To all my beloved readers,
"Gusto ko lang humingi ng paumanhin kung minsan ay natatagalan ang pag-update ng bagong chapter sa aking book. Salamat sa inyong walang sawang suporta at pasensya. Habang naghihintay kayo sa mga susunod na updates, inaanyayahan ko kayong basahin ang isa ko pang novel na kompleto na. "Ceo's love redemption". Sana magustuhan niyo rin ito at patuloy kayong sumubaybay sa mga kwento ko. Maraming salamat at ingat lagi!" FunbunPAGKARAAN ng isang linggo mula sa araw ng graduation ni Zarah, lumipad sila ni Lander papuntang Amerika. Sa tulong ng mga malalaking personalidad na kakilala ni Lander, mas napadali ang pag-approve ng kanyang visa. At sa mismong araw na yon idinidiklara ni Zarah sa sarili na hindi na siya ng dating Zarah na nakikilala ng lahat. Ipinapangako niyang hinding-hindi na siya kailanman magpakahibang at maging tanga. Babaguhin niya ang kanyang pagaktao laban sa mga mapang-aping nilalang na nakapaligid sa kanya. She's no longer weak like they used to know her. Binago ng mga masasamang karanasan ng kanyang pinagdaraanan sa kung ano siya ngayon. Time passes quickly; hours became days, days became months, months became years, and many years went by at heto siya ngayon. Malayong-malayo na sa dating Zarah na madaling mauto, inaabuso at tanga. Ang babaeng akala ng lahat ay wala nang maibatbat. But look how great she was? The super woman who could stand firm. She was brave and strong. "Mo
"ATE ZARAH may nagpapabigay po ng bulaklak, para sainyo daw po yon." Salubong ni Kiray sa kanya pag-uwi niya galing sa hospital. Napapangiti na lamang siya sa pag-aakalang si Lander ang nagpapabigay non. Minsan kasi pinapadalhan siya nito ng bulaklak at nilagyan pa ng note na nagsasabing 'to the greatest woman ive ever known'. Minsan ina-address siya bilang isang matapang, strong, hardworking at kung anu-ano pa kaya minsan napapatawa siya. "Okay, pakilagay na lang sa flower vase, Kiray, para hindi agad malanta. Nagtatampo pa naman ang Sir mo kapag nadatnang tuyo na agad ang kanyang ipinadala." Aniya. "Parang hindi yata si Sir Lander ang nagpadala, Ate, wala kasi akong nakitang card na nakalagay." sabi nito na ipinagtataka niya. Ngayon lang yata nangyari na wala itong kalakip na card. Hindi pa naman nauubusan ng notes yon. Kung ganon, hindi siguro kay Lander nanggaling iyon. "Saan ba yon, pakidala na lang dito." Gusto niyang tingnan kung katulad din ba iyon sa mga bulaklak na la
PAGKATAPOS ng kanilang hapunan giniya ni Kiray si Leanne sa playroom. Habang nasa balcony naman sila ngayon ni Lander nag-uusap. "So, how's, Leanne?" tanong ni Lander. Napakibit-balikat siya habang iniisip ang sitwasyon nila ngayon ng anak. "She's starting to seek my tine and attention, Lander." maikling sagot niya. "Alam mo, Zarah, malaki na ang anak mo. She's no longer a baby na kung padedein mo lang at pakainin ay pwede ng iwan. May sarili na siyang pag-iisip na hindi dumedepende sa mga sinabi mo." "Yon na nga ang problema ko ngayon, Lander. Masyado na akong abala sa trabaho. Nakokonsensiya na ako sa anak ko." "Then, why don't you consider my suggestion? Hindi sa lahat ng panahon maitatago mo pa rin si Leanne sa kanyang ama, Zarah." pagpapaintindi ni Lander sa kanya. May punto naman ito ngunit ang tanong handa na nga ba siyang bumalik sa lugar na kung saan siya minasang nagdusa? O handa na nga ba siyang harapin ang mga posibling mangyari? "Pag-iisipan ko pa yan, Lan
