PAGPASOK pa lamang ni Zarah sa kanilang bahay ay namilog na ang mga mata niya sa matinding gulat. May bago silang sofa, napakalambot non at hindi kahoy lang na tulad ng una nilang upuan doon. "Mom!" Hindi siya patatahimikin ng kuryusidad niya hangga't hindi niya malalaman kung saan iyon nanggaling. Nang walang sumagot sa kanya ay tumuloy na siya sa kusina upang lalo lamang magulat. Punung-puno ang mesa nila ng patung-patong na grocery items na naroon. "Nandiyan ka na pala, hija," anang mommy niya na kasalukuyang kumakain ng family-size pizza sa harap ng mesa. Masayahin ang mukha nito at hindi mukhang biyernes-santo. Nanalo kaya ito sa sugal. "Don't tell me napanalunan mo tong lahat sa sugal mom?" nagtatakang tanong niya. "Naku, hindi naman. Alam mo namang barya-barya lang ang napapanalunan ko sa sugal. Namimili ako kanina pag-alis mo." "Saan ka kumuha ng pera?" hindi pa rin makapaniwalang tanong niya. "Eh, di ba't binigyan ako ni Luke bago ka niya pinuntahan sa restaura
INSIDE his office. Walang nagawang matinong trabaho si Luke ng araw na yon. Laging umaalingawngaw sa isip niya ang imahe ni Zarah. Ang mala-inosente nitong hitsura. Ang mga ngiti nitong minsang bumabalot sa kanyang isipan. Inis na inis siya sa isiping iyon. Ilang araw na ang nakalipas ngunit palagi pa rin nitong ginagambala ang isip niya. Hindi mawawaglit sa kanyang isipan ang sandaling muntikan nilang pagkalimot. Ang matatamis nitong mga labi na tila hanggang ngayon ay nararamdaman niya pa rin. Kung hindi lang siguro niya alam kung anong klaseng trabaho nito sa loob ng club ay baka maniniwala pa siyang talagang inosente ito. Dahil batid niya ang kakulangan nito sa karanasan sa paghalik. Hindi ito marunong humalik sa paraan na kanyang inaasahan. Bakit? Hindi pa ba ito nasanay sa mga naging costumers nito? "F*ck!" Naiinis niyang usal nang mapagtantong wala pa rin siyang natapos na trabaho. "Where are you going, sir? You have a meeting in an hour, please--" tanong ng sekretarya
ILANG ARAW na ang nakalilipas buhat ng pagpunta ni Luke sa bahay nila Zarah ay hindi na nasundan pa iyon. Aminado si Zarah namimiss niya ang binata dahil ni minsan rin ay hindi na ito nagawi sa restaurant na pinagtatrabahoan niya. Gustohin man niyang puntahan ito ngunit mas nanaig ang hiya niyang nararamdaman. Dahil hindi maganda ang takbo ng huling pag-uusap nila. Sa kabilang banda, naisip niyang mas mabuti na rin siguro iyon upang mapipigilan niya rin ang sarili na muling mahuhulog dito. Ang iisipin niya na lang ay ang magfucos sa kanyang trabaho at pag-aaral. Araw ng sabado ngayon wala siyang trabaho. Kaya nagkaroon siya ng oras upang buklat- buklatin ang kanyang aklat. Tinapos niya rin ang assignments niya sa Chemistry. Naalala niya pa noon kung paano niya tinatakasan ang subject na ito. Walang halaga sa kanya kung ibagsak man siya ng professor o hindi. Pero ngayon, pinahalagahan niya lahat ng subjects niya. Dahil mahalaga ang bawat sentimo na ginastos niya sa kanyang pag
