CHAPTER 10

Nagising si Thyra na hindi nakapagpalit ng kaniyang suot at napahawak sa kaniyang ulo nang sumakit iyon.

"P-Paano ako nakauwi?" Sambit niya at napatingin sa loob ng kaniyang kuwarto.

Nanlaki ang kaniyang mga mata at kinapa ang kaniyang sarili.

Napapikit siya at pilit na inalala ang nangyari ngunit nabigo siya.

"Bwisit na alak," bulong niya.

Naligo na siya at agad na bumaba dahil maliwanag na sa labas.

Tatanungin niya sana si Brett kung paano siya nakauwi, pero hindi pa niya ito nakikita simula kaninang umaga.

"Hindi pa ba siya bumababa? Alas-nuwebe na ah."

Umiling-iling siya habang naghuhugas ng pinagkainan niya.

Napahawak siya sa kaniyang bibig nang maramdamang mahapdi iyon.

Napakunot-noo siya nang nahawakan ang sugat doon.

"Paano ako nagkaroon ng sugat?"

Abala siya sa paghuhugas nang biglang pumasok si Brett at uminom ito ng tubig. Hindi ito nag-abalang kausapin si Thyra.

"Sir," tawag ni Thyra sa kaniya.

Nasamid naman ito.

Ibinaba niya ang baso at humarap kay Thyra.

"W-What?"

"P-Paano po ako nakauwi kagabi?" Nahihiyang tanong niya.

Pinagkrus naman ni Brett ang kaniyang mga braso at napakunot-noo.

"You don't remember? I picked you up sa venue. You were so drunk."

Nanlaki naman ang mga mata niya saka napatungo ang ulo.

"S-Sorry po, Sir. Hindi ko po kasi maalala ang nangyari."

"All of it, wala ka ni isang naaalala? Even kung paano ka nakapasok sa room mo?" Tanong ni Brett.

Dahan-dahan naman siyang umiling.

"Kagabi lang po kasi ako nalasing, Sir."

"Ganiyan ka kapag nakainom? You're not aware of what you're doing?"

Mabilis naman siyang umiling.

"Hindi po ako lasinggera, Sir. Tsaka ligtas naman po akong nakauwi."

"Are you sure you don't remember anything?" Paniniguro ni Brett.

"Sigurado po ako."

Tumango-tango naman ito.

"Tatanungin ko na lang po si Nadia kung ano'ng nangyari kagabi."

"Why? I told you not to do anything," kunot-noong saad ni Brett.

"May sugat po kasi ako sa labi. Baka may nagawa po akong masama roon," sagot ni Thyra saka napahawak sa kaniyang bibig.

Napaubo naman si Brett.

"I'll be busy today. Don't meddle me."

"Sige po."

Matapos ang ilang oras ay nagpunta si Thyra sa harapan ng kuwarto ni Brett upang tawagin itong kumain ngunit hindi ito sumasagot.

Napakunot-noo naman siya at hindi na lang pinansin dahil inakalang abala ito.

Bumaba lang si Brett matapos ang ilang minuto at sabay silang kumain.

Tatayo na sana si Brett ngunit nagsalita si Thyra.

"Sir."

Napatigil naman ito at seryosong tumingin sa kaniya.

"Sinundo niyo nga raw po ako, sabi ni Nadia. Thank you po," nakangiting sabi ni Thyra.

"I told you how you got home, didn't I?"

"Pero hindi pa po ako nakakapagpasalamat. Tsaka nakakahiya po kasi—"

"I know, ayaw mong magkaroon ng utang na loob."

"Hindi naman po sa gano'n. Katulong niyo po kasi ako. Baka lang po kasi may nakakita sa inyo," paliwanag ni Thyra.

"And that will be your friend's fault. He didn't bring you home. Naniwala ka kasi agad," seryosong wika ni Brett.

"May emergency raw po siya kagabi. Hindi na po siya nakapagpaalam."

"You are so easy to manipulate," komento naman nito.

"Sir—"

"Drunkard," sambit ni Brett saka ito umalis.

"A-Ano? Ako pa talaga?"

Kinagabihan ay tumawag si Felip sa kaniya kaya nagpunta siya sa balcony.

"Hello, Thyra?"

"Nalaman ko kay Nads, bakit hindi mo sinabing may emergency ka?"

"Sorry na," nanlalambing na wika ni Felip.

"Paano kung hindi bumalik si Nadia sa tabi ko?" Kunot-noong saad ni Thyra.

"Pasensya na. Wala kasing kasama si Mom, she got fever. Itinakbo ko siya sa hospital."

Bumuntong-hininga naman siya.

"Kumusta na si Tita?"

"Nakalabas na siya kanina. By the way, are you free tomorrow?"

"May work ako."

"When's your day off?"

"Hindi ko alam," sagot ni Thyra.

Bumuntong-hininga naman si Felip.

"Bumawi ka na lang next time."

"Yes, boss!" Sagot ni Felip.

Natawa naman silang dalawa.

Nasa ganoong posisyon siya nang mapatingin si Thyra sa balcony ng kuwarto ni Brett at nandoon itong nakatayo at nakakunot-noo.

Pumasok na lang siya sa loob at naupo sa kaniyang kama.

"Nagkaroon pa ako ng utang na loob mula kay Sir Brett, siya ang sumundo sa akin."

"That's embarrassing, but at least you're safe. I'll make it up to you, I promise."

"Oo na. Makakahindi ba ako sa'yo?"

Natawa naman si Felip.

