalaman niya kasi na hindi kumakain sa tamang oras si Rose kaya naman naghahatid siya ng pagkain para dito. Kakutsaba niya si Mrs. Pilar na wag sabihin kay Rose na siya ang nagpapadala ng mga ito kaya naman kinakain ito ni Rose. Kapag nalaman kasi nito na siya ang nagluto ng pagkain ay baka masayang lang at hindi nito kainin. Kahit man lang sa ganitong bagay ay napapakita niya pa rin na mahal niya si Rose kahit wala itong alam at maalagaan niya ang kalusugan nito. Alam naman niya na hindi lang siya ang naaapektuhan ng paghihiwalay nila. Alam niyang ito din ang apektado. Napansin niya yun dahil madalas niya itong nakita na wala sa sarili at tulala. “Doc Mike, wala si Ma’am Rose ngayon, kasama niya si Doc Fortesa kaya masasayang lang hindi niya makakain ang pagkain na dala mo.” impormang bungad ni Mrs. Pilar kay Mike ng makita ito. Naawa ang matanda ng makita na nalungkot ito sa sinab