LAKAD-TAKBO ang ginawa ni Zarah upang maabutan ang first subject niya. Napa-overtime kasi siya ng isang oras dahil sobrang late dumating ang ka-shift niya sa trabaho. Nahihirapan siyang makakalusot dahil maraming estudyanteng nag umpungan. May program yata ngayon sa campus marami kasing mga estudyante malapit sa stage. "Aayyyy... ang guwapo niya talaga! Crush na crush talaga kita Lander!" Sigawan ng kararamihan na naroon. Ayaw niya sanang pansinin ang mga yon ngunit bigla na lamang siyang napatigil nang may humaharang harang na mga camera men sa daraanan niya. Panay kuha ng litrato at video. 'Don't tell me may shooting na naman dito' sa isip niya. Tuluy-tuloy lamang siya sa paglalakad hanggang sa nalagpasan niya na ang bahaging iyon. Papaliko na sana siyang nang may nabunggong matitigas na bagay. Napasandal siya ng matigas na dibdib na yon nang muntik na siyang ma-out of balance. Mabilis naman ang mga brasong nakahawak sa bewang niya upang maalalayan siya ng muntik na
"MOM, mommmy....!" Napabalikwas ng bangon si Zarah. Abot-abot ang kaba sa kanyang dibdib nang mapanaginipan ang ina. Masama ang laman ng kanyang panaginip. Umalis raw ito at iniwan siya. Tinawag niya ito ngunit hindi ito lumingon, patuloy lang ito sa paglakad. Nagpapasalamat siyang panaginip lang pala iyon dahil ramdam niyang tila totoo ang pangyayaring iyon. Malinaw na malinaw sa kanyang isipan ang bawat eksena. Dali-dali siyang bumangon at tinungo ang kuwarto nang ina na malapit lang sa kusina. Ang akala niyang panaginip lang ay tila nagkakatotoo. Gulat na gulat siya nang mabuksan ang kuwarto nito. Wala na roon ang mga gamit ng ina, ang mga damit nito at iba pang mga personal na gamit. 'Iniwanan na ba ako ni mommy?' anas niya. "No! hindi totoo yon, hindi totoo yon! Mom!... mom!" patuloy niyang sambit sa pangalan nito habang kinalkal ang laman ng maliit nitong cabinet. Wala na ang maliit nitong maleta. Nanlumo siyang napaupo sa kama nito.Napahagulhol na lang si Zarah nang m
MAAGANG gumising si Zarah kinabukasan upang makapaghanda ng maaga. Papasok na siya ngayon sa trabaho matapos ang dalawang araw niyang pagliliban. Dumaan sa bahay niya kahapon si Cathy pagkagaling nito sa trabaho. Balita nito'y pumayag daw ang kanilang manager na magduty siya ngayon. Dahil hanggang limang araw pa raw ang binigay nitong tsansa bago siya ma-AWOL sa trabaho. Iyon daw kasi ang rules ng management. Mabilis niyang tinapos ang pagliligo at pagbihis. Nais niyang mas aagahan ang pagpunta roon dahil kailangan niya pang magreport sa opisina ng manager. Kung may sanction bang nakahanda sa kanya. Umaasa siyang mapakiusapan niya pa ang manager kung sakaling meron man. Kung gaano man siya kaaga ngayon ay ganoon din kaagang dumating ang hindi inaasahang bisita. "Ano na naman ang kailangan mo, Luke?" tanong niya agad nang mapagbuksan ito ng pinto. Akala niya si Cathy ang kumatok dahil napag-usapan nila kahapon na sabay na silang papasok ngayon sa trabaho. "Ikaw ang kailangan ko
DALAWANG araw ng dumaan ngunit hanggang ngayon ay wala pang naihandang pambayad si Zarah sa utang ng mommy niya. Tatlong araw lang ang binigay na panahon upang siya'y makakapagbayad. Pero wala pa rin siyang nakikitang pwedeng mauutangan. Lahat ng kakilala ay pinuntahan na niya. Kahit ang mga kasamahan niya sa trabaho ay wala talaga siyang mahihiraman. Siguro ay hirap ng buhay ngayon mahirap talagang kitain ang ganoon kalaking halaga. Sino naman ang magtitiwala sa kanya na kitang-kita naman na wala siyang kakayahan para makapagbayad kaya kahit pa siguro mayamang tao ay hindi siya pagkakatiwalaan. Kaninang hapon lang pag uwi niya nadatnan niya sa labas ng restaurant ang dalawang lalaking iyon. Ngayon niya napatunayan na hindi talaga nagbibiro ang mga yon. Talagang sinusundan ng mga ito ang bawat kilos niya. Wala siyang takas sa nga adik na yon. Lalo pa siyang natataranta nang bumulong ito nang mapadaan ang mga ito sa tapat niya. "Bukas sa alas tres ng hapon sa mismong bahay m