ILANG ARAW na ang lumipas ngunit laman pa rin sa isipan ni Zarah kung sino itong nagpapadala sa kanya ng bulaklak. Akala niya titigilan na siya ng mesteryosong tao ngunit nasundan pa ito ng nasundan ng ilang beses at ganon pa rin walang sender o kahit note man lang. Dahil doon, tila hindi na siya komportable sa mga kanyang mga kilos dahil pakiramdam niya paran mayroong pares ng mata ang nagmamasid sa kanyang bawat galaw. Ipinagpasalamat niya rin na wala ng pasok sa school ang kanyang anak kaya hindi na ito palaging naglalabas ng bahay. Tinawagan niya rin si Lander at sinabi dito ang mga nangyari kaya nagdesisyon na rin itong sa bahay na lang muna niya ito titira pansamantala. Para kasing hindi siya mapapalagay. Nasa labas siya ngayon ng opisina ng kaibigan. Hinintay niya ang paglabas nito dahil usapan nilang dadaanan niya ito ngayon para pag-usapan ang kanilang plano. Nagtext na rin itong palabas na ng opisina, kaya sa kotse na lamang niya ito hinintay. Nasa parking area siya n
PAUBOS na ang stocks nila sa kusina kaya pagkagaling ni Zarah sa hospital dumaan muna siya sa grocery store sa loob ng Mall. Namimili rin siya ng mga personal na mga gamit. Pati na ang mga toiletries at iba pang gamit panglinis. Hindi rin niya pinalagpas na dumaan sa pasta section. Ibat-ibang klaseng pasta ang kaniyang pinamili. Simula noong sa bahay na umuwi si Lander mabilis na siyang nauubusan ng stocks ng pasta kaya bumili siya ng mas marami ngayon. Mula ground floor pumunta muna siya sa second hanggang third floor na kung saan naroon ang section ng mga damit. Pinaiwan niya lang muna sa baggage counter ang mga nabiling grocery goods. Sa elevator na siya sumakay upang mas mapadali. Pasara na sana ang elevator ngunit biglang may humabol. Ginamit ang kamay nito upang matigil ang pagkasara at bumukas ulit. Siya lang mag-isa ang sumakay doon kaya malaya niyang napagmasdan ang lalaking pumasok. Bigla siyang natigilan nang makilala ang lalaking iyon. Huli na kung babawiin niya pa ang
"WHAT! Nakita ka ni Luke?" gulat si Lander pagkatapos isalaysay ni Zarah ang aksidenting pagkikita nila ni Luke sa loob ng Mall. "At saka yong stalker mo parang sinusundan rin ako. Buti na lang nailigaw ko siya ulit." dagdag niya pa. "What stalker?" kunot-noo nitong tanong. "Yong kotseng bumuntot satin kahapon pati ako sinusundan na rin. Sino kayang may-ari ng kotse na yon?" "I don't think na kailangan mo pang problemahin yon, Zarah. Pinaimbistigahan ko na yon hinintay ko na lang ang resulta." "Ganon ba, mabuti naman kung ganon. Kasi hindi talaga ko mapalagay sa isiping tila pinagmamanmanan ang mga kilos natin." "Huwag mo ng masyadong isipin yan. Ako ng bahala niyan. Magfucos ka na lang kay, Leanne. Teka... ano ba talaga ang plano mo?" usisa pa rin ni Lander. Palagi kasi nitong iginiit na bamalik na siya sa pinas. "I've already made my decision, Lander. And you're right siguro kailangan na naming harapin ang katotohanan. Dahil alam kong hindi habang-buhay na maitatago k
"ATE ZARAH, may delivery po sa labas, para daw po yon sa'yo," sabi ni Kiray. "Kanino daw galing, Kiray?" "Hindi ko po alam, Ate, hindi ko pa kasi ni-recieve. Ikaw daw po kasi ang hinanap." Nagtataka naman siya. Ngayon lang yata nangyari na may delivery boy na namimili kung sino ang magre-recieve. Sa huli ay pinuntahan niya na lang ito upang alamin. "Excuse me, ikaw ba ang--" Hindi na niya natapos ang tanong nang bigla itong pumihit paharap sa kanya. "L-luke?" Bulalas niya. Hindi siya makapaniwala na si Luke ang kaharap niya ngayon. "Paano ka nakapunta dito? Anong kailangan mo?" Sunud-sunod niyang tanong. "Pwede ba tayong mag-usap, Zarah?" "Wala naman siguro tayong dapat pang pag-usapan, Luke," wika niya. "Kahit sandali lang, please?" pakiusap nito. "Para saan pa ba ang pag-uusapan natin ha? Sa pagkakaalala ko wala akong naging atraso sa'yo. At nababayaran ko na rin ang na-iscam ni mommy sa'yo. So sa tingin ko hindi na natin kailangan pang mag-usap." "No, hi