Kinabukasan ay hindi na naman bumaba si Brett kaya dinalhan ni Thyra ito ng kape sa kaniyang opisina. Abala naman ito sa kaniyang laptop.

Naglinis na lang siya sa poolside, habang pasulyap-sulyap sa taas at napansing hindi man lang ginalaw ni Brett ang dinala niyang kape.

"Ano'ng problema niya?" Kunot-noong sambit niya.

Sumapit ang oras ng dinner ay mabilis na kumain si Brett kaya napaisip naman si Thyra.

"Ano'ng nangyari kay Sir? Dahil ba naabala siya noong sinundo niya ako?"

Naiwan siyang kumakain pa roon.

Sa sumunod na araw ay masakit ang ulo ni Thyra kaya hindi siya makapag-focus sa paglilinis.

Tatanungin niya sana si Brett kung ano'ng ulam ang ipapaluto niya pero nadatnan niya ito sa office niyang nakasuot ng headphones.

Ipinagluto na lang niya ito ng naisip niya at hindi na siya kumain dahil wala siyang gana sa sakit ng ulo niya.

"Ilang araw na siyang ganiyan, nakakapanibago. Nasanay na akong sumisigaw siya. Hindi puwedeng hindi niya ako utusan dahil wala naman akong gagawin."

Napakunot-noo siya.

"Hindi kaya dahil mag-iisang buwan na ako rito ay iniisip na niyang tanggalin ako dahil sa mga nangyari?"

Bago magluto ng dinner ay nadaanan niyang bukas ang pintuan sa office nito kaya dahan-dahan suyang pumasok.

"Sir? Nandito ka ba, Sir?"

Luminga-linga siya sa palagid, ngunit hindi niya ito nakita.

Napakunot-noo siya nang makita ang isang picture frame sa table nito.

"Ngayon lang ba nailagay ito rito?" Sambit niya at napansing letter pala iyon kaya kinuha niya iyon para basahin.

"Dear Love—"

Nanlaki ang mga mata niya nang biglaang hablutin iyon ni Brett, dahilan para mahulog iyon sa sahig.

"S-Sorry, Sir," natatarantang sambit niya nang makitang nabasag iyon.

Dahil sa kaba ay pinulot niya ang mga debris nito.

Hinablot naman ni Brett ang hawak niya at napad*ing siya nang masugatan siya.

"I told you to stop meddling my things! How stupid are you? Your ignorance pisses me off! Get the f*ck out of my sight!" Sigaw nito.

Dahil sa gulat ay napatakbo na lang paalis si Thyra at hindi na siya nakapagsalita.

Nagtungo siya sa kaniyang kuwarto at hindi napigilang mapaluha. Nabahiran ng dugo ang kaniyang mukha nang punasan niya ang kaniyang luha gamit ang palad niyang may sugat.

"Ano ba, Thyra? Bakit ka nagkakaganito? Amo mo lang siya, at hindi niya obligasyong maging mabuti sa'yo."

Napasinghap siya.

"Tinangka ko pa kasing makipag-close sa kaniya, eh hindi naman mangyayari 'yon."

Tumango-tango siya upang kumbinsihin ang sarili.

"Gawin ko na lang ang trabaho ko. Hindi ko kailangang maging mabait sa kaniya."

Naligo na lang siya ulit at nagluto na ng dinner.

Hindi pa rin nawala ang sakit ng ulo niya at hapdi ng kaniyang sugat.

Huminga siya nang malalim at kinatok si Brett sa kaniyang opisina.

"S-Sir, ready na po ang dinner."

Hindi naman ito sumagot at inasahan na niya iyon.

Hindi na lang siya kumain at lumabas muna para maglakad-lakad.

Nagpunta si Thyra sa likod ng bahay. Malawak doon at sa hindi kalayuan ay may bodega. Nagpunta siya sa harap ng bodega at natatanaw niya ang likurang bahagi ng bahay. Maraming palm tree doon at napaplibutan iyon ng mga ilaw.

Napabuntong-hininga siya at napaisip.

"Hindi ko naisip na magiging katulong ako, at sa isa sa pinakamayaman pa rito."

Biglang pumatak ang kaniyang luha nang maalala ang kaniyang ama.

"Pinalaki akong matapang, dahil kami na lang dalawa ni Papa. Ayoko namang maging malambot sa Brett na 'yon. Nakalimutan kong maging professional, at bawal makipag-close sa boss."

Nameke siya ng ngiti at pinunasan ang kaniyang luha.

"Nandito ako para sa trabaho, hindi para sa kaniya."

Biglang umihip ang malamig na hangin kaya napayakap siya sa kaniyang sarili.

Napakunot-noo siya.

"Mainit ba ako?" Hinawakan niya ang kaniyang ulo at naramdamang may sinat siya.

"Ngayon pa talaga ako nilagnat."

Napatili siya sa gulat nang kumidlat at biglang bumuhos ang malakas na ulan.

Agad siyang pumasok sa loob ng bodega at binuksan ang ilaw doon.

Tinakpan niya ang kaniyang tainga.

"M-Mama."

Mas lalo siyang nilamig kaya nahiga siya sa sirang sofa na tatlo na lang ang paa.

Mas lalong sumakit ang ulo niya at napaiyak nang may lumitaw na naman sa isipan niyang isang malabong pangyayari.

Napapikit siya sa sakit ng kaniyang ulo.

"G-Gusto ko nang umuwi."

Nanlabo ang kaniyang paningin at halos kapusin ng hininga.

"P-Papa."

Biglang bumukas ang pintuan, rason upang mas yakapin niya ang sarili dahil sa lamig.

"Thyra!"