TILA napakabilis ng mga pangyayari sa buhay ni Zarah. Matapos masulusyonan ang problema na kinasasangkutan ng kanyang ina ay sa isang iglap lang, settled na ang lahat. Ang lahat ng yon ay hindi niya makakamit kundi dahil sa tulong ni Luke. Hindi niya akalain na isa pala ito sa itinuring na maimpluwensiyang tao sa kanilang lugar. Kung kaya't nagawa nito ang lahat na nais nitong gawin sa isang pitik lamang ng daliri. Ang ama pala nito ay kilala sa larangan ng negosyo sa buong bansa. Kinuwento ni Manang Ninfa kung paano nagkakilala ang mag-ama. Si Aling Ninfa ay matagal ng nagtatrabaho bilang kasambahay sa pamilyang Guevarra. Ito ang pinadalang katulong ng ama ni Luke noong bumukod ito ng tirahan sa ama. Hindi man detalyado lahat ngunit sapat na sa kanya ang mga nalalaman tungkol sa binata. Hanggang ngayon ay wala pa rin siyang balita tungkol sa mommy niya. Nahihiya naman siyang humingi ng tulong kay Luke na hanapin ang kanyang ina dahil marami na itong naitulong sa kanya at ayaw ni
IS iT POSSIBLE for me to be discharged right away, Doc? Gusto kong sa bahay na lang ipagpapatuloy ang medication o di kaya sa clinic mo na lang, please? Pakiusap ni Luke sa personal niyang doctor na si Doc Zarah. Tatlong araw na itong namamalagi sa hospital at mismong si Zarah ang naging doctor nito. Pagkatapos ng madugong engkuwentro sa loob ng isla. Sa hospital na muling natagpuan ni Zarah ang binata pagkatapos siyang tawagan ni Briggs. Wala siyang ideya sa mga pangyayari. Gulong-gulo ang isip niya noong araw na yon dahil hindi niya inaasahan ang mga kaguluhang kinasasangkutan ng binata. Inooperahan niya sa balikat si Luke. May tama kasi ito ng bala sa parteng yon. Dagdag pa at nabagsakan pa ito ng lumang kisame sa naturang laboratoryo. Mabuti na lang at hindi naman napuruhan ang ulo ng binata, yon nga lang nawalan na kaagad ng malay. Marami ang naging katanungan sa isip niya kaya pinilit niya si Briggs na sabihin sa kanya ang mga nangyayari kay Luke from the past. Ayaw sana
LUKE "Hello, Cardo?" sagot ni Luke sa tawag ni Cardo. Madaling araw na nang magising siya sa sobrang ingay ng kanyang cellphone. Tulog pa si Zarah sa tabi niya. "Boss, may goodnews at badnews po." "What is it?" "Boss natagpuan na namin si Mrs. Buenaflor pero nakakatakas ang pinakapinuno ng grupo." "What?!" gulat siya sa narinig. Noong isang araw lang binalita ni Cardo sa kanya na nahuli na nga sana raw ang itinuring na pinakapinuno ng grupo na si Sergeant Edgardo Abanselo na kilala sa tawag na Boss Ed ngunit agad rin daw itong nakatakas at maging si Aldo na kaalyado nito ay nakatakas rin. Dating kasama ni Cardo sa Militarya si Edgardo Abanselo. At ito ang nagtraydor sa kaibigan upang iligwak si Cardo sa puwesto. Kaya naisipan ng huli na magreretiro ng maaga kesa patulan ang kahambogan ng dating kaibigan. Kasing-edad lamang ito ni Cardo at magkasabay ang dalawa nang pumasok sa PMA. Ngunit dahi sa galing ni Cardo kaya ito ang mas naunang umangat sa puwesto. Pero lingid sa