"WELCOME TO PHILIPPINES, anak Leanne." Masayang pagbati ni Zarah sa anak na si Leanne. Kakarating lang nila mula sa halos labing pitong oras na pagbibiyahe. Mabuti na lang at naka- business class ang cabin na pina reserve sa kanila ni Lander kaya kahit papaano ay mas mahaba ang pagkakaidlip nila. Dito na sila dumeretso sa bahay na pinapagawa niya kay Lander. It didn't belong to a subdivision dahil mas gusto niyang may sarili at malalawak na bakuran kaya mas pinili niyang bumili ng lupa bago niya pinapatayuan ng bahay. Umabot ng halos dalawang libo metro kuwardrado ang sukat ng lupa kaya naman hindi maitatangging medyo may kalakihan rin ang bahay na naipatayo niya kay Lander. At ang maganda ay mayroon ding building na naipatayo si Lander sa dulong parte ng lupa niya. Tinupad talaga ng binata ang sinabi nitong magpapatayo ng gusali para gawing klinika. Two-storey building ang naipagawa nito at kompleto na rin sa mga pasilidad. Napapangiti siya sa nakikitang bunga sa lahat ng mga
IS iT POSSIBLE for me to be discharged right away, Doc? Gusto kong sa bahay na lang ipagpapatuloy ang medication o di kaya sa clinic mo na lang, please? Pakiusap ni Luke sa personal niyang doctor na si Doc Zarah. Tatlong araw na itong namamalagi sa hospital at mismong si Zarah ang naging doctor nito. Pagkatapos ng madugong engkuwentro sa loob ng isla. Sa hospital na muling natagpuan ni Zarah ang binata pagkatapos siyang tawagan ni Briggs. Wala siyang ideya sa mga pangyayari. Gulong-gulo ang isip niya noong araw na yon dahil hindi niya inaasahan ang mga kaguluhang kinasasangkutan ng binata. Inooperahan niya sa balikat si Luke. May tama kasi ito ng bala sa parteng yon. Dagdag pa at nabagsakan pa ito ng lumang kisame sa naturang laboratoryo. Mabuti na lang at hindi naman napuruhan ang ulo ng binata, yon nga lang nawalan na kaagad ng malay. Marami ang naging katanungan sa isip niya kaya pinilit niya si Briggs na sabihin sa kanya ang mga nangyayari kay Luke from the past. Ayaw sana
LUKE "Hello, Cardo?" sagot ni Luke sa tawag ni Cardo. Madaling araw na nang magising siya sa sobrang ingay ng kanyang cellphone. Tulog pa si Zarah sa tabi niya. "Boss, may goodnews at badnews po." "What is it?" "Boss natagpuan na namin si Mrs. Buenaflor pero nakakatakas ang pinakapinuno ng grupo." "What?!" gulat siya sa narinig. Noong isang araw lang binalita ni Cardo sa kanya na nahuli na nga sana raw ang itinuring na pinakapinuno ng grupo na si Sergeant Edgardo Abanselo na kilala sa tawag na Boss Ed ngunit agad rin daw itong nakatakas at maging si Aldo na kaalyado nito ay nakatakas rin. Dating kasama ni Cardo sa Militarya si Edgardo Abanselo. At ito ang nagtraydor sa kaibigan upang iligwak si Cardo sa puwesto. Kaya naisipan ng huli na magreretiro ng maaga kesa patulan ang kahambogan ng dating kaibigan. Kasing-edad lamang ito ni Cardo at magkasabay ang dalawa nang pumasok sa PMA. Ngunit dahi sa galing ni Cardo kaya ito ang mas naunang umangat sa puwesto. Pero lingid sa