MASAKIT ang katawan ni Zarah nang gumising ng umagang iyon. Napahimbing ang tulog niya kaya hindi niya namalayan ang oras. Lumabas na ang sinag ng araw na tumatagos sa bintana. Marahan siyang bumangon at isinandal ang likod sa headboard ng kama. Napahinga siya ng malalim. Muling sumasariwa sa kanyang isip ang mainit na tagpong kanilang pinagsasaluhan ni Luke kagabi. Kinapa niya ang katabing lugar na hinigaan ng binata. Wala na ito sa kanyang tabi, tila maaga itong umalis. Bigla siyang nakakaramdam ng lungkot sa naisip. Hindi man lang nito hinintay ang kanyang paggising. Pagkatapos ng nangyari sa kanila bigla na lang itong nawala na hindi man lang nagpaalam. 'Kainis!' maktol niya. 'Kailan ka lang natutong magsesenti ha?' reklamo ng kanyang kabilang isip. Eh, sino ba kasing hindi magsesenti eh kaytamis ng pinagsaluhan nila kagabi tapos bigla na lang itong aalis kinaumagahana o baka madaling araw pa yon umalis. Napasimangot tuloy siya. Nagmamaktol na bumaba siya sa kama at
TULUYAN nang nawala sa sariling katinuan si Zarah ng sandaling yon. Tila saglit na tumigil sa pag inog ang mundo niya nang tuluyang sakupin ni Luke ang nakaawang niyang mga labi. His lips touching hers with so much love and tender. When Luke was kissing her, she immediately felt a familiar heat that suddenly spread throughout her body. Nagsimulang haplusin nito ng marahan ang bisig niya paakyat sa batok while kissing her passionately. "Ara, I missed you so much. You have no idea how much I long for this to happen between us again." Luke said as they were in the midst of their kisses. Tila unti-unti na ring nalulunod si Zarah sa kakaibang sensasyong nararamdaman. Hinila siya ni Luke sa loob ng bathtub na magkahinang parin ang kanilang mga labi. Ni hindi niya nararamdaman ang lamig na nagmumula sa tubig dahil masyado ng alipin ang kanyang sistema sa kakaibang init na nagsisimulang namumuo sa kanyang katawan. Init na tanging si Luke lamang ang may kakayahang makapagbibigay non
"MAARI bang dito muna ako matutulog kahit ngayong gabi lang, Ara?" Tanong ni Luke sa kanya pagkatapos nilang maghapunan. Kakalabas lang nito mula sa kuwarto ng kanilang anak. Pinatulog muna nito si Leanne bago sila nag pasyang lumabas ng bahay upang makapag-usap. Mas pinili nilang sa labas mag-usap dahil baka magising si Leanne at maririnig nito ang kanilang pag uusapan. "That's what Leanne's asked for so who am I to stop it. I don't want to be the one opposing everything my child wants, Luke. And I also know that my daughter longs for our time, which is why I let it be." marahan ngunit may diin ang mga salitang binitawan niya. "Thank you," Mahinang tugon nito at bakas sa mukha ang kasiyahan sa kanyang sagot. "Ano nga pala ang gusto mong pag usapan natin?" tanong nito. Sinabi niya kasi kanina na may pag usapan sila kapag natulog na ang bata. "Nais ko sanang pag-uusapan ang tungkol kay Leanne. Hinahanap ka ng anak ko lalo na sa tuwing hindi ka makabisita kaya naisip kong ayu
ZARAH"DADDY!!" Masayang sigaw ni Leanne pagkakita nito sa ama sa may hamba ng pintuan. Dalawang linggo nang hindi ito napadalaw. Kaya labis ang pananabik ni Leanne na makita ang ama. Kahit halos araw-araw naman itong ka-usap ang ama sa phone. Pagkatapos ng mga nangyayari sa clinic. Hindi na ito nagpapakita sa kanya. Nakapagdesisyon siyang bumalik sa bahay at dito na matutulog sa gabi. Hindi niya alam kung bakit tila pakiramdam niya ay napapahiya siya sa sarili sa huling turan ni Luke. Na mas pinili niyang magpakalayo at umiwas dito kesa ang makasama ang anak niya. Ilang beses niyang pinag-isipan yon at aminado siyang tama nga ito. Kung bakit niya nagawa yon gayong wala namang ibang mas mahalaga sa kanya maliban sa kanyang anak. Kaya nga niya piniling umuwi sa bansa dahil nais niyang mabigyan ng sapat na oras ang kanyang anak, pero ano itong ginagawa niya. Nandahil lamang sa kakaiwas sa isang tao ay nagawa niya ring tikisin ang anak. Hindi niya ba kayang isaalang-alang ang sarili
INIHANDA niya ang sarili sa posibleng mangyayari. Hindi maaring wala siyang gagawin, kailangan niyang kumilos. Sabik na siyang makita at makilala ang kanyang anak. Kaya palihim siyang pumunta sa school na pinapasukan nito. Noong una ay napakailap nito sa kanya dahil mahigpit raw itong pinagbabawalan na huwag makipag-usap sa mga taong hindi kakilala. Ngunit pursigido siya, kung anu-ano na lamang ang kanyang naisip na paraan upang sa ganon makakalapit siya sa anak. Kinausap niya si Mr. Smith. Ne-rekomenda niya ang paaralan na pinapasukan ng kanyang anak upang maisali ito sa mga paaralang ini-sponsoran ng kompanya. At dahil doon ipinakilala siya sa faculty staff bilang isang sponsor. And he is no longer a stranger in the eyes of his daughter anymore. Doon nagsisimula ang lahat. Kinuha niya ang loob ng kanyang anak upang magtiwala ito sa kanya. Halos araw-araw niyang ginawa yon. Inaabangan niya palagi si Leanne sa tuwing pumasok ito hanggang sa uwian. Nakuha niya rin ang loob ng bant
"B-BRO, Luke?!" Gulat si Lander pagkabukas niya ng pinto naroon ang kanyang kapatid na si Luke. Ito ang unang beses na napagawi ito sa condo niya. "Boogss!" Sapol ang kanyang panga nang biglang suntukin siya nito. Napaupo siya sa sahig habang sapo ang parteng sinuntok ng kapatid. "How dare you lie to me, Lander!" galit nitong saad. Nakuha naman niya ang ibig nitong sabihin. Alam niya na si Luke ang sakay ng kotseng bumusina kanina sa parking lot. Alam niya rin na nasa bansa ito dahil tinawagan siya ng mommy niya sa planong pagpunta nito sa Amerika. Hindi naman napigilan ni Luke ang nararamdamang galit sa oras na yon. Pakiramdam niya niloloko siya ng kapatid. "Why? Why didn't you tell me that Zarah was just here?! Why didn't you say anything about it when you came home and I asked you?" sunud-sunod ang kanyang mga tanong at naniningkit ang mga mata dahil sa sobrang galit. Ngumisi lang ang kanyang kapatid. Ni walang bakas sa mukha ang paghingi ng paumanhin. Bagkus nilabanan pa
MR. SMITH and I was currently had a meeting to the one of the director from the hospital. They talked about the capacity to accommodate patients daily and whether the number of doctors and nurses available was sufficient. Actually, this hospital was lack of health proffesionals. Kailangan nitong mag-hire ng mga foriegn doctors and nurses dahil hindi sapat ang mga aplikante sa bansang ito. Lalo na daw ngayon na may iilang doctors na rin ang nagreretiro at mayroon ding nagresign. Marahil ay dahil hindi maakakayanan ang sobrang puyat dahil sa dami ng pasyente. So they discussed the option of recruiting foriegn applicants. Nagbabahagi rin siya ng ilang mga kaibigan at kakilalang mga doctor na puwedeng i-hire. After discussions they signed sponsorship agreements. Although mayaman naman ang bansang Amerika dahil suportado naman ng gobyerno ang mga pampublikong komunidad. Kinulang lang talaga sa manpower ang bawat komunidad sa naturang bansa. Siya na ang kusang nagbigay dito ng envelope