MASAKIT ang katawan ni Zarah nang gumising ng umagang iyon. Napahimbing ang tulog niya kaya hindi niya namalayan ang oras. Lumabas na ang sinag ng araw na tumatagos sa bintana. Marahan siyang bumangon at isinandal ang likod sa headboard ng kama. Napahinga siya ng malalim. Muling sumasariwa sa kanyang isip ang mainit na tagpong kanilang pinagsasaluhan ni Luke kagabi. Kinapa niya ang katabing lugar na hinigaan ng binata. Wala na ito sa kanyang tabi, tila maaga itong umalis. Bigla siyang nakakaramdam ng lungkot sa naisip. Hindi man lang nito hinintay ang kanyang paggising. Pagkatapos ng nangyari sa kanila bigla na lang itong nawala na hindi man lang nagpaalam. 'Kainis!' maktol niya. 'Kailan ka lang natutong magsesenti ha?' reklamo ng kanyang kabilang isip. Eh, sino ba kasing hindi magsesenti eh kaytamis ng pinagsaluhan nila kagabi tapos bigla na lang itong aalis kinaumagahana o baka madaling araw pa yon umalis. Napasimangot tuloy siya. Nagmamaktol na bumaba siya sa kama at
TULUYAN nang nawala sa sariling katinuan si Zarah ng sandaling yon. Tila saglit na tumigil sa pag inog ang mundo niya nang tuluyang sakupin ni Luke ang nakaawang niyang mga labi. His lips touching hers with so much love and tender. When Luke was kissing her, she immediately felt a familiar heat that suddenly spread throughout her body. Nagsimulang haplusin nito ng marahan ang bisig niya paakyat sa batok while kissing her passionately. "Ara, I missed you so much. You have no idea how much I long for this to happen between us again." Luke said as they were in the midst of their kisses. Tila unti-unti na ring nalulunod si Zarah sa kakaibang sensasyong nararamdaman. Hinila siya ni Luke sa loob ng bathtub na magkahinang parin ang kanilang mga labi. Ni hindi niya nararamdaman ang lamig na nagmumula sa tubig dahil masyado ng alipin ang kanyang sistema sa kakaibang init na nagsisimulang namumuo sa kanyang katawan. Init na tanging si Luke lamang ang may kakayahang makapagbibigay non
"MAARI bang dito muna ako matutulog kahit ngayong gabi lang, Ara?" Tanong ni Luke sa kanya pagkatapos nilang maghapunan. Kakalabas lang nito mula sa kuwarto ng kanilang anak. Pinatulog muna nito si Leanne bago sila nag pasyang lumabas ng bahay upang makapag-usap. Mas pinili nilang sa labas mag-usap dahil baka magising si Leanne at maririnig nito ang kanilang pag uusapan. "That's what Leanne's asked for so who am I to stop it. I don't want to be the one opposing everything my child wants, Luke. And I also know that my daughter longs for our time, which is why I let it be." marahan ngunit may diin ang mga salitang binitawan niya. "Thank you," Mahinang tugon nito at bakas sa mukha ang kasiyahan sa kanyang sagot. "Ano nga pala ang gusto mong pag usapan natin?" tanong nito. Sinabi niya kasi kanina na may pag usapan sila kapag natulog na ang bata. "Nais ko sanang pag-uusapan ang tungkol kay Leanne. Hinahanap ka ng anak ko lalo na sa tuwing hindi ka makabisita kaya naisip kong ayu
ZARAH"DADDY!!" Masayang sigaw ni Leanne pagkakita nito sa ama sa may hamba ng pintuan. Dalawang linggo nang hindi ito napadalaw. Kaya labis ang pananabik ni Leanne na makita ang ama. Kahit halos araw-araw naman itong ka-usap ang ama sa phone. Pagkatapos ng mga nangyayari sa clinic. Hindi na ito nagpapakita sa kanya. Nakapagdesisyon siyang bumalik sa bahay at dito na matutulog sa gabi. Hindi niya alam kung bakit tila pakiramdam niya ay napapahiya siya sa sarili sa huling turan ni Luke. Na mas pinili niyang magpakalayo at umiwas dito kesa ang makasama ang anak niya. Ilang beses niyang pinag-isipan yon at aminado siyang tama nga ito. Kung bakit niya nagawa yon gayong wala namang ibang mas mahalaga sa kanya maliban sa kanyang anak. Kaya nga niya piniling umuwi sa bansa dahil nais niyang mabigyan ng sapat na oras ang kanyang anak, pero ano itong ginagawa niya. Nandahil lamang sa kakaiwas sa isang tao ay nagawa niya ring tikisin ang anak. Hindi niya ba kayang isaalang-alang ang sarili
INIHANDA niya ang sarili sa posibleng mangyayari. Hindi maaring wala siyang gagawin, kailangan niyang kumilos. Sabik na siyang makita at makilala ang kanyang anak. Kaya palihim siyang pumunta sa school na pinapasukan nito. Noong una ay napakailap nito sa kanya dahil mahigpit raw itong pinagbabawalan na huwag makipag-usap sa mga taong hindi kakilala. Ngunit pursigido siya, kung anu-ano na lamang ang kanyang naisip na paraan upang sa ganon makakalapit siya sa anak. Kinausap niya si Mr. Smith. Ne-rekomenda niya ang paaralan na pinapasukan ng kanyang anak upang maisali ito sa mga paaralang ini-sponsoran ng kompanya. At dahil doon ipinakilala siya sa faculty staff bilang isang sponsor. And he is no longer a stranger in the eyes of his daughter anymore. Doon nagsisimula ang lahat. Kinuha niya ang loob ng kanyang anak upang magtiwala ito sa kanya. Halos araw-araw niyang ginawa yon. Inaabangan niya palagi si Leanne sa tuwing pumasok ito hanggang sa uwian. Nakuha niya rin ang loob ng bant
"B-BRO, Luke?!" Gulat si Lander pagkabukas niya ng pinto naroon ang kanyang kapatid na si Luke. Ito ang unang beses na napagawi ito sa condo niya. "Boogss!" Sapol ang kanyang panga nang biglang suntukin siya nito. Napaupo siya sa sahig habang sapo ang parteng sinuntok ng kapatid. "How dare you lie to me, Lander!" galit nitong saad. Nakuha naman niya ang ibig nitong sabihin. Alam niya na si Luke ang sakay ng kotseng bumusina kanina sa parking lot. Alam niya rin na nasa bansa ito dahil tinawagan siya ng mommy niya sa planong pagpunta nito sa Amerika. Hindi naman napigilan ni Luke ang nararamdamang galit sa oras na yon. Pakiramdam niya niloloko siya ng kapatid. "Why? Why didn't you tell me that Zarah was just here?! Why didn't you say anything about it when you came home and I asked you?" sunud-sunod ang kanyang mga tanong at naniningkit ang mga mata dahil sa sobrang galit. Ngumisi lang ang kanyang kapatid. Ni walang bakas sa mukha ang paghingi ng paumanhin. Bagkus nilabanan pa
MR. SMITH and I was currently had a meeting to the one of the director from the hospital. They talked about the capacity to accommodate patients daily and whether the number of doctors and nurses available was sufficient. Actually, this hospital was lack of health proffesionals. Kailangan nitong mag-hire ng mga foriegn doctors and nurses dahil hindi sapat ang mga aplikante sa bansang ito. Lalo na daw ngayon na may iilang doctors na rin ang nagreretiro at mayroon ding nagresign. Marahil ay dahil hindi maakakayanan ang sobrang puyat dahil sa dami ng pasyente. So they discussed the option of recruiting foriegn applicants. Nagbabahagi rin siya ng ilang mga kaibigan at kakilalang mga doctor na puwedeng i-hire. After discussions they signed sponsorship agreements. Although mayaman naman ang bansang Amerika dahil suportado naman ng gobyerno ang mga pampublikong komunidad. Kinulang lang talaga sa manpower ang bawat komunidad sa naturang bansa. Siya na ang kusang nagbigay dito ng envelope